verder on topic, denk dat iedereen wel een "voorkeur" heeft, of het nou je 1e is of je 2e of 3e etc etc... tis ook niet vreemd, en vindt het zeker geen gevaarlijk onderwerp, het wordt pas een gevaarijk onderwerp als je ook echt "teleursgesteld" zou zijn als het kindje van het andere geslacht zou zijn dan waar je op had gehoopt, en er "niet meer" blij mee bent (zoals pasgeleden in een topic werd verteld) dan is het een gevaarlijk onderwerp, want als dat zo is heb je gewoon psychische hulp nodig voor de kleine er is... bij de 1e "hoopte" ik op een jongen, bij de 2e "hoopte" ik op een meid, en bij de 3e "hoopte' ik ook weer op een meid (alle 3 uitgekomen).... bij de 1e wilde we het niet weten, bij de 2e wilde ik het wel weten, en bij de 3e wilde ik het ook weten (eerst niet), ik ben blij met mijn kinds, maar ik zou niet minder "blij" zijn geweest als het "anders" zou zijn geweest... kan me wel voorstellen dat als je al 2 jongens of meiden hebt, graag ook een kindje van het "andere geslacht" zou willen en dat je dan misschein iets langer "teleurgesteld" zou zijn.... hoe dan ook, tis zeker niet wereldvreemd, tis geen gevaarlijk onderwerp (vindt ik) dus tja...wie weet wat het wordt meid... gr.smoekie
mijn vriend moest ook even aan het idee wennen hoor dat het geslacht anders is dan hij dacht, heeft gelukkig niet lang geduurt en nu issie helemaal happy zolang je maar niet zegt "ik WIL geen jongen/meisje (meer)" vind ik best dat je teleurgesteld mag zijn, als het maar niet te lang duurt
Ik heb ook een sterke voorkeur voor een meisje, maar ik zou uiteindelijk net zo blij zijn met een jongen. Ik denk dat veel mensen dat hebben inderdaad.
mijn vriend en ik hebben de voorkeur voor een meisje, maar in principe maakt het niet zoveel uit. wel heeft het een "praktische" reden: voor een meisje hebben we zat namen en een jongensnaam hebben we altijd discussie over (voorbarig, ik weet het ) de ooms van mijn vriend hebben alleen maar jongens verwekt, echt nergens een meisje, dus mijn schoonmoeder (die ook graag een kleindochter wil, zelf heeft ze geen dochters) zegt weleens dat de kans op een meisje voor ons klein is. weet niet of dat waar is en we zien het wel. als we zwanger raken willen we het niet weten, dus we laten ons na de bevalling lekker verrassen!
Zolang je maar met de juiste insteek zwanger wordt.. ik heb ooit eens iemand horen roepen dat als de tweede geen meisje was geweest, ze dan nog wel voor een derde was gegaan... maar wat als dat dan ook een jongen was geweest? Het is volgens mij niet zo dat de kans op een meisje toeneemt, naarmate je al meer jongens hebt gebaard. Nou was de tweede gelukkig een meisje, dus het 3e kind is er nooit gekomen, maar ik vond het toch wel een beetje raar om dat zo te stellen.
Ik zag mij zelf nooit als "meidenmoeder" Waarom ?dat weet ik niet eens meer Het is ook de meest vreemde gedachte geweest ,die ik ooit heb gehad. Want jongen of meid.....met allebei ben je hemelschat rijk! Groetjes Diana
Mijn moeder komt uit een gezin met alleen maar broers en was ook zelf een beetje jongensachtig, zij had dus het idee dat ze geen meisjes kon krijgen. Raar natuurlijk, maar soms heb je dat. Toen ik geboren werd was ik toch echt een meisje, ik heb alleen nooit het idee gehad dat ze daar erg aan heeft moeten wennen. We kunnen het super goed vinden!
als ze dan zoveel geluk zouden hebben als mijn tante... die zouden ook doorgaan tot ze een meisje kregen na 7 jongens zijn ze er dan toch maar mee gestopt.
Ikzelf had het niet, een voorkeur. Maar vind wel dat iedereen zijn/haar mening mag geven hoe hun erover denken, niet iedereen is hetzelfde natuurlijk. Ik heb een supermooi zoontje, en was net zo blij geweest met een meid hoor En dan wil ik nog ergens op reageren (weet zo snel niet meer wie het zei) dat je teleurgesteld mag zijn, maar niet te lang. Daar wilde ik even op zeggen: Natuurlijk mag je wat teleurgesteld zijn, en niet te lang idd, maar laat dat je kind ook niet merken, en ikzelf vind ook, dat je het ook niet moet zeggen later, dat je liever een meisje of jongen had gehad. Mijn moeder heeft me dat wel gezegt, en had liever gewild dat me dat gespaard was gebleven, want heeft me wel pijn gedaan.
