Dat vele van jullie dat verwachten van jullie man... Ik vind moederdag iets voor de kinderen... Kinderen die beseffen wat moederdag is en dan wat leuks voor je maken. Ik ben gek op de zelfgemaakte cadeautjes die ze dan voor je maken... maar een cadeautje kopen (groot of klein) wil ik dus niet. Mijn jongens zijn in de leeftijd dat ze het begrijpen, mijn dochter nog niet. Mijn jongens hebben iets gemaakt op school en dat vind ik prachtig. Mijn dochter heeft het besef nog niet dus ze heeft niets gemaakt en ik verwacht echt niet van mijn man dat hij dan met haar gaat zitten knutselen voor moederdag. Ik vind moederdag, vaderdag, valentijnsdag allemaal zo overdreven als het gaat om alle cadeautjes die gegeven moeten worden. Mijn man was vanmorgen ook niet thuis.. dus ook voor mij geen ontbijd op bed ... maar ik lig hier ook helemaal niet wakker van. Mijn jongens kwamen vanmorgen zelf al naar mij toe met hun zelfgemaakte cadeau... en dan de blik in hun ogen hoe trots ze zijn op wat ze gemaakt hebben...dat vind ik zooo geweldig...Er gaat niets boven een zelf gemaakt cadeau en een hele dikke knuffel.
Ik hecht niet zoveel waarde aan moederdag, ik geniet elke dag van de kinderen en zij (en mijn man) waarderen elke dag wat ik doe. Vandaag moest mijn man ook hockeyen en op tijd weg, mijn schoonmoeder kwam langs, we zijn bij de hockey wezen kijken en daarna door naar mijn ouders. Dus gewoon een gezellige dag, maar niets bijzonders. Voor mijn moeder koop ik trouwens wel altijd een kleinigheidje en doe vaak een leuke foto van de kinderen. Mijn man heeft er wel op zijn manier iets aan gedaan. Eva sliep gisteravond in ons bed, hij is toen in Eva's bed gaan liggen zodat ik lekker met Eva kon slapen, dat vind ik zo heerlijk, maar hij kan dan niet slapen als zij erbij ligt. Dus ik werd vanochtend heerlijk wakker geaaid door Eva. Even tv gekeken, uurtje later werd Lisa wakker en toen ook mijn man. Ik heb van de kinderen knutsels van het kdv/bso/school gekregen. Toen ik een briefje van Eva's knutsel open vouwde begon ze meteen een versje op te zeggen (wat op dat briefje stond), ingestudeerd op school. Dat vond ik zó ontzettend lief, zat meteen te huilen, had het helemaal niet verwacht, was helemaal overdonderd . En het is ingestudeerd maar ze deed het met zoveel overgave, zo ontzettend lief! En dat is waar moederdag om draait vind ik, dat de kinderen er even bij stil staan.
Ik heb niet gelezen wat er al op is gereageerd mijn eerste moederdag was leuk maar niet de leukste moederdag had er meer van verwacht. Moederdag is pas leuk als je kleintje thuis komt van school met een cadeautje die hij of zij zelf heeft gemaakt. En de verhalen waar ze dan ook mee komen mijn zusje van bijna 3 ik heb een tekening gemaakt maar ik mag het je niet zeggen. Mijn middelste ik moet mijn cadeautje verstoppen onder mijn bed en mag dat niet zeggen. Zulke dingen zijn leuk want dan zijn het jou kinderen die het doen en niet je man die een ontbijtje maakt.
Ik begrijp je gevoel heel goed hoor, mijn eerste moederdag, 3 jaar terug was ook niet zo leuk.....M'n vriend zat in het buitenland en was het ook gewoon vergeten . Nog steeds denkt hij er niet echt aan, maar hij maakt het met mijn verjaardag eind mei, meestal wel weer goed. Ik zou het wel uitspreken met je man, zodat het niet tussen jullie in komt te staan. Dan kan hij zelf zeggen wat hij er van vind, misschien was hij zich er niet van bewust. Dat geeft hem ook weer de kans om het op een andere dag goed te maken. Wat het hoeft natuurlijk niet de perse de tweede zondag van mei te zijn, om moederdag te vieren!
