Heel herkenbaar hier. Ik wist dat ik verminderd vruchtbaar was (geen eisprong) en wilde het zo dolgraag! En ja, inderdaad juist de dagen na de eventueele eisprong.... het is zo moeiliojk het los te laten he..... Maar probeer je niet nu al zorgen te gaan maken. Er wordt altijd geadviseerd het eerst eens rustig een jaar de tijd te geven. Maar zoeken over zwangerschap en baby's....blijf je waarschijnlijk wel doen. probeer je misschien wat meer te richten op het positieve, voordat je ontzettend gaat piekeren!
Het klussen tijdens de vruchtbare dagen is toch wel iets wat ik heel erg in mijn achterhoofd hou de hele cyclus. Ik vertel het alleen niet precies tegen mijn vriend, ik vertel wanneer het ongeveer is, maar ik wil hem niet het idee geven dat het me alleen daar om te doen is. Maar vorige keer was hij op D-day nogal moe en toen heb ik wel even alles uit de kast getrokken.... hihi! Ik hoop dat het niet te veel is opgevallen.... groetjes
Ach wij zijn nu 8 maanden bezig voor nr 2... EN alleen rond de mogelijke eisprong ben ik er mee bezig en als ik ong moet worden. Dus ja heeeeeeeeel herkenbaar. De 1e keer was ik bij ronde 1 zwanger dus ook dit is weer helemaal nieuw voor ons!
Hey, Hij probeert me dan op andere gedachten te brengen. laat mij soms ook mijn gang gaan. Mijn vriend is de rust zelve...dat is nu wel erg prettig wanneer ik mezelf helemaal "gek" zoek-kijk en vind!
Mijn man zit er net zoveel mee als ik dat het niet lukt. We praten er veel over maar laten het ons leven niet beheersen. We steunen elkaar enorm en dat is heel erg fijn.
Allemaal heel herkenbaar waar iedereen doorheen gaat! Toen ik stopte met de pil was ik er al vrij zeker van dat het niet zo makkelijk zou gaan en we waarschijnlijk bij de gyn zouden belanden. Nu, een jaar later, klopt het ook nog, want over 2 weekjes heb ik m'n eerste afspraak. Waarom ik toen al dacht dat het niet snel zou gaan? Voorgevoel, maar ook het feit dat ik pas vlak voor m'n 17e voor het eerst ongi ben geworden, en een nicht van me die dat ook had is dus onvruchtbaar, had alle trajecten doorlopen en niets werkte. Heb om een of andere reden zo'n beetje alle vervelende eigenschappen van de familie geërfd, dus dit kan er ook nog wel bij De eerste maanden dacht en hoopte ik dat het raak zou zijn, dus maakte mezelf helemaal gek. Continue hier op het forum en op andere sites info zoeken. Na een maand of 6/7 heb ik me er wat meer bij neer kunnen leggen, en het komt wanneer het komt. En nu dus na een jaar staan we met één been in de MMM. M'n vriend vond eerst ook dat ik er niet zoveel mee bezig moest zijn, maar na 7 maanden was ie wel van mening dat het lang duurde, en heeft ie zelf zo'n zaadtest besteld via inet En zei ie ook dat als het met z'n verjaardag nog niet raak was we naar de HA zouden gaan. Dus hij wordt ook wel een beetje ongeduldig.
@Saz667; zo'n voorgevoel had ik ook en nog steeds trouwens. Raar is dat hè! Mijn zus was trouwens ook pas op haar 17e ongi en die was bij beide dochters binnen 4 maanden zwanger. Het wil dus niet altijd iets zeggen. Ik hoop voor je dat je toch nog snel zwanger zult zijn.
Hallo Ik heb het zelfde je wordt een beetje gek van jezelf,bah.Waar komt dat toch vandaan,he??? Ach,wij zijn net de de 1ste ronde bezig dus het is nu zeker niet raak,ik probeer het dan ook van me af te zetten maar dat lukt me ook niet.Je kent je eigen lichaam het best,en dan voel je wanneer er veranderingen aan komen of zijn.Dus deze maand is het volgens mij niet gelukt!!!!
wat ontzettend fijn om te lezen dat er meer mensen zijn zoals ik. Ik ben al maanden bezig met dingen lezen op internet etc. Deze week hebben mijn vriend en ik eindelijk besloten om er voor te gaan en te stoppen met de pil. Ben bang dat het alleen nog maar erger wordt nu, haha groeten Suzanne
@Saz667 : Welke test heeft je man via inet besteld? Want mijn vriend heeft ook een test gedaan... En hoe was de uitslag?? Bij de eerste 2 rondes vond mijn vriend dat ik wel een beetje geobsedeerd was.. maar bij de 3de ronde was hij er ineens heel erg mee bezig en wilde boeken gaan lezen over het vrouwelijke cyclus enzo en hoe alles in zn werk gaat. Dus dat is wel erg fijn idd dat je dan toch gesteund word!!
