Waar moet ik beginnen? Het zit me hoog, heel hoog!! Al jaren heb ik flink het idee ( mensen die mijn en mn familie kennen stemmen hier mee in ) dat mijn zus ( 11 mndn jonger dan mij ) voor word getrokken op verschillende manieren. Mijn ouders die praten met dubbele tongen.. ik word er gek van! Ik ben best op mezelf, huishouwe draait lekker, vriend en ik zijn ruim 8 jaar samen en dit gaat super. Hebben ieders ons ding en genieten van ons gezin. Ik kan mezelf neerzetten als een echte huismama die vaak vergeet dat ze zelf ook een individu is die opgaat in het huishouwen. Maakt me niet uit. Ik hoef niet in de nieuwste mode te lopen, hoef me eige nie elke weer voor mn eige helemaal lens te shoppe etc. Nee, mijn vriend moet me soms meenemen van komop nu je eigen is aankleden.. Bij mij gaan de kinderen boven alles en dan pas kom ik ergens. En financieel hebben we helemaal geen klagen. Ik rijk mensen vaak een helpende hand uit, heb eigelijk nooit iemand nodig om hier bij te springen.. Mijn zus daar en tegen is er een die er vele op na houd, ze is getrouwd met een knurft ( die ken nog nie lache al kruipt de stront tegen de muur aan omhoog, kan niet tegen grapjes want dan schiet ie meteen uit zn slof! ). Nu hebben ze sinds 2 maandjes een zoontje, begrijp me nie verkeerd ben helemaal gek op die kleine.. Nu bagger ik net lekker met mn dochter door de sneeuw en die wil even naar opa en oma toe. Prima! Wonen 2 straten verder. Ik kom aangelopen en ja hoor zie hun auto ( die van mijn zus ) wéér staan! Ik wist meteen al weer hoe laat het was, want die eten het liefst gratis! Dan kunnen ze meer uitgeven aan dure kleding en minder aan boodschappen. Stap binnen, ja hoor zitten ze allemaal aan de snert, alleen mijn huishouwe mist! Ik zeg goh jullie wéér hier eten! Jaaa wij zijn uitgenodigd! Mijn vader gelijk in de verdediging, jullie lusten geen snert zei die! Ik zeg neee, klopt. Ik wou verder gaan maar hield wijs mn mond. Het eten gebeurd trouwens heel vaak daar, stiekem gedoe! Ons zullen ze nooit bellen.. Nu gaat mijn zus vanaf morgen weer aan t werk naar dr zwangerschapsverlof. Ik zou dus op donderdag op gaan passen. Nu net een heel gesprek met mn vriend gehad en dies er helemaaal klaarmee! Ten eerste mijn zus is peettante van onze oudste en kijkt er nooit naar om. Vraag ik mijn zus 1x voor oppas, praat dan over een uurtje. Stemt ze eerst toe en belt op het laatste moment af want haar wederhelft kwam eerder thuis. Ook goed, pas je lekker op hem. Zit ik weer te kijken want van hun kun je echt helemaal niks opaan! Mijn moeder gaat oppassen. Toen ze nog op mijn dochtertje paste moest ik smorgen om half 7 met een baby over straat en alles meeslepen. Nu gaat mijn moeder smorgens daarheen om op te passen!! Fijn, had da toen maar bij mij ook gedaan, want bij ons was het echt een drama het oppassen. Eigelijk ben ik veel te goed, ik geef altijd de kleding van mijn zoontje door, veel merkkleding voor noppes aan hun. Waarom doe ik dit in godsnaam? Het enige wat zij doet is mij afzeiken, mijn minderwaardig aankijken en naar me praten. Want zij is op en top gekleed, heel erg bezig met haar uiterlijk, vind dr eige HELEMAAAL geweldig het einde, de bom!! Gaat vreemd bij het leven.. En ik, ik ben maar heel gewoontjes kwa kleding. Niet suf maar ook zeker nie spectaculair. Ik hou van mn gezinnetje en ben heel graag bij ze.. Ik kan goed hele pagina's voltypen.. maar ik weet t gewoon niet meer. Dit is al jaaren bezig en nu is het zo dat ik dalijk voor hun om 7u op moet staan ( mijn kinderen slapen tot half 11 ) terwijl hun nog geen 5 minuutjes bij wijze van op onze kinderen kunnen/willen passen en op het laatste moment afbellen.. Wat zouden jullie doen? Oppassen wel of niet.. Ik zit er eigelijk heel erg tegenop omdat ik weet dat ik weer gebruikt ga worden. Mijn ouders doen allemaal overdreven enthousiast over het oppassen.. toendertijd bij ons wat het heel anders.. wat moet ik hier nu mee? Sorry voor het warrige verhaal.. het zit me echt heel hoog. ( ben trouwens een trouw forumgangster, maar wegens herkenning doe ik het even onder mn andere nickname )
Wat vervelend meid... Herken het helaas wel een beetje bepaalde dingen. Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik dus niet gaan oppassen. (heb je dit zelf aangeboden of hebben hun dit gevraagd??) Als de band nu zo hecht was dan is wat anders maar ik zou deze verplichting zeker niet aan gaan. Laat ze maar mooi een betaalde oppas/gastouder zoeken.. Want waarschijnlijk zien ze jullie op dit punt ook alleen maar als gratis opvang aangezien het al van die 'schrieperds' (schrapers) zijn.
