Onze lieve kat is 17. Vorige week naar de dierenarts geweest omdat hij wat raar ademde. Foto gemaakt, een ontsteking bij de bronchiën. Hij kreeg antibiotica en prednison pillen. Toen ging het bergafwaarts. Weer naar de dierenarts..: stoppen met de pillen. Hij kreeg een spuit prednison en iets tegen de misselijkheid in de hoop dat ie op zou knappen want hij was ook te veel afgevallen. Maar hij at en dronk niet meer. Gisteren gebeld, vandaag zouden we hem in laten slapen. Maar.. opeens ging hij weer drinken. Het voelde voor mij te vroeg en ik vond het ook vreselijk voor hem die stress van het dierenarts bezoek aan te gaan zo op het laatst. Dit besproken en nu staat er een afspraak voor morgen, maar dan komt de dierenarts aan huis om hem in te laten slapen. Maar... nu is hij ook weer heeel iets gaan eten.. Alleen hele mini beetjes natvoer. En hij slaapt veel, maar hij is beter dan gisteren. Dat was gewoon te sneu om aan te zien. Is het in laten slapen dan nu niet te vroeg? Knapt hij misschien weer op om van zijn oude dag te genieten?? Of is hij echt op? Ik wil het beste voor hem, maar voel me gewoon schuldig bij beide beslissingen. Wie heeft hier ervaring mee?
Wat naar, ik heb hier geen ervaring mee, maar als ik zo het verhaal hoor, en hij eet weer iets en drinkt weer iets, en hij heeft geen pijn, jij kent hem het beste, maar ik zou dan nog even wachten, terugdraaien kan niet meer, en later laten inslapen wel. Wat zegt je eigen gevoel? Ook heel belangrijk om de keuze te maken, veel sterkte.
Ja dat is waar terugdraaien kan niet. Gisteren stond ik er helemaal achter. Maar vandaag twijfel ik. Wat als hij nog verder opknapt? Al is het op dit moment ook geen katwaardig bestaan. Hij ligt en slaapt en meer niet echt. Qua eten nog geen half blikje voer over de hele dag Dus dat is ook zeker niet genoeg.. Misschien wil hij zelf niet meer en ben ik onnodig aan het rekken..
Ik zou t voorleggen aan de dierenarts, die zal altijd in t belang van de kat kiezen. Korte opleving kan ook nog, maar in hoeverre de lever en nieren een optater gehad hebben is lastig te zeggen. Als ze een fikse opdonder hebben gehad kan t allicht als "te vroeg" voelen, aan de andere kant wil je een "te laat" ook zo'n dier niet aandoen. Katten zijn meesters in t verbergen van pijn.
Je kunt het ook nog een paar dagen aan kijken? Ik snap dat hij oud is en geen jaren meer mee gaat, maar als hij toch iets opknapt en nog een jaar extra leeft is dat mooi toch? Zolang hij geen pijn heeft? Gaat het over een paar dagen nog niet goed kun je alsnog kiezen voor inslapen
Ja is een lastige keus, is zijn ademhaling beter geworden? Wilt hij nog een beetje knuffelen? Half blikje eten is misschien weinig? Maar als je ziek bent wil je ook niet veel eten en drinken, en wil je juist veel slapen, heb weleens een kat gehad die soort van griepje had, die was beetje verkouden en at weinig, en sliep heel veel. Maar misschien kun je t morgen samen met de dierenarts nog bespreken? Altijd naar dit soort gebeurtenissen.
Ja vandaag dus besproken en toen kwam er dus een dag uitstel uit. Morgen eerst bellen hoe het gaat en overleggen. Andere optie was nog eens onderzoeken maar dan moet ik hem toch weer enorm stressen door naar de dierenarts praktijk te gaan, dat heb ik niet gedaan. Ze vond het natuurlijk lastig beoordelen op basis van mijn verhaal. Hartje klonk nog goed, als hij plast en poept. Enige probleem was de ademhaling maat dat gaat nu dus wel weer goed door de prednison.
