makkelijke baby versus je handen vol hebben

Heeft idd tijd nodig! Tot 2 jaar sliep ze slecht en kon ze blijven huilen. Daarna stopte t dus, maar had nog wel ff nodig voor die reactie uit mijn systeem was
Maar nu heb ik t niet meer hoor, ik weet dat ik dr zo stil heb als er wat is. Zo heerlijk dat we nu gewoon kunnen praten. Ook belonen werkt heel goed om slaapprobleempjes die er af en toe zijn weer weg te werken.

Ik had in die tijd juist altijd t gevoel dat ik perse nog een 2e wilde, om het soort van 'over' te kunnen doen. Ik wist zeker dat een 2e makkelijker zou zijn (mijn moeder had dat ook nl). Voor mijn gevoel, dat t niet aan mij lag..
Dat gevoel is nu gelukkig wel helemaal weg, want er komt geen 2e, maar dat heeft andere redenen.

 

Mijn oudste was een huilbaby en de middelste was heel makkelijk. Maar wat ik ook heel erg heb geleerd is dat het ook veel te maken heeft met wat je verwachtingen zijn. Het is bijvoorbeeld heel normaal dat een baby van 11 dagen heel veel drinken en bij zijn/haar mama wil zijn, als je je daar vantevoren op instelt gaat het veel makkelijker moet ik zeggen.
Er zijn baby's die direct in hun eigen bedje slapen en direct doorslapen, prima, er zijn er ook genoeg die dit niet doen en vaak willen drinken, maar dat is ook goed. Een baby hoeft geen ritme te hebben, als je dat accepteert maakt het dat een stuk makkelijker.

 

ik denk dat het er wel mee te maken heeft hoe je het zelf aanpakt. Al heb je natuurlijk kinderen die heel veel slapen en kinderen die wat minder slapen.

Ik ben zelf een groot voorstander van ritme en regelmaat. Niks kind bepaalt het, daar zijn ze veel te klein voor. Papa en mama weten wat goed voor je is.
Ook sta ik achter het punt: kinderen huilen in bed om een reden en niet om papa en mama te pesten...

Onze dochter ging dus vanaf haar geboorte (of laten we zeggen na een paar weken) op vaste tijden naar bed, en nu met bijna 4 wijken we daar nog niet van, al doet ze wel een hoop minder dutjes natuurlijk

Als baby 8.00 uur gewoon eruit, ook wakker maken als ze nog slaapt. 9.00 uur terug in bed, als je een meer wakkere baby heb kan natuurlijk ook een uurtje later zijn. Maar elke dag 9.00 uur hier. Om 12.00 uur wakker maken en 13.00 uur weer naar bed. Zo deden we dat altijd op vaste tijden. Natuurlijk pasten we het schema aan naar mate ze ouder werd..maar altijd vaste tijden. Dus ik legde haar wakker in bed en leerde zichzelf in slaap te vallen. Een tijdje werd ze steeds na een hazeslaapje wakker, maar niet eruit, gewoon speentje terug geven, naast het bedje als ze huilde en leren om terug in slaap te vallen. Ik ben absoluut tegen het laten huilen van baby's in bed, want ze doen het niet voor niks. Wel ben ik van mening dat je baby's kunt leren om langer te slapen. Ik geloof niet dat er kinderen zijn die niet langer dan een half uur kunnen slapen, dan gaat er in het bedritueel iets niet goed.

s avonds is het 19.00 uur/19.30 bedtijd, wordt misschien 3 keer per jaar vanaf geweken, maar niet net zoals de meesten in mijn omgeving elke vakantie standaard. Nee, op vakantie is bedtijd ook bedtijd. Opblijven vind ik iets voor na de kleuterleeftijd.

Onze dochter heeft het tot 13 maanden nodig gehad dat er een paar keer per nacht iemand bij haar kwam om haar even over dr bolletje te wrijven. Ze stopt ook pas jammeren tot er iemand geweest was. Soms was dat heeeeel vaak per nacht en soms 1 keer.
Wat suus zegt, wij hebben dat geaccepteerd en vonden dat je veilig voelen in bed een groot goed is. Ineens was het klaar en hebben we haar nooit meer s nachts gehoord. Tis een kwestie van investeren.

