..wat "rare" vragen..

Geen tips voor je. Maar wel enorm veel sterkte en kracht toegewenst!

 

Ten eerste heel, heel veel sterkte gewenst!
Zou er iemand in de gelegenheid zijn om even kort met je kindjes naar de crematie te komen om ze afscheid te laten nemen en ze daarna weer meenemen naar huis toe of om juist wat leuks te gaan doen? Bijvoorbeeld een oppas of een buurvrouw?

 

En misschien zou je de ochtend na de crematie aan je oudste zelf kunnen vragen of hij/zij naar school toe wil of liever thuis wil blijven?

 

Veel sterkte gewenst! Maak je er niet nog niet te druk om. Kijk hoe ze reageren als het zover is. Vraag aan je oudste of ze naar school wil of graag bij jou wil zijn.En wil jij haar bij je hebben of juist niet? En tijdens de uitvaart, kunnen je schoonouders of een vriendin de kleinste mee naar buiten nemen als ze "vervelend" is. Sowieso als er twee volwassenen zijn die zich dan ook over je kids kunnen ontfermen want misschien heb jij wel genoeg aan je eigen op dat moment. Nogmaals veel sterkte, fijn dat je nu bij haar bent.

 

In de eerste plaats heel veel sterkte!

Ik heb een paar maanden terug een crematie gehad, waarbij de kleinkinderen van de overleden persoon er ook bij waren. De jongste was ook een peuter en is overal bij geweest. Volgens mij vond iedereen het alleen maar mooi dat hij er ook bij was, zo had de overledene het ook graag gewild en zijn vrouw ook.
Tuurlijk zijn ze niet de hele tijd stil geweest, maar denk dat niemand dat verwacht van zulke jonge kinderen.

Uiteindelijk moet je natuurlijk doen waar jullie je het beste bij voelen, maar ik vond het iig niet storend toen, juist mooi.

 

Persoonlijk zou ik ze meenemen. Mijn zoontje was bij de begrafenis van mijn moeder 8 weken oud. Heeft heerlijk geslapen door de hele mis, de processie naar de begrafenis en de begrafenis zelf. Heeft later wel voor welkome afleiding gezorgd bij het bezoek. Voor mij hoorde hij er gewoon bij en ik weet dat mijn moeder hem er ook graag bij had gewild. In geval van twijfel zou ik het altijd wél doen, aangezien je m.i. later eerder spijt krijgt als je ze níet meeneemt, dan wanneer je ze meeneemt.

 

Mijn oma waar onze oudste een heel goede band mee had en dagelijks zag is overleden toen ze 5 was. Ze overleed op donderdagavond in mijn bijzijn.

We hebben haar dit op vrijdagachtend vertelt. Ik heb school afgebeld en zijn lekker wat met haar gaan doen. Ze wilde heel graag zwemmen. En uiteindelijk ben ik daar heel blij mee geweest. Ze heeft geloof ik alleen al in de kleedkamer 20 keer gevraagd of ze echt dood is. En daarna kwam een heel scala aan vragen. Echt kindervragen, maar zij moest het kwijt.

We hebben haar ook meegenomen naar de uitvaart en dat ging echt prima. De kleinste was geloof ik net 1 en hebben we bij mijn buurvrouw kunnen laten.

Als tip: niet vertellen dat oma gaat slapen. Oma is dood. Dat is wel een verschil.

En veel sterkte gewenst!

 

Toen mijn moeder na een ziektebed dood ging, was mijn zoontje ruim 2.

Hij is wel meegeweest naar de crematie. We hebben hem "losgelaten" tijdens de dienst.
Terwijl er emotionele stukjes werden voorgelezen, mooie muziek werd gedraaid en mensen zaten te snotteren, liep hij rond de kist alles te ontdekken... Heel lief was hij, geen kattekwaad. Hebben wat autootjes meegenomen en naast de kist zat hij met zn autootjes te spelen.
Oma doosje?(Hij vond de kist een doosje) zei hij een paar keer.
Heel gemoedelijk en volgens veel mensen maakte hij de dienst mooi, aandoenlijk en luchtig. Juist omdat hij enig kleinkind was.

Je oudste zou ik wel naar school brengen. Voor een kind van 5 is structuur belangrijk en alles zo normaal mogelijk houden hebben ze het meeste aan.
Daarnaast ben je zelf ook druk met regelen, dus heeft ze zowiezo weinig aan je....

Veel sterkte!
Als je vragen hebt over het een en ander mag je me pb-en.
Heb helaas ook de ervaring en misschien heb je daar iets aan.

