Ik moet hier ook even op reageren hoor... Jou post deed mij ook enorm aan mijn ex denken! Je kruipt heel erg in de slachtoffer rol en je man die dus 4dgn in de week mag doen wat hij wil en jij 2keer in jullie relatie wat gedaan hebt wat jij wil en daarvoor probeer je alles goed te praten. Dit is niet zo'n hele gelijk verdeelde situatie. Hoe lief jullie elkaar ook vinden en hoe fijn jullie het samen ook hebben, als het voor jullie werkt is het goed..........maar jullie kunnen ook afspreken dat jij een paar keer in het jaar iets voor jezelf mag doen. Het lijkt wel een jrn 50 situatie en daar hebben wij vrouwen juist zo hard voor gevochten om vanaf te komen. Jullie zijn allebij niet makkelijk, is iemand dat ooit makkelijk? Zijn jullie jaloers? gunnen jullie elkaar niks? Je werkt 40uur per week en jullie hebben 3kindjes waar ook heel veel tijd in gaat zitten. Dit is wat mijn man zou zeggen: Meis GAAN!! Of ik nu mee ga of niet JIJ gaat! Leuk voor je, even een avondje voor je zelf, mooie jurk aan. Ga je die dag lekker nog even naar de kapper, geniet er van! Hij zou het jammer vinden dat hij niet mee zou kunnen, maar hij zou het mij nooit misgunnen en nooit verbieden. Je moet doen waar je je goed bij voeld!
Waar is hij nou eigenlijk bang voor? Dat je vreemd gaat met die vreemde mensen? Dat je alleen bent en je verloren gaat voelen?
Bizar is inderdaad het goede woord! Ik moet er niet aan denken om zo'n relatie te hebben. Ik krijg het al Spaans benauwd bij het idee... @ TS: ik zou dus gewoon gaan en als je "man" (lees:kind) moeilijk blijft doen hem echt het huis uit flikkeren. Tenzij je het prettig vind om in een ongelijkwaardige relatie te zitten waarin je onderdrukt wordt. Je verdient beter, wees assertief en kom voor jezelf op! Je moet toch ook het goede voorbeeld geven aan je kinderen, wees een sterke moeder op wie ze trots kunnen zijn!
@TS: als ik je beginpost zo lees, denk ik echt: jemig, waarom zijn jullie eigenlijk bij elkaar? Wat een bizarre relatie, waarin hij voortdurend niet thuis is, (4 keer per week weg voor de voetbal, dan blijft er weinig over volgens mij. Hoefde mijn man iig niet te proberen om structureel zo vaak van huis te zijn! Je hebt een verantwoordelijkheid thuis en die heeft prioriteit, daarna is er uiteraard ook tijd voor eigen pleziertjes). Maar goed: ik lees ook dat jullie elkaar gewoon lopen te verbieden ergens heen te gaan. Waar is het onderlinge overleg gebleven? Als je op deze manier met elkaar omgaat, is het niet zo raar dat hij nu gaat roepen dat jij nu niet mag. Even om duidelijk te zijn: ik vind het vrij bizar dat hij jou probeert te verbieden met je werk weg te gaan. Maar na alle gedoe wat er tussen jullie al geweest is, was het wel wachten op een dergelijke reactie! Hij heeft -denk ik- het gevoel dat jij altijd aan zijn kop zeurt, (niet terecht denk ik, maar het gevoel zal er bij hem wel zijn), en dus neemt hij wraak nu jij een keer weg wilt. En als dat het niet is: kan het zijn dat hij erg onzeker is? Daardoor ook snel jaloers en dus bang dat jij een ander leuker gaat vinden? Hij is zich misschien ook wel bewust van het feit dat hij nou niet bijzonder hard zijn best doet om jouw liefde voortdurend te winnen....? Ik zou twee dingen doen: naar dat feest gaan en relatietherapie beginnen. Op deze manier met elkaar samenleven is toch helemaal niet leuk?
Maar bij jullie zijn de verhoudingend an wel anders toch. Als TS hem 1 van de 4 x vraagt thuis te blijven(verbieden kun je toch niet...) en haar man zegt haar elke x dat hij niet leuk vind dat ze gaat, gaat het nog niet goed...
alleen al het feit dat je schrijft. IK MAG NIET. iemand heeft IETS over jou te zeggen wat je wel en niet mag. Jij bent baas van je eigen leven! Gewoon lekker gaan en plezier maken!
