Hoe kan je in vredesnaam nu al vermoeden dat het een jongetje wordt? Sorry hoor maar dit gaat nergens over.
Ik wilde ook graag een meisje maar toen ik beviel en het kindje op mijn buik werd gelegd had ik alleen maar oog voor het kindje zonder de eerste 5 minuten het geslacht te weten en ik was zo onder de indruk dat het mij niet uitmaakte, het was gezond en dat vond ik in die 5 min het belangrijkste (en later natuurlijk ook maar het was even die 5 minuten betovering )
Ik denk dat ze bedoeld dat ondanks dat ze zich altijd heeft voorgesteld een dochter te hebben, ze het liefst nu zwanger zou zijn ook als het jongen is. In feite liefst nu een kindje dus, wat voor geslacht dan ook. Tenminste zo lees ik het. On topic: Ik had mij ook altijd een dochter voorgesteld, maar op de 20 weken echo is het duidelijk een jongen. Ik was helemaal niet teleurgesteld. Was helemaal "verliefd" haha. Ik kan me ook niet voorstellen dat iemand teleurgesteld is als je het eenmaal gezien hebt, in het echt of op de echo. Maar goed, ik veroordeel niemand die daar aan moet wennen.
Hoi, heb je het over mijn berichtje? zo ja, ik heb dat vermoeden niet, maar de testjes die hier overal gehouden worden geven dat aan, ik weet nog helemaal niet wat het wordt, gaf alleen aan dat mocht het een jongen zou zijn ik even moet slikken maar er net zo blij mee zou zijn als met mijn andere 2 jongens...
En al is het een jongen, dan nog zijn je kansen niet verkeken. Want wie weet wordt het wel een ontzettende tuttige homo. Kun je er evengoed nog lekker mee shoppen en opmaken
Ik heb altijd al het vermoeden gehad dat ik een jongen zou krijgen. Al voordat ik zwanger was. Dat is niet zo gek toch? Ik had geen voorkeur, maar dacht echt een jongensmoeder te zijn. Maar mijn gevoel klopte dus niet . Wat ik bij een eventuele volgende wel zou hebben, is dat ik erg zou moeten wennen als dat een jongen zou zijn. Omdat ik, nu we een meisje hebben, me helemaal niets meer kan voorstellen bij een jongetje...
Ik vind het ook onzin om het een gevaarlijk onderwerp te noemen, iedereen heeft overal voorkeuren over, dus waarom zou je dat niet hebben bij je toekomstige kindje... ik snap niet waarom mensen elkaar nooit in hun eigen waarde kunne laten... ik denk dat het heel normaal is dat wanneer je hoopt op een meisje en het een jonge blijkt te zijn je wat teleurgesteld bent...dit wil zeker niet zeggen dat je er niet blij mee bent... iedere ouder hoopt uiteindelijk op een gezond kind Dat het bij sommige mensen niet makkelijk lukt om zwanger te raken...staat los van het feit dat een ander bij wie het wel lukt zijn voorkeur heeft en zelfs even teleurgesteld kan zijn als het anders uitpakt! Ieder mens is anders
ik vind het niet zo gek als je wat teleurgesteld bent. wij hebben al een zoon en krijgen er nog een, we hadden zelf het gevoel dat dit toch echt een meisje zou zijn, niet dus. dat was echt wel ff wennen. m'n man vond het binnen 24uur al prima, ik heb soms nog dat ik er aan wennen moet. ik vind jongens geweldig hoor! maar had me nooit kunnen indenken dat we misschien wel een echt jongensgezin zouden krijgen. ik kom zelf uit een echt meidengezin en vond dat erg fijn, dus stiekem toch wel gehoopt op een meisje. nu de kans aardig aanwezig is dat we het bij 2 kindjes laten, vind ik het stiekem toch wel eens jammer dat het geen meisje is. maar ik weet ook dat als het kindje er eenmaal is, je er zo ontzettend dol op bent dat het allemaal prima is. dus nee, ik vind het niet raar als je ff teleurgesteld zou zijn, kan me dat goed indenken
ik vindt het juist knap dat je er over durft te spreeken. want dat er zo taboe op heerst vindt ik z stom. bij ons is het zelf een stukje veder weg.maar mijn opa had ook altijd zo iets van ik zou graag een dochter willen maar kreeg twee zoon's en toen zijn eerst kleinkind een klein dochter was(ikke) was dat voor me opa zo biezonder en leuk. dat ie vertelede dat ie dat altijd gewenst had nou je had de omgeving moeten hooren belagelijk en onzin dus toen was het al zo erg.en dat terwijl het alleen maar om een stukje gevoel gaat. en niet om de hele zwangerschap.want zoals ik het lees.vindt ze jongens helemaal niet erg. ik heb ook altijd gezegd mijn grooteste wens is om zwanger te worden jongen of meisje maakt me niet uit. maar zou ik echt moeten kiezen dan zou ik voor een meisje kiezen. liefs
Ik had totaal geen voorkeur (hoewel ik mezelf er wel een beetje van verdenk een jongensmama te zijn ) en mijn man had een lichte voorkeur voor een meisje, omdat hij al een zoon heeft. Simpelweg omdat hij dat dan ook eens mee kan maken. Neemt niet weg dat hij stapeldol op zijn kleine man van ruim twee weken is! Hij rukt hem nog net niet steeds uit mijn handen Ik vind dat het heel natuurlijk is om ergens een verbeelding of fantasie bij te hebben. Ik vind het ook niet ongezond om een voorkeur te hebben. Waarom zou je je moeten schamen als je een voorkeur hebt? Ik weet zeker dat het bij de meesten geen zak uit maakt wanneer de kleine op je buik gelegd wordt. En wanneer dat wel zo is heb je altijd nog psychiaters
@ Anabella. haha zo bedoelde ik het niet hoor. Maar wel een grappige gedachte. Ook als het een homo zou worden zou ik van mijn kinderen houden! Maar het mag nu wel eens gaan opschieten want dat wachten is niets voor mij!
