Ik heb ook zo van die momenten dat ik pieker over de toekomst, vooral 's avonds vlak voor t slapen gaan. Maar inmiddels denk ik rationaal, de toekomst loopt zoals het lopen moet. Heb je weinig in te brengen. Ik zie het binnen ons familie. Een familielid van ons die al op leeftijd is, had een goede vaste baan met vooruitzicht op promotie, opleiding enz. Werkte er al jaren. 's ochtens gaat hij naar zijn werk, kust zijn vrouw gedag, tot vanavond. Wordt in de loop van de ochtend naar kantoor geroepen. Loopt daar vrolijk binnen met de gedachten dat het nu gaat beginnen. Denkt te horen dat hij beginnen mag met die beloofde opleiding enz....... maar krijgt te horen van: ga maar even zitten..... je wordt ontslagen i.v.m. reorganisatie en de crisis........ Komt eind van de ochtend thuis, lijk bleek, is zijn baan kwijt en zit in de ww. Weg financiele zekerheid en alles. En dan op die leeftijd....... De toekomst is niet te voorspellen, het kan ineens extreem goed gaan of ineens extreem fout. De toekomst brengt wat het brengen zal. Ik probeer het los te laten en te leven met de dag.
Nee, ik pieker niet. Nu is mijn positie ook wel luxe.. Allebei prima werk, waarbij we ons geen zorgen hoeven te maken. We zijn allemaal gezond.. Hebben een fijn en goed betaalbaar huis, leuke vrienden, etc. Het leven kan zomaar voorbij zijn. En dan heb je je zo druk gemaakt om futiele dingetjes. Je leeft om te leven, niet om je zorgen te maken. En tijd (samen) is te kostbaar om niet van te genieten. Wat er gebeurd in de toekomst, zien we dan wel weer. Garanties, ook op het leven, heb je toch niet! Might as well enjoy it then! Het enige waar ik me zorgen over maak is de best wel heftige ingreep die ik volgende week moet ondergaan... Zal blij zijn als ik weer wakker word uit de narcose..
Ik pieker op het moment omdat mijn man ernstig ziek is en het niet gaat redden... En buiten dat grote verdriet en de onzekerheid weet ik nu al dat als ik er straks alleen voorsta (met 2 tieners in huis) dat ik keihard moet gaan werken om in ons geliefde huis te blijven wonen. Het allerergste vind ik dat je buiten al het menselijke leed en verdriet zo erg te maken hebt met geld, euro`s en alles dat dat boven rouw enz. uitkomt. Maar ik probeer me daar overheen te zetten en laat alles maar over me heen komen. Voor mijn man is het het allerergst. Sterkte voor iedereen die het nodig heeft.
Heel veel sterkte, Catharin Wat maak ik me dan soms zorgen om onbelangrijke dingen, als ik jouw verhaal zo lees Hier pieker ik ook best wel veel over geldzaken. We hebben vorig jaar in december een huis gekocht en vervolgens in januari kwam er wegens reorganisatie opeens iemand bij op onze afdeling, die een vast contract heeft, maar dus niet meer op haar eigen afdeling kon... Nou, toen voelde ik de bui al hangen. En inderdaad: eind februari kreeg ik te horen dat ik het veld moest ruimen voor die collega En begin maart kwam ik erachter dat ik zwanger ben. Waar we superblij mee zijn, trouwens, maar wat er wel voor zorgt dat ik nu al 4 maanden heel lastig nieuw werk kan vinden. En soms twijfel ik gewoon of ik straks nog wel gaan werken, want ik wil ook heel graag zelf voor mijn zoontje zorgen... Maarja, redden we dat financieel? Daar pieker ik ook veel over...
Hetgeen waar ik me zorgen over maak is de maatschappij. Als ik dan weer in de krant lees dat er twee meisjes zwaar mishandeld zijn bij een plas of een bord bij ons in het park zie hangen "vanwege veiligheid van 22.00 tot 06.00 uur geen toegang" vraag ik me af hoe de veiligheid in nederland over 10 jaar is.
Nee niet echt. We hebben slechte tijden gehad met de zaak maar het gaat nu wel weer. Als het toch zou klappen zien we het dan wel weer
Soms, meestal komt het zoals het komt. Wij zeggen altijd maar tegen elkaar komt goed, want de ene deur sluit, maar een ander gaat open. Waar ik me wel druk om kan maken sinds ik zwanger ben is dat er wat met mijn familie gebeurd en ze onze dochter niet zouden kunnen leren kennen. Na gister is dit helemaal versterkt, een familielid heeft nl kanker gehad en was schoon maar zijn in de hersenen vlekjes gevonden, dus de uitslag moeten we afwachten. Dat soort dingen pieker ik dan over en ben ik ook bang voor, een baan is echt balen als je die kwijtraakt weet er helaas alles van, maar familie, je partner, kinderen enz zijn onvervangbaar!
Pff ja ik kan ook zo enorm piekeren.. We willen graag een eensgezinswoning, maar dat gaat in deze markt voorlopig nog niet lukken, probeer je appartement maar eens te verkopen. Ik heb geen 20.000 in mn achterzak om zelf bij te kunnen leggen.. En mijn man zit in een erg onzekere tijd op zijn werk.. Wellicht zit hij dus straks thuis.. En dan? We redden het nu goed, maar als zijn salaris wegvalt en er een WW voor in de plaats komt wordt het krap.. En ik heb ook geen vaste baan.. Pffff kan me ZO druk maken om dit alles.. Wil Mees alles geven wat zijn hartje begeert en misschien in de toekomst ook een broertje of zusje, maar HOE DAN!?
nee daarover pieker ik nooit. we hebben het goed misschien juist wel daarom we leven nu en zijn gezond dus genieten van elk moment.
Nee ik maak me geen zorgen over de toekomst omdat dit alles precies zo gebeurd zoals de bijbel al voorspelt had. Er zijn dus niet echt verrassingen. En ik vertrouw op de goede afloop. Kan me natuurlijk wel voorstellen dat mensen zorgen over de problemen van het leven hebben.