Ik begrijp je heel goed hoor...kan het me goed voorstellen. Ik heb dit in het verleden ook wel eens gehad, maar sinds we kindjes hebben doet mijn man zó zijn best, het is echt een lieverd. Inderdaad zit 't 'm in de kleine dingen, wij meiden kunnen al helemaal blij worden van een ontbijtje op bed of een mooie tekening van je kleintje waar papa bij heeft geholpen. Ik snap de opmerkingen van sommigen hierboven juist niet, met je bent zijn moeder toch niet?? Slaat echt nergens op. Natuurlijk hoeft je man je niet te overladen met kado's, maar een knutselwerkje maken samen met je kind voor mama is toch een kleine moeite, groot plezier? Ik zou het er gewoon rustig met hem over hebben, wedden dat hij het niet eens in de gaten heeft gehad en je volgend jaar een mooiere moederdag zal bezorgen?
Niemand en dan ook niemand kan jou vertellen wat je wel of niet mag voelen meid. Denk dat het wat leuker zal worden als de kindjes oud genoeg zijn. We kunnen helaas niet te hoge verwachtingen gaan stellen aan mannen Die beseffen niet dat het voor jou heel bijzonder is.
Zo mee eens! Grappig wel dat ik er eerst ook anders over dacht toen we nog geen kindjes hadden..toen vond ik het soms ook af en toe een beetje verplichting en inderdaad hangen de etalages vol voor moederdag..maar ik hoef ook helemaal niets te krijgen qua kado (hoewel mijn man dat dus wel doet) maar inderdaad, het is toch geweldig als je als moeder even een dag in het zonnetje gezet wordt? Ik heb een superdag gehad in ieder geval dankzij mijn kanjers!
Ik heb de andere reacties niet gelezen. Wat ik wilde zeggen is dat emoties niet uit te schakelen zijn en dat je je er nooit voor hoeft te schamen! Je bent nu verdrietig en teleurgesteld! Dit voel je niet voor niks! Wat jammer zeg dat je man er niks aan gedaan heeft terwijl dit voor jou zo belangrijk is. Het is wel voor kindjes maarja....als ze te klein zijn...?? Mannen zijn daar zo anders in... Balen!
Als je iets wilt kun je er maar beter gewoon om vragen. Vorig jaar ook een tegenvaller gehad want op het kdv waren ze van mening dat je een kind niet moest opdringen iets voor moeder te maken. Oftewel alleen als een kindje er zelf mee komt dat het iets wil maken dan helpen ze erbij, maar er wordt niets vanuit de leidsters bedacht om te knutselen. Die uitleg kreeg ik de dag erna toen ik voorzichtig informeerde of er toevallig een moederdagknutsel was blijven liggen. Ik had er echt naar uitgekeken. Het jaar ervoor was er nog wel geknutseld op commando dus deze had ik niet kunnen zien aankomen. Gelukkig had manlief zelf nog wel een kadootje gehaald, wat echt wel goed was, maar was toch een beetje siphes. Manlief had beloofd dit keer te knutselen, maar is helaas niet gebeurd omdat hij de hele week ziekjes was geweest. Gelukkig had ik wel een duidelijke mail gestuurd met 'dit wil ik wel voor moederdag hebben...' en een verwijzing naar bol.com voor het desbetreffende boek. En dat heb ik dan ook gekregen vanochtend
meid wat rot! snap je gevoel helemaal hoor! hier vorig jaar ook mn eerste moederdag gevierd.... en dat viel ook wat tegen (zachtjes uitgedrukt ) ik zou zeggen praat erover met je vriend! en dit jaar had ik een super moederdag!!!!!!!!
