Hallo Dames, Ik zit er heel erg mee .. Mijn zoontje is nu bijna een maand en een week oud. Ik ben met een spoedkeizersnede bevallen en lichamelijk gaat het nog steeds niet optimaal nog zo moe. Nu heeft een tante aangeboden van me vriend waar ik heel goed mee kan opschieten en veel goede gesprekken mee heb om een keer een middag op te passen zodat ik even kan opladen. Vindt dit alleen beetje moeilijk want aan de ene kant voelt het een beetje egoïstisch en als het niet te snel is en aan de andere kant is het misschien wel even goed voor mezelf maar ook voor hem. Want hij heeft de laatste paar dagen haast niet geslapen en is dus veel huilerig waardoor ik ook weer prikkelbaar Door wordt. Hoe gaan jullie hiermee om ? En wanneer lieten jullie voor het eerst op jullie kindje passen ?
Als jij het ziet zitten om je zoontje bij iemand te laten om zelf even op te laden, dan moet je dat toch gewoon doen? Ik vond het lang niet een fijn idee en wilde het liefst steeds bij mijn dochter zijn, maar als je het zelf niet erg vindt, waarom niet? Wie weet ben je dan daarna weer wat beter uitgerust en kun je er beter tegen wanneer je kindje bv niet wil slapen.
Ik wilde na mijn ongeplande ks ook zo snel mogelijk alles zelf kunnen en dat leek ook heel goed te gaan. Er is mij toen ook aangeboden op te passen zodat ik kon slapen of tijd voor mezelf had. Achteraf was ik nog lang niet hersteld en had ik in mijn kraamweek lekker in bed moeten gaan liggen en daarna van alle hulp gebruik moeten maken. Ik zag dat toen onterecht als falen. Als je vertrouwen hebt in de goede zorgen voor je baby zal ik het zeker aanraden! Oppassen hier vanaf ongeveer 10 weken. Best fijn om er eens uit te zijn!
Ik heb mijn moeder een aantal keer laten oppassen toen hij ong een maand was. (Bij ons thuis, dan konden mijn vriend en ik er een uurtje tussenuit) Daarvoor is ze ook een aantal keer geweest om te helpen met het huishouden zodat ik een poging kon doen een beetje te slapen, gewoon bij mij thuis dus. Daar zou je ook voor kunnen kiezen, de tante een beetje laten zorgen zodat jij even op je gemak een film kan kijken of wat lezen. Mijn zoontje (ernstige huilbaby) is met 8 weken zelfs een keer uit logeren geweest bij mijn moeder. Ik voelde me heel schuldig en was als de dood dat mijn kleintje zou denken dat ik hem in de steek liet. Maar achteraf was t echt een goed besluit, ik dacht dat ik gek zou worden van het gehuil.... Tijd voor jezelf om te herstellen is ook heel belangrijk, denk ik dan.
Als je het nodig hebt, waarom niet? Vaak ben je een betere moeder als je ook even aan jezelf denkt. Als jij op bent heeft je kindje er ook baat bij als je even kan opladen. Onze jongste gaat in augustus voor het eerst in zijn leven. Maar dat heeft ook met andere dingen te maken, nl dat familie op 2,5 uur enkele reis wonen
Ik denk ook wel dat ik op het moment het wel even moeilijk ga hebben maar de tante zei ook soms is het ook goed dat hij even iemand anders ziet dan mama.
Ik durfde het pas na 14 weken ofzo. Vond het doodeng, m'n moeder kwam 45 minuten oppassen. Maar het ging goed, dus toen kreeg ik meer vertrouwen.
Hier was mijn dochter ook 5.5 week toen ze voor het eerst een middagje wegging. Had ook een keizersnede gehad (wel gepland), lage bloeddruk, zat tegen een pnd aan, en idd heel erg moe. Die dag voelde heel raar, voelde me schuldig en miste mijn dochter. Maar het heeft me toen wel goed gedaan en mijn dochter vond het ook prima, zolang ze maar op tijd haar flesje kreeg haha. Dus als je het nodig hebt, gewoon doen hoe raar het ook voelt. Als het maar bij iemand is die je vertrouwt, maar dat zit wel goed zo te lezen.
Herkenbaar, iets uit handen geven,mogelijk het meest kostbare wat je hebt, je kindje! Als je het half ziet zitten....neem het waar. Laat die aardige tante bij jou in huis oppassen. Alles voor je kindje bij de hand. En zelf er even uit! Ik vond t ook razendmoeilijk, maar soms kun je de wereld weer even beter aan als je de verantwoordelijkheid even uit handen kan geven. Even 'jezelf' kan zijn.... Het geeft je soms nieuwe energie.
Mijn zoontje gaat volgende week voor t eerst naar de oppas, hij is dan 5,5 week. Prima toch, zal best goed komen hoor!
