Mods; ik heb zoekfunctie geprobeerd maar ik kan m'n oude topic niet weer vinden, hierbij open ik (iom Kiki) een nieuw topic. Mijn man wil geen 2 kindje of altans nu niet.(ik hoop later wel) Wie heeft dit ook meegemaakt? Is er wel of geen 2e gekomen? Wat zijn de redenen? De reden van mijn man is, hij wil onze zoon alles geven, en als je 2 kids hebt word dat toch al moeilijker (financieel) Ook vind hij dat vandaag de dag er zoveel problemen overal mee zijn (economie) dat hij daar ook een probleem inziet. Bij ons in de vriendenkring hebben (bijna) alle 2e kindjes een probleem. (huilbaby, problemen met nieren enz) en nu is hij bang dat dat (evt) bij ons dan ook gebeurd. Ik zelf vind hoofdzakelijk het leuker voor onze zoon dat hij een broertje of zusje krijgt leuker voor het kind zelf, en ook in de toekomst voor later.
heey meid, bij ons is het andersom. mijn vriend wil een 2e en ik niet. omdat ik ook fay alles wil geven wat mijn hartje begeerd en ik denk zelf met een 2e dat dat ons niet gaat lukken. ik ken je 1 advies geven niet pushen misschien dat het dan ooit nog komt.
Hier hetzelfde, ik wil graag een derde en mijn lief wil dit niet..... Ook om de redenen die jij opnoemde mensi. Hij vindt ook het leeftijdsverschil te groot worden. De natuur besliste vorig jaar anders. Er kwam een derde aan..... Dit ging mis, bij de echo van 10 weken bleek ik zwanger te zijn van twee lege vruchtzakjes. Hij wil nu echt niet meer want stel je voor dat er twee komen. Ik voel me nu, nog steeds, dubbel gestrafd...... Mijn zwangerschap die niet goed afliep en mijn lief die nu zeker weet dat er geen derde meer komt ! Ik kan je dus niet helpen, ik heb het gevoel dat ik me er bij neer moet leggen al kan ik dat nog steeds niet, heb zelfs al mijn babyspullen nog inclusief de wagen. Het is een heel gevoelig onderwerp hier, heb het gevoel dat het tussen ons in staat, al wordt er niet meer over gesproken...... Groetjes Monique Ps Ik heb mijn vriend proberen uit te leggen waarom ik graag nog een derde wil, maar dit kan ik niet. Het is een gevoel..... en die kan ik niet uitleggen. Ik kan wel redenen noemen om het niet te doen maar dat zijn vooral praktische zaken. Moeilijk uitleggen als je het dan toch anders voelt.....
Hier is het net zo. Ik had graag nog een derde gehad, maar m'n man ziet het ook niet zitten. Ook om de redenen die jij geeft Mensi. Ikzelf heb het er behoorlijk moeilijk mee, heb hem dit al enkele keren gezegd, maar kan er moeilijk over blijven doordrammen. Hij zit ook wat met het financiële aspect. Ik hoop dat hij ook ooit nog van gedachten veranderd.
Hoi hier ook, ik wil graag met de tijd een tweede kindje alleen vriendlief wilt dit echt niet. Bij ons is het omdat Giovanna heel ernstig ziek geweest is en hij bang is dat een tweede kindje ook iets ergs krijgt. Hij zegt nu hebben we het geluk dat we haar hebben mogen houden, straks word een tweede kindje ook ziek en mogen we het niet houden. Ik snap zijn denkwijze echt niet want wat Giovanna had dat was erg zeldzaam en bovendien geen erfelijke ziekte, het was zoals de dokters het zeggen gewoon domme pech. Ik laat het maar zo..misschien draaid hij nog bij hij wou immers altijd 3 kinderen en ik 2. We zien het wel..zoniet dan geniet ik extra dubbel van Giovanna. ( Doe ik nu al natuurlijk)
Iedereen heeft natuurlijk zijn of haar reden om geen 2de/3de/4de enz. kindje te willen hebben. Persoonlijk vind ik wanneer mensen zeggen ik wil geen (in dit geval) 2de kindje want ik wil mijn kind alles geven wat mijn hart begeert heel materialistisch overkomen. En als je je kindje alles wil geven , waarom geef je je kindje dan geen broertje of zusje? Schijnbaar is dan het ruime begrip wat het woord 'alles' aanduid toch begrenst want hij wil zijn kind 'alles' geven maar wel zolang 'alles' aan zijn voorwaarden voldoet. Maar goed dat is mijn gedachtengang . Voor de rest denk ik dat het toch iets is waar je samen uit moet zien te komen. Groetjes Anita