 

Ik wil je eerst veel sterkte wensen.
Mijn moeder is ruim 6 weken geleden overleden (plotseling). Mijn dochter van toen bijna 3,5 jaar is "gewoon" overal bij geweest. Ze heeft mijn moeder ook opgebaard zien liggen waarbij ik uiteraard wel heb bedacht of dat wel of niet een goed idee was. Mijn dochter is ook in het ziekenhuis geweest de dag dat mijn moeder overleed (zij was niet bij het overlijden zelf) waarbij zij mijn moeder geknuffeld heeft en geaaid heeft op haar hoofd/haar en mijn moeder ook op haar reageerde.
Bij de crematie ging het prima. Mijn dochter kan niet lang stilzitten waarbij wij haar de vrijheid gaven om rond de aanwezigen te lopen in de zaal (rondjes lopen). Wij kregen hierover complimenten van familie en vrienden. Verder ging ze op een gegeven moment pontificaal naast de kist zitten waarbij iedereen haar natuurlijk zag. Ik vond dat best moeilijk, opvoedtechnisch, maar de aanwezigen vonden dat juist heel bijzonder.
Verder is het prima verlopen zo. Mijn dochter heeft het nog regelmatig over haar oma die dood is en dat opa nu alleen is. Ze is dan even verdrietig, maar gaat dan ook weer plots over iets anders praten of spelen.
Dit is mijn verhaal en natuurlijk kan een ander iets anders willen of doen. Het belangrijkste is dat je kijkt naar je kind en dat je probeert in te schatten wat hij/zij aan zou kunnen.
Ik heb mijn dochter uitgelegd dat opa, oom en ik verdrietig waren en dat wij daarbij ook wel moesten huilen. Elke keer als iemand huilde, benoemde ze dat wij verdrietig waren, omdat oma dood was. Verder niet. Gewoon als constatering/feit.
Je kunt ook afspreken, dat had ik ook met mijn man gedaan, dat wanneer je kind ballorig/luidruchtig wordt tijdens de uitvaart of misschien wel erg emotioneel (niet te troosten), dat dan je man met dat kind even de zaal verlaat.
In ieder geval heel veel sterkte in deze zware tijd.

 

Heel veel sterkte!

Of jij je kind de volgende dag naar school wil sturen is denk ik helemaal aan het kind zelf. Ik ging na de dood van mijn stiefvader wel gewoon naar school. Ik heb dat niet als vervelend ervaren, ik denk dat een kind dat ook wel zelf aangeeft op een bepaalde manier.

Ik zou ze wel allebei mee nemen naar de crematie, ik ken iemand die als kind niet naar de crematie is geweest van haar broer, 30 jaar later heeft ze er nog steeds last van. In die tijd gingen kinderen niet mee en was er geen na zorg. Ik denk dat het goed is voor de verwerking. Maar ook dat is een persoonlijke keuze.

Buiten al onze meningen om is elke beslissing die jij maakt goed, jij kent je kinderen het beste!

 

Ten eerste heel veel sterkte!

Hier waren de kinderen 4 en 6 (bijna 5 en 7). Kind van mijn zus net geen 2.
De kinderen zijn bij alles erbij geweest.
Mijn jongste heeft zelfs nog haar eigen verzonnen afscheidstekstje voor opa gezegd, met een zin er tussen als" stomme kanker. Dat was heel puur.
We hadden mijn schoonouders gevraagd dat als het nodig zou zijn, zij dan met de kinderen de ruimte zouden verlaten.

Ik heb de kinderen gewoon naar school laten gaan. Alleen op de dag van de begrafenis niet.

 

Heel veel sterkte gewenst! Wat een verschrikkelijk moeilijke tijd nu voor jou.

Persoonlijk vind ik aanwezigheid van geliefde (klein)kinderen bij een afscheid/uitvaart een ding van schoonheid. De overledene en andere rouwenden geven om die kleintjes, ze horen er volop bij. En ook voor de kleintjes is het fijn om afscheid te nemen en verdriet zien, maakt het juist begrijpelijker allemaal.

Dat ze af en toe geluid maken of niet stil zitten, hoort bij het leven. Het heeft mij nooit gestoord, ook niet in het afscheid nemen.
Overigens kan het jou helpen, om een goede bekende die iets meer afstand heeft naar de overledene toe, te vragen om bij noodzaak, de kleintjes even mee naar buiten te nemen. Dat geeft jou rust (of het nu nodig is of niet) dat er geen te pijnlijke situaties ontstaan die een ander niet even kan ondervangen.

Nogmaals sterkte!

 

Geen tips! Ik wil je veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd!

 

Ik heb mijn kinderen overigens alleen op de dag van de crematie thuis gehouden van school. De andere dagen was de regelmaat van school juist goed, en kon ik zelf de vrijheid om een crematie te regelen en alle andere andere zaken als 'eerste contactpersoon' ook wel gebruiken.

