Hoi allemaal.. Sinds deze week blijf ik huilen, om van alles. Soms om helemaal niks Ik heb altijd wel n beetje verlatingsangst gehad, maar sinds deze week is alles echt toegenomen. Ben enorm bang dat m'n ouders/broertje of vriend wat overkomt.. Laatst droomde ik ook al dat vriendlief in coma lag in het ziekenhuis.. Werd helemaal overstuur wakker. Ik weet niet wat het is, maar ik ben niet zo.. Ik maak me wel altijd zorgen maar uit dit niet zo, en nu blijf ik janken om elk dingetje. Word helemaal gestoord van mezelf. Herkend iemand dit? En hoort het erbij en gaat het ook weet weg? Normaal ben ik vrij bot en hard voor mezelf en huil ik echt amper. Wel maak k me altijd druk om mijn naasten omdat ik vroeger in een korte tijd veel familieleden ben verloren.. Maar ik herken mezelf zo echt niet
Herkenbaar. Ik bleef maar janken. Toen ze geboren is ook flinke kraamtranen gehad maar het is weer goed gekomen. Ik ben weer mijn nuchtere zelf
Best herkenbaar meis... Het zijn de hormonen! Al je gevoelens worden versterkt en dus ook je angsten. Probeer afleiding te zoeken en besteed er niet te veel aandacht aan. Ik zou er ook zeker met je partner over praten, dat lucht ook op. misschien kan hij wat van je angsten wegnemen of je op een leuke manier afleiden. Bij mij hielp dat in ieder geval echt enorm. Veel sterkte, het komt goed, echt!
En blijf vooral meeschrijven en lezen op het forum, je zult zien dat er meerdere zijn met dit soort problemen.
Hormonen! Het komt weer goed! Ik ben nu ook emotioneler dan anders en dat had ik ook tijdens mijn eerste zwangerschap. Geeft niet, het mag er zijn.
Ik heb hele erge nachtmerries. Echt ik word trillend wakker. Nachtmerries over dat ik vermoord wordt, of nachtmerries over dat de baby van mijn ex blijkt te zijn en hij ook op het geboortekaartje wil. Nachtmerries dat ik gedwongen sex moet hebben terwijl ik pijn heb en dan alleen maar bij mijn vriend wil zijn omdat hij zo lief voor me is. Echt ik heb geen idee waar het vandaan komt maar ik droom hele filmsenario's. Het lijkt ZOOO echt! Soms durf ik niet te gaan slapen omdat ik bang ben dat de droom verder gaat. Pfff zwangerschapskwaaltjes... Gedurende mijn zwangerschap vond ik mijn stemmingen heel erg meevallen. Eigenlijk niet meer emotioneel dan anders. Soms voel ik me een beetje 'leeg' van binnen. Helemaal nu ik verlof heb en de baby er bijna aankomt en ik geen idee heb hoe het allemaal gaat zijn. Bezorgdheid gepaard met blijdschap etc Sommige momenten voel ik ook die blijdschap niet en dan snap ik weer niet waar dat vandaan komt..
Heel erg herkenbaar! Derde zwangerschap en nu ook 3x die angsten zo extreem vooral over de baby in de buik. Ik heb al 100 begravenissen gehad in mijn dromen. Maar idd ik weet dat het over gaat, gelukkig!