 

Ik denk dat het ook erg afhangt van het karakter van je kindje of het een makkelijke of moeilijke baby is. De een is wat temperamentvoller dan de ander, ook denk ik dat je babietje heel goed aanvoelt of je veel spanningen hebt of gestresst bent en daarop dan reageert. De kinderarts en huisarts zeiden ook, relaxte ouders, relaxte babies.

Ik denk dat je niks verkeerd doet

Wij hebben een makkelijke baby, dat wil zeggen, ze eet goed, slaapt goed, en vermaakt zich prima in der eentje in de box.

Wij gaan in haar ritme mee van eten en slapen.
Dus eten wanneer ZIJ honger heeft en slapen wanneer ZIJ moe is. Ze heeft in de 13 weken dat ze oud is zelf een eigen ritme ontwikkeld en dat is bijna iedere dag hetzelfde, wijkt het een keer af is dat ook helemaal niet erg. Ze is heel tevreden en slaapt al weken door van 20.30 uur tot 7.30 uur.
Wij worden ook niet volgepropt als we nog geen honger hebben en wij gaan ook pas slapen als wij moe zijn.
Maar dat is mijn mening

 

Tja, ik heb dr ook altijd in een strak schema proberen te duwen, maar helaas werkte het vaak gewoon niet. En als ze nu gewoon een beetje zou jammeren en een aai over dr bol dan genoeg zou zijn..
Wat wel heeft geholpen was toen ik met 15mnd gedwongen was om te stoppen met bv. Het werd toen wel weer een stuk makkelijker om met eten regelmaat te kunnen bieden.

Ik kan me best wel irriteren aan mensen (met makkelijke kinderen) die denken dat hun manier 'alle' problemen oplost.
Mijn dochter is nu een makkelijke peuter. Ja, dat ligt er voor een (klein) deel heus aan dat ik haar nu beter aanvoel en heb geleerd waar ze goed op reageert. Maar ik ben me er ook zeer van bewust dat zíj een makkelijk kind is geworden en dat het niet grotendeels aan mij ligt dat ze er zo goed op reageert. Bij anderen is ze (nu) ook makkelijk. Ze heeft bv nooit driftbuien gehad en als iets echt niet kan, dan accepteert ze dat redelijk makkelijk.
Die extreme consequentie die ze kennelijk nodig leek te hebben als baby/dreumes, heeft ze nu (gelukkig) niet meer nodig. Ze kan best 2x per week een uur later in bed liggen. Dat trekt ze wel weer recht met een paar keer wat langer uitslapen. Wel ben ik heel strikt in het opstaan 's ochtends, niet voor half 8, anders wordt t steeds vroeger..

Natuurlijk kom je in een negatieve spiraal terecht als je baby veel huilt en je vervolgens zelf gestrest raakt, de baby daar weer op reageert etc. Probeer maar eens de rust zelfve te blijven met een urenlang krijsend kind, als je zelf chronisch slaaptekort hebt.
En als je een makkelijke baby hebt, zul je zelf ook makkelijker een relaxte ouder kunnen zijn.
Ik weet nog dat mijn kraamverzorgster dat ook tegen mij zei; je bent zo'n relaxte moeder, daarom is ze zo rustig.. Uhu, dat bleek!
Het is een beetje kort door de bocht om de 'schuld' bij de ouders te leggen, het is een wisselwerking natuurlijk, die zich blijft versterken.

 

Met bovenstaande ben ik het helemaal eens. Het is inderdaad een wisselwerking, waarbij je als ouder van een 'huil'baby of temperamentvolle baby, niet altijd meer rustig kunt blijven.

Ik dacht, toen ik zwanger was dat het ook allemaal wel zou lukken, ik werk zelf op een kdv, en heb veel ervaring me kinderen en babies.

En dan blijkt het in de praktijk toch anders te gaan. Zelfs nu, 7 maanden nadat het huilen gestopt is, heb ik er nog steeds last van en raak ik van het minste gehuil compleet gestressed. Zou willen dat het zo makkelijk was: relaxte ouders, relaxte baby...

