Hallo dames, Ik weet niet wat ik hiermee wil; wellicht even van me afschrijven of misschien tips krijgen hoe hiermee om te gaan.. Afgelopen week is de beste vriend van m'n man vader geworden.. Zij hebben nagenoeg dezelfde naam gekozen als dat onze overleden dochter heeft. Onze dochter heet I.vy L.ynn en zij hebben hun dochter L.ivvy L.ynn genoemd.. Toen onze dochter geboren werd, wist zij net een paar weken dat ze zwanger was, en I.vy bleek ook op hun lijstje te staan, dus hebben ze de combi I.vy/L.ivv gemaakt.. En L.ynn wilden ze perse als 2e naam.. Ik ben al dagen van slag, weet niet of ik blij voor hun kan zijn.. (Uiteraard wel blij voor ze dat ze een gezonde baby hebben gekregen!) Hoe denken jullie hierover? Wat hadden jullie in dit geval gedaan?
Het maakt niet uit wat wij ervan denken, jij zit er duidelijk mee. Jouw verdriet is nog vers en de beste vriend van je man heeft zojuist voor jou een levende herinnering gemaakt aan jullie overleden kindje. Naarmate je hun kindje meer gaat zien zal je de naam natuurlijk meer gaan associëren met dat kindje, maar waarschijnlijk blijf je af en toe denken aan je eigen kindje. Vervelende situatie en nogal ongevoelig naar mijn idee. Maar goed, zoals ik al zei gaat het om hoe jij je voelt. Ik zou zo snel mogelijk op een vriendelijke open manier een brief schrijven waarin je hen feliciteert met hun prachtige kind, maar waarin je ook schrijft hoe je je voelt. Ik zou geen verwijten maken, want zij hebben hun keuze nu eenmaal zo gemaakt en je weet niet met welke redenen. Vervolgens een paar dagen laten rusten en face to face heel kort erover beginnen dat je het moeilijk vindt en je gevoelens wilde delen, zodat zij weten dat je misschien soms onverwacht reageert. Het gaat hier om wederzijds begrip tonen, want de situatie zal blijven zoals hij is.
Poeh! Wat confronterend. Natuurlijk ben je blij dat ze een gezonde dochter hebben gekregen. Dat staat los van de gevoelens die je nu hebt. Je hebt moeite met de keuze van naam voor hun dochter. Welk gevoel roept de naamkeuze bij je op? Ga dit na en benoem het naar hen toe. Vraag ook naar de reden. Is het puur vanwege smaak of willen ze hierdoor jullie dochtertje gedenken? (Dat zou voor mij verschil uit maken). Hebben ze er zelf al naar gevraagd? Zij weten zelf ook dat de naam van hun dochter bijna gelijk is aan de naam van jullie overleden dochter Ivy*, en dat het daarmee gevoelig ligt. Ik wens je sterkte en wijsheid toe. Het lijkt mij erg moeilijk.
Dat is heftig ja dezelfde naam, Ik zou er ook over praten, en ga het vooral niet opkroppen!! Toch vind ik het raar dat ze dit hebben gedaan, vooral omdat het beste vrienden zijn. Ik wil je veel sterkte wensen meis, en hopelijk kun je dit een plekje geven!
Pfffff dat vind ik echt teveel op de naam van jullie dochter lijken! En omdat jullie dochter er niet meer is, moet dit heel erg confronterend zijn. Wat vind je man ervan? Het is zijn vriend, misschien kan hij er beter iets van zeggen? Niet dat het veranderd kan worden, maar ik vind dat ze wel degelijk mogen weten dat deze keuze voor de namen erg ongevoelig is en eigenlijk niet kan. Dikke knuffel!
