Hallo, Mijn mooie mannetje is bijan 20 maanden oud. Sinds een dag of 4 heeft hij wat last van het doorkomen van kiesjes. Hij heeft een dag koorts gehad, maar verder ging alles goed. Sinds die dag echter, eet hij geen avondeten meer. Hij is inmiddels volledig opgeknapt van de koorts, is kei-vrolijk en eet overdag prima. Maar zodra het avondeten op tafel komt, begint het drama. KRIJSEN! Heel boos en overstuur. Gisteren duurde die bui ruim een half uur. We nemen hem dan op schoot, tegen ons aan en zeggen niets tegen hem, tot ie weer wat ristiger is. Dan troosten we een beetje en proberen hem af te leiden met een spelletje. Dat lukt dan wel en we sluiten de dag gezellig af. Maar ja, hij eet dus niets 's avonds. Het maakt niet echt uit wat we eten. Soms eet hij alleen het vlees, soms eet hij drie hapjes, maar soms dus ook niets. En de yoghurt na afloop - die hij NOOIT liet staan - hoeft hij ook niet meer. Het lijkt heel erg op een machtsstrijd. Alles moet gaan zoals hij het wil. Gebeurt er iets anders, dan wordt hij boos. Dat kan gaan over de lepel die hij krijgt, het bakje waar het in zit, de smaak van het eten, of we hem willen voeren of niet, dat hij een slab om moet... Mijn man en ik zijn van mening dat het niet direct om het eten zelf gaat, maar om de strijd. Overdag, op het KDV, en 's morgens thuis aan de ontbijttafel gaat alles namelijk goed en gezellig. Hoe gaan we hier het beste mee om? En kent iemand dit? PS: ik ben over 4 weken uitgerekend van onze tweede. Daardoor veranderen er al wel een paar dingetjes in huis. Onder andere kamertjes e.d. Natuurlijk ziet hij mij ook uiterlijk veranderen en ik kan hem niet meer steeds optillen. Ik ga ervan uit dat dat er ook mee te maken heeft, naast zijn leeftijd (sprong 10). Wat moeten we met dit gegeven?
De strijd in ieder geval niet meer aangaan, kijken of hij wil eten, zo niet, dan niet. Dit zal ongetwijfeld nog wel een paar keer in zijn leven gaan gebeuren hoor. Hier heb ik die strijd net achter de rug, en met wat afleiding eet ze gelukkig nu wel weer (15 mnd) ik heb haar op de dag gewoon iets meer gegeven van hetgeen ik wist dat ze het wel at, maar het avond eten was een drama. Daar ben ik dus ook gauw mee gestopt. Ook heb ik wel eens ipv haar fruit smiddags haar de groente gegeven, en dat ging wel goed, toen savonds wat fruit ipv haar groente en toen dat ook goed ging uiteindelijk weer omgedraaid en nu eet ze (hetzij met afleiding) haar warme hap dus weer gewoon op. Kortgezegd geen drama maken, komt vanzelf weer goed.
Maak er zelf ook niet echt een drama van, maar vind het gewoon erg vervelend. Dat hij niet eet vind ik het probleem namelijk niet. Hij eet door de dag heen voldoende en komt niets tekort. Tis meer dat we nu echt al met opvoeden moeten bezig zijn, want het is gewoon 'zijn manier of niet'. En dat willen we hem wel rustig afleren. Hoe doen we dat?
Ik zou de strijd ook niet aangaan, kan je hem niet laten kiezen in bepaalde zaken (hij is nog klein ok, maar toch). Misschien helpt omgekeerde psychologie: jij wil niet eten? Papa en mama wel, lekkerrrr! Jammer dat jij niet wil, etc etc. Veel succes zou ik zeggen?
