Ga toch een end wieberen wil je, je doet alsof er elke maand die 500 euro van jouw salaris wordt afgetrokken!
Op basis van alleen een pacemaker word je niet arbeidsongeschikt verklaard, dus er moet meer met de stiefzus aan de hand zijn dan 'alleen' een pacemaker. Na de plaatsing en revalidatie hiervan kun je nl weer gewoon deelnemen aan het leven, dat is juist het fantastische van een pacemaker! Dus er moet meer aan de hand zijn dat zij nog steeds (deels?) is afgekeurd
Sorry heb niet alle reacties meer na deze gelezen. Ja ze kan vast naar pretparken maar ze kan alleen maar bijna nergens in met een pacemaker . Vriend hier heeft sinds een tijdje een S-ICD (soort pacemaker) en die mag ECHT niet in een pretpark komen. (Sommigen zullen mijn topic "Man opgenomen" nog wel herinneren). Ja om er te lopen en in de kindercarnaval met bootjes mag hij. En ja, hij gaat ook gewoon weer werken ondanks dat hij hartpatient is nu. Maarrrrr...je kan niet alles aan hem zien. Ik leef ook met hem onder 1 dak en heb echt niet altijd door als er iets is. En ja, hij kan ook weleens een avond naar de kroeg maar werkt nog steeds niet . Omdat als hij zoiets doet, het alleen met zijn verjaardag oid doet en dan 2 dagen moet uitrusten. Hij is ondanks dat je het niet aan hem ziet zo ontzettend beperkt. Maar goed, als ze nu toch werk moet zoeken van het UWV is het probleem ook opgelost toch?
ik denk zelf dat het nogal een verschil is sinds wanneer je wel of niet ziek bent geworden of al was want de regels van het uwv zijn nogal aangepast de laatste jaren. Aantal jaren geleden kreeg je veel makkelijker een uitkering en als je die eenmaal hebt, kunnen ze die niet zomaar van je afnemen. Tegenwoordig is er een stuk meer voor nodig, je krijgt niet zomaar een wia of wajang uitkering. UVW is er veel meer op gericht om te kijken wat mensen wel kunnen, wat de mogelijkheden wel zijn. Voorheen werd er meer gekeken naar wat mensen niet konden en op basis daarvan kregen ze een uitkering. Ik zie in het mijn omgeving ook; mijn oom waar eigelijk weinig mis mee is, lichamelijk sowieso niks, alleen kreeg hij lang geleden toch een uitkering toegewezen op basis van het feit dat hij zijn werk " niet aankon" (zoals hij dit zelf verteld) Tot op de dag van vandaag heeft hij een uitkering die in mijn ogen niet terecht is omdat hij al jaren lichamelijk en ook geestelijk gewoon gezond is. Maar ja mooi huis, bootje in de haven, en 3 keer per jaar op vakantie dus waarom zou je gaan werken ( dit zijn ook zijn woorden) Dezer dagen kijken ze dus vooral naar wat je wel kunt, heb zelf ervaring met mijn man. Ben bij het gesprek geweest bij het uwv. Daar was een arts die 2 keer zijn been optilde ( ging om rugklachten) en vroeg hoe lang hij kon staan, hoe lang hij kon lopen en hoe lang hij kon zitten en we stonden met 10 minuten weer buiten. Er is geen enkele informatie opgevraagd bij zijn behandelaars ( neuroloog, neurochirurg en revalidatie) en aan de hand van deze 10 minuten is er besloten dat hij wel weer aan het werk kon en geen wia uitkering kreeg " want hij kan toch alles". zo kort door de bocht gaat het soms helaas. En zeker bij bepaalde ziektebeelden die niet officieel erkend zijn, kan ik mij voorstellen dat je enorm in de problemen komt. Ergste is nog dat niemand iets aan je ziet en dus kan je wel aan het werk. hoe dan ook, het blijft een lastige situatie. TS ik denk wel dat jij goed kan oordelen over haar omdat je met haar in 1 huis woont. Maar dat hele belasting betalen verhaal slaat nergens op; je betaald ook auto verzekering voor iedereen die schade rijdt om maar een voorbeeld te noemen. En in het geval van zorgverzekeringen en uitkeringen; je leeft nu eenmaal in een verzorgingsstaat waar de gezonden in dit geval ook meebetalen voor de zieken. Als je dat niet wilt, ( en daar valt ook een hoop misbruik onder) moet je emigreren.
Mijn zus woont al jarenlang met haar vriend samen, ze heeft een wajong en hij snapt haar problemen vaak nog steeds niet.
