Sommige mensen zijn heel goed in hun verdriet en pijn niet laten merken en naar een ander net doen alsof er niks aan de hand is. Maar dat is de buitenkant. Ik ken je schoonzus niet,maar misschien zet ze wel een masker op voor iedereen en gaat het in werkelijkheid helemaal niet zo goed met haar. En misschien zijn haar opmerkingen de manier om met haar ziekte om te gaan. Nogmaals, ik ken haar niet,maar er zijn vaak meerdere kanten aan een verhaal. Een wajong uitkering krijg je denk ik niet zomaar. Mocht ze weer in staat zijn om te werken,dan neem ik aan dat een arts of wie dan ook dat goed kan beoordelen. En idd misschien willen bedrijven haar niet,omdat ze hartpatiënt is
soms, heel soms hoop ik dat mensen eens 1 week in het lichaam van een chronisch ziek persoon moeten leven, en je dan bedenken dat dat Altijd zo is. Ik ben in ieder geval gelukkig met mijn steuntje in de rug letterlijk en figuurlijk, volledige vergoeding voor mijn toekomstige werkgever als ik er weer eens uit moet omdat mijn rug niet meer wil. Ja,inderdaad ik heb een wajong. Op mijn rug(sinds dit jaar overigens pas terwijl ik vanaf mijn 12e rugpatient ben en altijd zo goed en zo kwaad als het ging gewerkt heb) iets wat zeldzaam is omdat bijna iedereen met rugklachten kan werken, ik ook en ik hoop in het diepste van mijn hart dat ik ergens dit jaar ook weer mag werken. Maar met ondersteuning van hulpmiddelen, vinden van een baan, met een vangnet en vooral met hulp om een baan te houden! Eest meemaken dan oordelen!
Snap je verhaal wel! Over het algemeen wordt iemand natuurlijk niet zomaar afgekeurd! Maar er zitten mensen bij die er misbruik van maken. Ik heb een vriendin die maakt in mijn ogen wel een klein beetje misbruik van uitwonende studiefinanciëring. Ik woon nog thuis en krijg dus 95 euro stufi per maand, gebruik ik meestal voor boeken en andere studiematerialen. Die vriendin heeft een oudere vriend met een koophuis, en zij wonen nu dus samen. Zij hoeft echter niets mee te betalen en heeft zich wel opgegeven voor uitwonende stufi (zo'n 3x zoveel per maand). Vind ik ergens ook niet helemaal eerlijk. Dat soort dingen glippen meestal door het systeem. Maar ik zou ook niet weten hoe ze dat kunnen veranderen, want bij elke uitwonende student op onderzoek gaan kost ook heel veel tijd.
Dat mag gewoon hoor, ze woont niet meer bij haar ouders. Is uitwonend kind dus. Maakt ook niet uit wat voor inkomen haar vriend heeft en hoe ze de financieën geregeld hebben. Ze heeft gewoon recht op stufi, gebasseerd op het jaarinkomen van haar ouders.
Ik vind het nog erger als studenten een 'uitwonend adres' hebben, maar eigenlijk gewoon nog thuis wonen... Gelukkig gaan ze daar nu strenger en actiever op controleren!
Ja dat snap ik wel, maar het idee van uitwonende stufi is dus: uitwonend = meer kosten = meer stufi. Zij heeft dus niet meer kosten omdat ze niets bij hoeft te dragen. Daarom vind ik het dus ergens niet helemaal eerlijk. Ik ken ook zat studenten die met moeite rondkomen van de uitwonende stufi in combi met bijbaan door kosten van kamer plus boodschappen en alles wat erbij komt. Maar ik zou dan ook niet bij mijn vriend willen wonen zonder ook maar iets bij te dragen aan huur of gas & licht of boodschappen o.i.d. , mocht het uit gaan (hoop het niet voor haar natuurlijk) is er ook niets geregeld en staat ze dus op straat..
Ik heb ook zo'n leuk schoonzusje die er ongeveer 600 per maand krijgt omdat ze afgekeurt was voor haar 16de. 100%. Ik weet niet precies wat ze heeft maar ik weet wel dat ze functioneerd als ieder ander en ook totaal geen medicijnen gebruikt of er voor naar het ziekenhuis moet. Maar ze kan wel elke dag bij de manage de stallen uit gaan mesten de paarden verzorgen. Maar dus niet gewoon in de supermarkt werken achter de kassa. Ze zegt het ook gewoon dat ze dat niet zoekt. dat soort mensen zijn niemand zijn belastingcenten waard!
Officieel moet je toestemming vragen aan het UWV of je vrijwilligerswerk mag doen (dus dat uitmesten van die stallen en verzorgen van paarden mits het niet de hare zijn). Of mensen dit ook daadwerkelijk doen weet ik natuurlijk niet, denk het niet hoor want dan zegt het UWV ook wel van hey dan kun jij ook wel werken.
ik ben gedeeltelijk afgekeurd en kon om die reden geen werk vinden, ik mocht toen met behoud van mijn uitkering vrijwilligerswerk gaan doen tot ik betaald werk had gevonden. dus het kan wel...... verder vind ik ook dat je niet kan oordelen of in iemands hoofd kan kijken, ik ben echt een tijd niet in staat geweest om te werken maar oh wat kreeg ik vaak te horen van mensen dat ik eens "van die bank af moest komen" want dan zou ik me vanzelf beter gaan voelen. ik kan me daar nu nog kwaad om maken!
