Ik ben het zoooooo zat... Objectief gezien was mijn eerste zwangerschap veel zwaarder dan deze, ik was toen tot het einde toe kotsmisselijk, en nu is het sinds een week of 20 veel minder geworden. Maar toch valt dit me veel zwaarder. Vorige keer ging ik als ik moe of niet lekker was gewoon zitten. Mijn verlof bestond uit hier en daar een wasje of een boodschapje doen, maar verder vooral uit relaxen voor de tv, op de bank met een boek en middagdutjes. Maar nu... Nu ben ik van 's ochtends vroeg tot kinderbedtijd met een heerlijk, maar energiek mannetje in de weer. Het is echt een lieverd hoor, maar het is wel een mannetje van 2, dus hij heeft een lekker eigen willetje. En niets is grappiger als jezelf slap op de grond laten vallen als mama je wil optillen, of standaard de andere kant op te rennen als mama, dat soort dingen. Ik ben echt volledig afgepeigerd. Slaap ook erg slecht, dus dat werkt niet mee. Hoe ervaren andere zwangere mama's dit? Ben ik nou gewoon zo'n watje?
Oja! zo herkenbaar! Mijn zoontje is iets jonger (1 jaar en 9 maanden) maar pffff.... Hier is deze zwangerschap lichamelijk wel zwaarder ivm B.I.... en dat in combinatie met slechte nachten (slapen is zonde voor je tijd, vind zoonlief), de halve dag achter zoonlief aanlopen en corrigeren "nee schat, die kattenbrokken mag je niet in je mond stoppen!!" en nog vier dagen per week werken... ik ben er klaar mee! Nog vier weken en dan mag ik met verlof. Maar of het dan rustiger wordt... waarschijnlijk niet
Ja het is echt pittig ik heb er 2 en die maken er nu een sport van om allebei een andere kant op te rennen.
Hier een dochter van twee, heerlijk eigenwijs en druk.... Het is zwaarder ja, maar wat wil je anders? Een geluk, dochter gaat twee ochtenden naar de creche en een dag in de week naar opa en oma. Straks wordt het nog wel.drukker, dan gaat dochter alles uitspoken wat niet mag als ik net bezig ben met der broertje en haar dus niet kan corrigeren (aanspreken of in de hoek zetten).
Heel herkenbaar je bent echt geen watje! Ik ben nog lang niet zover als jij. Ging de kleine naar een opvang toen je nog werkte? Ik kan niet uit je verhaal opmaken of je dar nog gebruik van maakt. Maar anders zou ik de kleine dat ritme aan laten houden. Heb jij lekker rustige dagen. Of af en toe opa/oma een middagje op de kleine laten passen? Ik wil dat zeker gaan doen even een dagje voor mijzelf als het nodig is.
Ja, normaal gesproken gaat mijn zoontje 1 dag in de week naar mijn ouders, en 1 dag naar mijn zus, en dat laat ik lekker gewoon doorgaan. Fijn, zo die 2 daagjes om bij te tanken, en ook voor hem beter/leuker om het normale ritme aan te houden. Ivm de feestdagen is hij nu alleen niet geweest de afgelopen 2 weken. Maar fijn om te lezen dat ik iig niet de enige ben die het pittig vind!
Herkenbaar! Ik vind deze zwangerschap een stuk pittiger (heb ook veel meer last van mn BI dan tijdens de eerste zwangerschap). Ook mijn hormonen nemen vaker een loopje met me en uitrusten gaat een stuk minder goed. Er zijn dagen bij dat deze periode me niet snel genoeg kan gaan maar aan de andere kant zal het bij 2 kindjes blijven en probeer ik ook te genieten. En eerlijk is eerlijk ik kijk niet echt uit naar de eerste weken met de gebroken nachten enz. Vond het zelf pas na een jaar echt leuk worden. Ik moet dus nog even doorbijten en daarnaast ook genieten
Ik ben echt zo blij dat mijn dochter straks al naar school is wanneer ik met verlof mag. Ik vind het ook echt zwaarder. Lijkt wel of je niet aan rust toekomt. En dan snachts ook niet kunnen slapen.
Heel herkenbaar!! Hier een kleuter...... maar enorm ondernemend en vol energie. En ik ben kotsmisselijk...... bah.....
Hier een dreumes en op dit moment n opstandige kleuter wat maakt dat ik eigenlijk de hele dag in touw ben. Nu is eindelijk de misselijkheid weg maar tijdje terug stond ik kotsend boven de wc met de jongste trekkend aan m'n onderbroek terwijl de oudste de deur uit moest naar school. Ik heb t echt op m'n allerlaatste krachten gedaan. Nu is t schoolvakantie en hoef ik niet 4 x naar school. Oma neemt de oudste mee zodat ik tijdens t slaapje van de jongste ook kan bijtanken. De jongste heeft sinds zijn geboorte nog geen 1 x doorgeslapen en ik ben zo moooooeeeee..... Plus mijn werk erbij 2-3 nachtdiensten per week En.... Ik moet nog een heel eind😉maar ik ga me wel wat beter voelen hoop dat t doorzet.. Nu 2 zieke kinderen met dubbele oorontsteking en jongste rond 40gr koorts.,, Mama is moe 😉☺
Heel herkenbaar, ik zorg geregeld dat m'n moeder , mijn zoontje even overneemt zodat ik even kan slapen of dat hij daar logeert zodat ik uit kan slapen. Ook doet vriend het huishouden behalve de was.
Tja, eigenlijk heel logisch, toch? Wij wisten dat we graag onze kinderen dicht op elkaar wilden en dat dus de eerste 4 jaar voor ons giga-druk zouden zijn. Ik ben nu 8 maanden zwanger en zoonlief is bijna een jaar maar superondernemend en van dutjes doen is hij wars... Ach ja, ik denk maar zo het is ff pittig maar daarna wordt t alleen maar makkelijker !
Heel herkenbaar. Ik vond de zwangerschap van ons zoontje ook veel zwaarder en nu ik zwanger ben van de 3e valt het me nog zwaarder.
Hier vind ik het ook vrij pittig. Een meisje van vier en half en een dreumes van 20 maanden. De oudste moet natuurlijk ook naar school gebracht worden, in de pauze eet ze ook thuis dus ben de hele dag aan het racen. De kleinste is ook een echte draak en gaat om het minste geringste huilen.... Daarbij til ik haar nog vrij vaak dus heb veel harde buiken. Nog 6 weken werken (3dagen p.w.) en dan eindelijk verlof! Helaas wel zonder uitslapen en dutjes overdag MAAR, hoe cliché ook: het is ook erg leuk en gezellig!!! En we kunnen niet wachten tot de kleine geboren wordt..!!
Herken het wel gedeeltelijk ja.. Hier nu een dreumes meisje van 21 maanden.. Over het algemeen een heel makkelijk en lief kind.. Maar een energie vaak! En ze slaat geregeld een dutje over dus kan ook niet altijd mijn rust pakken.. Waarschijnlijk moet ze binnenkort weer 1 of 2 dagen naar de opvang, dat zal in elk geval in mijn verlof voor mezelf wel heerlijk zijn
Ik herken het ook! Ben nog niet zover maar al 3 weken vreselijk misselijk en overgeven. Waarbij dochterlief dan aan mn benen hangt. Hopelijk wordt het allemaal wat makkelijker als de misselijk heid over is