Ik zou het nog even aankijken. Mensen die ziek zijn eten ook weinig en slapen ook veel. Dat slapen is nodig voor herstel. Als ze weer gaat eten en drinken voelt ze zich echt wel wat beter. Je kunt altijd nog laten inslapen.
En ik zou met pijn in mijn hart de afspraak door laten gaan. Dan doe je het niet morgen maar wanneer dan? Als hij echt wegteert? Als hij helemaal stopt met eten? Als hij echt veel pijn heeft? Onze beestjes merken er niks van dat ze worden ingeslapen, wij blijven achter en ons doet het pijn. Zij zijn van hun pijn af. Hij is 17, met goed geluk heeft hij nog een jaar? Maar hoe wil jij dat hij (en jij) dat jaar doorbrengt? Of heeft hij een mooie leven gehad en hoeft hij verder niet meer te lijden alleen maar omdat wij nog geen afscheid konden nemen? Toen mijn hond stopte met eten hebben we hem diezelfde dag laten inslapen. (Hij was bijna 15 en was op) Bij mijn eerste katten heb ik eigenlijk te lang gewacht omdat ik geen afscheid wilde nemen. Bij de een was dat oke.. de ander hebben we in ademnood moeten laten inslapen omdat haar hart het niet meer aankon. Een paar dagen daarvoor kreeg ze de diagnose hartfalen maar wij wilde toch nog kijken of ze met medicijnen kon opknappen. Daardoor heeft zij geleden en dat wilde ik absoluut nooit meer voor een beestje van mij. Als het op is dan is het helaas op. Hoeveel pijn mij dat ook doet, zij verdienen beter.
Te vroeg inslapen bestaat eigenlijk niet. Als de situatie binnen 24 uur nog niet verbeterd zou ik de kat wel laten inslapen en niet nog t weekend overtrekken zeg maar. Als de kat donderdag ineens lekker eet en meer beweegt dan zou ik het zeker nog even aanzien. Maar als t bij mini hapjes en slapen blijft... in combi met leeftijd dan zou ik niet blijven oplappen. Wij hebben achteraf ook te lang gewacht met onze 2 katten, terwijl hun lijf door leeftijd eigenlijk al aan t opgeven was
Ik zou zeker in laten slapen. Wij twijfelden ook, onze kat was 17, maar leek geen pijn te hebben en at/dronk en plastte nog goed. Toen kwam ze ineens niet meer naar binnen, terwijl ze dat elke avond deed. Hebben alles afgezocht, maar volgende dag vonden we haar terug op een donker plekje in de tuin. Was ze toch overleden. Achteraf zou ik haar liever hebben laten inslapen
Tja dat is ook zo. Nu is hij echt nog ziek en oud zeg maar. Vannacht niks gegeten. Hij heeft alleen maar bij mij op de slaapkamer gelegen. Nu komt gij ook niet naar beneden. Straks moet ik bellen met de dierenarts hoe het gaat. Om 12 uur staat de afspraak om thuis te laten inslapen. Maarja wat als hij op gaat knappen. Misschien vindt ie het zelf ook wel genoeg zo. Een derde blikje natvoer is natuurlijk ook niet voldoende wat hij gisteren door de dag heeft gegeten.
Ach dat lijkt me ook naar. Maar ja ik snap ook je twijfel. Want wanneer is het genoeg he. Zeker als hij nog buiten komt en plast en poept. Je wilt het zelf dan ook zo graag nog.
Ja je omschrijft dat wel mooi! Als ik het vandaag niet doe, wanneer dan. Ik wil niet dat hij lijdt. Wij kunnen geen afscheid nemen inderdaad. We hopen dat hij opknapt. Maar wat als hij dat niet doet, dan wordt het misschien wel erger volgende week ofzo? Maar is eten niet een teken dat het beter gaat? Dat hoop ik dan. Al is dit kleine beetje wat hij nu eet ook nog niet genoeg om aan te sterken vrees ik. Ik vind het zo ontzettend lastig.
