Lexie, dat schiet mij ook wel eens door mijn gedachten - word je niet vrolijk van... Maar aan de andere kant denk ik ook dat het verlies van een kind niet minder erg wordt als je meer kinderen hebt: die ene blijft een gat in je hart en blijf je je hele leven missen. Maar goed, mijn moeder is ook enig kind en die is ook tegen de 60 inmiddels, dus we gaan er maar van uit dat het gewoon allemaal goed gaat en dat hij zonder kleerscheuren opgroeit.
We zijn voor onze boy 3 jaar bezig geweest en door mijn ziekte zal ik niet of onmogelijk voor nog een kindje kunnen gaan Dus ons probleem is dus medisch Al moet ik wel zeggen dat we zonder een groen licht van de dokter zwanger zijn geraakt,hij wou me aan medicijnen hebben waarbij ik niet zwanger kon raken Ben ik blij dat ik ervoor gekozen heb om toch door te zetten Mijn boy is mijn liefie mijn poppie mijn alles ! Ik zou het niet anders willen!!
he allemaal, Graag wil ik mijn verhaal hier ook nog wel even neerzetten. Ikzelf ben 23 mijn man is 29. Voor hem is de keuze al gemaakt. Hij wil het er ook bij 1 laten. We zijn ziels gelukkig met onze prachtige en vreselijk makkelijke dochter. Ik zelf twijfel gewoon nog heel erg. Ik heb altijd gezegd dat ik graag twee kindjes wilde maar dan met een jaar of 3/4 ertussen. Zelf heb een nare zwangerschap, bevalling en kraamtijd gehad. Hoe gek het ook klinkt zou ik daarom alleen al een tweede willen om nog een keer zwanger te zijn, en intenser te genieten van de zwangerschap, bevalling en kraamtijd maar wie zegt dat het bij een tweede beter wordt?!?! en dan zijn er inderdaad nog van die dingen van "goh 1 kindje maar, dat is toch sneu" of "als jullie overleiden is ze helemaal alleen" die dingen maken het voor mij ook erg moeilijk. Gelukkig hoef ik nu nog niet te kiezen aangezien ik nog jong ben, maar de voordelen van 1 kindje wegen voor mij toch zwaarder dan de nadelen (als die er al zijn).. En ik weet niet wie het zij op het forum maar als ik inderdaad moeders met 2 of 3 kinderen in de AH zie lopen en schreeuwen omdat alle kinderen niet willen luisteren dan denk ik ook aaah wat heerlijk 1 kindje. Er is altijd iemand die zijn handen vrij heeft. Mijn gevoel zegt dus misschien wel en mijn verstand zegt nee. Leuk om ook andermans verhalen te lezen. Liefs
ukkie> ja het is zeker fijn even dit te lezen. Ook omdat het nog wel eens spookt zeker tegen je gevoel niet waar. Het komt soms wel eens op hier. Hoe kwam dat dat alles "naar" was? whitesaber> Ja zo kan het ook. Eigenlijk bewust maar wel met verdriet lijkt mij? Lijkt me best lastig als andere zeggen: en wanneer komt nr2. EN dan het hele verhaal uitleggen.
Sweetlakecity.. heel lang verhaal maar zal het even inkorten. Zwangerschap: Ellende op elende. 16,2 weken continu misselijk geweest, 2x opgenomen in het zkh ivm uitdroging. Met 20 weken begon de bekkeninstabiliteit. IK kon niet veel meer. Met 30 weken constateerde ze streptokokken. Vanaf 36 weken continu voorweeen. Bevalling: met 38,2 weken ingeleid omdat ik het niet meer trok. 17 uur lang weeen gehad met als resultaat 4 cm (!) ontsluiting. Ruggenprik gekregen maar na 3x misprikken toch een spoed KS. Onze dochter is gezond en wel geboren! Kraamtijd: omdat ik een KS had kon ik werkelijk niks. Ik moest staan toe kijken hoe andere mijn dochter verzorgde. Ik ben een perfectionist dus kan moeilijk dingen uit handen geven maar nu moest het wel. Gevolg bijna een depressie maar gelukkig hebben mijn man en mijn dochter mij der boven op getrokken, waarna ik pas vanaf een week of 10 echt kon genieten van ons kleine meisje.
Hai, ik ben "Knor" en ik wil mij graag aanmelden bij deze club. Ik wist niet van het bestaan van deze club maar werd er door geattendeerd door Lexie74. Hier een mama (en een papa) die bewust kiezen voor 1 kindje, al is het geen gemakkelijke keuze geweest. Door ziekte tijdens mijn zwangerschap durven we het niet meer aan om voor een tweede te gaan. Na 2 jaar hebben we eindelijk de keus kunnen maken..... (daarvoor was het nog elke dag zullen we wel of zullen we niet) Hoop hier steun en begrip te vinden.
Oh, das heftig, zeg, dat je om die reden zo'n keuze moet maken! Een stuk moeilijker dan wanneer je eigen gevoel zegt dat het genoeg is, denk ik... Heb je het gevoelsmatig wel ook af kunnen sluiten of zit je daar nog middenin? Wel heel knap dat je de keuze hebt gemaakt!