Nou ik vind dit anders geen kleine issue... Dit heeft te maken met vertrouwen en elkaar iets gunnen. Lijken mij hele belangrijke zaken in een relatie. Ik herken wel een beetje wat je schrijft over zijn sociaal leven in vergelijking met dat van jou: mijn vriend heeft een heel druk sociaal leven, omdat hij gewoon veel mensen kent. Ik heb een aantal goede vriendinnen, en die hebben allemaal al kinderen, dus die zijn niet zo makkelijk meer te porren voor een avond weg. Dus in de praktijk komt het er op neer dat mijn vriend veel vaker gaat stappen dan ik. Maar het verschil is: ALS ik wil gaan, legt hij mij geen strobreed in de weg (zou hij ook niet moeten proberen...de jaren '50 zijn voorbij). Ik vind het echt ongelofelijk egoïstisch en liefdeloos van hem dat hij jou dit uitje niet gunt, terwijl jij je te pletter werkt (40 uur met 3 kinderen...hoe doe je dat???) en al jaren niks leuks meer hebt gedaan. Ik heb er echt geen woorden voor... het zou mijn man niet zijn, zeg maar. Aan de andere kant denk ik ook wel dat jullie elkaar allebei erg op de huid zitten, omdat je schrijft dat jullie sinds de kinderen alles samen doen (samen uit samen thuis). Waarom?? Dat lijkt me ook erg benauwend hoor, zo'n regel. Misschien moeten jullie de teugels allebei wat laten vieren en elkaar wat ademruimte geven. En hij moet jou dit gewoon gunnen, want een man die oprecht van zijn vrouw houdt, wil dat ze dingen doet waar ze gelukkig van wordt. Punt!!
Tanja: Door dat woordje 'mag' denk ik ook dat het probleem bij ts ligt. Ts: Ik denk dat je moeite hebt met jezelf los zien van je relatie. Ook denk ik dat je moeite hebt met het aangeven van grenzen (hoewel dat moeilijk is om te bepalen uit het beeld wat je neerzet, misschien is het allemaal wat genuanceerder dan dat). Ik zou uberhaupt niet praten over wat ik 'mag' of niet 'mag'. Dat spreekt al een beetje uit dat je jezelf als kind neerzet die al dan niet iets 'mag'. Hoe geef je grenzen aan? In het algemeen? Want in deze situatie was er voor mij na een goed gesprek nog maar één oplossing geweest: Ik ga gewoon heen. Ik zou dan ook heel goed overwegen hoe redelijk ik wel of niet ben op dat moment maar als ik je zo hoor gaat het om een bedrijfsuitje en ga je daarbij niet iedere week de hort op. Genoeg redenen om jouw afweging als redelijk te bestempelen. En als ik daar zeker van zou zijn zou ik ook helder mijn grens aangeven. Dus niet in de eeuwige 'ja, maar....' discussie terecht komen maar gewoon zeggen dat ik goed nagedacht heb over de redelijkheidsfactor en besloten heb te gaan. Een goede tip vond ik die van iemand in dit topic om oppas achter de hand te houden (ik weet niet of je man er een spel van zou kunnen maken, dat kun je zelf het beste inschatten denk ik. Verder denk ik dat je aan je zekerheid moet werken. Je komt op mij erg onzeker over. Je schiet veel in de verdediging. Daarbij zeg je de neiging te hebben om hem ook te claimen. Volgens mij is er werk aan de winkel wat betreft jullie onzekerheid. Maar das psychologie van de koude grond...
mee eens! enne meidenhuis , kijk eens goed naar de titel van dit topic.... ik vind het echt gewoon te sneu voor woorden... ''mag niet naar gala van man''......
Klopt, maar dit zegt TS: "nu moet ik wel zeggen dat ik hem ook wel aardig claim (buiten zijn hobby om dan). Gezien ik hier geen reet heb laat ik hem ook niet (MEER) alleen op stap gaan met zijn vrijgezellen vrienden. Overigens komen ze hier graag weekeinden doorbreng ipv stad" dus ik denk dat TS wel degelijk haar man "verbied" op stap te gaan ... Ik denk echt dat de hele relatie niet gelijkwaardig is, in alles. Ze gunnen elkaar de vrijheid niet ...
