Mijn duimen draaien ook op een mooie echo mét hartslagje *knuffel* en die fobie is een moeilijk iets.
Wat spannend zo. Hopelijk komt het allemaal nog goed. Misschien is het wel verstandig om te overleggen met de verloskundige of je huisarts wat je aan je naaldenfobie kan doen. Je zult toch een keer moeten bloedprikken in je zwangerschap en dat zal waarschijnlijk niet de enige keer zijn. Lijkt mij wel belangrijk dat er aan gewerkt word zodat je niet in totale paniek in de stoel zit. Dat is niet goed voor jou en ook niet voor je kindje. Er is volgens mij een therapie voor. Maar daar moet je uiteraard wel voor open staan. Heb je dit altijd gehad of heb je een keer een hele nare ervaring gehad?
Dat er niets te zien was op de echo verbaasd me niet. Hopelijk ben je gewoon minder ver zwanger. Ik vond prikken ook altijd vreselijk eng, maar ik moest na mijn laatste mk (een partiele mola) maandelijks bloedprikken en nu stelt het niks meer voor. Ik zou je toch aanraden om op hcg te laten prikken. Want een positieve test van het zh verteld je nu nog net zo weinig als je al wist. Als je op hcg laat prikken en over een paar dagen weer, dan kan de gyn je heel goed vertellen of het voldoende oploopt voor een gezonde zs en weet je veel eerder waar je aan toe bent. Sterkte meid, die onzekerheid is niet fijn!
Ik heb 3 kinderen op de wereld mogen zetten en ruim 8 miskramen gehad tussen de 6 en de 12 weken en nog nooit knallers gehad. Zo'n uitzondering is dus niet....
Ik heb mijn leven lang al een naaldenfobie. Ben er na mijn curettage voor in therapie gegaan. Krijg er EMDR voor. Ik kan nu wel naar naalden op tv kijken, dat kon ik voorheen niet. Dus er zit wel progressie in. Gisteren nog contact met vk gehad. Zij had nog steeds geen reden om aan te nemen dat het een bbz zou zijn. Zij dacht eerder aan een diapauze waardoor ik korter zwanger zou zijn. Vooralsnog heb ik geen lichamelijke klachten. Behalve gerommel in mijn buik, af en toe een lichtelijke misselijke vlaag (niet erger dan wanneer ik ernstig honger heb tijdens niet-zwanger zijn), wel honger, geen trek en een vol gevoel. Nog een weekje geduldig afwachten en met beide beentjes op de grond blijven (dus niet op die roze wolk waar Meiske80 me heen schopte). Positieve was overigens wel, dat de gyn ook nergens bloed zag zitten..... We hopen het beste, maar hielden al rekening met het ergste zodra we de positieve test zagen.
Wat goed dat je er wat aan doet! Diep respect! Ik ga voor je duimen meid, ik hoop dat volgende week alles goed blijkt te zijn.
Ja, bij sommige mensen is dat zo, daarom zei ik ook dat jij de uitzondering bent.Het is zeer zeldzaam, maar er zijn inderdaad vrouwen die dat hebben.Ik bedoelde er dan ook niks negatiefs mee, maar alleen dat jij dus inderdaad de uitzondering op de regel bent.