Tegen mijn vriend doe ik nog steeds alsof ik er niet heel erg veel mee bezig ben, ik wil het in elk geval van 1 kant ongedwongen proberen te houden. En het is wel duidelijk dat dat niet mijn kant is!! Maar ook hij is behoorlijk teleurgesteld als ik weer ongesteld ben geworden. Vorige keer stelde hij voor om eens langs de huisarts te gaan, vervolgens vertel ik dan dat het hééééél normaal is als het langere tijd duurt en dat hij zich vooral niet druk moet maken... nee, ik ben de rust zelve! Ik las een reactie over een voorgevoel hebben dat het wel eens langer zou kunnen duren, maar bijna al mijn vriendinnen hadden dat en ze waren tot nu toe allemaal binnen 3 maanden zwanger. Dus ik denk dat veel vrouwen zich op die manier vast een beetje voorbereiden op een eventuele teleurstelling, dan kan het altijd nog meevallen! Groetjes
Sja, voorgevoel....dat heb ik ook. Ik herken je verhaaal, rustig tegenover partner blijven, omdat je bang bent dat hij zich ongemakkelijk gaat voelen. Als dat gebeurt, ben je helemaal de sjaak... Mijn vriend maakt zich ook niet druk...ik hoop dat dat zo blijft, 1 drukmaker is genoeg xxxxxxxxxxxx
hoi hoi , nou hier dan maar een berichtje.. echt verslavend om deze forums allemaal bij te houden . ik kan het ook niet laten om er elke dag mee bezig te zijn , en mijn vriendinnen enz.. maar zeggen : ben er nou niet zo mee bezig . ja makkelijk gezegt maar dat word m dus niet ach ja , afwachten dan maar , en het is ZOO moeilijk om niet elke dag een test te doen ! ik neem me voor , eind deze week ( heb afgelopen vrijdag negatief getest .. ) groetjess !
ik liet het vaak wel merken ja, zeker toen we begonnen met de behandelingen. ik was er veel mee bezig, wilde dat wel kwijt aan hem en hij vond dat heel moeilijk. Hij wilde er liever niet over praten. Dat vond ik weer moeilijk..... al met al dus een erg lastige periode, want we wilden er allebei op een andere manier mee bezig zijn. Dat gaf soms juist wrijving....
Wat vervelend Sas! Je wilt het zo graag samen doen, en ik kan me voorstellen dat je dan baalt van die wrijving. Dan merk je weer dat je allebei toch anders bent he...Als vrouw lucht het op om te praten, en een man houdt het vaak juist binnen als hij ergens mee zit. Gaat het nu al wat beter, nu de behandelingen al wat langer bezig zijn?
Mijn vriend schrok in het begin een beetje van mijn uhmm.. enthousiasme. Ik was daarvoor nauwelijks met kinderen bezig, maar sinds we bezig zijn zit het steeds in mijn gedachten (we hebben al geboortekaartjes gevonden... hoezo voorbarig ). Maar afgelopen week testte ik ineens zwanger (een digitale, dus geen streepjes loeren), en daarna een aantal keer niet zwanger. Hij was helemaal kapot, hij heeft me wel 3 x gebeld in het uur dat de huisarts terug zou bellen, en begreep ineens hoe langzaam te tijd gaat als je met zwanger worden bezig bent. Ik denk dat hij het nu beter kan inschatten... Het voor mannen natuurlijk ook veel minder concreet dan voor vrouwen. Het is toch ons lijf. Tot die positieve test was hij er niet echt mee bezig (nou ja, wel een beetje op aandringen van mij).
Je hebt mooi verwoord wat ik denk. Mijn man schrok ook van mijn 'enthousiasme' ik wilde al langer en hij hield de boot beetje angstig af. meestal werrd hij beetje pissig als ik moest huilen ofzo als ik ongi werd. Totdat ht langer duurde en ik 2 maanden terug met 4 dagen over tijd vaag positief testte en paar dagen later negatief. met 10 dage novertijd werd ik ongesteldm, miden in de nacht met vreselijke buikpijn. Wie weet een vmk... Sindsdien is hij om, maar heb ik ook geleerd er niet teveel over te zeggen. Hij was ook heel teleurgesteld, sip. had hem nog nooit zo blij gezien en er kwam echt een MEGA lieve kant in hem naar boven. Ik wil het graag delen juist en werkt erover praten goed, voor een man dus niet. Hoe minder ik erover zeg hoe meer hij vraagt En wat jij zegt na zo een episode leert zo een mannetje ook wat meer in te leven.Omdat ik merk dat hij het lastig vind dat het in tegenstelling tot onze vrienden lang duurt, zeg ik er niet teveel over. Laaste ongi zei ik het tussen neus en lippen door enkwam hij uit zichzelf knuffelen. x
@Helena: wat naar! Ik hoop dat het me bespaart blijft, al weet ik nu niet zo goed wat er aan de hand is. Het lijkt toch wel echt negatief te zijn, maar ik voel nog geen aanstalten voor ongesteldheid (heel erg te laat) of buikkrampen. Ik probeer me maar niet druk te maken. Wel fijn dat je man nu veel meer inlevingsvermogen heeft. Ik merk dat het scheelt, want ik voelde me eerst zo'n muts als ik weer eens op het forum zat en mijn foliumzuur slikte. Ondanks de nare ervaring die je hebt heeft het misschien wel een positief effect gehad, je weet nu allebei heel zeker dat je het kindje heel graag wilt In ieder geval veel sterkte en veel succes met het zwanger worden!