 

Maar Tulip, werd je dan niet knettergek van steeds op de klok te moeten kijken? En dan te moeten 'strijden' met de kleine omdat het nu tijd is om iets te doen maar baby wil nog niet?
Wij doen deze keer alles op gevoel en dat is zo heerlijk ontspannen.

 

Wij doen ook alles wat de baby aangeeft... en go with te flow... Is hij huilerig, dan pak ik hem bij me, en laat ik de emmer sop staan.
Dat deed ik bij de eerste niet, was ik heleemaal gestresst. In die zin denk ik dus wel dat je zelf ook kan zorgen dat het wat ontspannen verloopt. Ga met je kindje mee.

 

Maar zo werkt het niet.. in plaats van dat je aandachtig naar je kind gaat staren om te kijken wanneer het moe is of gaat luisteren naar de huiltjes om te kijken of hij / zij hongerig is, ben je het feitelijk altijd net even voor. Je legt dus een kind wakker in bed (dat vinden de meeste heel jonge babies helemaal niet erg) en na een paar minuutjes valt het in slaap (daar waar ik het wil hebben). Je geeft het eten om de 3-4 uur (heel normaal voor een jonge baby). Het kind heeft misschien nog niet gdacht 'honger' maar denkt bij het krijgen van de borst of fles 'lekker.. en oja, best trek'.
Het grote voordeel hiervan is dat je je kind conditioneert en dat het daarom na enkele weken heel voorspelbaar is en dit kan je jaren behouden.

Mijn kinderen zitten al 4 jaar in hetzelfde ritme wat ook nog eens gelijk is aan elkaar.. lijkt me geen issue. En dat 'kost' om precies te zijn even een weekje opletten. Ze zijn nooit ziek, gaan altijd makkelijk slapen, eten gemakkelijk etc etc.

Het is dus maar net wat je zelf gemakkelijk vindt.. ik ben een georganiseerd mens en dat breng ik dus ook over op mijn kinderen. Ik WEET wanneer ik mijn emmer sop kan pakken (liever niet trouwens) of een telefoongesprek kan voeren ook met een heel jonge baby. Geen stress, geen gedoe.

En wat is nou lekkerder dan al vier jaar weten dat ik om 20:00 het huis weer voor ons heb en dat er geen kind zich roert voor 7:30 in de ochtend... en dat vanaf 10 weken.. mmmmh...
Nee, op verzoek is niets voor mij... Ik geloof daar niet in om de doodsimpele reden dat het leven niet uit op verzoek bestaat en zeker niet wanneer er een tweede kind is.

 

Het zou zo fijn zijn wanneer mensen woorden als volproppen eens achter wegen zouden laten wanneer het gaat om routines. Babies zijn geen volwassenen en het is een klassieke fout om je zelf gelijk te stellen aan een baby... dat leer je dan nog wel.

Routines betekent conditioneren. Babies hebben oerbehoeftes en degene die op routines werken, leren de kinderen dat die behoeftes allemaal bevredigd worden zonder dat ze daar om hoeven te vragen / huilen / gillen / geeuwen.

Nogmaals.. een baby wordt moe, een baby heeft honger, een baby heeft (fysieke) aandacht nodig). Mensen die een routine hanteren geven AL deze dingen net een voordat de behoefte zich FYSIEK uit.. daardoor huilen deze babies nauwelijks.. ze hoeven namelijk niet eerst te laten zien dat ze moe zijn of honger hebben.

Het moet bij je passen maar laat het nou eens los dat dit tegen de natuur in zou gaan. Wij mensen zijn gewoonte dieren en in een routine maak je daar gebruik van en conditioneer je die gewoonte op bepaalde tijdstippen (en nee, die zijn niet precies)

 

Met BV werkt dit vaak(?) veel moeilijker. Ik was blij als dochter een keer meer dan 3 uur tussen een voeding liet (iig t/m 6 maanden), vaak was het veel korter. Maar ja, om dr daarom maar om de 2 uur te gaan voeden (a 45min/voeding), zodat ik zeker wist dat ik dr altijd voor was..? Nou nee, daar zat ik ook niet op te wachten.

