Wat mooi, hoe je er in zit Anjou. Ik voel mijn eisprong altijd erg aankomen, over libido gesproken dus had daardoor altijd wel het idee dat mijn lijf een soort eindspurt had qua vruchtbaarheid; dat hoor je wel eens, toch? Verder was ik zo labiel als wat over wel/niet nog willen proberen. Als ik zwanger was of dacht te zijn wilde ik eigenlijk niet echt meer. Als ik weer vruchtbaar was wilde ik absoluut nog! Zo hormonaal bepaald! Nu ben ik er vrij rustig onder eigenlijk. Het mag nog steeds komen gelukkig maar ik heb ook alweer gedacht als het nu misloopt moeten we er maar mee stoppen, dat gedoe Vriend is ieg goed positief: ik stuurde hem een screenshot van mijn banner van deze week en van het fotootje van de banner van Dorri, stuurt hij terug: "ach wat een lieffie" Haha niets voor hem! Maar heel fijn natuurlijk.,
Hi Anjou! Wat balen zeg, had zo mooi geweest als het gelukt was. Wel knap dat je er zo in staat. Ik zeg nu ook dat als het niet lukt, ik dubbel ga genieten van wat ik al heb...maar ja hoe dat over een paar maanden is? Wel fijn om weer van je te horen!
@Anjou: veel respect dat je kan berusten in je 'deadline'. Maar kan me voorstellen dat het ook rust geeft. Ik was er op een gegeven moment 24/7 mee bezig en las van alles wat mogelijk de gouden tip kon zijn om wel zwanger te worden. Die periode was enorm slopend. Verlangde naar rust in mijn hoofd en geen stress meer van eisprongen (die altijd leken te vallen als mijn man net veel moest werken), ovulatietesten die twijfelachtig waren en de stress rondom je NOD, de teleurstelling weer, je jezelf weer bij elkaar rapen enz. Van de arts in DD moesten mijn man en ik aan de vitamines (in hoge dosering). Weet niet of het heeft meegeholpen, maar ik ben wel alsnog spontaan zwanger geraakt. Dus wie weet is het een tip voor je!
Anjou en Borelli, we duimen allemaal mee dat het dit jaar nog mag lukken!! En Lolababy, ook voor jou natuurlijk heel veel geluk gewenst, hopen dat ze je kunnen helpen dat de kindjes kunnen blijven plakken!! Hier sinds kort meer zwangerschapskwaaltjes helaas. Soms een onprettig gevoel rond het schaambeen, vooral nadat ik langere tijd heb gezeten. Ook heb ik steunkouzen (oftewel: een steunpanty) laten aanmeten omdat ik zo verschikkelijk last heb van spataders. Had ze juist in mei nog laten behandelen (laten trekken) en weer mooie benen, maar na deze zwangerschap kan ik mijn benen maar beter kompleet inruilen acheraf, ze zien er echt niet meer uit :,( Ik heb ooit iets gelezen over een medicijn dat je kunt slikken tegen spataders als je zwanger bent maar ben het vergeten. Iemand ervaring hier? Misschien toch maar weer naar de vaatchirurg, even laten checken voor de zekerheid, want mijn vaten doen vaak ook gewoon zo pijn. En wat ook zo vervelend is is dat 'lekken' soms. Met sporten vooral, maar ook wel eens met niesen of hoesten. Heb nu altijd inlegkruisjes in, dat werkt prima, want het is niet veel, maar toch wel vervelend. Ik was dat soort kwaaltjes allemaal vergeten eerlijk gezegd... Nou, gelukkig gaan we de winter tegemoet, hoeft niemand mijn benen te zien en inlegkruisjes zijn ook geen issue
@Zomersproet: die pijn aan het schaambot heb ik ook gehad. Plat gezegd, maar was letterlijk k*t pijn. Ik had pijn bij het opstaan, omdraaien en uit de auto stappen. Echt heel vervelend. Voordeel was wel dat het na de bevalling direct over was. En die kwaaltjes kunnen inderdaad gestolen worden. Ik ben deze zwangerschap en bevalling ook niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen. Mijn bekken is nog steeds gevoelig, dus moet binnenkort in de revisie en ik heb na de bevalling last gekregen van urineverlies. Bij mij, heel tegenstrijdig, juist niet met hoesten of niezen. Maar als ik moet, moet ik ook echt en direct. Het is nu zelfs zo erg dat als ik bijv. met de kinderwagen ga lopen of boodschappen of wat dan ook ga doen, met incontinentie-verband rondloop. Ik durf zonder niet meer weg. Als ik thuis ben, loop ik zoveel mogelijk zonder verband rond om toch een beetje proberen te leren om het goed op te houden. Vrees dus dat ik binnenkort ook daarvoor naar de bekkenfysio mag.
