ik leer mijn zoon bewust hoe we heten. hij noemt me ondanks dat mama, of mama Brenda ik vind belangrijk dat hij goed weet hoe we heten, hij is een echte wegloper namelijk, ik heb er niet z;on probleem mee.
Ik noem mijn ouders wel bij hun voornaam, maar dat is al vanaf kleins af aan. Mijn ouders wilden geen mama of papa genoemd worden, sterker nog daar luisterden ze ook nooit naar. Ik weet in elk geval niet beter. Daarentegen wil ik onder geen enkele voorwaarde dat mijn kinderen ons bij voornaam noemen. Dus zij zeggen wel mama en papa. Mijn oudste 2 kinderen noemen mijn 2e man (hun stiefvader dus) wel bij zijn voornaam. Dat heeft wat verwarring bij ons zoontje gegeven, die dat ook ging doen. Maar na consequent verbeteren dat hij papa moest zeggen doet hij dat niet meer. Trouwens, mijn ouders wilden ook niet dat mijn kinderen opa/oma zouden zeggen, maar hun voornamen zouden gebruiken. Maar dat heb ik verboden, ze moeten van mij opa en oma zeggen. Maar m'n moeder kan inmiddels niet trotser zijn, als wanneer mijn kinderen op straat oma naar haar roepen.
aaah das toch wel lief dat ze nu dan zo trots is maar waarom zou je geen papa of mama genoemd willen noemen, dat vind ik een beetje raar maar goed misschien is er een goede reden al kan ik me niet voorstellen dat dat niet de mooiste titel is die je als mens kan dragen..
Nee, dat mag ze niet. Wij zijn gewoon mama en papa. Je en jij mag tegen ons wel maar tegen anderen moet ze u zeggen
Mogen jawek, maar ik zou het niet leuk vinden. Ik vind mama veel leuker. Nu ben ik trouwens al 'mam'. En als ik niet luister: 'lieverd' of ' schat'. 3 keer raden hoe mijn vriend mij noemt
Ik zou het wel gek vinden klinken, maar ach waarom niet. Dat is toch mijn naam? Zoals eerder gezegd vind ik het ook verder niet iets met wel of niet respect voor ons te maken hebben.
zo zie je maar, ik ben opgevoed met u zeggen, dus tegen ouders, opa oma enzz, en ik vind dat heel netjes en gewoon! als ik een kind hoor je en jij-en tegen hun ouders heb ik zoiets van huuhhh en al helemaal als je jonge kinderen jij en je hoort zeggen tegen opa's en oma's.. ik vind het zo bot en kil. ik vind het echt verschrikkelijk! ik zeg nog steeds u tegen mijn ouders ( dit zit er gewoon zo ingebakken dat krijg ik er niet meer uit) mijn man zegt tegen zijn ouders jij en je, maar toen hij bij mijn ouders kwam was het gelijk u,en nog steeds..
mijn dochter doet dat echt de hele tijd en ik vind het mega irritant. probeer niet te reageren maar vind het erg lastig.
Dat vind ik nou van u-zeggen. Jij en je klinkt in mijn oren veel natuurlijker en warmer. Grappig. Overigens ben ik met een jaar of 10 uit mezelf u gaan zeggen tegen mn opa en oma, maar daarvoor was het tegen iedereen jij en je, behalve tegen vreemden.
zeggen jouw kindjes dan echt u tegen opa en oma?? Ik vroeger wel, maar toen was de tijd ook zo. Mare hoeft dat echt niet, mn moeder en schoonmoeder zouden mij wat aandoen als ik haar u liet zeggen tegen hen.
Onrespectvol vanuit de gedachten van het kind of gewoon onrespectvol vanuit de gedachten van de ouder? Respect vind ik er weinig mee te maken hebben, meer een persoonlijke voorkeur. Kinderen praten gewoon na wat ze horen, alsof een dreumes of peuter jou bewust met je voornaam gaat aanspreken uit gebrek aan resepct. Je wilt het niet omdat het je vroeger anders geleerd is, omdat het nu eenmaal zo hoort, omdat je bijv. je naam afstandelijker vindt klinken of weet ik veel wat. Alles kun je kinderen leren, dus als je mama genoemd wilt worden, dan kun je ze dat prima leren, ieder heeft zo zijn reden waarom ze het wel of niet willen, toch?
