Ik kan hier moeilijk iedere dag ruzie gaan maken. Op het begin deed ik dat wel als ik iets niet leuk vond en had ik ook een grote mond maar door mijn zwangerschap heb ik geen energie meer voor die dingen. En mijn spullen pakken en terug naar nl is een erg grote stap, en ik heb daar heel vaak aan gedacht en over nagedacht. Ben er nog niet helemaal uit. Ik wil natuurlijk ook niet dat mijn kindje zonder vader opgroeit. Is een hele moeilijke beslissing...
@ a star Meid wat een vreselijke situatie zit je in. Misschien is het tijd je man het eens goed duidelijk te maken hoe je voelt en dat je met de gedachte speelt terug naar NL te gaan. Ik zou sowieso terug gaan naar NL en hier mijn kindje op de wereld zetten. Dan heeft het in ieder geval een NL paspoort en zit je straks niet " vast" in een vreemd land vanwege de nationaliteit van je kindje. Buiten dat wordt het misschien tijd dat je vent eens een beetje voor jou opkomt en vooral voor jou kiest en misschien " kan" hij dat pas als je niet meer fysiek bij hem bent. Sterkte, dit zijn geen gemakkelijke keuzes!
Makkelijk is het absoluut niet nee. Ja, nu terug gaan naar nl is heel moeilijk. Ik zou ff uitleggen waarom. Ik ben hier gekomen met een verloofden visum (K1visum). Ik en mijn man waren toen verloofd en hebben toen K1 visum aangevraagd. Dat was een hele lange en moeilijke procedure, ik weet niet of jullie ervaring hebben met de immigratie van Amerika, maar het is een ontzettend moeilijk iets. Nou na een lange tijd en heel veel moeilijkheden had ik dan eindelijk mijn visum en kon ik naar Amerika. Eenmaal hier aangekomen gingen we trouwen. Hier in amerika heb ik nog niks want de immigratie zaken lopen nog, het kan ff duren tot ik mijn green card heb. Dan pas kan ik naar nl en terug. Maar als ik nu naar nl zou gaan dan kan ik niet meer terug tenzij ik dat hele immigratie procedure opnieuw doe maar dan met een K3 visum (omdat we getrouwd zijn) en K2 visum(kindje) En dat is wat ik niet wil want het was erg moeilijk en heeft onzettend veel geld en tijd gekost. En om dat allemaal opnieuw te moeten doen zie ik echt niet zitten. Als ik nu terug ga naar nl dan is er geen weg meer terug voor mij.
16 euro is geen geld voor een fietsstoeltje. Zelf vind ik niet dat je boos mag zijn, je hebt aangegeven dat je het duur vond,blijkbaar vonden zei dit niet zo.Dus hebben zei hem wel gekocht.
@A Star... meid ik heb je verhaal gelezen... en mijn tip!!!.. Ga naar NL en beval hier.. hoe moeilijk ook met de immigratie die evt weer overnieuw moet, maar wanneer dit echt uit de hand loopt na de geboorte is het een hele klus om je kindje mee te krijgen en ben jij straks je kind kwijt.. ZBuiten dat schrijf je ook dat je doodongelukkig bent in USA..Heb je dit wel eens zo duidelijk tegen je man gezegd??? ik zou hem voor een ultimatum stellen.. of kiezen voor jou en zijn moeder opzouten.. zo niet dan vertrek je naar nl en kan hij met je mee of daar blijven.. Jullie zijn samen getrouwd.. niet met mama..Hij zal dus (zoals ik het zie) voor jou moeten kiezen voor het geluk van jullie samen.. op deze manier gaat het volgens mij vroeg of laat helemaal fout en is alles waar je zo voor gevochten hebt in 1 klap weg... Kies nu voor jezelf en voor je kindje.. en hopelijk kiest manlief dan ook voor jullie!!!... dat is belangrijker dan de hele immigratieprocedure echt meid.. ik weet hoe moeilijk die is, maar zie helaas ook de andere kant.... en die is veel zwaarder!!!... Succes..