Ik vraag me eerlijk gezegd toch af; heb je aan je man laten wéten dat je iets verwachtte voor moederdag? Lijkt me dat hij nu toch iets lief wil doen, maar gewoon niet wist dat je iets verwachtte. Ik weet ook wel dat het leuker is als het 'spontaan' komt, maar mannen kunnen geen gedachten lezen he En stiekem blijft het toch een dag voor kinderen naar de mama toe. Ok, je kan redeneren; jij bent de mama van zijn kinderen. Maar als je dan helemaal eerlijk bent moet je dus én iets lief voorzien voor je eigen moeder, en mag manlief voor zijn moeder én voor jou iets voorzien.. toch een hele opgave. En bij vaderdag dan natuurlijk de opa's niet vergeten, iets wat volgens mij toch heel zelden gebeurd. Vind het gewoon zo gek dat er zo'n onderscheid gemaakt wordt
Nou dit lijkt mij ook niet leuk en zou ook teleurgesteld zijn hoor hier gelukkig wel veel aan gedaan terwijl.ik alleen iets van de kids ook prima gevonden...
ik zou nog niet eens ontbijd op bed willen. ben meer zon type van wakker en eruit. mn nest is om te slapen en niet om te eten hahaha. en daarbij al die kruimels in je nest.
Ik besteed er geen aandacht aan. Moederdag moet verzorgd worden door mijn kind en niet door mijn partner. Als mijn kind er nog te jong voor is, dan is het zo dat ik inderdaad nog niet veel reactie krijg op moederdag. Maar mijn kind maakt nu zo een ontwikkeling mee, dat ik het gevoel heb dat het elke dag moederdag is en daarvoor heb ik geen bloemen of ontbijt op bed nodig... Ik vind moederdag net zoiets als valentijnsdag. Ik krijg liever onverwachts een bloemetje van mijn partner en dochter, dan de verplichting te zien omdat het een "speciale" dag is...
Ik begrijp je gevoel wel. Ik snap eerlijk gezegd de opmerkingen niet van 'je bent z'n moeder niet, dus hij hoeft niet alles voor je te doen'... Ik vind moederdag juist de uitgesproken dag om eens wat waardering te uiten voor de moeder van je kinderen. En het gaat inderdaad niet zozeer om de kadootjes, samen even keuvelen in bed met je kindje(s) of een ontbijtje samen... dat zou toch niet teveel gevraagd moeten zijn. Ik snap dat als ie niet lekker was een ontbijtje voor hem niet echt hoefde, er zijn nog heel veel andere manieren (zoals idd het opruimen van de keuken) waarop hij er eventjes aandacht aan had kunnen schenken. Maar ja, het zit ook wel een beetje in de aard van sommige mannen. Die van mij is altijd über-attent , meer dan mij zelfs soms... en dan voel ik me af en toe best schuldig. Maar goed, zo nu en dan elkaar even extra in 't zonnetje zetten of een kleinigheidje is wel normaal hier en een beetje waardering op z'n tijd is echt wel belangrijk in een relatie volgens mij. Wellicht als je dochtertje wat ouder wordt (en er zelf mee geconfronteerd wordt op school e.d.) kan ie er niet meer onderuit en heb je je mooiste moederdagen nog tegoed! Hou dat in gedachten zou ik zeggen.
Ik ben dan wel zo'n ontbijt op bed type. Heerlijk even lekker blijven liggen en tv kijken, en gelijk mijn honger stillen Maar hoe dan ook, STEL dat ik dat niet zo was, dan had ik er toch aan moeten geloven van mijn zoon. Hij zei: "Mama, op moederdag MOET je blijven liggen en dan ga IK een ontbijt voor je maken." Tegen papa fluistert hij: "papa, je moet me toch wel even helpen hoor, want ik kan het nog niet alleen" Is toch zooooo schattig. Ik mocht bijna niet meer van hem aankleden. Het was moederdag, dat MOET ik toch in bed blijven liggen. Eenmaal uitgelegd dat in mijn pyama naar oma toe niet zo handig was, en toen mocht ik gelukkig toch nog mijn kleren aan doen
Dat bedoel ik dus... dit komt van je kind zelf, die zelf aan papa vraagt om hulp... en niet vanuit je partner.
Alsjij het belangrijk vind dan mag je daar verdrietig om zijn. Ik heb ook alleen van onze meid iets gekregen maar mij boeit dat hele moederdag gebeuren niet. Vind het erg overtrokken maar goed dat vind ik he En daarbij is moederdag in mijn ogen vanuit de kinderen en niet de partner want zijn moeder ben je niet al lijkt dat soms wel zo