Waarom mag jij in vredesnaam niet de stad uit??? je typt dat hij niet fijn vind dat je dan met vreemden (collega's zijn toch geen vreemden???) buiten de stad zal zijn... JA UND???? al zat je aan de andere kant van t land of in t buitenland.. wat boeit dat??? Waarom wil hij dat niet??? waar is hij bang voor.. wat een gelul.. Ik had m werkelijk een middelvinger gegeven.. heeft hij lekker pech en ik ga me heerlijk vermaken op dat galafeest!!!...
ben het wel een beetje met je eens, maar hij mag wel 3x per week voetballel/trainen. Persoonlijk zou ik dat ook wel genoeg vinden. Wij laten mekaar heel erg vrij, maar 3x p/w 's avonds iedere week weg zou toch wel de grens zijn, dus zo raar vind ik hwt niet dat hij niet meer mag stappen En hij ziet zijn vrienden nog wel in het weekend. Ik zeg tegen ts: Gewoon Doen! Oppas regelen en lekker gaan.
Je MAG niet???? HOe oud ben je??? hij is je vader toch niet...? So hier kan ik echt heel boos om worden waar haald hij het vandaan om jou iets te verbieden...??? Jij bent zeker niet onredelijk, hij wel. Ik heb ook eens zo'n relatie gehad met een ontzettend jaloerse jongen. Dat overkomt me niet nog eens. Ik zou gewoon gaan en niet over me heen laten lopen. Als hij hierin zn zin krijgt komt tie straks met nog idiotere dingen.... pffff
Ik vind het wel belachelijk dat iemand niet mag stappen omdat hij 3 avonden in de week weg is. Mijn man is vaak pas tussen 7 en half 8 thuis en vertrekt in de ochtend rond kwart over 6 half 7. Daarnaast gaat ie 1 avond in de week naar vrienden om domino te spelen en werkt vaak ook nog een avonddienst. Hij is dus niet veel bij mij en de kids, maar ga echt niet tegen hem zeggen dat ie niet mag stappen, sterker nog gisteren is ie ook wezen stappen.Wie ben ik om daar moeilijk over te doen? Zo ben ik vorige week uit geweest met vriendinnen. In een relatie moet je elkaar vrij kunnen laten, ik kan echt niet geloven dat een relatie waarin geclaimt word goed blijft lopen. Zelfde als altijd maar alles samen doen! Je hebt toch ook een eigen leven?
Hier ook een man die rond dezelfde tijden weggaat en thuis is.. ook vaak 1 of 2 avonden werkt en ook vaak op zaterdag..(dan wel andere dag vrij).. daarnaast gaat hij niet vaak weg.. is ie gewoon te moe voor, maar hij mag gaan van mij.. en ik ga ook wel s weg.. tuurlijk gaat dit in overleg, maar dat is iets anders dan dat t niet zou mogen!... hij gaat maar.. veel plezier en andersom hetzelfde... en zo zou het moeten zijn denk ik.. overleg of t kan, niet of t mag!
Precies zolang het maar overlegt word, kijk gaat hij elke week op vrijdag en zaterdag stappen is een ander verhaal.
@ winniethepooh: De man van TS stimuleert TS om ook te gaan sporten, maar dat wil ze zelf niet ... Dus ik blijf erbij, de pot verwijt te ketel ....
ik denk dat dit actie reactie is, dit krijg je er van als je je man claimt, en ja ik zou dus wel gaan, en ja ik zou je man zijn vrijheid terug geven, het is niet ZIJN schuld dat jij geen vriendinnen hebt, je zegt in het eerste bericht ze ook niet meer te willen, dat is JOUN keus, daar kan je je man niet voor straffen. ik denk dat ik je man heel goed begrijp, zeker deze reactie, eerst bij jezelf te raden gaan, en dan verder. maar goed, ik zou dus zeker wel gaan, en zeker eens een goed gesprek met je man aangaan, omtrent veranderingen. hier op het forum is een topicje waar je vrienden/kennisen kan zoeken, bij clubs. oproepjes voor medeforumleden, kijk daar eens bij, ik weet zeker dat wanneer jij weer vriendinnen zal krijgen, je zelf veel gelukkiger zal zijn en dat jullie relatie alleen maar nog meeeeer ten goede zal komen. succes met het oplossen.