En ik legde dr ook op vaste tijden in bed, maar geregeld ging ze gewoon niet slapen, maar gillen.. Tja.
En dan wachtte ik eerst, als ze alleen nog maar jammerde of licht huilde, maar vaak ging dat toch over in krijsen. En als ik wel even ging kijken, was het hek sowieso van de dam.
Ochtend ging het vaker nog wel goed, maar 's middags was alweer een groter probleem. En 's avonds helemaal.
Overigens werd ze altijd krijsend wakker (tot 2 jaar) en stopte pas als ze gevoed werd, dus hoe had ik dat voor kunnen zijn??

Ik bedoel, fantastisch als het zo werkt voor jouw kind, maar helaas is het niet bij iedereen zo makkelijk. En ik zal vast dingen verkeerd gedaan hebben hoor

Ook die opmerking van 'go with the flow', dan ben je minder gestresst. Tja, (de 1e) 3 maanden go with the flow en iedere avond een huilend kind dat 3 uur lang gevoed en (alleen door moeder) rondgebanjerd wil worden ís gewoon erg vermoeiend en ik vond het te gek worden.
Ze had m.i. structuur/duidelijkheid nodig (en dat bleek later ook wel, maar dan nog huilde ze). Maar dat erin krijgen, was nog niet zo makkelijk!

 

@Arevinol... ik heb de eerste drie maanden borstvoeding gegeven.. het kan prima hoor. En je moet wel een beetje een lange adem hebben. Ik ben met 5 weken begonnen en met 8 weken zat het voedingsritme er helemaal goed in en met 10 weken het slaapritme.

 

Een beetje lange adem ?
Mijn dochter heeft altijd véél en vaak gedronken. En nog eet ze graag en veel en als t aan haar ligt de hele dag door. Ze kan er nog steeds enorm om zeuren, maar ik ben behoorlijk streng in de voedingsmomenten.
Pas na de BV (15mnd) was het mogelijk om vaste tijden en een goede structuur te hanteren voor voeding. Met 2 jaar ging het slapen pas echt goed, zonder gehuil.
Ik beweer ook helemaal niet dat het met BV nooit kan. Wel dat het ene kind het andere niet is.

Daarbij denk ik niet dat welke methode dan ook goed, beter of best is. Dat is afhankelijk van ouder en kind, wat het beste past. Kijk naar je kind, maar luister ook naar je eigen behoeften (ook niet altijd makkelijk ).
En dan nog, is het echt niet altijd zaligmakend.

 

TS, ook ik denk dat je echt niks verkeerd doet. Ria Blom heeft prima tips, maar ze werken niet bij ieder kind. Temperament is net al even genoemd, maar er zijn ook kinderen die last hebben van dingen (zoals verborgen reflux, inderdaad) en kom daar maar eens achter...

Wij hebben maanden rust en regelmaat geboden, we hadden geen adem meer over, maar ons kind deed daar gewoon niet aan mee, om verschillende redenen. Nu is ze een jaar en gaat het een stuk beter met haar. Et voilà: ritme. (Maar nog steeds bakken met temperament!)

Dus wat ik wel geleerd heb, is dat iedereen zogenaamd zo goed weet wat je moet doen, de buren, vrienden, familie, de 'experts' en artsen, maar uiteindelijk weten we niet waar ze het over hebben, want ze kennen je kind niet, en jij wel.

Dus als je 'go with the flow' al geprobeerd hebt, en Ria Blom ook, en het werkt niet, dan ligt dat echt niet aan jou, en is het een kwestie van 'uitzitten' en heel zen worden, haha.

Wedden dat we de makkelijkste pubers van Nederland krijgen?