Ze mogen mij best bij mijn voornaam noemen, maar hier doet bijna niemand dat . Mijn oudste twee noemen mijn man wel bij zijn voornaam en de vriendin van hun vader ook bij haar voornaam. Maar in ben gewoon mama. Zo spreek ik ook met ze, ook met de jongsten. Mama gaat even... Krijgt mama een kusje? Mijn man noemt me eigenlijk ook zelden bij mijn echte voornaam, alleen als ie boos is verder noemt ie me gewoon Suus of Bollie (Tsja ) Wat ook wel grappig is want mijn peuter van bijna drie roept dan ook vaak: Bollie, waar ben je? Ben je boven???? Ik noem mijn ouders ook niet bij de voornaam, alleen als mijn vader niet luisterde. Ik vind het niet respectloos dat je je ouders bij de voornaam noemt maar ik vind mama wel veel leuker Ik ken wel stellen die hun kind zich bij de voornaam laat noemen, vaak veel oudere moeders die zich anders te oud voelen... vaag hoor... Met opa's en oma's is het wel even anders omdat we een samengesteld gezin zijn natuurlijk Mijn ouders zijn de enigen die echt aangesproken worden met Opa en Oma. De vader van de oudste twee is ook een kind van gescheiden ouders, dus zijn vader is dan Opa B en diens vrouw wordt bij de voornaam genoemd (ook door haar eigen zoon). Zijn moeder is Oma M. De ouders van mijn man zijn ook gescheiden voor de jongste twee zijn dat Opa C. Mijn sm heeft een vriend dus zij zijn Oma en P. (voornaam). MIjn oudste twee spreken ze aan met hun voornamen. Wat ik trouwens wel echt heel erg kriebelig vind is mannen die hun vrouw Mammie noemen , brrr
Ja dat is het inderdaad, hoe je bent opgevoed. Mijn ouders vonden het u-en juist verschrikkelijk Wel tegen onbekenden hoor! Mijn opa en oma's wilden ook geen u genoemd worden trouwens.
tegen mijn ouders altijd papa en mama, nu nog, mijn broer daar in tegen zegt altijd, de ouwe heer en moeke.. ja gronings he hahahaha.... tegen mijn ouders zij ik ook altijd jij, maar oh god als ik jij tegen iemand zei die ouder als mij was of niet tegen mij had gezegd, zeg maar je.. keken mijn ouders ons aan.. ze vonden dat onfatsoen en je hoorde je netjes te gedragen en oudere aanspreken met u vonden ze respectvol.. tot op de dag van vandaag zeg ik nog steeds u..
nee, ze mogen het niet... al doet kleuter het nu wel eens... en dan nog mn naam "afkorten.."... grrr.... maar probeer dit dus ook af te leren.... ben zelf opgevoed met U zeggen tegen grootouders, en verdere familie, maar niet tegen ouders... oom, tante ook aanspreken met "deze titel".... mijn vriend is echter heel anders opgevoed... oom, tante wilden absoluut niet zo aangesproken worden... (omgekeerde wereld.....)
Ik zei zelf vroeger altijd gewoon mama. Mijn broertje begon ineens rond zijn 3e met mijn moeders voornaam. Dat komt voornamelijk omdat mijn moeder een gym juf was toen en alle kindjes haar zo noemden. Ik ben het over gaan nemen. Ik noem mijn moeder nu gewoon bij haar voornaam. ik zou nu niet meer anders kunnen. Van mij zouden mijn kindjes het wel mogen doen maar mijn man wil het niet. Dus gebeurt het ook niet.
Nee, zou niet weten waarom dat nodig is. Zelf doe ik het weleens bij mijn ouders in een uitgelaten bui, maar verder niet. Hoor het regelmatig wel om me heen maar vind het echt helemaal niks.
Ik vind het ook erg onpersoonlijk! Wel kan ik me herrineren van toen ik nog een kleintje was en ik na 100000 x mn moeder te hebben geroepen met "Maaaaaaaaaaaaaam" en ik kreeg geen reactie ik haar bij dr voornaam riep, haha! Dan heb je ineens alle aandacht!! Ik merk dat mn kleine broertje het ook doet en mn zusje ook! Het is gewoon "mama" maar als mama niet optijd reageert, brengt haar voornaam uitkomst haha!
mijn ouders zouden het zeker niet op prijs stellen als ik ze bij hun voornaam zou noemen. zelf leer ik mn kinderen ook gewoon pappa en mem (ja ben fries) aan. de oudste kent onze voornamen en zegt ook wel eens jij bent mirjam.......een enkele keer als mn man me roept dan roept ze ook wel eens mijn naam. Maar eigenlijk zeggen we wel elke keer tegen haar dat zij mem/pappa hoort te zeggen en dit doet ze dan vervolgens ook. Je en jij daar heb ik dan weer geen moeite mee. Wel vind ik trouwens ook dat mn dochter haar ooms en tantes ook met oom... en tante... hoort aan te spreken. Mn broer en schoonzus hebben wel gezegd dat ze gewoon de voornaam mogen gebruiken maar ik vind dat toch niet horen.