@chaibi : mooie echo zeg; spannend hoor. Dat het voor iedereen hier een mooi jaar mag worden. Vorig jaar was inderdaad bijzonderder met een kindje op komst, maar nu ook heel leuk vooruitzicht; de eerste verjaardag van dit lieve meisje, ongelooflijk hoe snel dit jaar is gegaan. Ze begint al stapjes te zetten langs de bank; ook de kerstperiode vond ik leuk; hoe ze verwonderd naar de kerstboom zat te kijken en hoe triest toen die weer afgebroken moest worden.
@Chaibi: wat een mooie duidelijke foto! Zo'n vruchtwaterpunctie lijkt me ook niet prettig, maar kun je nu gelukkig achter je laten. Nu wel spannend, lijkt mij, om weer op een uitslag te wachten. Dus hopelijk heb je afleiding genoeg. Hoe voel je je verder? Veel klachtjes? @Fashionlover: vond het ook wel even slikken om het jaar af te sluiten waarin mijn zoontje geboren was. Maar snap dat het niet altijd 2014 kan blijven. Ik moet zeggen dat ons zoontje zich ook razendsnel ontwikkeld nu en dat iedere fase van dingen ontdekken, reageren op je e.d. ook inderdaad heel erg leuk is. Maar jouw dochtertje is lekker vlot, zeg. Volgens mij is zij net zo oud als mijn zoontje (bijna 10 maanden, toch). Meneertje bij ons heeft net ontdekt dat je op de knieën toch iets meer ziet en voorzichtig komt nu pas een voetje erbij, al lukt het staan nog niet echt goed. Het zal niet lang meer duren. Onze oudste wilde bij een vriendje gaan spelen. Ik vond hem er al wat bleekjes uit zien en vond het niet echt een goed idee, maar hij wilde zo graag. Maar net belde de moeder al op, dat hij had gezegd dat hij moe was en toch graag naar huis wilde. Dus mijn man is hem nu ophalen. Hij was voor de kerst al oververmoeid door alles en erg verkouden geweest. We hadden gehoopt dat de kerstvakantie hem goed zou doen, maar helaas is hij niet zo uitgerust als we gehoopt hadden. Nu merk je dat het ritme van de school (en weer de spanning van naar school gaan na de vakantie) ook weer zijn weerslag op hem heeft. Nou ja, laat hem maar lekker even bijtanken op de bank en vanavond lekker weer op tijd in bed proberen te krijgen. Ik zal zo de bekkenfysio eens gaan bellen. Mijn goede voornemen is om dit jaar een beetje in de revisie te gaan, dus heb een ruim pakket met fysio afgesloten. Ook heb ik nog steeds last van urineverlies. De gyn had toen gezegd dat ik de periode van ontzwangeren af moest wachten, omdat het daarna ook vaak beter ging. Er is inderdaad heel ietsjes verbetering, maar nog steeds heel hinderlijk. Dus ook daar wil ik dit jaar maar eens werk van gaan maken. Het wordt nog wat met mij!
Het wordt hier ineens weer gezellig druk, tussendoor was het wat stilletjes! 😊 Leuk om weer wat oude 'gezichten' tegen te komen hier 😉 Vandaag mini luiers in de aanbieding gekocht, en toen voelde het ineens toch heel echt moet ik zeggen, na 3 jaar uit de luiers te zijn geweest... Ben nog niet zo bezig met alles maar besef dat het nu langzaam aan wel dicht bij komt- nog maar 2 weekjes werken precies en dan lekker 7 maaanden verlof 😃
Hi allemaal. Helaas vandaag geen goed nieuws vanuit mij. Het bleek bij de echo dat onze uk al even was gestopt met groeien. Dit wordt dus onze 4e (en laatste) miskraam. Erg jammer maar we zijn heel blij met 2 mooie gezonde dochters dus wij blijven lekker met z'n 4tjes genieten van het leven.
Ach Borelli, nee toch Ik dacht vandaag toevallig dat het hier allemaal zo goed ging met de nieuwe zwangerschappen Beetje jaloers natuurlijk maar ook blij voor jullie! En nu dit, toch slecht nieuws, heel verdrietig toch weer hoor. Ik kijk natuurlijk ook nog wel terug op die periode als je de andere zwangerschappen zo ziet voorbij gaan. Hoe gaat het met je? Je klinkt stoer... maar vast ook geschrokken en verdrietig genoeg...
@borelli; wat rot weer een miskraam. kan me voorstellen dat na vier miskramen je het af wil sluiten. heel veel sterkte
Natuurlijk ben ik erg verdrietig maar het was wel iets waar we rekening mee hielden. En we hadden van te voren al besloten dat dit sowieso de laatste keer zou zijn. Op een of andere manier geeft dat wel rust nu. Maar de tranen zijn er ook zeker. We gaan gewoon andere leuke dingen plannen, nog een keer op wintersport want vorige week heb ik maar 1 afdaling kunnen maken omdat ik zo ziek was. Een andere baan zoeken, weer een hondje? We zullen wel zien. Komt hoe dan ook allemaal goed met ons viertjes!
Ach nee, Borelli, ik ben best een beetje van slag van je bericht! Wat een verdrietig nieuws, en dat je dat nou voor de vierde keer moet mee maken!! Ik leef ontzettend met je mee, vind het zo triest, maar inderdaad heb je helemaal gelojk: twee gezonde kinderen, en fijn gezin, en het mocht gewoon niet zo zijn. Heel veel sterkte ermee, en gewoon met goede moed dit nieuwe jaar in met nieuwe plannen!!
