Precies dit dus en wat Vlinderbloem en Tweedeopkomst ook zeggen. 😀 Ikzelf zou het heel benauwend vinden om 100% van de tijd 100% van de dingen alleen maar met mijn man te doen en alles met alleen hem te bespreken en delen. Ook al zijn we al 16 jaar zielsgelukkig met elkaar en waren we idd óók eerste vrienden. En nu soulmates. 😊 Het zou bovendien ook niet kunnen omdat we allebei heel druk zijn en ook veel resp. regelmatig reizen voor de zaak. En ben ik even blij dat ik op alle continenten goede vrienden heb zitten...en ja óók mannelijke vrienden (werk ook in een mannenwereld)! Als ik niet wil hoef ik dus nooit alleen te zijn en kan ik altijd na een drukke werkdag met een goede vriendin/vriend lekker bijkletsen. Voor mijn man geldt hetzelfde en het vertrouwen is vanzelfsprekekend dat we niet in bed belanden met deze vrienden of vriendinnen. Ook al zijn ze nog zo leuk en aantrekkelijk we onderscheiden ons o.a. van de mensaap door onze ratio en zelfbeheersing. Wij hebben absoluut niet de behoefte om alles te bespringen wat er een beetje lekker uit ziet. 😁 En in het meerendeel van de gevallen is er sowieso geen sprake van enige seksuele aantrekkingskracht. Om te denken zoals hierboven beweerd wordt dat dit wèl het geval zodra je een man en vrouw bij elkaar zet is natuurlijk bizar. Bovendien vertik ik het om een goede vriend of vriendin de rug toe te keren....voor wie of wat dan ook. Op het moment dat iemand mij zoiets zou gaan verbieden zou ik die persoon dus echt aanraden om iets aan zijn zelfvertrouwen en eigenwaarde te gaan doen, want meestal is jaloezie daartoe te herleiden. 💡💡
Voor wie is dat jammer? Voor je partner neem ik aan? Ik denk echt dat mijn man dit niet had gewaardeerd als ik tegen hem zou zeggen. Maar hij moet dat ook niet tegen mij zeggen.
Vrienden zijn echt wel nodig, vind ik. Dan blijf ik ondanks alls verschillende meningen toch vinden dat man/vrouw vriendschappen niet kunnen doordat er altijd eentje meer wil. Ook als ze dat niet toegeven. Er zullen vast enkele uitzonderingen zijn, maar dan nog heb ik mn twijfels. Ene vriendengroep met mannen en vrouwen vind ik anders. Dat is niet 1 innige vriendschap tusssn 1 man en 1 vrouw. Maar vrienden heb je nodig denk ik. Ooit zal het ergens gaan vervelen of benauwen als dat niet zo is, denk ik. Ik ben iig erg blij dat we beiden wat vrienden hebben en een gezamelijke vriendengroep.
Aan de meiden die denken dat een vriendschap tussen man-vrouw niet kan omdat er gevoelens ontstaan. Denk je niet dat dit juist ook niet kan gebeuren buiten een vriendschap. Bijvoorbeeld die leuke collega op het werk, die mooie vrouw in de sportschool, de gescheiden moeder op het schoolplein etc. Ik vind daar echt veel meer gevaren schuilen dan een beste maatje. Als mijn man open staat voor een ander, zal dat niet zijn bij die vriendin.