Ow dat heeft ze niet gedaan hoor maar ja, doet ze nu ook niet meer is nu lekker thuis met de kleine (9weken) gun ik haar van harte en is natuurlijk nu normaal dat ze thuis zit maar ik zie wel mijn broer zich helemaal lens werkt. En maar zeuren dat wij duren dingen kunnen kopen. Zeg dan altijd maar Ik moet er ook kei hard voor werken. En dan rolt ze met haar ogen LOL
Ik heb een IVA-uitkering en doe 1 dag per week een paar uur vrijwilligerswerk bij mijn oude werkgever (een eigen projectje, waarbij niemand afhankelijk is van mijn presteren). Heerlijk om me die paar uurtjes toch nog eventjes een 'normaal' mens te voelen tussen mijn geweldige collega's. Ik ga als ik me goed genoeg voel en blijf zolang ik het zelf volhoud met een max van 3 uur, want als ik langer blijf ben ik 2 dagen bezig om bij te komen. Lukt het niet, dan blijf ik gewoon thuis (waar ik overigens ook een paar uurtjes per week aan mijn projectje probeer te werken) Geen verplichtingen dus, maar wel heel veel voldoening! Ik heb dit gewoon besproken met het UWV en zij snappen dat het goed voor me is om dit te doen, want ik word gek van het thuiszitten. Ik krijg van mijn 'werkgever' zelfs een vrijwilligersvergoeding en zolang deze niet meer dan 1500 euro per jaar is heeft het geen invloed op mijn uitkering. Ik heb eigenlijk alleen maar hele goede ervaringen met het UWV, zowel met de keuringsarts als met de arbeidsdeskundige, maar ik weet dat dit niet voor iedereen geldt.
tja ik ben ook rug patient en slik medicijn en alles krijg spuiten(ruggenprikken) in de rug die elke keer misgeprikt worden om de zoveel maanden en ja ook ik krijg geen uitkering. zou ook graag willen werken maar ook niemand die mij aan neem als ze weten wat ik mankeer. ik kan niet te lang lopen niet te lang staan niet te zwaar tillen (5 kilo amper) dus tja baan vinden is wel moeilijk als je iets mankeer
sorry tuurlijk gaan er bij vele de nekharen omhoog staan vooral als je gelijk zo heftig terug moet reageren een pacemaker krijg je niet zomaar en hartpatient word je ook niet zomaar je mag ze dan nog zo goed kennen en nog elke dag zien maar wie weet hoe zij in het echt leeft hoe zij der eigen echt voelt kan je ook al in haar hersenpan kijken misschien weet ze niet van hoe of wat of wil ze wel maar weet ze niet hoe weet jij veel daarbij betaal je ook mijn wajong ik ben maar een borderliner dus zal onder jou ogen dan zeker ook een uitkeringstrekkeer zijn heb al vele pogingen gedaan om te werken maar iedere keer liep het mis en iedere keer ging het fout helaas kan ik gewoon niet meer voor een baas werken en nu ik mijn kindjes heb kan ik niet zonder ze omdat ik dan vind dat ik zwaar faal om ze in de steek te laten tja dat is een borderline zijnde vind het jammer dat vele zo denken maar goed iedereen moet zelf weten hoe ze denken en hoe ze zich voelen vind het vreselijk als mense moet beoordelen ze mogen wel 1 dag met mijn ruilen 1 dag in de huid van een borderliner heb je wel eens gevraagt hoe zij der eigen voelt? of wat ook gewoon op een normale manier soms komt er meer uit dan je denkt en word je meer dingen duidelijker
Ik denk dat daar het verschil zit... Ik begrijp dat de meesten het niet eens zijn met TS, maar laat haar lekker gal spuwen. Iedereen moet een keer z'n frustraties kwijt. Niet zo zwaar aan trekken allemaal... je weet dat er mensen zijn die zo denken... Lekker laten denken dan!
Nou heeft even geduurd maar eindelijk ben ik er doorheen. Ik heb ook een wajong uitkering. En ik heb hier een aantal keren gelezen dat ze dan vinden dat sommigen prima in staat zijn om te werken, bv achter de kassa oid. Ik ben ook zo´n iemand die dit werk zeker wel zou kunnen doen. Al mag ik max 24 uur per week werken van de arts. Maar.. zie maar eens aangenomen te worden! Ik heb mij de afgelopen jaren suf gesolliciteerd. Daarbij ook gekeken naar vrijwilligerswerk. Toen ik bij de vrijwilligersbank meldde, waren ze ook direct enthousiast want ze konden vast wel wat vinden. Maar uiteindelijk bleek dat door regeltjes ed. ze mij nergens konden inzetten. Ik heb ook bij supermarkten gesolliciteerd. Gewone functies kwam ik niet voor in aanmerking, want ik ben te oud en ik heb geen ervaring/opleiding in die richting. Toen maar op de wajong-functies gesolliciteerd, maar ook daar werd ik niet voor aangenomen. Het werkt echt heel demotiverend om afwijzing na afwijzing te krijgen, als je uberhaubt al een reactie terug krijgt. Maar ondanks alles, heb ik doorgezet. En met succes kan ik jullie nu heel blij vertellen. Want ik ben eindelijk ergens aangenomen! Per 1 februari heb een baan gevonden. Oké het is niet mijn droombaan en het is maar voor 12 uur in de week.. Maar ik ben als een kind zo blij en kan niet wachten om te beginnen! Eindelijk weer iets voor mezelf en mag ik weer meedraaien in de maatschappij.