Oh jeetje Sneeuwmees, dat is idd vervelend en helemaal geen leuk vooruitzicht. Nu weet ik wel dat er veel zijn die er last van hebben na de bevalling, alleen is dat zo iets waar je echt niet zo maar met iedereen over hebt. Bij de meesten gaat het op gegeven moment volgens mij wel weer beter. Ik herinner me toen dat ik daar na de bevalling ook last van had,echter had ik genoeg aan inlegkruisjes. Hopen dat het nu ondanks mijn leeftijd ookw eer over gaat, en bij jou idd ook! En wat jij schrijft over de pijn bij omstaan, draaien enzo, precies zo voelt dat bij mij. Erg vervelend, maar dus wel normaal. Ik dacht tussendoor namelijk of het misschien een blaasontsteking was, maar verder heb ik geen brandend gevoel vij plassen en moet nou ook niet buitengewoon vaak. Het is toch idd best een aanval op je lichaam, zo'n zwangerschap! Ik ben nu ook nog eens verkouden en dat is ook zwaarder dan normaal. Verder gelukkig fit en geen zwaardere klachten, dus de resterende 18 weekjes (of 19, of 20... ) red ik ook nog wel...
Oh men, die kwaaltjes ja, dat is vast alleen maar meer op onze leeftijd Ik kan me die dikke enkels op een warme dag nog goed herinneren, en dat terwijl ik me had voorgenomen die kwaal niet te krijgen Hou vol Zomersproet! Het is voor een mooi doel! Ai Sneeuwmees, dat is echt balen zeg, bevallen en dus nog niet van je kwalen af Idd misschien maar naar de fysio dan, dit lijkt me echt niet fijn. Ik las hier dat hurken zo goed is voor je bekkenbodemspier. Gewoon, tussendoor, en dan met platte voeten. Sowieso een grappige dame trouwens Neem me steeds voor dat ook te gaan doen, haha, maar wanneer start je daarmee. Mijn maag/darmen zijn redelijk onder controle. De misselijkheid wil wel steeds dat ik wat eet, maar gek genoeg word ik van eten ook weer misselijker. Al met al valt het nog steeds enorm mee trouwens, pff bij mijn dochter was ik er al beroerd aan toe. Ik kan nog niet terugvinden wanneeer ik precies met emesafene begon, maar ik heb haar schriftje volgeplakt met lege strips ervan als decoratie Heb na een heel kort stukje verder nog niets geschreven in het "nieuwe" schriftje trouwens. Oh ja, ik vemoed dat mijn hormonen ook wel op beginnen te spelen, heb voortdurend ruzie met vriendlief Gister wel weer soort van uitgepraat en hij zei gelukkig ook wel dat hij idd wat meer rekening met mij moet houden. Wie weet levert het wat op...
Bedoel je Curanol? Dat heb ik ook gehad tijdens de zwangerschap. Maar dat mag alleen zonder doktersadvies de laatste 3 maanden.
Heb toch maar een afspraak gemaakt bij de vaatspecialist. Het kan pas volgende week dinsdag maar okay. Misschien heeft hij info over de tabletten. Las net ook iets over spataderentherapie tijdens zwngerschap, blijkt ook te helpen 1x per week tot aan de bevalling. We zien wel. Schrikje, jij hebt dezew eek je afspraak voor de echo, toch? Welke dag was het ook alweer?