Je hoeft je niet schuldig te voelen hoor, je kindje merkt er waarschijnlijk niks van als je even weg bent en is het anders wel weer vergeten zodra je terug bent. Ik weet nog heel goed dat ik naar de huisarts moest toen mijn dochter twee weken oud was. Drie kwartier was ik weg, vreselijk vond ik het.. Maar dat wordt langzaam beter hoor. Toen mijn zoontje geboren was voelde ik dat met hem weer net zo. Ik zou gewoon eens rustig beginnen met een uurtje ofzo. Misschien kan je vriend dan gewoon thuis blijven als je dat een prettiger idee vindt. Later een middagje en nog later misschien een dag. Mijn kids zijn nu 3 en bijna 9 mnd, maar ik heb ook dit jaar weer het vriendinnenweekend afgezegd.... Werken doe ik wel met een gerust hart, maar ga altijd weer graag naar mijn kindjes aan het eind vd dag.
Je eerste kindje? Kan het me goed voorstellen hoor! Had het zelfde en nog steeds trouwens. Mijn zus (moeder van 3 kinderen) zei ooit tegen mij: moeder zijn is ook loslaten. En dat is het moeilijkste wat er is. Nu ben je zelf pas bevallen maar even iets voor jezelf doen is ook loslaten!
Als je het zelf wel ziet zitten ook echt doen. Je zult de kleine ontzettend missen maar lang leve de smartphone van tegenwoordig. Foto's zijn zo gestuurd en ook een belletje Hoe het gaat. Hier met 4 weken Een vrijgezellenfeest gehad en toen heeft mijn moeder van 12-22 opgepast. Ben toen niet meer meegeweest de kroeg in omdat ik toen wel echt naar huis wilde (en ml net zo, die zat al op de bank toen ik thuiskwam ). Na 6 weken was dl voor het eerst een hele dag alleen met ml. Maar toen had ik inmiddels ook al mijn hobby opgepakt (op maandag 3 uur weg), had ik al een afspraak gehad bij de tandarts etc. Omdat ik borstvoeding gaf was ik wel steeds met dl en "thuis" bezig maar uiteindelijk is het best lekker om er even tussenuit te zijn. Overigens heeft dl nog nooit ergens een nachtje gelogeerd... dat kan deze mama nog net even niet aan
Ik vind het nog steeds moeilijk om mijn zoo ntje vab 9.5 maand "zomaar" weg weg te brengen. Met werk krijg ik er iets meer vrede mee,dan heb ik het geluk dat hij op t kdv een groep naast me zit. Maar als jij t nodig heb gewoon doen. Laat der in huis komen ga jij slapen kan je tante op de kleine letten
Mijn moeder kwam bij mij thuis oppassen zodat ik kon slapen. Dit ging heel goed. Zo kreeg ik er alle vertrouwen in. De eerste keer vond ik het heel lastig. Mijn baby huilde en ik pakte haar niet maar mijn moeder! Maar ze was direct stil en tevreden. En zo viel ik in slaap. Ik had dat zo nodig! Ik had flink wat bloed verloren bij de bevalling en ik kon gewoon niet meer toen ik ook nog een borstontsteking kreeg. Oh wat was het fijn dat mijn moeder meerdere dagen kwam zodat ik wat bij kon slapen. Zo kan je ook beginnen hè? Keertje bij jullie thuis als jij wat bij gaat slapen. Als er wat is dan ben je er zo bij. Je zal zien dat het goed gaat!
Nog gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje! En dan als antwoord op je vraag... Kijk toch niet naar anderen, maar vooral even naar de behoefte die je kindje en jij hebben. Ik denk dat jouw kindje gebaat is bij een uitgeruste en relaxte mama en als eventjes oppas bij een liefdevol iemand hierbij kan helpen... Dan maakt 't niet uit dat de buurvrouw 't misschien nooit gedaan heeft met haar kids Onze peuter heeft nog nooit oppas gehad (en gaat ook niet naar een kdv of psz) en is dus nog nooit zonder haar papa of mama geweest... dat is ook een bewuste keuze en daarin trek ik mij ook niets aan, van de mening van anderen
Ik vind gewoon doen mijn zoontje huilde ook erg veel en was zeer onrustig. ik had een zware bevalling gehad waardoor ik me ook lang niet goed heb gevoeld, mijn zoontje was de eerste keer met 2 weekjes oud een nacht weg zodat ik een nachtje door kon slapen.
Mijn moeder kwam na 3 weken na de geboorte standaard 1 dag in de week schoonmaken en oppassen. In de middag ging ik dan even slapen terwijl zij met mijn dochter even ging wandelen ofzo. Ik was/ben ook niet zo happig op laten oppassen maar vooral in die eerste maandjes doen. Je bent nog herstellende en er komt wat op je af met zo'n kleintje. Na een paar weken kon ik het zelf weer veel beter aan. Nu ben ik op het punt gekomen dat ik er aan toe ben om op te laten passen. Twee weken geleden moesten man en ik een fiets uitzoeken voor mij en dat was toch echt even handiger zonder baby. Dus bij opa en oma gebracht. Ze keek niet op of om dat we weg gingen. Anderhalf uur later waren we er weer. Ze had er niks van gemaakt en alleen maar fijn gespeeld.