Nee. Omgekeerd zou hij hetzelfde antwoorden. Ook hier is al eens gebleken dat een normale vriend, in mijn ogen, toch meer wou. Omgekeerd zou ik toch altijd hetzelfde in mijn achterhoofd houden
Hier ben ik degene met een mannelijke vriend. Ik hou de vriendschap expres oppervlakkig. Ik ben van mening dat vriendschappen tussen man en vrouw vaak (niet altijd)voor problemen zorgen. Mijn man vind t niet erg dat ik met hem omga. We zijn in t verleden weleens naar festivals geweest enzo. Het is altijd erg gezellig met hem omdat hij een wandelende encyclopedie is. Ik kan veel van hem leren. Uit zelf bescherming houd ik hem wel wat op afstand. Hij heeft al jaaaaaaren geen vriendin. En hij zegt dat t ook niet perse hoeft. Ik zou t mijzelf nooit vergeven als t toch een keer "fout" gaat. Ik weet dat in een 'split of a second' toch iets kan gebeuren ook al is er geen fysieke liefde aanwezig. (Stukje eigen kennis denk ik ook)Vriendschap kwijt en een scheiding. Is het mij niet waard. Dan maar oppervlakkig.
Toch grappig dat omdat er hier vrouwen zijn die 'anders' hebben mee gemaakt meteen vinden dat het áltijd zo is dat de andere partij meer wil. Of dat ze denken dat het schaars is als dat niet zo is.. Dat jullie slechte ervaringen hebben gehad betekend niet dat zoiets voor iedereen geldt.
Net zo grappig dat de vrouwen die er geen enkele moeite mee hebben de vrouwen die het minder leuk vinden als jaloers, benauwend en onzeker bestempelen. Dat sommige vrouwen goede ervaringen hebben maakt ook niet dat dat voor iedereen geldt. Werkt beide kanten op he.
Ik zou het geen probleem vinden, als ik zeker weet dat er van zijn kant niets speelt (maar goed, dat weet je natuurlijk nooit 100% zeker, maar dan kun je alle contact met vrouwen wel verbieden. hij heeft ook vrouwelijke collega's en studenten. Tsja.). edit: ik zie dat ik daar spuit 11 in ben Wel heb ik gemerkt dat andere vrouwen het vaak niet leuk vinden. Ik had veel mannelijke vrienden, maar die hebben een voor een afgehaakt op het moment dat ze een relatie kregen. Of dat vanuit henzelf of vanuit de vriendin kwam weet ik natuurlijk niet, maar het voelde wel stom. Alsof het al die tijd stiekem toch om iets anders ging ofzo...?
Tuurlijk werkt het beide kanten op!! Ik heb de woorden 'jaloers' en 'onzeker' niet gebruikt he😉 Het is gewoon een middenweg. Voor de ene relatie werkt t wel en voor andere niet..
Ik heb er nog even over nagedacht en kom eigenlijk tot de conclusie dat het aan mijn man ligt! Haha, klinkt gek, maar zo is het wel voor mij. Mijn ex had ook vrouwelijke vrienden en daar had ik echt geen probleem mee. Maar mijn ex is ook wat vrouwelijker qua doen en laten. Hij kletst graag bij een wijntje, houdt van shoppen, lunchen etc. Mijn man daarentegen, is meer een mannen-man. Biertje na de voetbalwedstrijd, zit liever niet langer dan een uur op zijn stoel (ook in een restaurant vindt hij dat lastig) en een man van weinig woorden. Als hij na de wedstrijd een biertje drinkt met een vriendin, vind ik dat prima. Maar als hij ineens hele gesprekken met een vrouw kan hebben, voel dat toch naar.
Maar dan gaat het bij jou meer om dat hij met iemand anders iets wel kan wat hij bij jou niet kan. En dus niet perse of dat een vriend of een vriendin betreft. Denk ik? Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, omdat hij dan iets bij iemand anders zoekt wat hij bij jou zou missen.
Ik heb een beste vriend, we zien elkaar als broer en zus, altijd al gedaan, hij heeft gewoon een relatie en dat gaat prima. De eerste de beste die mij een vriendschap, met wie dan ook, gaat verbieden zal niet lang in mijn leven zijn
Maar wat als je partner je niks verbiedt maar wel voorzichtig aangeeft zich daar niet prettig bij te voelen. Laat je hem dan ook wieberen of sta je open voor zijn gevoel? Hoe zou je er dan mee omgaan?