Zelf ben ik één van drie meiden en ik hoopte eigenlijk dat we een zoon zouden krijgen, bij de eerste twee. Nu hebben we twee dochters, waar we heel blij mee zijn en de oudste is net een jongen. We wisten dat de tweede ook een meisje zou zijn en dat vonden we ook helemaal niet erg, want een goede gezondheid blijft het allerbelangrijkste. Nu we proberen een derde te krijgen, hoop ik wel weer op een jongetje maar ook een meisje wordt met open armen ontvangen
mijn oma kon alleen maar meiden krijgen, anders werd het sowieso een miskraam oid.. Nu heeft mijn moeder 2 zonen en bij de 3e ikke dus zei iedereen nu wil je vast en zeker een meisje he! Nou dat had ze dus helemaal niet maar nu wel gekregen en ik denk ook wel erg blij mee nu de kleinkids komen Ik zelf ben blij dat de 2e ook weer een meisje is, maar dat is meer omdat ik weet wat het is om een meisje te hebben en handig met spullen en kleertjes! Maar een jongetje was net zo welkom! 8)
Ik vind ook dat het best even wennen mag zijn. Zelf zit ik in de positie dat ik geheel geen voorkeur heb, maar ik kan me wel voorstellen dat dat voor een ander wel zo is. Het is wel zo dat het niet verder mag gaan dan "aan het idee moeten wennen", en geen vormen aan mag nemen als "ik wil geen zoon/dochter, ik wil deze zwangerschap niet meer" Denise, dat kan ik me heel goed voorstellen. Daarom denk ik ook dat je wel op moet letten wat je tegen je omgeving zegt. Ook al zou je zo'n opmerking niet zelf tegen je kind maken, een ander kan 't ook zeggen. Aan de andere kant, mijn tante riep haar hele zwangerschap (toen er nog geen echo's waren) dat het wel een meid moest zijn. Ze wilde geen zoon. Echt, een jochie was niets voor haar, ze kon alleen maar meiden krijgen en anders wilde ze niet. Tot ze haar pasgeboren zoon in haar armen kreeg. "Ik zei toch dat het een knul zou zijn. Ik ben een echte jongensmama. Ik riep in mijn kleutertijd al dat ik een jochie wilde..."
Ik heb altijd wel een beetje moeite met de uitspraak: 'als het maar gezond is'. Natuurlijk wenst iedereen boven alles een gezond kind, maar ben je dan niet blij met je kind als blijkt dat hij of zij niet helemaal gezond is? Het is zo'n standaard-uitspraak geworden, maar toen ik zelf zwanger werd heb ik er over nagedacht en ging het mij steeds meer storen... Wat betreft jongen/meisje: ik had zelf sterk het gevoel dat we een jongetje zouden krijgen. Toen we op de echo zagen dat het een meisje werd, moest ik echt even omschakelen. Maar teleurgesteld, nee.
Natuulijk wens je je kindje gezond, nog nooit iemand horen zeggen als het maar ongezond is..hehe Maar dat betekent niet dat je niet blij kunt zijn met een minder gezond kindje! Hier hou je net zoveel van, maar als iedereen het te kiezen had koos iedereen neem ik aan voor een gezond kind. Dit wens je ook niemand toe..
Wat het ook mocht zijn, van houden van zou het aan niets ontbreken. Ik zou misschien even moeten slikken als het een jongentje zou zijn, maar daarna meteen gelukkig zijn met het mooie wondertje van ons samen. Als het een jongentje is zou het bij ons nooit het gevoel krijgen dat papa en mama liever een meisje zouden hebben gehad, want dat is dus niet het geval het zou eens wat anders zijn na 2 jongens maar zeker wel welkom... Liefs Ellis
Ik zeg nog steeds: als het maar gezond is. Mijn dochtertje was niet gezond en nu is ze dood. of ik daar nu zo dankbaar en blij voor mag zijn? Ik hou niet minder van haar, zeker niet! Maar ik had een stuk dankbaarder en blijer geweest als ze gewoon hier in haar wiegje lag ipv op het kerkhof. Dus vandaar: als het maar gezond is!