Ben benieuwd of er hier mensen zijn die zich hier in herkennen en hoe gaan jullie ermee om? Mijn man en ik hebben van 2014-2019 in Nieuw-Zeeland gewoond. Uiteindelijk hebben de keuze gemaakt om terug naar Nederland te verhuizen, want tjaah we wilden ons toch wel ergens settelen en leek ons ook wel weer fijn familie weer dichtbij te hebben. Nu wonen we in NL op een prachtig landelijk plekje, precies waar we van houden. Alleen blijft het gevoel van gemis naar ons leven in NZ. Ik weet dat er in de tussentijd ook weer een hoop verandert is daar en ook in ons eigen leven met drie kinderen, maar toch blijft dat stemmetje knagen. Hetzelfde stemmetje knaagde overigens ook toen we in NZ woonden en we dus weer de keuze hebben gemaakt naar NL te verhuizen. Dus heel lastig ons gevoel slingert aardig heen en weer, we blijven altijd met 1 been in het andere land. Nu zou ik wel graag die kant weer eens opgaan voor vakantie, onze lieve vrienden daar allemaal weer zien. En misschien stukje bevestiging zoeken of we wel de goede keuze hebben gemaakt. Maarja t is toch best wel even een onderneming en kostenplaatje met een gezin van 5. Dusjaa lastig lastig haha en ergens ook wel een luxeprobleem natuurlijk. Maar ben dus wel benieuwd of meer mensen zijn in een vergelijkbare situatie. En hoe gaan jullie hiermee om?
Ik herken het. Heb 2jaar in Tenerife gewoond met mijn man en wat mis ik het leven ginds. Wij zijn weer gekomen door de economische onzekerheid ginds, maar hebben nog iedere dag heimwee. Regelmatig praten we er nog over om weer te vertrekken. Sowieso gaan wij weer naar het buitenland trekken als we op pensioen mogen maar tot dan zullen wij ons waarschijnlijk niet helemaal gelukkig voelen met de huidige woonsituatie.
Ja moeilijk hè. Wij hebben het er ook wel eens over, later te vertrekken, maar ben bang dat het dan niks meer word, wil dan niet aan de andere kant de wereld wonen van mijn kinderen Maarja we zullen zien wat de toekomst ons brengt.