Ik heb altijd veel mannelijke vrienden gehad, en na het stappen bleven deze ook vaak slapen. Nooit wat gebeurd en ook nooit een poging tot iets meegemaakt. Toen ik een relatie kreeg met mijn vriend heb ik met hem afgesproken dat het blijven slapen niet meer ging gebeuren. Had hij ook best moeite mee. Maar ik zie de vrienden nog steeds, mijn partner is onderdeel van de groep geworden. De ene keer gaan we samen met de vrienden wat doen, soms blijft 1 van ons thuis voor de kleine. Als mijn vriend me een paar jaar geleden had laten kiezen tussen hem of mijn vrienden dan had hij zelf zijn spullen kunnen pakken...
Hmm jawel. Ik ben onzeker en snel jaloers maar... Das mijn probleem. Ik weet zeker dat hij niet vreemd gaat en ik vertrouw mijn man. Ik vind het wel eens heel lastig. Bijv vorige week is hij met een vriendin samen wezen eten en naar een voorstelling gegaan in t theater Ik zou mee gaan, al eeuwigheid geleden gepland maar zoveel kwaaltjes, was geen plan, red ik niet, 38 weken zwanger ☺ dus gingen ze samen, kon geen vervanging vinden voor mij. Tja, dan zit ik stiekem op de bank te balen en onzeker te zijn maar zoals ik zei, vind ik dat mijn probleem. Nu mag ik die vrouw niet en zij mij niet dat zal niet echt meehelpen.. Maar hij heeft ook een vrouwelijke collega, haar mag ik wel, waar hij vroeger vaak mee ging stappen etc. Hij is wel een tijdje gek op haar geweest, maar zij niet op hem en er is nooit iets tussen hen geweest en nu is zij ook gesetteld en heeft een kindje. Ze gaan vaak samen in de pauze rondje lopen etc. Gelukkig kan en durf ik mijn man vertrouwen. Ik kan dat gevoel van onzekerheid daardoor wel aan de kant zetten, alleen vind ik het niet heel prettig. Maar ik zou t raar vinden als ik hem daardoor dingen zou ontzeggen of verbieden. K denk ook niet dat hij dat erg zou waarderen of serieus zou nemen..
Mijn man heeft net zoveel te 'vrezen' van vrienden als vriendinnenin mijn geval, haha. Als hij een goede vriendin zou hebben zou ik me daar weinig zorgen over maken. Wij zijn open en eerlijk tegen elkaar.Dus als hij gevoelens zou ontwikkelen voor haar zou hij dat eerlijk bespreken met mij. Net als ik dat bij hem zou doen. Nu is hij meer het type van stappen met vrienden en belangrijke zaken bespreekt hij met zijn beste vriend of met mij. Ik zou wel die vriendin willen kennen, zodat ik zeker weet dat zij geen gevoelens voor mijn man heeft. Want dat lijkt me wel onpraktisch.
Toevallig had ik het daar net met hem over Het ligt er helemaal aan waarom hij zich daar niet prettig bij voelt en tuurlijk luister ik dan naar hem maar als het argumenten zijn als 'ja ik weet niet' dan ga ik mijn vriendschap er niet voor op het spel zetten. Sowieso is verbieden niet iets wat in mijn idee van een goede relatie hoort. Mijn vriend mag op stap/naar de bios/uit eten met wie hij wil en dat mag ik ook. Toevallig is hij nu net onderweg naar een van zijn vriendinnen dus ja, hij heeft een vriendengroep van mannen en vrouwen, jong en oud, mooi en minder mooi en dat heb ik ook. Daarnaast hebben we natuurlijk nog gezamelijke vrienden/vriendinnen. Dat mensen al jaren een beste vriend hebben en die vriendschap opgeven voor een relatie vind ik heel raar om te lezen en dat gaat hier ook nooit een optie worden. gelukkig denkt mijn vriend er net zo over