Weet je ook hoeveel hij zelf gestort heeft op zijn spaarrekening? Dat heeft hij gespaard van zijn zakgeld? Als dat zo is, zou ik het wel vertellen (alleen dat wat ie zelf gestort heeft) en hem laten merken hoe goed het van hem is dat hij spaart. Ik zou dan niet alleen het bedrag noemen, maar ook hoeveel hij daarvan kan kopen van zijn lievelingsspeelgoed. Zodat hij een beeld krijgt van waarde. Hij roept dan ws eerder dat hij zoveel spaargeld heeftvstaan waarmee hij 10 autootjes kan kopen, dan het bedrag M.i. is het goed om een kind zo vroeg mogelijk waarde te leren. Dat hij er zoveel speelgoed van kan kopen, is natuurlijk geen vrijbrief om dat dan ook te doen.
Mijn kinderen weten helemaal niet dat ze een spaarrekening hebben. En ik ga zeker niet zeggen hoeveel erop staat, want ze mogen het toch niet hebben voor ze 18 zijn en dan is het eigenlijk wel bestemd voor studie of huis of zo. En niet om te verbrassen. Wij sparen best veel voor de kinderen, want ik ga er van uit dat er tegen die tijd geen stufi meer bestaat en dat het collegegeld ook wel verviervoudigd zal zijn. En met drie slimme jongens in huis, gaat studeren dus handenvol geld kosten. Dat geld is niet om zomaar uit te geven aan vakanties of scooters of zo.
heeeeeel veeel zeg ik altijd tegen de jongste. De oudste weet het gewoon, die maakt ook haar eigen post open. Maar ze zal er niks over zeggen.
Ik zou het gewoon laten bij een antwoord als genoeg, of heel veel of iets dergelijks maar zeker niet het daadwerkelijke bedrag. Maar dit is wel gebaseerd op het gedrag van mijn zoon die het heerlijk vind om precies te weten wat iets kost en dit te melden aan buren, langslopende vreemden etc
Ik zou het niet vertellen. Uitleggen dat het geld voor later is, dus dat nu niet zo belangrijk is om te weten hoeveel dat precies is. En dat het ook helemaal niet belangrijk is om net zo veel of meer of minder te hebben dan een ander kindje. En vooral ook uitleggen dat veel geld hebben niks is om over op te scheppen.