Nou vind dit ook wel weer een beetje overdreven. Zo ego ben ik nu nog niet om te zeggen dat ze een dag met me moeten ruilen. Je kunt er zelf best een hoop aan doen. Daarbij ik zit ook in de wia. Maar ik kan nog elke dag opgeroepen worden omdat bordeline geen indicatie is om af gekeurd te worden. Heb zelf in de wao gezeten en ben goed gekeurd op mijn bordeline. En ja ook ik heb een paar banen gehad voor dat ik moeder werd daarna kwam pas de bordeline er uit. Maar het is tegenwoordig geen reden meer om afgekeurd te worden. Als ik bij het uwv moet komen wanneer weet ik niet? dan heb je kans dat ik gewoon weer aan het werk moet. Of ik dat aan kan nee. Maar dan word het een sw indicatie. Om op een sociale werkplaats te gaan werken maar ook deze indicaties worden niet meer zomaar gegeven.....
Eindelijk een super positief bericht! Ik ben ook zo'n iemand! Gewoon positief en gelukkig zijn! Dan kan je vele kanten op.
ik zou m ook flippen hoor! Moest zelf uitkering hebben omdat ik dus écht niet kan/kon werken door mijn rug (al 10jaar chronische rugpijn) Ik kreeg m dus niet omdat er te weinig bewijs was dat mij iets mankeerde, kon prima nog dingen doen (nou dus echt niet he) maar buiten dat... mijn schoonbroertje heeft ook een pacemaker en kolere wat werkt hij hard. die zit geen seconde stil en zit al te stuiteren als hij een avondje niks in de planning heeft. Hij werkt fulltime(redelijk zwaar werk) en daarbij steekt hij ál zn vrije tijd in zijn auto. zelfs garage gehuurd zodat hij kan sleutelen wanneer hij maar wil, soms tot diep in de nacht. Hij zegt zelf niks te merken van die pacemaker. hij heeft m sinds zn 17de en is nu 24.
dit heeft niks met een ego te maken laten we dat eens voorop stellen heb zware vorm van borderline zoals je weet zijn er vele verschillende vormen maar goed ga daar dus echt niet voor in discussie heb gelukkig alles goed af gerond en ik kan leven zoals ik wil leven en ook zonder medicatie maar het feit blijft het erg zwaar is en soms zou ik zeker willen ruilen met iemand die dit niet heeft gek eh!!!! alle beoordelingen die je over je heen krijgt en weet ik het allemaal:x niet dat het mij wat kan schelen want een ego tripper ben ik zeer zeker niet maar goed ben klaar met mijn antwoord en ga dr ook nie verder op in
Ja dat is wel waar. Maar zou jij iemand anders het dan gunnen dat vind ik gewoon te ver gaan. Ik zou ook wensen dat ik het niet had. Maar het is er nu eenmaal en je moet er mee leren leven. En daarbij ben ik de persoon er niet na om de bordeline alles maar de schuld te geven wat er in mijn leven is voor gevallen. En ja ze( de mensen in het la gemeen) hebben veel voor oordelen en ja dat is zwaar. Omdat een bordeliner alle gemeen genomen niet serieus genomen word en dat vind ik persoonlijkst het zwaarst er aan. We zijn moeilijke mensen zeggen ze maar ze verten vaak dat moeilijke mensen ook gemaakt zijn. Wilde je niet afvallen echt niet. Alleen zeggen ruilen nou liever niet. Geef mij maar een leven zonder bordeline. Maar of we dan ook gelukkig zullen zijn. Wie weet we weten niet wat we missen toch?>
Ook ik kan er niet tegen als ze er misbruik van maken. En ja er is een verschil tussen NIET KUNNEN en NIET WILLEN werken... of het ook maar enigzins proberen. Met een pacemaker kun je prima aan de slag! Als ik kijk naar mijn pa die een ICD (geïmplanteerde defibrillator) heeft omdat zijn hart nog maar 25% werkt van wat een normaal hart zou moeten.. Ook hij werkt gewoon. Al is het nu maar 3 uur per dag en het zullen nooit meer uren gaan worden dan 20 per week, maar hij werkt wel.
daar heb je wel weer gelijk in nee ik gun het zeker niemand anders omdat jij en ik weten hoe het is om ermee te leven en zal ook nooit te koop ermee staan ik praat er wel over ook met medegenoten en ben nu ook bezig om de puber meisjes/jongens beter in de maatschappij te krijgen met borderline het was voor mij ook echt geen aanval en zeer zeker zo niet bedoelt ik heb er mee leren leven maar het heeft veel gevergt omdat net wat je zegt en ik ook weet je niet of nooit zal worden geaccepteerd door vele mensen ook omdat ze denken wij agresief zijn alle dagen en alles zo zwart wit zien wat niet altijd klopt hier heb ik hard geknokt om te staan waar ik nu sta en meid als je in de buurt zou wonen had je zo mogen komen hihi had je het ook kunnen zien weet dat vele van ons chaotisch zijn en ook in bv huishouden weet ik het allemaal hi hi nou sorry en mijn excuses wilde eigenlijk helemaal niet gemeen overkomen