Ik ben het helemaal met Dana eens. Mijn nichtje heeft ME . Ze zou graag willen werken, maar moet al een half uur rusten nadat ze alleen haar schoenen heeft aangetrokken... Veel onbegrip hiervoor in de familie. Tantes zeggen "ze moet maar aan kinderen beginnen, dan gaat het over" (is net getrouwd). Daar word ik ook zooooo boos om !! Maar ik denk dat veel oudere mensen (60/70 plus) dit vooral niet snappen; toen zij jong waren bestonden er amper psychische aandoening etc (iig niet bij het grote publiek bekend), en was er minder sociale zekerheid. Ik snap dus ergens wel waarom vooral die generatie het niet begrijpt, maar toch... Zwaar irritant!
Volledig goedkeuren is een ander verhaal, maar als ze daadwerkelijk wel in staat is om licht werk te doen, mogen ze haar best wel voor een aantal uur in de week aan het werk zetten. Ze mag best iets doen voor haar uitkering. Ik denk dat TS haar goed genoeg kent om hierover te oordelen!
Ze heeft er wel recht op, net zo als de stiefzus van TS, maar in feite is het inderdaad niet helemaal eerlijk. Ze moeten de situatie per persoon bekijken vind ik.
TS, wat ben jij erg zeg! Ik heb er geen woorden voor eigenlijk... Jij bent gezond en je stiefzus is ziek. O o, wat heb jij het dan slecht en zij goed Jij kunt je hele leven gezond ( gaan we vanuit) leven en je kindje grootbrengen. Dat kan ze waarschijnlijk niet door haar ziekte. Jij kunt steeds meer gaan verdienen en zij zal haar hele leven aan een uitkering vastzitten. NMu lijkt dat misschien makkelijk maar later zal ze het echt moeilijker krijgen. Ze ziet mensen in haar omgeving wel meer geld verdienen, mensen zien die wel fijn kunnen werken en misschien nooit een gezin. TS, je komt nu echt best dom over zoals je nu je bericht hebt geplaatst. Dom en onvolwassen. Sorry, maar zo zie ik het... Wees blij met je eigen l;even en kijk eens minder naar een ander ( tip)
niet iedereen met een chronische ziekte laat zijn echte aard zien het is moeilijk om over iets te oordelen als je zelf niet ziek bent .... ook al woon ik samen met mijn vriend hij weet ook niet precies hoe ik me voel .... en hij zegt ook altijd ik kan het begrijpen maar voelen niet .... kortom voor de buiten wereld is chronisch ziek zijn heel anders dan als je het zelf hebt
Daar herken ik mezelf ook wel in.. Ik doe mezelf altijd beter voor als dat ik ben gewoon doorgaan is mijn motto ik ben rugpatient en heb om het moment ook nog een een hernia der bovenop ik slik nu meds en bijt heel wat op mijn tanden.. Maar soms zeggen mensen oh het vald allemaal wel mee je gaat evengoed nog lopen of doet huishoudelijke klusjes.. Jaaaa moet ik dan zielig op de bank gaan zitten me kind elke dag bij andere gaan brengen???
Tja.....mijn man zit ook volledig afgekeurd thuis. Herseninfarct en een tia..Hij heeft een spastisch been, loopt met stok, op hele slechte dagen scootmobiel en hij heeft enorme problemen in zn hoofd en evenwichtsorgaan. Voor de buitenwereld houdt hij zich vaak sterk en stoer, en soms heeft hij redelijk goede dagen ja en dan kan iemand denken wat mankeert ie nou eigenlijk, want je ziet op goede dagen niet altijd iets aan hem! Terwijl het in zijn hoofd altijd tolt, duizelt en hij kan geen werkdruk aan, ook geen 2 uurtjes of wat dan ook. Ja hij doet weleens leuke dingen met ons, ow kan dat dan wel hoor ik mensen denken maaaaaaaaaaaar die mensen zien vervolgens niet, dat hij er onderhand een week van moet bijkomen en dat ik regelmatig alleen zit omdat hij op bed ligt bij te komen vd pijn.. Er zullen altijd mensen zijn die er geen begrip voor hebben, kan ik me ook voorstellen als je niet in zo'n situatie zit, maar damn wat word ik kriegelig van jouw berichtje. Je kunt niet in iemands hoofd kijken, je mag niemand veroordelen, als zij thuis zit met iets aan haar hart, dan zal dat niet voor niets zijn!
een van de dingen waar ik het grootste probleem mee hebt dat is dat op het moment dat je ziek bent of een beperking hebt men altijd denk dat je of zielig bent of altijd hulp nodig hebt terwijl je zelf zo graag onafhankelijk bent en daarom is het zo moeilijk inschatten of iemand exht wel zo ziek is als hij of zei zich voor doet
Ja precies.. En als je het niet aanvaard vald het allemaal wel mee.. Ik ben 24 ik wil geen hulp... Wil alles kunnen doen en dan heb ik het huishouden gedaan en dan zeggen ze zie je nou wel gaat makkelijk zat allemaal maar ze zien niet dat ik savonds geen houding weet te geven van de pijn en dat ik soms niet kan slapen omdat ik niet weet hoe ik moet liggen..
Hou toch eens op over dat baantje in de supermarkt. Ja kan niet in iemands hoofd / lichaam kijken! Zon "simpel" baantje voor maar een paar uur kan te veel zijn! Ik word al gek en moe als ik met 5 mensen in 1 ruimte ben, geluid, kleuren etc zorgen ervoor dat ik van 1 uurtje in Drukte min. 2 uur moet bij slapen! En ik zie er gezond uit let toch eens niet zo op andere! TS zorg nou maar eerst dat je je eigen leven op de rit heb & maak je dan pas Druk om anderen!