Ja maar dat was een vrouw die een jongen kreeg terwijl ze een meisje kreeg en ze wilde het kindje niet meer......! Dat vind ik toch wel heel anders als een voorkeur hebben!
Ik denk dat iedereen stiekem wel een voorkeur heeft....en ik denk ook niet dat het heel erg is maar heel natuurlijk! Als je maar wel beseft dat de kans 50/50 is en dat je ook blij moet zijn als het van een ander geslacht is. Je moet je realiseren dat zowel een jochie als een meisje erg leuk is. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je na 2 jongens hoopt op een meisje of andersom... Ik heb geen hele erge voorkeur...ik zie van allebei de leuke dingen....dat neemt niet weg dat ik een meidenmoeder ben lijkt me heerlijk om mijn kindje roze jurkjes aan te trekken. Maar als het een jongen is ben ik net zo gelukkig hoor...lekkere stoere kleertjes en stekels....nee het maakt me eigenlijk weinig uit!
Ik heb altijd een meisje gewild, omdat ik al die mooie roze kleedjes en bloesjes zo schattig vind. En ook omdat ik ergens altijd het idee had dat een meisje toch iets gemakkelijker is dan een jongen. Ik weet dat het alletwee een beetje dom klinkt maar ja zo dacht ik erover. Nu hebben ze ons gezegd dat we een jongen krijgen en ik ben dolgelukkig. Ik kon alleen maar denken "wauw een zoon" en ik heb er echt geen moment meer aan gedacht dat ik misschien liever een meisje zou gehad hebben.
Ik heb juist altijd begrepen dat jongens makkelijker zijn dna meisjes! Ik heb geen idee, heb 3 zussen dus de mannen zijn nogal in de minderheid in mijn leven. Heb geen idee dus hoe een jongetje zou zijn. Maar als het je eigen kind is, dan maakt het allang niets meer uit, fuliefd ben ik toch wel!
Ik denk dat het hebben van een voorkeur heel gezond is. Het betekent dat je er over fantaseert, er op een leuke manier voor jezelf mee bezig bent. Jij als moeder probeert je het leven met je nieuwe kindje voor te stellen, aan elkaar te wennen, het voor jezelf ook leuk te maken. Als het geslacht dan anders is dan in je fantasiën, ga je je fantasie aanpassen. Het aanpassen van die fantasie is niet voor iedereen gelijk, iedereen is anders en is in andere omstandigheden. Dat maakt het makkelijker of juist moeilijker. Als het aanpassen van die fantasiebeelden moeilijk is, is het heel belangrijk dat je daarover kan praten. Dat maakt het net wat makkelijker, brengt je sneller naar de nieuwe fantasiën en dus naar je kindje.
Ik vind voorkeur hebben overigens iets heel anders dan teleurgesteld zijn. Ik had drie keer voorkeur en drie kwam mijn voorkeur niet uit, maar ik ben nooit teleurgesteld geweest!
Hoi Dames, Ik vind dit ook geen gevaarlijk onderwerp hoor, ik kamp met precies hetzelfde "probleem" hihi Ik was er heilig van overtuigd dat ik een meisje zou krijgen, en dat wilde ik ook supergraag. Toen hoorden we dat het een jongen zou worden en ik baalde er wel wat van moet ik eerlijk zeggen. Ik had het helemaal niet verwacht! En dan loop ik de Henk ten Hoor binnen en denk ik; ooohh wat gave kleertjes, zoveel keus voor meisjes. En ja ik ben nu blij hoor dat ik een jongen krijg, maar we gaan gewoon door totdat we een meisje krijgen hahahaha! En ik wil absoluut niet iemand voor de borst stoten met dit verhaal en ik weten dat kinderen krijgen niet vanzelf gaat. Maar je voorkeur uitspreken.. mmm ik denk idd dat veel vrouwen dit wel hebben, maar je kunt het niet altijd zomaar uitspreken. Ik kon er heel goed over praten met mijn moeder en mijn man. Het heeft natuurlijk ook te maken met die hormonen! hihi