Er zal vast een hoop gebeurd zijn, waardoor dit nu verkeerd valt. Eerlijk gezegd kan ik uit jouw verhaal niet iets geks opmaken. Dat jouw zus daar eet, Tsja.... Jullie lusten et toch niet? Ik nodig ook mijn vader niet uit als we pasta eten. Ik vind het altijd vreselijk dat dingen op een weegschaal komen te liggen. Mijn ene broer eet hier regelmatig, de ander bijna nooit, zie eerlijk gezegd het probleem niet zo. Je zegt al, Ik ben een lekker huismoeke, wellicht denken ze dat je hier geen behoefte aan hebt. Alles valt of staat met goede communicatie. Als je niets zegt, weten zij niet wat je wil. Betreft het oppassen, heb jij toen aangegeven dat je het rot vind met de kleine over straat te gaan? Jouw zus ws wel. Ook proef ik een klein beetje jaloezie. Jij deelt je leven in hoe jij het wil, jouw zus op haar manier. Shoppen, vreemdgaan enz. Dit zijn zaken die jou eigenlijk niet aan gaan. Probeer jouw gevoel te bespreken met je ouders. Alleen dan kan het veranderen. Je hebt aangeboden op te gaan passen, dat kun je toch nu niet ineens afzeggen. Wat heeft jouw zus vandaag verkeerd gedaan waardoor je tot dit besuit bent gekomen. Ik snap dat er veel speelt maar dan had je het niet aan moeten bieder. Ik vind het heel lullig 4 dagen an te voren af te zeggen zonder dat er iets gebeurd is.
Weet je ze valt mij lastig met haar vreemdgaan gebeuren! Jaloezie, misschien een beetje.. niet op haar maar misschien dat ik het leuk zou vinden om misschien ook weleens uitgenodigd te worden. Ze eten heel vaak bij mijn ouders, ook als er dingen zijn die wij ook lusten
Ik zou zeggen volg je gevoel.. Hoe lullig ook voor jouw zus. Alle jij je er niet goed bij voelt moet je het niet doen.
Ik heb er toendertijd mee ingestemd. Achteraf dom. Er speelt nog veel meer, maar ik kan hier geen pagina's vol gaan schrijven. Zij is heel erg met zichzelf ingenomen, vandaar dat ik schreef dat ze dr eige geweldig vind enzo. Ik zeg vaak zat tegen mn moeder, als ik naast mn zus zit voel ik me nog geen dubbeltje waard. Ze stampt je met haar attitude zo de grond in
Je kan toch ook zeggen, daar wil ik niks van horen, daar wil ik niet tussen zitten? Als mijn broer dat zou zeggen zou ik hem heel vriendelijk zeggen dat ik deze informatie niet wil weten en dat zijn vriendin de gene is waar hij het tegen moet vertellen. Leg je ouders uit dat je het vervelend vindt dat ze jullie niet vragen. Dit hebben je ouds nl in de hand en daar kun je je zus niet op afrekenen. Stap uit je slachtofferrol, nodig je ouders uit, kook voor ze, bespreek het en zeg, volgende keer bij jullie?!
Ik zit niet in de slachtofferrol, heb het heel vaak op tafel gegooid. Dan praten ze me naar de mond geven me gelijk en vervolgens gebeurd het weer..En van haar vreemdgaan gebeuren, vind het heel sneu voor t kleine menneke.. Wat zou jij doen als het praten elke x nie helpt? En je ouders je na de mond praten en zich vervolgens van de domme houwe.
Als je je zus zo'n naar mens vindt, snap ik eigenlijk niet waarom je nog iets van haar verwacht. Zij zal nooit veranderen, als jij de situatie anders wil moet het van jouw kant komen. Ga eens een goed eerlijk gesprek met haar aan en zie dan hoe de zaken ervoor staan. Wil/kan zij niet anders, weet je dat en kan je je conclusies trekken.