Klinkt wel bekend, helaas Was hier ook een strijd, mar kregen er ook haast niets meer in 's avonds. Dus dan wel bij ons aan tafel laten zitten.... en eigenlijk uit wanhoop kreeg ze dan voordat ze ging slapen ook maar een flesje, omdat ik anders bang was dat ze te weinig binnen zou krijgen. Dit hields na n week ongeveer wel op. Toen langzaam aan weer beetjes meer eten en fles weer "afbouwen" werd eerst water en daarna ging ie weer geheel weg. heel veel succes Juudje *dikke knuf* hopelijk snel weer beetje in gareel
Als ik jou was zal ik de strijd zoals hier boven staat inderdaad niet meer aan gaan,want dit verlies je. Het klinkt misschien hard,maar dek de tafel niet meer voor hem.Roep hem niet als jullie gaan eten.Hij zal dan snel genoeg door krijgen dat genegeert wordt.Zodra hij bij je komt dat hij ook wil eten,dan pak je voor hem pas zijn eten.zodra hij weer de strijd met jullie aan gaat haal je zijn eten weer weg.Zonder dat je boos op hem wordt. Even volhouden,maar het werkt Ik hoop dat je wat aan deze tip hebt. Ik gebruik de tip met regelmaat op mijn werk en het werkt. groetjes sarita
Dit doen wij ook, toen met dat sprongetje mee begonnen. Meestal gingen er dan en paar hapjes in. Wil je niet eten, dan niet.... Weet dat dat nie tklopt met die fles die ik dan 's avonds gaf.... raakte dan weer bezorgt, bang dat ze midden in de nacht wakker zou worden van de honger
@ziezo: dank je voor de tip. Tis dus idd echt niet zo dat ik me echt druk maak om het niet eten, maar echt om die strijd. Ik ga de strijd om het eten dus ook niet meer aan, maar wil hem ook afleren dat hij niet zo hoeft te KRIJSEN. En dat hij dan vraagt om koek, een boterham of zijn fopspeen en knuffel. Het is echt niet dat ik hem die spullen niet wil geven, maar als we aan tafel zitten, zitten we daar voor het eten. Koekjes en knuffels zijn voor een ander moment. Siem is gehaaid genoeg om dat te begrijpen, want hij haalt er ook echt streken mee uit. Maar jouw tip spreekt me daarom wel aan. Thanks! @Small: wat hebben we toch een gelijke kindjes Dat van die nachthonger (die angst) heb ik even gehad maar dat bleek onterecht. Ga dus die tip van ziezo proberen.
@ Juudje, zooo gelijk Hier kleine meid soms nog steeds aan tafel te miepen dat ze der doekkie of fieppie wil. Eerst zeggen we der wat van, daarna negeren. Zeggen tegen elkaar oooo lekker eten, etc. Vertellen der daarna nog eens eten en drinken aan tafel, de rest komt na het eten en dat ze gewoon even moet wachten tot we klaar zijn. Gaat al steeds beter, maar ze blijft uit proberen. Ook meestal als ze ziek is geweest, want dat mag ze natuurlijk opeens vaker fieppie etc. Dus daar langzaam aan weer vanaf krijgen
sorry geen tips van mij hier eentje die vanaf vorige zomervakantie geen avondeten meer hoeft. (daarvoor was het ook al geen poch)
Dat zou natuurlijk ook een reden kunnen zijn. Donderdag en vrijdag heeft hij fieppie en hondje bijna hele dag bij zich gehad, omdat hij zo beroerd was... Hmmm, volhouden dus. Pffff....
Iemand trouwens nog een idee of zijn aanstaande zusje - en de bijkomende veranderingen - nog van invloed zijn en hoe hiermee om te gaan?
Merel heeft dit wel eens gedaan, maar zodra het krijsen wordt zetten we haar op de gang en was het over. Ze vond het niet leuk om er niet bij te zijn en de volgende keer at ze niet veel, maar was wel stil. We zetten haar bordje voor en wat ze eet is mooi meegenomen en zo niet...jammer dan. Maar geen gekrijs aan tafel, dat mag ze dan in de gang doen en dan is het niet meer leuk is onze ervaring. Hoe het gaat met een zusje erbij....... ja daar ben ik ook heel benieuwd naar. Over 10 weken zullen we het gaan zien. Kan daar niks over zeggen en dat zal ook voor alle kindjes weer anders zijn denk ik.
Hier is het vooral zo dat dreumes (18 mnd) zelf wil eten. Soms is het zelf "eten" voornamelijk spelen en soms wordt er ook daad werkelijk gegeten. Ik laat het maar gaan, als ik alleen al wat op de lepel schep begint het gebrul al. Dan maar zelluf doen hoor... Het zal wel een fase zijn die tzt ook wel weer over gaat... (of niet ). Juud, de op handen zijnde komst van zusje voelt hij vast wel aan. Er veranderen dingen in huis en misschien ook wel in hoe jullie doen. Misschien kun je proberen het eea uit te leggen... Ik heb hier vaak het idee dat dingen wel ergens begrepen worden...