Wat een vervelende situatie! Ik vind het sowieso niet zo netjes van hun, maar daar gaat het nu niet om. De situatie is nu zo en het valt niet meer te veranderen. Dat zegt niet dat het niet ontzettend moeilijk en confronterend is. Je moet dit gevoel zeker niet opkroppen. Ik zou als ik jou was het gesprek met hun aangaan en het uitleggen, of het opschrijven als je dat makkelijker vind. Je verwoord het nu heel netjes en ik weet zeker dat hun het begrijpen als je verteld dat je er mee zit. Ik denk en hoop dat erover praten al heel veel oplucht Dikke knuffel 😘
Ze weten dat we het moeilijk vinden, we zijn al op visite geweest.. Ik wilde eerst niet gaan, maar hoe langer ik dingen uitstel hoe meer ik er tegenop ga zien.. Voor mij werkt confrontatie het beste.. We hebben het er ook over gehad en zij gaven aan ook getwijfeld te hebben en ook nog een andere naam in gedachten hadden (vernoemen naar overleden vader).. We weten ook dat het niet zal veranderen maar het is voor mij persoonlijk té confronterend.. Ik loop er de hele dag mee rond, wordt er bijna gek van.. Mijn man geeft aan dat hij het niet tof vind, maar er verder niet mee gaat zitten (wou dat ik zo nuchter kon denken/doen 😊 hij zegt: nou dat geeft dus aan dat wij een goeie smaak hebben! Misschien had het anders geweest als ze ons van te voren hadden ingelicht of gevraagd wat wij er van zouden vinden.. Ze zeiden zelf ook achteraf dat dit misschien beter was geweest.. Ze hadden het waarschijnlijk niet veranderd, maar was de 'confrontatie' iets minder heftig geweest denk ik..
Wat heftig! En ook jammer dat de vrienden jullie idd niet vooraf benaderd hebben, kan me voorstellen dat het enorm confronterend is.
Knap dat jullie er wel over begonnen zijn. Ik zou dat helemaal niet durven en omdat het niets aan de situatie verandert zou ik het maar hebben laten gaan. Maar jeetje, onwijs heftig dit en eigenlijk ook respectloos naar jullie. Ik snap niet dat mensen dit willen. Zo snappen de asociatie toch ook wel lijkt me?! En ja, als ik zie hoenuchter mijn man vaak is. Had ik daar ook maar wat meer van. Sterkte meid!!
Livvy en Ivy vind ik nog best wel verschillen, ook qua klank, maar doordat ze de tweede naam hetzelfde hebben gedaan lijkt het echt heel veel op elkaar. Vind ik ook echt niet netjes...
Oh wat erg en onnadenkend. Of is het bewust gedaan om jullie dochter te eren? Want dan zou jd verwachten dat ze het wel eerst zouden voorleggen aan jullie. Wat pijnlijk zeg!
Op meerdere fronten zeer pijnlijk en met veel gebrek aan inlevingsvermogen... Het vooraf bespreken met jullie vind ik eigenlijk al een basisfout. Dan hadden jullie je gevoelens kunnen uiten en hadden zij nog eens diep na kunnen denken over wat ze gingen doen Verder klinkt het uit je verhaal dat het niet is uit nagedachtenis voor jullie dochter, maar gewoon omdat zij die naam al snel hadden en mooi vonden. Hierbij gaan ze volledig voorbij aan hoe pijnlijk dit voor jullie moet zijn. Als jullie kindje nog had geleefd, zou ik zeggen, voel je gevleid dat ze de naam zo mooi vinden. Maar nu wordt je er dus mee geconfronteerd dat dat niet zo is. Ik vind het onbegrijpelijk... Maar goed, daar heb je niet zo veel aan, aangezien het leed al is geschied. Ik las eerder de tip om ze een brief te schrijven. Dat vind ik ook we een goed idee. Schrijf je gevoel van je af en laat ze zo weten hoe je erin staat. En verder zul je misschien voor jezelf moeten bedenken of je ze kan vergeven en er uiteindelijk overheen kan stappen. Als dat nl niet zo is, kan ik me voorstellen dat je het contact uit de weg zal gaan. Sterkte!
