jeetje mina! ik moet mijn gedachten even kwijt.. en als iemand raad heeft graag bijna niemand weet dat we pap's en mam's willen worden.. mijn man en ik zijn begin april getrouwd helemaal gelukkig alles super! in mei kregen we ineens een soort drang een zware aantrekkingskracht om kindjes proberen te krijgen. mijn man heeft reuma dus slikt daar medicijnen voor en met deze medicijnen kunnen we geen gezonde of helemaal geen kinderen krijgen dus we hebben een tussen afspraak gemaakt met de reumatoloog en omdat zijn reuma vrij ernstig is kreeg hij andere medicijnen die de kwaliteit van het zaad aantast maar kan niks voor een ongeboren kindje doen. dus we zijn die sprong gaan wagen. (andere medicijnen die schat moest elke maand bloed prikken om zijn reuma in de gaten te houden.) gelukkig alles goed! begin aug. een zaad test laten doen en wat denk je? 4% van de 100% we hopen op een lucky shot hij is nu gestopt met alle medicijnen dus over 3maand moet het zaad beter zijn! dus daar hopen we maar op! tussendoor (juli) was mijn werkgever 'bang' dat wij een kinderwens kregen ivm we net getrouwd zijn enz. hij heeft het niet zo gezegd maar ik voelde het / merkte het aan zijn doen en laten/praten. mijn contract was bijna verlopen en hops ik de laan uit zonder ver van te voren te zeggen (2weken) na lang zoeken heb ik nu een maand werk maar er is meer... na de uitslag heb ik een vriendin gebeld en verteld hoe en wat, dat ik in de put zat dus we gingen er een dagje uit vertelt ze me die dag dat ze 'waarschijnlijk' ongewenst zwanger was fijn wij doen ons best en zij krijgt het en wil het niet! nee mooi wat moet ik nu voelen dan? best erg maar ik was jaloers en boos.. IK WIL ZIJ NIET ZIJ KRIJGT IK NIET! heb niks gezegd (heel hard maar gelukkig ze was een maand overtijd) en 2weken geleden werd ik gebeld door een andere vriendin haar zusje is een maand zwanger! die depri want ze wou wel zwanger worden maar niet zo snel!? ALLOW ligt het aan mij of staat de wereld op z'n kop? ik richt me maar op mijn nieuwe baan is erg leuk maar als ik thuis ben samen met mijn mannetje en tv kijk denk ik toch steeds aan alles wat er om ons heen gebeurt.. krijgen wij ook een kans? op ieder potje past een deksel is er voor dit potje en dekseltje dan ook een inhoud?
meis ik kan me goed voorstellen dat je je zo voelt. alleen maar menselijk denk ik zo. Ik hoop echt voor jullie dat jullie snel een positieve test in handen mogen hebben. *knuffie*
Ik begrijp het helemaal! Niet meer dan menselijk hoor, ook ik heb hier zo nu en dan wel eens last van, heel herkenbaar dus, ik hoop voor je dat je snel zwanger mag zijn!
Kan me voorstellen dat het je frustreerd. Ik heb zelf ook regelmatig van die aanvallen van jaloersheid zie mijn topic. Maar voor jou is het allemaal nog veel spannender... Hopelijk komt het allemaal goed!
Ook ik begrijp je helemaal! En als het (hopelijk niet) wat langer gaat duren dan ga je deze buien nog wel vaker krijgen en dat geeft helemaal niets! In de afgelopen 2 jaar heb ik ze zo vaak gehad dat ik ze niet meer kan tellen hahaha. En het enige dat je eraan kan doen is even lekker meelij met jezelf hebben (want het IS ook niet eerlijk) en dan na 1 of 2 dagen jezelf een schop onder je kont geven en kin omhoog: daar gaan we weer! Er gebeuren zoveel wondertjes elk jaar (ga dit forum maar eens goed doorspitten) dat je echt zelfs in hopeloze tijden toch vooruit moet denken: je doet het ergens voor, alle pijn, verdriet, frustratie etc zal ergens toe lijden, ik weet het zeker! Succes meid! Gr. Cindy
hay meiden, super bedankt voor jullie antwoord en verhaaltjes.. ben ik gelukkig toch niet een monster :S stom toch dat je iets zo graag wil en niet kan krijgen terwijl andere het zomaar in hun schoot geworpen wordt?! nou ja laten we onze vingertjes maar gekruisd houden, dan misschien niet nu meteen, maar later krijgen wij een lief klein mensje, een mixje van jou en je man. liefs Nirak