@sokje: Gisteren bleek dat het idd vooral de machtsstrijd was om het zelf willen doen. Er is wat eten ingegaan, zij het alleen de aardappeltjes. Maar da's geen probleem. Ga de strijd over het al of niet eten ook niet aan, maar dat heb ik al vaker gezegd. Alleen in de gang zetten is hier gewoon geen optie. Dat is te gevaarlijk. Maar goed, de machtsstrijd breidt zich langzaam uit naar andere gebieden: schoenen aan/uit, jas aan/uit, speelgoed wel/niet opruimen, etc. Gelukkig is hij in de basis nog een heel vrolijk kind, maar hij zit erg met zichzelf, en soms dus met ons, in de knoop. Probeer af en toe al wel wat uit te leggen, dat hij een zusje krijgt, maar hij is toch nog wel klein hoor. Maar denk idd ook dat de invloed er is, dus daar wil ik goed mee omgaan. Iemand hierover nog andere tips? PS: moderator, jammer dat mijn bericht naar hier is verplaatst. Het was namelijk een vraag over machtsstrijd, niet over eten... Maar iedereen lijkt daar overheen te lezen...
Juud, misschien is het ook wel zijn onmacht dat hij meer wil dan hij kan? Of misschien wil hij wel meer vertellen dan hij duidelijk kan maken op dat moment... Kan me ook voorstellen dat dat een soort strijd geeft. Heeft het CB misschien tips voor je mbt het krijgen van een zusje? Je zou ze eens kunnen bellen... Of misschien andere moeders in je omgeving? Succes!
Het komt me wel heel bekend voor. Jesper heeft dit ook gedaan tijdens het avondeten. Het enige wat wij doen is negeren. Het heeft hier goed geholpen, maar soms begint hij nog wel eens weer. Als hij bijvoorbeeld niet dezelfde lepel heeft als wij of meer van dat soort heel kleine dingetjes.
Ik heb hem de eerste week zoveel mogelijk laten helpen en daarna was het nieuwe er wel af en heb ik zo gewoon mogelijk gedaan alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat we er ineens een kindje bij hadden nu hebben we afentoe weleens een jaloers moment, maar in het algemeen gaat het goed. oja en s'nachts als hij wakker wordt van het huilen van de baby dan niet zeggen "o ze huilt" want dan gaat hij erop liggen en gaat er vaker van wakker worden, dus gewoon hetzelfde doen als normaal wanneer hij ook wakker wordt. succes
Hallo, mijn dochter is ook van aug 2007, dus van dezelfde leeftijd. We hebben het aantal weken geleden ook gehad. Eerst wilde ze een aantal dagen helemaal niet eten. Toen bleek het te zitten in het feit dat ze het zelf wil doen. Dat doen we nu dan ook. Ik zit haar in de stoel, schep op en zit het dan bij haar neer met een lepeltje en een vork. En ik zeg dan ook, ga maar zelf eten. Vaak laat ze me dan naar een paar hapjes haar wel helpen, maar het idee dat ze het zelf mag, dat vind ze belangrijk. En nu eet ze weer als de beste. Vooral een danontje kan ze erg goed alleen eten! We hebben toen ze wat minder at daar geen strijd van gemaakt, die kleintjes krijgen genoeg binnen. Ik kan me voorstellen dat jullie mannetje aanvoelt dat er veranderingen op stapel staan, maar volgens hoort bij deze leeftijd ook gewoon het uitproberen. Hij is het ook altijd een strijd om haar jasje aan te krijgen, niets is leuker dan van mamam weg te rennen. Zitten ze trouwens rond deze leeftijd weer in een sprong? Ik dacht dat die nu geweest waren? En dat nu de peuterpubertijd ging beginnen... Nog gewoon even een vraagje, is het niet zwaarder een tweede zwangerschap als je al een kleintje hebt? Groeten, Maaike
Ik ga dr ook zeker geen machtsstrijd van maken....niet eten, nou dan niet. Dat los ik dan wel weer op met een flesje voor het naar bed gaan. Maar ik ga het gezellige eetmoment niet verpesten door een hoop gekrijs en welles nietes spelletjes.