Tussen onze (nu nog) jongste en de derde zit straks 8 jaar. In het begin zullen ze niet zoveel 'aan elkaar hebben', maar later vast wel.
Nee bij ons zit er zoals je ziet ook een gat tussen (het zelfde gat denk ik als je er dit jaar voor gaat) en de oudste is helemaal gek op zn jongere zus (7 jaar verschil) en broer (9 jaar verschil). Natuurlijk wordt voetballen enzo een beetje lastig en in de puberteit is het vast ook niet altijd feest, maar de band is warm. Lekker kroelen, fles geven, kiekeboe spelen. En als ie dan zegt: ‘ik geloof dat ik nog nooit zoveel van iemand gehouden heb als van L.’ dan smelt je toch?
Lieve @paula1984 wat een mooi mens ben je en je bent zo ontzettend goed bezig met afvallen. Als je de wens hebt voor een derde en alles kan en het mag zo zijn en je wordt goed in de gaten gehouden. Dan meis ga ervoor en hopelijk is t jullie gegund. Liefs en geniet ook van wat je al hebt❤️❤️❤️❤️Ookal heb je daar de nodige obstakels mee meegemaakt. Ik zie de positieve zwangerschapstesten graag tegemoet het is je gegund.
Ik ben zelf helemaal geen ervaren moeder. En al helemaal niet ervaring in het zorgen voor een chronisch ziek kind of kind met beperking. Maar als ik het zo allemaal lees kan ik niet anders dan mij aansluiten bij alles wat hier al gezegd is. Volgens mij ben je een supermoeder die haar hart moet volgen!
Als jullie het zelf allemaal aankunnen (en zo klinkt het wel) heeft verder niemand daar iets mee te maken. Ik zou het juist enorm krachtig vinden als er een stel in mijn omgeving zou zijn die voor een derde kindje zou gaan, ondanks de zorgen voor de andere kindjes.
Dank je! Fijn dat het ook anders gezien kan worden. Mss denk ik wel teveel dat andere mensen zo denken.
Ik vrees dat er (naast veel positieve mensen) ook echt wel mensen zo zullen denken. Dat is bij ons iig wel zo, dat er heel bedenkelijk wordt gereageerd door sommigen. Maar eigenlijk... Was dat bij nummer 1 ook (want veel te snel in onze relatie) en nummer 2 ook (want veel te kort op nummer 1) Je krijgt alleen géén scheve blikken als je precies 2,3 jaar tussen 2 kinderen hebt. En als je precies 2,42 kind krijgt. Je snapt me wel: hier is het dan sowieso te veel tijd tussen de oudste twee en de derde, de zorg voor de kinderen, te klein huis... We hebben geen babykamer, omg... Ik wil maar zeggen: wil je echt jullie kindje niet laten komen omdat er waarschijnlijk mensen het er niet mee eens zijn? Vaak zijn het ook nog eens de mensen dat ik denk 'mja, ik ben het ook met jouw keuzes vaak niet eens, dus ik snap wel waarom jij het niet met de onze eens bent'
Ja dit. Sterker nog, ik heb ook weleens gedacht over iemand goh, is dit verstandig? Maar dat is inderdaad dat ik die keuze op dat moment niet zou maken. Maar he, wie ben ik? Zij moeten het doen en het is niet zo dat ik dan niet blij ben voor hen en ik zal zeker steunend reageren bij familie en vrienden. En ik weet ook dat sommige mensen zo over ons gezin denken, want ja geen standaard gezin he (even in een notendop, wij zijn na 2 kinderen ongeveer een jaar uit elkaar geweest en weer bij elkaar gekomen, en daar na nog 2 kinderen erbij gekregen, in een klein huisje met 3 slaapkamers) Het heeft ons nooit tegengehouden om voor meer kindjes te gaan in ieder geval, en dat zou jou ook niet moeten tegenhouden.