Ik wil me ook aanmelden Wij hebben een dochter en dat vinden we heerlijk. Veel mensen vinden het egoistisch. Maar ik geniet van mijn leven zo, een lieve dochter waar ik veel tijd voor heb en echt van geniet, een leuke man, genoeg tijd voor onze relatie en genoeg tijd voor mij Ik vind het jammer dat iedereen altijd zegt dat het zielig is voor mijn dochter, maar ik heb een broer en heb er niks mee. Mijn man heeft een broer en een zus maar we zien ze eigenlijk weinig. We hebben veel meer aan onze vriendengroep. Hopelijk vind ik hier wat aansluiting
Welkom, Foxter Ik geloof dat wij er wel zo'n beetje hetzelfde in staan, dat hele 'brusje-vraagstuk' Zo raar dat mensen een tweede kindje zouden willen omdat het anders zo 'zielig' is voor de eerste... Daar snap ik echt niets van. Mijn zoon heeft juist allebei zijn ouders helemaal voor zichzelf: das toch iets om jaloers op te zijn..??
Hi, ben hier al een tijdje niet geweest Heb een hele tijd lopen worstelen met het wel of niet een tweede, terwijl ik eigenlijk wel wist dat ik het bij 1 wilde laten. Maar doordat ik grote kans op extreme misselijkheid in de zwangerschap voelde het alsof de keuze uit mijn handen was genomen. Gelukkig kan ik nu weer beseffen dat het ook mijn keus is en ik naast de misselijkheidsredenen ook geen drang voel voor een tweede kindje. Het is goed zo. Ga ook zo bellen met de ha voor een verwijzing voor sterilisatie. Waarschijnlijk via de essure-methode. Zijn er hier meer meiden die zich ook hebben laten steriliseren? Ik wil dat laten doen omdat ik het heel spanningsvol vindt om niet volledig beschermd te zijn. Nu heb ik elke keer als ik me niet lekker voel dat ik denk: OMG het zal toch niet!!! Daar wil ik van af
Rosao@ik moet waarschijnlijk geopereerd worden, heb binnenkort een kijkoperatie. we hebben inderdaad de optie meteen een sterilisatie te doen meegenomen in de gesprekken. maar waarschijnlijk worden daar mijn problemen op medisch gebied nog groter van dus dat moet eerst goed uitgezocht worden. nu moet ik zeggen dat ik 40 ben dus dan is de keuze wellicht ook wat makkelijker te aanvaarden voor een arts. die willen anders nog weleens moeilijk doen. ik ervaar die spanning ook heel erg die jij beschrijft. ik heb nu een spiraal en mijn buufje is al 2 keer vlak na de geboorte van haar kindje weer opnieuw zwanger geraakt ondanks haar spiraal. ze heeft nu geen 3 maar 5 kinderen dus. ik probeer nu dus de aantal keren sex te beperken om zo weinig mogelijk risico te lopen, wat natuurlijk op de lange duur absurd is.
Zo dan wil ik me ook ff aanmelden. Dus ook heel duidelijk maar 1 kind. Om de reden dat Sam niet helemaal gezond is. We moeten vaak met haar naar het ziekenhuis enz. Daarbij vinden wij het risco dat er evt weer iets niet goed zou zijn te groot. En dan zit je met 2 kinderen waar het niet helemaal goed mee gaat. En als ik nu al zie hoeveel bloed zweet tranen en vooral energie dit kost. Is het echt goed zo. Natuurlij hebben we ook wel even getwijfeld, maar nu kunnen we al onze aandacht op Sam vestigen en dat heeft ze ook nodig. We hebben nu wel een goede weg gevonden om er mee om te gaan. En dat maakt alles een heel stuk makkelijker, ben wel harder geworden naar andere mensen merk ik. Ik hoef andere mensen geen verantwoording af te leggen. Over hoe egoistisch iets zou zijn. Kinderen neem je uiteindelijk toch allemaal voor jezelf of je er nu 1 of 5 hebt.
Onze dochter is drie jaar en hier ook geen 2de. Vriendlief die zou wel willen maar ik niet. Babytijd leuk om een keer te doorlopen maar geen 2de keer. Ik ben er zelf ook nog en vindt de ''vrijheid'' die ik nu weer deels terug heb ook erg fijn. Alleen jammer dat ik niet meer zwanger zal zijn. Dat vondt ik echt super die dikke buik.
hier zelfde manlief wilt ook 2de maar ik niet. vind mijn vrijheid die ik nog heb erg belangrijk. vind het ook belangrijk dat je aan jezelf tijd moet besteden en niet te vergeten, aan elkaar. kleine heeft al ontzettend veel aandacht maar je relatie heeft ook aandacht nodig
@MvS: Zit er gelukkig niet meer midden in, heeft 2 jaar geduurd voordat ik de keuze heb gemaakt. Daarvoor was het dagelijks dat ik er over zat te tobben wel/niet.... maar daar kom je toch noooit uit. Je kunt nl niet in de toekomst kijken dus je weet niet hoe het in een volgende zwangerschap zal gaan....