Als ik dit zo lees heb je zelf al het antwoord gegeven. Nee je wordt gebruikt ( hoeven nu geen Kev te betalen en kan voor dat geld dus weer kleding kopen), dus nu niet oppassen. Ik zou als ik jou was ook gewoon de reden noemen. Dat er misbruik wordt gemaakt van jou goedheid, en dat je eigen gezin er onder lijdt ( jouw kinderen eerder uit bed). Als ze wil dat jij oppast dan op jouw voorwaarden en dat is dat zij het kindje gewoon naar joumtoe brengt. Als ik jou verhaal lees staat je man helemaal achter je, dus dat komt helemaal goed.
lastige situatie... maar anderzijds... tis wel je neefje! als jij het belangrijk vind een band met hem op te bouwen zou ik het wel gewoon doen... en ens een gesprekje met je zus doen! vertel haar gewoon hoe jij je voelt... en dat je graag het gevoel zou hebben dat je er ook bij hoort...
Ik proef een hoop jaloerzie. Een ding valt me op jou kids slapen uit tôt half elf???. als je geen hebt om op td.passent moet je dat zeggen. had je wel iets eerder moeten doen niet op het laatste moment. daar bij al geeft je zus je dat gevoel het is aan jou pm daar om daar mee om te gaan
Ik heb niet alles gelezen maar denk voor jezelf en ga niet lopen nadenken over waarom zij daar wel eten en zus en zo. Als jij je er fijn bij voelt als je kleertjes door kan geven dan doe je dat. Als je dat niet meer wilt dan stop je daarmee. Het komt bij mij over dat je veel bezig bent om een ander te plezieren ... denk aan je eigen gezin en neem wat daarbuiten gebeurd met een korrel zout. Over het oppassen spreek duidelijk af wat je van de situatie verwacht en daar kunnen dingen van jou kant komen (zoals jij gaat daar naar toe) en zij zullen ook naar jou wensen moeten luisteren. Of je het er allemaal voor over hebt. Het is je neefje dar daar dan ouders aan 'vast' zitten die het anders doen in het leven moet je proberen los te zien. Dat ze verder graag bij een ander eten omdat ze het belangrijk vinden om hun geld op een andere manier uit te geven dat is hun keuze. De mijne niet en de jouwe zo te horen ook niet. Denk het jouwe er van maar laat het daarbij. Wie weet zit er wel een heel ander iets achter als jij weet.
Eerlijk? Wat ik zou doen is afstand nemen en me verder niet meer met de situatie bemoeien. Als mensen na een goed gesprek zich niet willen houden aan de afspraken die gemaakt zijn dan ok dan is dat maar zo maar dan ga ik geen energie meer in ze steken (voor familie geld ik ga niet meer op het achterste van mijn voeten lopen om het allemaal maar te kunnen behappen) en leef ik mijn eigen leven.
Trek je eigen plan en ben niet meer bezig met je zus en je ouders. Begrijp heel veel dingen in je verhaal niet goed. Wel weet ik dat je de dingen die je doet voor jezelf moet doen, en niet om een ander gelukkig te maken (zonder dat die ander er om vraagt). Laat het los en zorg dat je zelf gelukkig bent, met je eigen gezin.
wat ik denk is dat jouw zus niet zozeer voorgetrokken wordt... maar dat jij je wel red. en door dat grote verschil word je zus meer vertroeteld en verzorgd en is er voor jou geen aandacht. jij hebt t waarschijnlijk ook niet "nodig" maar dat betekend niet dat je er geen behoefte aan hebt. een bepaald moment steekt het omdat jij je best doet en netjes leeft en je zus er een pot van maakt en die een heel vangnet heeft. ik kan me er wat bij voorstellen. wees trots op jezelf en leef je eigen leven. als je op je neefje wil passen doe het dan omdat je het zelf wil. omdat je een band wil met je neefje. maar wil je het niet. zou ik het afblazen. de irritaties worden dan alleen hoger en uiteindelijk brengt het niks goed. maar probeer je leven te leven op zo'n manier dat je met ze om kan gaan en waar je het niet kan hebben neem je afstand. richt je op je eigen gezin en wees op die manier het voorbeeld voor je kinderen. sterkte.
Denk dat TS zich niet gewaardeerd voelt door ouders en zus. Dit ligt naar mijn idee echter bij haarzelf, niet bij de familie.
Als ik je beginpost lees kom je op mij jaloers en veroordelend over. Jij en je zus liggen elkaar blijkbaar niet. Zij deelt haar leven heel anders in dan jij. Prima toch? Het is leven en laten leven. Als ik jou was zou k met je ouders rondom de tafel zitten en op tafel leggen wat jou dwars zit. Misschien wisten ze het helemaal niet dat jij je zo voelde en zijn ze van geen kwaad bewust. Daarbij als jij vind dat je weinig krijgt en jij veel geeft. Zou ik wat minder geven. Je wilt toch hetzelfde behandeld worden als jij andere behandelt?
Je hoeft niet je eigen kinderen wakker te maken om gratis op een ander kind te passen. Dus stel haar voor dat ze haar kind bij jou brengt, wil ze dat niet en wil jij niet daarheen dan moet ze een andere oplossing zoeken. Je moet haar wel de tijd geven om het te regelen omdat je het al wel toegezegd had.