 

Onze dochter was als baby super makkelijk, heel rustig blij en tevreden. Ik geloof echt wel dat persoonlijkheid en afwezigheid van lichamelijke klachten een hele grote rol spelen.
Daarnaast heb ik het mezelf ook nooit moeilijker gemaakt dan voor ons nodig was. Nooit geen boekjes over regels gelezen, zorgen gemaakt over verwennen of wat dan ook, maar gewoon naar onze dochter gekeken. Ritme en regelmatig is vanzelf gekomen. Maar zoals ik al zei, het zal ook echt wel aan het kindje liggen (hopelijk hebben we de tweede keer net zoveel geluk)

 

nee zo heb ik dat eigenlijk helemaal niet ervaren. Kan mij wel aansluiten bij wat cygnet zegt...het was helemaal geen strijd. Doordat ik haar nog niet helemaal moe in bed legde, kraaide ze wat daar en viel heerlijk rustig in slaap. Werd vrij weinig weerstand geboden..en ook met bv de eerste tijd speentje teruggeven, ik wachtte niet te lang, dan was ze nog slaperig en tutte zichzelf vrijwel meteen terug in slaap. Dus geen huilend kind wat over dr slaap heen is of te oververmoeid.

Op de klok kijken viel eigenlijk wel mee, na een paar weken voel je dat ook aan.. dan gaat dat vanzelf.

juni83, wat een rottige opmerking zeg, hoezo volproppen, mijn kind kreeg gewoon wat die nodig had...heeft helemaal niks met volproppen te maken.
Ik ben er een voorstander van om bij baby's aan behoeften te voldoen voordat die daar herhaaldelijk om moeten vragen (lees= huilen) tis een kwestie van goed naar je kindje kijken en dan zie je dat vanzelf.

 

Hier ook een hele temperamentvolle baby en dan ook nog met reflux. Onze KA noemde haar een "hittepetit". Al een half jaar geen refluxmeds meer en er wordt altijd zoveel mogelijk volgens een ritme de dag doorgebracht.

Maar dan nog wordt ze meerdere keren per dag woest en zet ze een flinke keel op. Daarnaast nog alle gewone huiltjes.

Ik denk dat je als ouders er wel wat aan kan bijdragen maar dat het ook echt het karakter van je baby is. Iedereen (CB, HA, KA, familie en wijzelf) zien hoe pittig ze is en hoe overdreven (in onze ogen ) boos ze wordt.

Dat wordt nog wat met de peuterpubertijd .

 

Ik heb ook een makkelijke baby.
Natuurlijk, in het begin was ik soms dagen bezig met alleen maar voeden en tijdens haar krampuurtjes liepen mijn man of ik ook uren met haar rond. Maar dat hoorde erbij en daarnaast was ze gewoon rustig. Ze heeft altijd goed ' s nachts geslapen, en huilen doet ze ook niet zomaar. Er is altijd een reden voor. Daarom heb ik haar ook nooit laten huilen.
Ze had wel moeite in het begin om ook overdag te slapen, dan leek ze wel wat overprikkeld te zijn. Gelukkig gaat dat nu ook steeds beter. Ze begint nu ook echt haar eigen wil te ontdekken en temperament te krijgen. Ze kan heel boos worden als je niet snel genoeg bent maar verder is ze zo rustig en ze gaat overal mee naartoe.

Maar een schema volgen? Daar heb ik me eerlijk gezegd nooit mee beziggehouden. Ik twijfelde me suf die eerste weken, of ik het wel goed deed, of ik haar niet meer structuur moest geven, maar ik heb haar heel veel gewoon 'laten doen' en haar vooral geobserveerd, de eerste weken. Nu weet ik precies wat ze nodig heeft en ze heeft nu zelf een heel aardig schema wat ik volg.

Ze gaat nu 's avonds meestal rond een vaste tijd slapen na de laatste bv en dan maakt ze een ruk, of tot midden in de nacht of zelfs tot vroeg in de ochtend.

 

hier precies het zelfde bij alle drie de kinderen
de jongste is nu anderhalve week en doet het super!!!
savonds half 11 laatste fles en tussen half 5/ 5uur eerste fles dus erg netjes
ze huilt weinig, kwa voedingen en regels maak ik me niet zo druk ze meld zich overdag om de 3a4 uur ze drinkt de flessen niet leeg ivm spruw maar dan komt ze nu iets vaker maar dat komt wel goed.
ik ben zelf (vind ik) een relaxte moeder, en dit voelen \de kinderen als ik gespannen ben reageren ze ook heel anders