Dat zit je dan, op maandagochtend te wachten in de wachtkamer van het lab. De eerste echte onderzoeksstap in de medische malle molen begint, even bloedprikken. Terwijl ik het ziekenhuis in loop en plaats neem in de wachtkamer heb ik het gevoel dat er in grote neonletters op mijn voorhoofd staat wat ik hier kom doen. Een laborant roept me en ik mag plaatsnemen in de stoel Zo, jij wilde graag een prikje? Ja, ik dacht vanmorgen, daar heb ik nou eens zin in. Nou, als ik dit bakje (wijst op bakje met buisjes) vandaag nog leeg wil krijgen moet ik denk ik vier keer prikken Joh, je meent het. Leuk grapje trouwens. Doe je best. Zo, dat is weer klaar, werkse nog he! Ja bedankt, ik werk vandaag niet. En ik sta weer buiten. De kop is eraf en ga mezelf verwennen met lekkere broodjes en een grote reep bon-bonbloc. Ben tenslotte nog steeds ongesteld. Terugrijdend naar huis neem ik me voor dat ik zover dat mogelijk is, de humor in dit traject niet ga verliezen. Wie weet heb ik de volgende keer een laborant waar ik wel om kan lachen Marit
ah Marit, ik vind het een goed voornemen, om de humor niet te gaan verliezen! de 1e stap is gezet, voelt wel raar, of niet? Ik wens je alle succes van de wereld toe! en dat je maar snel een heel groot klein wondertje in je buik zult hebben.. liefs, Taliaa
knap van je om de humor er in te houden.... proberen wij ook zo veel mogelijk, maar soms lukt het gewoon niet..... Ik wens je heeeeel veel succes meid! Hopelijk gaat het lekker snel bij jullie!
hi marit, wat schrijf je leuk! ik weet nog goed dat ik ook bloed ging prikken. ook als ik wacht op een onderzoek bij de gyneacoloog heb ik het idee dat het overduidelijk is wat ik kom doen. goed dat je de humor er in houd. en een dosis relativatie kan ook geen kwaad! heel veel succes!
Hey Marit, Dat was ons motto ook altijd hoor! Eeuwig optimistisch! Je moet haast wel...als het bij je hoort. Ik wil je heel veel succes wensen! Elmo
ja, ik had een mannelijke gyn die vandaag links of rechtsdraaiende boter leek te karnen in mn muts.. Jeetje wat ging die te keer met die genotknots. Wij proberen ook maar de humor er van in te blijven zien..want anders..hihihi
hihihi poohbear, bij mij was het een mannelijke laborant, zal wel daaraan liggen dan Blijven lachen ja, want anders? Succes hoor! Marit
Ik zat vanmorgen ook te wachten bij het lab voor bloedprikken en had idd het idee dat iedereen zag waarvoor ik kwam! Ik moet ook nog wel wennen aan dat ziekenhuis hoor. Zo kom je er jaren niet en nu zeg je de receptioniste bij naam gedag. (bij wijze van dan.....) Vinden jullie trouwens ook dat het naaldje in je ader zo'n zeer doet als ze het buisje vervangen? Dan beweegt hij in je ader zeg maar. :-s
Prima: volgende keer om een "vlinder" naaldje vragen (als dat ding echt zo heet en overal zo heet) die is veel dunner en voel je dus veel minder! Bloedprikken is bij mij al drama.... Als de naald er al inkrijgen dan klapt mijn bloedvat dicht zodra ze er een buisje op klikken, handig he! Maargoed...tis gelukt
Vond ik ook heel raar, die eerste keer bloed afnemen (al was dat bij ons wel in het labo) maar ik vind het knap dat je er de humor nog van in ziet! Ik vind het soms moeilijk om er nog mee te lachen, ben meestal nogal negatief ingesteld en moet moeite doen om steeds positief te blijven... Heel veel succes toegewenst en hoop dat je snel zwanger mag zijn!