Je vroeg om reacties en heel eerlijk ik zou het niet doen. Maar wat jij moet doen weet je alleen zelf. Mij zouden 2 zorgenkinderen genoeg zijn. Je schrijft dat er eindijk weer rust is en dat het jaren heeft geduurd. Deze kinderen blijven altijd meer zorg en verzorging houden dan een gezond kind, levenslang. Ieder kind dat erbij komt gaat ten koste van de kinderen die er al zijn. En jullie kinderen hebben de extra aandacht juist nodig. Nog los van de angst die ik zou hebben voor weer een zorgenkindje erbij. Ass is erfelijk en het is al 2 keer eerder gebeurd dat jullie een kindje kregen met beperkingen. Dat zou ik niet aandurven (maar dat zegt iets over mij). Daarnaast zou ik het een 3e gezond kind een belasting zien dat ze altijd rekening moet houden met 2 oudere siblings met beperkingen. En dat de 3e daar later alleen voor verantwoordelijk gaat zijn. Ik ken die situaties in de praktijk en ben daar niet positief over. Het trekt een zware wissel op een volwassen mantelzorger die in jullie geval alleen voor 2 anderen moet zorgen. Ik bedoel het niet verkeerd. Maar vraag jezelf ook af of je netwerk dit aankan. Als iedereen in je directe omgeving het onverstandig vind zegt dat meer dan onbekenden op een forum. Wij kennen jullie natuurlijk niet echt. Je omgeving wel (en dan bedoel ik geen vage kennissen). De mening van directe familie en vrienden zou ik niet naast mij neerleggen.
Dank je voor je reactie. Ass is idd erfelijk datzijn we ons bewust, het lijkt hier ook zo te zijn. Dus geeft ons 20% meer kansspelen herhaling. De ass is zeer licht en vormt enkel probleem in de school en leeromgeving. Simpelweg zou dat nogmaals gebeuren zou dat voor ons geen enkel probleem zijn. Ik kan lezen en schrijven met hem en mocht ass weer meespelen Kunnen we er vanaf het eerste moment beter mee omgaan. Qua rekening houden voor een evt nr 3 ben ik dat niet met je eens. We doen nu ook gewoon alles zoals elk gezin. Dierentuin,vakantie of pretpark. Ja de jongste loopt niet maar verder eet hij normaal en drinkt zelf enigste is dat hij verschoond word that's it. Mijn netwerk heeft hier niets mee te maken want dat is ten eerste klein en heeft 0.0% zorg verantwoordelijkheid wij doen alles al 6 jaar zelf.
Als jullie het aan kunnen, dan waarom niet. Ik wil wel 1 ding zeggen: dat de ass nu licht is zegt niets over de toekomst. Onze oudste heeft het ook "licht" en de eerste 6 jaar gingen probleemloos. Nu hij ouder wordt en sociaal gedrag belangrijker wordt, wordt het voor hem verwarrender en de zorg veeeeeel zwaarder. Ondanks veel begeleiding, zijn goede iq en dat hij zich laat sturen nog is het nu echt ontzettend moeilijk en dat gaat niet minder worden als hij gaat puberen. Ik werk niet meer omdat dat niet meer gaat, dus 1 inkomen want ik krijg 0.0. Mijn jongste heeft adhd en zit ook op sbo. Twee verschillende scholen is zwaar, meer werk, steeds op en neer racen. Beiden zouden ook totaal overprikkeld raken van meer kinderen in huis. En let wel: wij worden goed begeleid, en nog is het heel lastig! Wij hebben heel lang met dezelfde twijfel gezeten, maar ik ben nu enorm blij dat we het niet hebben gedaan. Ik zeg niet dat je het niet moet doen, wel dat enkel liefde niet genoeg is, en dat je niet weet hoe je kinderen zich ontwikkelen. Veel succes, en hopelijk loopt alles zoals je wil!
Helemaal niet egoïstisch, dat snap ik heel goed! Lijkt me ook fijn, met het oog op later. Volgens mij hebben jullie je keus wel gemaakt. Volg je hart en succes voor de toekomst ❤️
Heel nuttige reactie dank je. Het stuk over de toekomst met ass vind ik best confrontatie moet ik zeggen. Hij gaat naar de zomer naar het sbo. Intelligentie is goed hij is zeer sociaal maar ziet grenzen wel slecht met anderen soms. Het komt uit een goed hart maar soms gaat hij te ver. Bijvoorbeeld haren wrijven van een juf want die voelen zo fijn. Als de juf laat weten dat dit niet mag worden hij verdrietig en voelt zich afgewezen. Hij wil alleen maar lief zijn zegt hij dan. Gelukkig worden wij ook goed begeleid en zit er zelf ook altijd bovenop. Dat het verwarrend is voor hem herken ik dus helaas wel. Had er alleen nog niet bij stil gestaan dat dit nog veel erger kon worden.
Mag ik vragen door wie jullie goed begeleid worden? Hier is dat echt een drama namelijk, we hebben echt het gevoel dat we complet het wiel zelf moeten uitvinden.
Zo als ik het nu lees doen jullie het helemaal super en is dr genoeg plek en liefde voor nog een kindje , En denk ik dat mensen alleen maar trots en jaloers gaan zijn op hoe jullie het voor elkaar hebben