 

Heel veel sterkte gewenst.
Ik zou ze meenemen als het goed voelt voor jou maar iemand vragen als back-up als je het even moeilijk hebt of het gaat niet met de kinderen.

En ik zou met school afspreken dat je haar ophaalt als t niet goed gaat. Afleiding is goed voor kinderen denk ik, zij gaan er toch anders mee om. En dan heb je ook wat ruimte voor jezelf.

(Ik vind dit overigens absoluut geen rare vragen)

 

Hier dochter van 4 mee geweest naar de crematie. Vooraf de andere naasten gevraagd wat ze zouden vinden als ze mee gaat en dat het best kan zijn dat ze dan een keer een rondje loopt of wat zegt. Iedereen was er duidelijk in dat ze er gewoon bij hoorde. Ik heb bij uitvaartleider gevraagd waar ik zaal veste kon verlaten als het toch niet goed ging. Dat gaf mezelf rust. Je kan daar ook iemand anders voor vragen. Maar het ging prima
Bleef rustig zitten af en toe een vraag of opmerking maar heel zacht zodat maar weinig mensen het hoorde. Ze vond alle foto's van oma op de tv tijdens de dienst prachtig. We hebben dochter zelf de keuze laten maken of ze oma nog wou zien. Uitgelegd hoe en wat. Oma is dood ligt in een kist met ogen dicht en mooie kleren aan. We zijn met haar naar de aula geweest op een moment dat er weinig anderen waren. Ze heeft een mooie tekening in de kist gelegd. Ze is gewoon naar school gegaan, juf was atuurlijk wel op de hoogte, dus ze kon daar ook goed vertellen over wat er was en waar ze was geweest. Alles heeft veel indruk op haar gemaakt maar het is voor haar goed geweest dat ze overal bij mocht zijn. In die week maar ook tijd erna zijn er veel vragen geweest en we hebben alles zo eerlijk mogelijk verteld in voor haar begrijpbare taal. Bereid je vast voor op vragen en wat je dan zegt. Waarom is ze dood? Wat gebeurt er nu? Wat is begraven/cremeren? Ga ik / jij ook dood?
Verder wens ik je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!

 

Oh ja, dat hebben wij ook gedaan. De kleinkinderen tekeningen laten maken of iets laten schrijven voor hun oma en dan bij oma in de kist (laten) leggen. Uiteindelijk hebben wij allemaal, de naasten, iets in de kist gelegd (een persoonlijke brief), omdat het afscheid dus erg plotseling was en wij geen echt afscheid hebben kunnen nemen.

 

Of je je kinderen meeneemt naar de uitvaart, vind ik heel persoonlijk. Hangt ook van het kind zelf af.
Mijn dochter was 3,5 toen mijn moeder heel onverwacht overleed. Het was de favoriete oma, die ze elke dag zag (ze woonde zo goed als naast ons).
In het ziekenhuis heeft ze mijn moeder nog gezien, in coma en aan slangetjes enz.
Dat vond ze heel raar en ze gaf ook al gauw aan dat ze weg wilde.
Mijn moeder zag er toen (en na het officiële overlijden) heel anders uit dan normaal. Dat vonden wij zelf al, dus ik kan me voorstellen dat het voor zo'n kind ook een beetje een schok is om een vertrouwd iemand zo te zien.

We hebben dochter daarna niet meegenomen om te kijken hoe ze lag opgebaard en ook niet naar de crematie. We zijn zelf enigzins geschrokken van hoe oud en anders mijn moeder er in de kist uitzag, en we wilden liever dat dochter haar mooie herinneringen aan oma kon houden.

Het hangt er wat mij betreft dus ook vanaf hoe oma er nog uitziet en hoe je oudste daar nu op reageert.
En of ze er zelf überhaupt bij zou willen zijn.

 

Heel veel sterkte voor de tijd die komen gaat.

Een jaar geleden stonden wij ook met deze vragen.

Mijn moeder gaf zelf op een gegeven moment aan dat zij haar graag een laatste keer wilde zien, en dat zij liever had dat ze daarna niet meer mee kwam. Beiden hebben hier door bewust afscheid genomen (als wist mijn dochter dat toen zelf niet, dit gaf zij later aan)

Ze is wel mee geweest naar de crematieplechtigheid maar heeft haar niet opgebaard gezien. Ze heeft gelachen en gehuild, en met iedereen geknuffeld. Voor iedereen was het niet meer dan logisch dat zij mee kwam.

Wat je ook beslist, er is geen goede en geen slechte manier om hier mee om te gaan, mijn tip is dus ook doe wat je hart je ingeeft, jij weet het beste wat je kind aankan.

*Digi Knuffel*