Oei, dat vind ik wel zware woorden hoor Pluk! Materialistisch.....v ind het meer realistisch. Een broertje/zusje kan gezellig zijn, maar er hoeft niet automatisch een fantastische band te zijn. 1 kind is ook geweldig, en ik spreek uit ervaring want ik ben enigst kind. Deze overwegingen tellen ook zwaar bij ons, als het om een 2e gaat. Onze zoon is nu ruim 2, maar weet niet of er nog 1 komt. Waarschijnlijk niet. Maar het is wel net alsof je je daar altijd voor moet verantwoorden. Mensen waarbij een 2e niet lukt (of kan), daar zegt niemand wat over. Maar mensen die bewust voor 1 kind kiezen, komen altijd dit soort commentaren tegen. Ieder zijn mening hoor, en absoluut no hard feelings, maar soms word je er zo moe van..... (hee maar echt niet naar bedoeld hoor naar jou, meer algemeen)
Ja dat klopt ik had vroeger ook wel ruzie met m'n broer, maar nu kunnen we heel goed met elkaar. En ook voor later je hebt altijd nog wel een fam lid, mocht er eens wat gebeuren met ouders (heb alleen m'n moeder nog) M'n man komt trouwens uit een gezin van 8 kids. En vind en vond het altijd erg gezellig, nu nog op verjaardagen. Maar hij heeft ook gezien dat er geen vakanties waren of dure opleidingen. Maar goed van 1 naar 8 is best een groot verschil. Aan iedereen die ik ken en die enigst kind is, heb ik van geen enkele gehoord die dat leuk heeft ervaren, ze misten altijd wat.
@ pluk vind het ook wel iets te hard gezegd jij ken niet kijken naar het financielle plaatje van iemand.
Ik ben zelf enigst kind en ik heb nooit wat gemist! Mocht altijd vriendjes/vriendinnetjes meenemen, 1 dolle boel hoor. Dus das voor mij geen reden, "voor de gezelligheid". Je weet niet wat je mist hoor, wat je niet kent mis je niet.
Ik ben ook enigst kind en ik heb nooit wat gemist. Ik heb de beste/leukste jeugd gehad die ik me kon wensen. Heb me nooit eenzaam ofzo gevoeld. Ook nu heb ik nog niet het gevoel dat ik iets mis. Als ik een broer of zus had gehad had ik vast ook een goede jeugd gehad maar ik ben er van overtuigd dat het nu minstens net zo leuk was.
Ik zoek eigenlijk meer antwoorden van mensen, waarvan de man eerst geen 2e wilde en nu wel, of waar nooit een 2e is gekomen. Anders had ik wel een topic gestart over enigst kind.
Ik volgde ook de antwoorden Mensi want ik ben net zo benieuwd naar anderen en hoe die het "opgelost" hebben. Vond dat de antwoorden neigden naar een discussie over enigst kind zijn en dat is nou net niet wat ik wil weten..... Groetjes Monique
Dat het krijgen van een kind of kinderen persoonlijk is dat ken ik uit mijn omgeving. Mijn schoonzus wil geen kinderen en mijn zus heeft er heel bewust voor gekozen om het bij 1 kind te laten. In beide gevallen keuzes waar ook de partner achter staat. In het geval van Mensi dus niet, want de ene wil een 2de en de andere niet. 1 van de redenen die wordt gegeven is dus dat hij zijn kind alles wil geven. Alles behalve een broertje of zusje want hij wil duidelijk geen tweede. Daarbij ken ik Mensi persoonlijk en goed genoeg om te weten dat als ze het financieel niet zouden kunnen redden Mensi echt geen tweede zou willen. Dan mag mijn mening voor sommigen hard zijn, ik wil er niemand mee kwetsen. Ik heb er ook duidelijk bij gezet dat het persoonlijk is en dat ik het zo vind overkomen. Het is dus een mening (van mij) en ik vind het overkomen (waarbij ik duidelijk maak dat het niet een vaststaand feit is). Dat het hebben van een broer of zus meteen betekend dat er broeder/zusterliefde is, mwah dat weet ik niet, vaak komt dat pas op latere leeftijd (tenminste bij mijn zus en mij). Dat je er dan later niet alleen voor zou staan wanneer b.v je ouders overlijden, in mijn geval niet aangezien mijn zus naar amerika is verhuist. Groetjes Anita
@Mensi We willen ons ventje alles geven. Hij heeft nu 1 grote kamer, die moet hij delen als we nog een kindje krijgen of we maken van zijn grote kamer 2 kleine kippenhokjes, niet echt ideaal dus. Ik werk niet buitenshuis en wil zeker niet gaan werken als we gezinsuitbreiding krijgen dus moet alles van 1 salaris betaald worden. Op vakantie gaan we sowieso niet (hubbie krijgt altijd heimwee). Dan de vraag of we net zo goed voor 2 kindjes kunnen zorgen als voor 1. Aandacht verdelen, etc.