Ja, al zal ik het moeilijker vinden dan mijn man. Mijn man heeft er helemaal geen enkel probleem mee. Ik accepteer het, mijn man maakt het niet uit zeg maar.
Hier zouden we beide wel even van moeten slikken, maar het geluk van ons kind staat voorop. En als zij daarvoor moeten vechten, dan vechten wij wel mee, de deur is nooit dicht voor mijn kinderen.
Mijn man denkt er hetzelfde over als ik. Zo af en toe komt het wel voorbij in een gesprek, als er bijvoorbeeld weer homohaat voorbij komt in het nieuws ( ) en dan zegt hij letterlijk dingen als: "Hebben die mensen niks anders te doen dan homoseksuelen in elkaar te trappen? Jemig, wat maakt het uit!"
Eigenlijk zou ik bijna liever hebben dat hij op jongens als op meisjes valt. Hoe langer ik hier op zp ben hoe minder zin ik heb in een toekomstige schoondochter Als er een man in zijn leven komt zal ik altijd de vrouw zijn die op de eerste plaats bij mijn zoon komt Nee eerlijk, het maakt me echt niks uit. Het enige wat ik wil is dat hij nu gelukkig is, morgen gelukkig is en altijd gelukkig gaat zijn. Ik zal achter hem staan no mather what En dat meen ik op heel mijn ziel, op alles wat ik heb. Mijn kind is mijn heiligdom, mijn trots en dat zal hij altijd zijn. Kleinkinderen zou ik graag willen hebben en zou het jammer vinden als hij geen kindje wil met vrouw of man maar ik zou het nog erger vinden als hij ongelukkig is.
Ik normaal gesproken ook hoor (tenzij ze echt vreselijke dingen gaan doen tegen de mensheid) maar zo zijn er wel een aantal dingen die ik moeilijk zou vinden. En dit is er 1 van, en dat hebben mijn ouders ook met mij gehad.
Heel eerlijk, ik vind het raar om te zeggen, sommigen vinden het misschien vreselijk maar zelfs al zou hij hele erge dingen doen. Ik zal altijd van hem houden. Ik zal kwaad op hem zijn en geen idee wat allemaal. Maar mijn liefde zal denk ik nooit verdwijnen. We waren hem bijna verloren en op dat moment knapte iets bij mij. De liefde word onmenselijk groot als je kindje voor het eerst bij je word gelegd. Maar op die dag 3 werd die liefde nog eens 100 keer meer. Zo extreem dat ik durf te zeggen dat ik altijd van hem zal houden. Echt no mather what
Ik zou zeggen; 'Ja en? Ik ben hetero....' Het maakt ons echt geen ene moer uit, we zien wel met wie ze thuiskomen, zolang ze een gelijkwaardige partner vinden die hen gelukkig maakt. Worden ze gepest of geslagen om hun geaardheid? Ik leer ze terug te slaan, of dat nu met woorden is of, in het ergste geval, met de vuisten. Ik wil mijn kinderen leren dat ze zichzelf mogen zijn en daar trots op mogen zijn.
Hier ook, liefst wil hij een "lekker wijf" over de vloer, of meerdere (pff mannen) maar zijn manneke gaat voor alles
Mannen De geaardheid van mijn kinderen kan me niet schelen, maar ik wil niet dat ze er meerdere aan het lijntje houden.
Poeh.. hoe ik ermee om zou gaan als mijn kind zou zeggen 'ik ben homo/lesbisch'. Ik hoop dat ik niet teveel schrik en vanuit die emotie handel.. want in principe vind ik het jammer als mijn kind er moeite mee heeft of ermee geworsteld heeft. Daar heb ik moeite mee. Als dat niet zo is, zal er een wenperiode zijn, maar ben ik blij dat mijn kind gelukkig is..
Ik denk dat het voor hem wel meer wennen zou zijn dan voor mij. Maar hij zei laatst zelf dat hij wilt dat zijn kinderen gelukkig zijn En hij het erg zou vinden als de kinderen het niet tegen ons zouden durven te vertellen. We hadden het hierover omdat ik laatst hoorde dat een familielid van mij homo is maar zijn ouders doen alsof dat stukje van hem niet bestaat....zo erg ze vermijden het en willen er niks van weten
Ik zou het rot vinden voor mijn kinderen. Omdat ze vaak worstelen met zichzelf voordat ze uit de kast komen... Omdat het niet door iedereen geaccepteerd word, dat zou ik rot vinden. Dus ik hoop wel dat ik ze van jongs af aan kan leren dat het allemaal niets uit maakt en ik het volledig zal accepteren. Zodat ze altijd thuis zichzelf durven zijn. Verder zou het me helemaal niks kunnen schelen...
ik denk dat je pas weet hoe je gaat reageren , als ze echt voor je neus staan, mam ik heb een vriend/vriendin. Kijk op papier staat het allemaal heel gauw en makkelijk, maar in de praktijk werkt het anders. Het is gewoon een feit dat het hier in Nederland nog steeds niet goed geaccepteerd wordt. En je wilt dat je kind gewoon onbezorgd kan genieten van zijn of haar liefde. Maar als jongen, hand in hand lopen met je vriendje, daar komt gewoon herrie van. En dat zou mij erg bezorgd maken! Maar het geluk van mijn kind staat natuurlijk bovenaan, en natuurlijk sta ik achter mijn meiden als ze lesbisch blijken te zijn. Maar dat neemt niet weg dat ik liever mannetje vrouwtje zou hebben gezien.
Ik zou wel even moeten slikken hoor, maar verder zou ik het wel accepteren, als ze maar gelukkig zijn.