Ja, woensdag! Brrrr. Zo'n gek idee dat deze leuke fase zomaar ineens gewoon helemaal afgelopen kan zijn als het toch niets is/zich niet goed heeft ontwikkeld etc. Natuurlijk vind ik het nog steeds verdacht dat ik niet zo misselijk ben, maar ik begin er wel aan te wennen hoor, de gedachte dat het dus niet elke keer zo erg hoeft te zijn Ik zou best graag iemand meenemen trouwens, maar mijn beste vriendinnetjes zijn of op herfstvakantie of die dag thuis met grotere kids. Vriendlief kan niet ivm zijn werk. Ik twijfel nu zo of ik nog iemand in vertrouwen zal nemen. Moeder of zus. Maar nu neig ik weer naar dan maar alleen. Zo'n inwendige echo (neem ik aan) is sowieso al zo genant En Dorri is donderdag aan de beurt trouwens! Als ik me goed herinner.
Oh woensdag, spannend! Ja, ik vond het ook 'brrrr' toen, elke keer weer. Ik weet niet, iedereen zit anders in elkaar, maar ik wilde toen echt wel iemand mee hebben, mijn vriend of anders had ik mijn moeder ook mee willen nemen (ik heb geen zus). Die spanning op dat moment en daarvoor delen... Alhoewel vl nogal nuchter was en vroeg waarom ik me zo druk maakte, want 'als het goed is is het goed en als het mis is kun je daar ook niks aan doen'. Nou, daar heb je wat aan, als je bibberend in de auto zit. En achteraf ook nog zeggen dat ie daar toch nooit wat herkent op de echo foto's en dat het net zo goed een beestje had kunnen zijn... Pff, mannen!! Maar ja, die keer dat het toen mis was was ik alleen en totaal niet op voorbereid dat het ook wel mis zou kunnen zijn. Dan was het toch wel best erg zo alleen... Misschien kun je toch maar beter iemand meenemen, dan kun je ook nog eens met iemand vieren als het goed is . We gaan hier in ieder geval allemaal voor je duimen, en met Dorri ook natuurlijk!
Ja ik zou ook iemand meenemen als dat gaat. Je bereidt je op alles voor maar het is toch wel fijn om de uitkomst (hopelijk super goed) direct met iemand te bespreken. Maar ja, ik heb makkelijk praten want mijn partner kan er heel vaak bij zijn... Ik heb ook wel moeite om te vertellen dat we bezig zijn om zwanger te worden. Voelt voor mij als het teleurstelllen van directe vrienden en familie als het niet lukt. Heb mijn ouders pas een maand na de miskraam hierover verteld zodat ze zich daarover niet druk maken. Maar ja, dat is natuurlijk voor iedereen anders. Zwanger zijn is helemaal super en dat nieuws wil je eigenlijk van de daken schreeuwen... Ik ben vanochtend voor controle geweest maar helaas nog weinig groei van eicellen. Vrijdag terugkomen en dan hopelijk beter nieuws. Zou wel erg jammer zijn als we deze maand helemaal geen kans hebben. @Schrikje, Dorri, heel veel succes bij jullie echo's deze week!
Pff, ja het niet willen vertellen (nog) aan familie speelt ook wel mee. Als het mis is al die meewarige blikken en idd dan denken ze of weten ze dus dat we bezig zijn en gaan ze dan elke maand afwachten of er nog eens wat gebeurt en zo. Nee, ik geloof dat ik maar alleen ga. Hopelijk is het gewoon goed
Daar moet je zeker vanuit gaan Schrikje! De kans dat het goed is, is veel groter dan dat het niet zo is, probeer ik altijd maar te denken. Ik ga door met duimen!
Dank je Borelli. Wat vervelend van je eitjes trouwens Als er niet eentje al erg groot is kun je nog even doorgaan met stimuleren, toch? Moet je ook prikken eigenlijk? Of is dat hormonen slikken.
@schrikje: is er echt geen mogelijkheid dat je vriend/man mee kan gaan. Het lijkt me persoonlijk zeer heftig als het hartje niet klopt. Je hebt dan geen steun van iemand.
Ach, ik hoop maar dat ik me er toch wat tegen in heb gedekt Het heeft met zijn werk te maken. Ik begrijp zijn overweging wel. Maar had liever gehad dat hij anders had gekozen natuurlijk. Ik heb zelf ook nog niet zo'n zin iemand anders te betrekken geloof ik.