Ben het helemaal met ichtus eens. Als je je kindje in de US geboren laat worden en je wil ooit terug naar Nederland, kun je hem niet zomaar meenemen. Straks wordt je ontvoering in de schoenen geschoven en dan zie je je kindje helemaal niet meer. Nee, het is niet fijn om zonder papa op te groeien, maar ook niet met een doodongelukkige mama. Daarnaast: Dit kan je man toch ook niet willen, dat jij ongelukkig bent? Of kan hem dat niets schelen? Als dat het geval is, heb jij daar niets meer te zoeken. Pas op dat je niet gewoon fokvee wordt, een babybaarmachine die kindjes kan baren die je man en schoonmoeder fijn met z'n tweetjes op kunnen voeden. Ik overdrijf het nu natuurlijk... Laat dat gedoe om een visum alsjeblieft niet de enige reden zijn dat je hier kunt blijven! Ga desnoods even langs bij de NL ambassade om te vragen of er nog andere oplossingen zijn. Maar ik zag een mooi lijstje op de vorige pagina. Dat is in ieder geval al goed! Want soms zit je gewoon even in een giga dip en zie je niets positiefs meer. Het is voor ons hier op het forum ook lastig om te zien of je het echt slecht hebt daar, of dat je nu alleen even in een giga dip zit. Maar zo te zien heb je het wel fijn met je man... Probeer eens eerst met je man alleen te gaan praten. Neem er een moment voor en ga er eens goed voor zitten. Vertel dat je zo ongelukkig bent en dat het niet alleen heimwee is. Misschien kunnen jullie met z'n drieën regels maken, waar ook zijn moeder zich aan moet houden. Bijvoorbeeld: Alleen was pakken uit de wasmand, niet uit de kasten. Als je man dat een goed idee vindt, kunnen jullie samen dit idee aan je schoonmoeder voorleggen. Maar let op: Zij moet ook de mogelijkheid krijgen om wat in te brengen. Kan zijn dat jij ook concessies moet maken. Probeer te geven en te nemen. Over het uit eten gaan bijvoorbeeld. Spreek af dat jullie minimaal 1x per maand met z'n tweetjes uit eten willen en dat zij de rest mee mag (of een andere verhouding). Laat ook weten dat je haar hulp (zoals je op de vorige pagina beschreef) op prijs stelt, maar dat er dus een grens aan zit. Is dat wat?
Ja om nu gelijk je biezen te pakken? En er zijn altijd 2 kanten aan zo`n verhaal denk ik he? Ik bedoel je wist het van te voren toch ook al hoe je schoonmoedeer was? Mischien eerst de situatie oplossen voordat je zwanger raakt? Sorry als ik verkeerd overkom is absoluut niet zo bedoelt! Maar ik vindt dat jullie het samen moeten oplossen en nu niet gelijk naar ned gaan enz....of je daar nu zo mee opschiet? Je wilt toch bij je man blijven?
A star, ik heb je verhaal een beetje gevolgd. Omdat mijn zusje ook in Amerika woont, getrouwd is en kinderen heeft, weet ik dat je kinderen automatisch dubbele nationaliteit krijgen als jij nog steeds de nederlandse nationaliteit hebt, en je man de amerikaanse. Tot hun 18e jaar is dat zo. Je kan bij de nederlande ambassade in Amerika voor hun een paspoort aanvragen. Als je kind 18 is moet het kiezen voor 1 van de 2 nationaliteiten Het is ook verstandig om de geboorte van je kind te melden in Den Haag. Daar is een speciale afdeling voor. Als julllie dan ooit in Nederland komen te wonen kan je kind in den Haag een uittreksel van zijn geboorte opvragen voor officiele gelegenheden (huwelijk enzo) en hoeft het niet naar Amerika ervoor. Succes verder met alles!
ja dat is natuurlijk mosterd na de maaltijd. HEeft weinig zin om daar over te hebben, ze is al zwanger, dat draai je niet meer terug
Het is "te laat" voor jouw advies. Waarom mag ze niet klagen over de huidige situatie? Het is NIET te laat om alsnog een oplossing te zoeken...
Nou ik ben van mening nog altijd dat je best van te voren wist hoe het zat en toen ook actie had kunnen ondernemen, nu maak je je het jezelf erg moelijk om zwanger te zijn en nog altijd in zo`n situatie te zitten Ik zeg niet dat ze niet mag klagen maar had ze niet van te voren ook al iets aan de situatie kunne doen?
Ik snap heel goed wat je probeert te zeggen. Jij bedoeld: waarom wordt je (gepland?) zwanger als je in zo'n situatie zit met je schoonmoeder, en je dus weet dat je problemen kunt verwachten.
tja, alsof je in het leven alle nare situaties kan/moet voorkomen/oplossen als je een kinderwens hebt. Leven op deze wereld is nou eenmaal een leven met pijn, verdriet, ruzie en moeilijke dingen. Daarnaast gelukkig ook heel veel mooie dingen, waaronder het wonder van een zwangerschap opzich. Ik denk dat het goed zoeken naar een manier om daarmee om te gaan, belangrijker is, dan voorkomen, oplossen en wachten op 'het' perfecte moment. Een kinderwens uitstellen omdat je op het 'perfecte moment' zit te wachten, dan denk ik dat je er beter gewoon helemaal niet aan beginnen kan. Ik vind zoiets irreël, alsof je jezelf een beetje voor de gek wil houden. (maar das misschien wel weer een andere discussie). In ieder geval kan je dit kindje niet meer terug proppen, het komt al. Dus 'had' heeft geen zin. Ze is er meer mee geholpen om nu te zoeken naar een oplossing die voor het kind het beste uit zal pakken, zoals ik het zie.