Heel pijnlijk en confronterend! Ook ik zou dat niet kunnen loslaten. Alsof precies die namen zo belangrijk is dat voorbij wordt gegaan aan jullie verdriet. Fijn dat je vriend het wel los kan laten. Maar kijk voor jezelf hoe je je erbij voelt en als dat voor nu betekent dat je wat meer afstand neemt ook prima. Ik denk ook wel dat als t goede vrienden zijn zij dat snappen en je misschien went aan de 1e naam bij hun dochter. Een verre kennis van mij heeft hun dochter de vrouwelijke variant gegeven van de naam van onze zoon die is overleden. Ik vond het heel pijnlijk om t kaartje te zien, vooral met de tekst: geboren om bij ons te zijn. Zelf zou ik er een persoonlijk briefje ofzo bij doen, maar blijkbaar is dat niet voor iedereen vanzelf sprekend. Net zoals t vooraf bespreken wat ik bij goede vrienden zou verwachten. Heb ook nog geen felicitatiekaartje terug kunnen sturen, komt wel (of niet).
Ik vind dat jullie vrienden echt totaal geen empathie hebben. (Die van overtherainbow ook niet trouwens.) Dit zou voor mij echt een no go zijn... Kijk voor jezelf wat je wil. Misschien ga je aan de voornaam wennen, misschien niet. Als jij afstand wil nemen is dat je goed recht.
Livvy en Ivy vind ik nog wel verschillend (ook qua klank) maar icm met Lynn lijkt het wel heel erg hetzelfde. Ik vind dat best onbeschoft van ze, Livvy Sofie(bijv) was een heel andere naam geweest. Ik zou dat mijn vrienden nooit aandoen maar daar heb jij niks aan. Ik zou ze tijdelijk gewoon even vermijden, het is nu nog best confronterend en dat hebben ze maar te accepteren. Een brief sturen zou ik niet meer doen, ze weten het al en er kan niks meer veranderd worden maar als jij voelt dat het je zal helpen dan kan je het wel opschrijven natuurlijk. Dat kan soms je hoofd leegmaken en het misschien een plek geven.
Hmmm. Ik kan me enerzijds voorstellen dat je het heel confronterend vindt. Anderzijds vind ik het te ver gaan dat sommigen hen een gebrek aan empathie verwijten. Het is niet dat ze er geen begrip voor hebben. Zij zien de naam als wat het is: een naam. Die naam verandert de loop der dingen niet. En ze hebben dus voor iets anders gekozen. Ze hadden ook voor precies dezelfde naam kunnen kiezen. Dat ze niet overlegd hebben vind ik zelf niet meer dan logisch. De naam is iets waar de ouders het laatste woord over hebben, geen democratische procedure. Ze hebben de gevoeligheid blijkens hun keuze voor een andere naam in hun overweging meegenomen, meer kun je denk ik niet verwachten.
Ik vind dit héél erg raar dat zij een naam kiezen die zo op jullie overleden dochtertje haar naam trekt. Ik vind het heel ongevoelig van hen, ze hadden dit eerst moeten navragen bij jullie wat jullie daarvan vonden. Moest ik in jouw schoenen staan, wel de vriendschap was over denk ik...
Dit dus. Ik snap dat het voor jou heel moeilijk is, maar ik zou een naamkeuze ook niet af laten hangen van anderen. Het is al moeilijk genoeg en als we dan een naam hebben die we mooi vinden en bij ons past ga ik dat niet om anderen aanpassen. Er zijn meer mensen die hetzelfde heten. Naam van te voren laten weten zou ik ook niet willen, dat is het stukje dat we echt geheim houden voor iedereen. Goed dat je hebt laten weten hoe je je erbij voelt. Dat is het enige wat je kan doen. Verder toch proberen los te laten en ze los van elkaar te zien.
Sorry hoor, maar ik vind dit gewoon echt egoistisch! Er zijn zoveel namen! Waarom moet die naam nu zoveel lijken op de naam van het overleden kindje van je beste vrienden?! Het is niet voor te stellen wat het met je doet als je kindje niet meer leeft, dat blijkt maar weer. Vooral als ik zie wat er op het kaartje stond bij die kennissen van over the rainbow, gatver wat ongevoelig. Voor mij zou de vriendschap echt over zijn. Maar helaas is dit iets dat vaker gebeurd, vriendschappen gaan verloren als je zoiets vreselijks meemaakt als het verlies van een kind. Mensen begrijpen het gewoon niet en sommige mensen willen het niet begrijpen.