@Zomersproet: inderdaad erg vervelend dat schaambotpijn. Bij de eerste zwangerschap begon het met 16 wkn al. Toen ik bij de tweede zwangerschap 16 wkn was en nog niets voelde, was ik al blij, maar toen begon het met ruim 17 wkn. Dit keer niet het schaambot, maar het bekken zelf. Heb me jankend tot de 36 wkn gered met werk, maar het was pittig de laatste keer. Zeker ook omdat je al een kleuter rond hebt lopen die meerdere keren per dag van en naar school moet. Dus van rustig aan doen, kwam ook niet veel. Daarnaast hadden we nog bedacht op het laatst nog even de badkamer te gaan verbouwen. Maar hoogzwanger en met bekkenpijn was dat geen slimme zet. En dat urineverlies is inderdaad heel vervelend. Ik ben op zich al blij met dat incontinentieverband, dat geeft me iets meer zekerheid, zodat ik in ieder geval weer wegdurf, maar het liefst wil ik daar natuurlijk vanaf. Mijn gyn zei dat het waarschijnlijk nog wel minder zou kunnen worden, omdat je nu nog aan het ontzwangeren bent. Het is al iets beter met net na de bevalling. Maar toch... @Schrikje: lijkt me inderdaad spannend om alleen te gaan, maar jullie moeten doen waar je je zelf goed bij voelt. Ik heb het bij mijn ouders nooit langer dan tot 5-6 wkn geheim kunnen houden, maar die zie ik dan ook dagelijks. De tweede keer, na de mk daarvoor, waren we ook wel veel terughoudender wie we het al verteld hebben. Alleen mijn ouders, zus en een goede vriend van mijn man wisten het. De rest pas na de goede combinatietest. Ik duim op een mooie echo morgen. @Borelli: jammer dat er nog weinig te zien was. Ik ben zelf een low responder op hormonen, dus bij mij duurde het ook altijd even voor ik op stoom was. De eerste fm was bij mij uberhaupt nooit veel te zien nog. Hopelijk bij de volgende echo meer te zien!
He meiden, bedankt dat jullie zo lief aan het duimen zijn voor de echo's van schrikje en van mij. Schrikje, in gedachten zijn we allemaal bij je hoor! en ik ben ook aan het duimen voor je. dat je nog niet misselijk bent hoeft inderdaad helemaal niks te zeggen. Ik had gisteren echt een slechte dag qua kwaaltjes. op mijn werk zat ik al om 11 uur te knikkebollen achter mijn bureau (zittend werk helpt dan echt niet mee) en misselijk en honger wisselden elkaar de hele dag af. Ik hoef gelukkig niet te spugen maar die misselijkheid is misschien nog wel erger, de hele dag dat weeïge gevoel en boeren.. blegh. Toen ik naar huis reed stonden de tranen me in de ogen en toen ik uit de auto stapte verkrampte m,n banden ook nog ff lekker.. pfff ik voelde me heel zielig, haha. Komt allemaal door hormonen daar ben ik me gelukkig wel van bewust en ik kan niet wachten tot ik me weer wat energieker en fitter voel! manlief zei na het eten weet je wat ga lekker in bed liggen dan kom ik gezellig naast je liggen televisie kijken en als je slaapt ga ik weg.. om 19:00 uur was ik K.O. tot vanmorgen 07:00 uur, najaaaaa dat zijn toch geen tijden? (schaam, schaam) Ik ben me bewust dat ik nu misschien heel klagerig overkom maar ik ben natuurlijk naast mijn kwaaltjes en brakkerig voelen ook gewoon heel blij en gelukkig! aanstaande donderdag om 09:30 (lekker vroeg) naar de VK en net zoals voor Schrikje is het voor mij ook erop of eronder die dag want dan weten we of tot nu toe alles goed gaat. Wij willen ook wachten met vertellen tot we de combitest hebben gehad dus ik moet sowieso nog een paar weken mijn mond houden. Mijn moeder en zus een goede vriendin en een directe collega zijn wel al op de hoogte maar dat zijn dan ook mensen waarvan ik weet dat ze hun mond houden. goh spannend hoor allemaal.. Borelli, ik hoop dat je vrijdag goed nieuws krijgt! Zomersproet, ik lees mee hoor over de spataders, ik ben er zelf ook 2 keer voor behandeld en gevoelig voor dus heel benieuwd wat jou vaatchirurg zegt en over die behandeling 1 x per week, wat dat inhoudt en zo. lfs, Dorr