Ik zou ook in laten slapen. Al is dat heel lastig natuurlijk vooral met die opleving. Wij hebben ons hondje veel te laat in laten slapen vanwege al die oplevingen. Hij was al lange tijd ziek maar had ook hele goede dagen ertussen en dan twijfelde ik weer en hoopte ik dat hij beter zou worden. Zo is het veel te lang doorgegaan en uiteindelijk heet hij veel te lang geleden. Je kat is al erg oud, veel beter gaat het niet meer worden, echt niet. Wellicht wat goede dagen maar dan begint het weer opnieuw. Daarnaast laat een kat of hond niet gauw blijken dat ze zich niet goed voelen. Ze gaan door tot het einde. Als jij het gevoel hebt dat jullie kat geen katwaardig bestaan heeft dan geloof ik dat dat ook echt zo is... heele moeilijke keuze voor je en heel veel sterkte hiermee!
Ik herken me zo in jouw situatie! Twee jaar geleden ongeveer hetzelfde gehad met mijn kat, en ik heb de keuze gemaakt om uit te stellen en daar zo ontzettend veel spijt van! Wij hadden de afspraak op dinsdag maar vanaf zondag ging het een stuk beter, dus maandag overleg gehad en besloten de rest van de week aan te kijken. In de nacht van dinsdag op woensdag werd ik wakker van klaaglijk gemiauw.. Binnen een half uur was haar achterkant verlamd en ze heeft er twee uur over gedaan om (in mijn ogen) een vreselijke, maar wel natuurlijke, dood te sterven. Ik heb zo'n spijt dat ik haar niet rustig heb laten gaan... Ik hoop dat je een beslissing kan maken waar je achter staat, maar wilde deze kant ook even belichten. Ik sluit me echt aan bij wat er eerder is gezegd: als het 'op' is, kun je eigenlijk niet te vroeg zijn. Voor jezelf wel natuurlijk, maar niet voor het beestje,. Heel veel sterkte de komende tijd. Het verlies van een huisdier is verschrikkelijk.... *digitale knuffel*
Nu je het zegt. Dat was bij mijn kat met hartfalen ook. Ik had het helemaal weggestopt. Ze lag toen half verlamd met ademhalingsproblemen. En ik heb daar echt zo lang spijt van gehad. Dat ik haar dat aan had gedaan voel me nu gewoon weer schuldig
Met 17 jaar is het redelijk safe om te zeggen dat het niet veel beter gaat worden. Dat is gewoon heel erg oud voor een kat. Ik zou de afspraak laten staan. Als de dierenarts zou denken dat de kat er nog niet aan toe zou zijn, dan zou ze dat zeggen. Nu gun je je kat gewoon een rustig, pijnloos einde.
Ik lees veel hoop maar ook vrees. Kijk wij kunnen allemaal alleen zeggen wat wij zouden doen. Maar zoals je leest zijn wij allemaal je al voor gegaan met toch nog even doorgaan, toch nog even kijken hoe het gaat, er worden nu toch 3 hapjes gegeten! Gister waren het er 2! Misschien morgen wel 4! Maar zoals je ook kan lezen hebben wij allemaal de deksel keihard op onze neus gekregen. En hebben we er allemaal zo'n spijt van dat we dat nooit meer zullen doen. Wij kunnen je alleen maar waarschuwen om niet de volgende te worden. Maar dat is je eigen keuze, als jullie nog door willen gaan en het nog willen aankijken dan moeten jullie dat doen. Want wie zijn wij om te zeggen dat dat niet kan? Of mag?? Ik wens je veel wijsheid en sterkte.
Wat lastig zeg.... het doet ook vreselijk pijn om een maatje te laten gaan Doe wat je zelf denkt dat het beste is... jij kent je kat. Het is wel fijn dat hij thuis word ingeslapen... vertrouwde omgeving, zo'n beestje krijgt daar niks van mee, jij blijft achter met de pijn. 17 jaar is ook echt oud, mooie leeftijd. Sterkte met je beslissing!!