Om te beginnen dit is geen nep verhaal, het gaat niet over mij maar over een kennis. Misschien denk je dat het nep is omdat het bijna niet in je omgeving voorkomt. Mijn vriendin is een tijdje geleden, nouja je weet wel. Daardoor is ze nu zwanger. Haar vriend, haar familie en schoonfamilie willen dat ze het laat weghalen, zij weet nog niet wat ze wil, want het is immers ook haar kindje. Haar vriend zegt dat die niet voor een kindje wil zorgen wat niet van hem is, en dat telkens als die het kindje zou zien eraan word herinnert. Nou vraagt ze me telkens om advies, alleen vind ik hetzelf heel erg moeilijk want ik heb zelf zoiets gelukkig nog nooit meegemaakt. Iemand advies?
Ik denk dat ze vooral naar haar eigen gevoel moet luisteren. Als het voor haar niet goed voelt om abortus te laten plegen moet ze het niet doen anders krijgt ze zeker spijt. Tegenwoordig kan je zoveel hulp overal krijgen. Mocht iedereen haar laten vallen maar ze is wel in staat om voor het kind te zorgen en wil dit ook voor 100% doen dan moet ze er voor gaan. ( dat zou ik tenminste doen,maar goed ik ben ook tegen abortus - tenzij je het kind echt geen toekomst kan geven )
Wat is "je weet wel"? is ze vreemdgegaan of verkracht? Eigenlijk doet het er ook niet toe. Ze zal zelf moeten beslissen of ze dit kindje wil houden en of ze er voor kan en wil zorgen. Je kunt haar daar eigenlijk niet echt in adviseren.
Er is maar 1 die hierover kan beslissen. Ik ga ervan uit dat jeweetwel verkracht betekent, dus dat is al moeilijk genoeg voor haar. Zij moet hierin doen wat haar het beste lijkt. Ik snap de omgeving wel, maar vind het niet gepast dat zij dit aan haar proberen op te dringen na wat zij heeft meegemaakt. Jeetje, wat een nare situatie.
Ze moet doen wat voor haar het beste voelt! Dat is eigenlijk het enige advies wat er gegeven kan worden, denk ik.
Ik ga er ook vanuit dat je verkracht bedoeld. Ik snap haar familie en vriend heel goed, maar haar ook! Het kindje heeft hier niet om gevraagd, en ik snap dat ze het heel moeilijk vind. Maar net als de rest al zegt, als zij niet achter een abortus staat, moet ze het ook niet doen. Ik zou haar aanraden hulp te zoeken, zodat ze erover kan praten en zo een goede keus kan maken. Die hulp zou voor haar vriend ook goed zijn. Het is voor hem natuurlijk niet niks deze situatie. Je vriendin verkracht en dan ook nog zwanger.
ik denk dat ze alleen naar zichzelf moet kijken... als zij bang is dat het kindje haar constant aan de pijnlijke ervaring doet terugdenken dan kan ik begrijpen dat ze abortus overweegt. Ik begrijp uit je handtekening dat jij al mama bent...ik zou haar bij het bovenstaande proberen uit te leggen hoe geweldig het moederschap is (weet niet of ze betrokken is geweest bij jouw zwangerschap) niet om haar over te halen, maar misschien als ze straks haar kindje heeft is dat wel een reden om hier sterker uit te komen. Ik kan mij nl voorstellen dat deze ervaring en ook nog abortus moeten plegen helemaal verschrikkelijk is. Misschien kunnen moeder en kind hier samen super sterk uitkomen. Bovenstaande wordt natuurlijk wel anders als het een familielid is geweest.
O als ze verkracht is dan pas ik mijn verhaal iets aan. Vind nog steeds dat ze haar gevoel moet volgen,maar kan me voorstellen dat zo'n kindje je er wel heel erg aan herrinnerd. Maar ja kindje kan er niets aan doen... lastig.
Ze is idd verkracht ja, vind het altijd erg moeilijk om zo een woord uit te spreken. Met haar vriend heeft ze al een kindje, ik snap alle kanten maar ik vind het echt heel erg, vooral de keuze die zij moet maken.
oeh lastig. Ik zou dan toch ervoor kiezen het kindje te laten komen. Want zeg nou zelf hoeveel kans is er dat die andere de vader is. Lijkt mé eerder dat haar vriend de vader is hoor.
in dit geval komt adoptie in me op maar ook dat lijkt me heel lastig. Ik ben behoorlijk anti-abortus ( best heel erg maar in dit geval zou ik er ook aan denken, weet niet hoever ze is) Ik kan alle partijen in dit geval begrijpen. Als vriend/familie kun je het misschien niet inbrengen om het kindje op een eerlijke/respectvolle manier op te voeden . Aan de andere kant als het kindje er eenmaal is .. zo'n onschuldig hoopje mens kan je ook anders laten denken. Heel moeilijk. Wat ik sowieso zou doen is contact zoeken met Siriz Welkom bij Siriz | Siriz Zij bieden heel veel begeleiding en abortus is niet meteen de eerste oplossing die ze bieden. Hier kom je bijna niet proffesionele hulp uit en zou deze ook zeker zoeken
Wat vind ze zelf eigenlijk? Is ze niet zelf niet bang dat het kindje haar altijd zal blijven herinneren aan de verkrachting? Ik kan me ook voorstellen dat dat voor de partner en/of familie moeilijk is. Het kind kan er niets aan doen, dat maakt het allemaal zo moeilijk, maar de kans dat het kind anders gaat worden behandeld is wel aanwezig helaas ...
Weten ze wel helemaal zeker dat het kindje niet van haar vriend kan zijn? Als ze niet achter de abortus staat vind ik het onmenselijk om dat van haar te verwachten, maar ik snap ook wel dat het voor iedereen ontzettend klote is.
mee eens. dit dacht ik ook. hoe weet je zeker dat haar vriend neit de vader is?? sterkte met je vriendin