@Borelli: ach, meis, wat een schok! Had dit zo niet verwacht. Ben even sprakeloos, omdat ik eigenlijk ook een positieve vibe had van al die zwangerschappen hier. Een dikke knuffel. Geef je verdriet de ruimte en je hebt inderdaad al een mooi gezin om trots op te zijn. Dus jullie redden het uiteindelijk wel met z'n viertjes. Sterkte!
@Borelli: hoe is het nu met je, meid! Moet steeds aan je denken. Dikke knuffel! @Juffie: hoe gaat het nu thuis?
Hallo dames, Ten eerste Borelli, sterkte meid, wat een naar bericht. Ik hoop dat het naar omstandigheden goed met je gaat en dat je hopelijk je geluk kan vinden bij je gezin... knuffel.. @Juffie, hoe is het nu bij jullie? Ik las dat je flinke problemen had met je man? Ik hoop dat jullie er uit kunnen komen. Ligt het ook niet een beetje aan je horrormonen? (is geen verwijt, maar ik dacht ook allerlei rare dingen tijdens mijn zwangerschap...)Sterkte in elk geval... De rest van de zwangere dames, ik hoop dat het goed met jullie blijft gaan... Ik heb ff niet zoveel gereageerd, omdat ik het nogal zwaar heb gehad afgelopen weken... De ellende met mijn dochter hakt er hier behoorlijk in... en komende weken ben ik ws erg druk met de verhuizing... Iedereen een hele fijne dag en waai niet weg Pluisje
Hi pluisje, kan me voorstellen dat de situatie met je dochter er goed inhakt.. ik zou er eerlijk gezegd niet aan moeten denken zo tegenover m,n dochter te komen staan dus kan me voorstellen dat je erg verdrietig en gefrustreerd bent.. Borelli! ik denk aan je! Bij mij goed nieuws, ik heb gisteren de 20 weken echo gehad. manlief en mijn dochter waren mee. Alles is gelukkig helemaal goed. Was heel fijn zo lang naar haar mogen kijken en horen dat alles er goed uit ziet! tjee.. en nog blijft het af en toe onwerkelijk! ik ben gewoon ook zo nieuwsgierig naar haar.. en zo benieuwd naar de bevalling.. en hoe het allemaal zal gaan als ze er is.. spannend hoor.. we genieten ook met z,n drieën van ons huidige gezinnetje en het lijkt onze band alleen maar sterker te maken. Natuurlijk zorgen mijn hormonen ook wel eens voor hobbels op de weg maar gelukkig niet noemenswaardig. ik hoop dat ik niet moddervet wordt de aankomende 18 weken.. want ik heb nu al moeite met omdraaien in bed, haha.. Ik hoop dat jullie allemaal ondanks omstandigheden een fijn weekend hebben! lfs, Dorri
@Pluisje: wat heftig dat de situatie met je dochter nog steeds zo explosief is. Kan me voorstellen dat dat heel veel energie van je vergt. Ik dacht dat de laatste berichten waren dat je juist een goed gesprek met je ex had gehad, maar blijkbaar was dat niet van lange duur. Sterkte en een knuffel!! @Dorri: gefeliciteerd met de goede echo! Wat is het altijd fijn als je weer bevestigd krijgt dat het goed gaat met je kleine. Ik heb me ook de hele zwangerschap zo verwonderd dat ik zwanger was, dat ik me af en toe bijna even moest knijpen dat het echt waar was. Omdat het zo onwerkelijk was, kon ik me geen voorstelling maken hoe het allemaal zou gaan. Geniet van je tweede helft van je zwangerschap. Hopelijk blijft je veel lichamelijk ongemak bespaard.
Dank jullie wel voor al jullie lieve reacties! Dat doet me echt goed om te lezen. Hier heb ik inmiddels wat collega's ingelicht en besloten om maandag te bellen voor een curettage. Wachten op spontane MK zie ik niet zo zitten en ik wil wel zo snel mogelijk weer vooruit kunnen kijken. Is nu wat lastig. Ook pijnlijk dat mijn oudste elke keer vraagt of het babietje al uit mijn buik is. Dan breek je wel hoor. Maar voor de rest ben ik redelijk rustig en kan ik deze situatie wel accepteren. Komt dus allemaal goed hier! Lfs
@pluisje, balen zeg dat je nog steeds grote problemen hebt met je dochter. Hopelijk komt er nu snel verandering in. Veel sterkte hiermee
Sterkte borelli! Dorri wat fijn dat 20-wekenecho goed was!!! Pluisje sterkte, ik had gehoopt dat het inmiddels wat beter zou gaan Hier gaat het wel beter, horrormonen zijn wat minder heftig nu heb ik t idee. Met m'n vriend gaat het ook iets beter, meer begrip van zijn kant en dus wat meer inzet. Ik ben heel moe, maar ook heel bang dat kindje gestopt is met groeien. Weet niet waarom, omdat ik het nu hier veel lees denk ik. Durf nog niet te vertrouwen, terwijl het verder goed voelt. Was nog verder afgevallen maar draag al wel positiebroeken omdat het zo knelt bij baarmoeder. Probeer nu meer te eten, maar is best lastig. Ben niet echt misselijk maar toch. Ik wacht met vertellen aan zus/vrienden na de termijnecho en op werk wil ik het pas eind febr vertellen. Geen zin in al die bemoeienissen nog. Het is nog even van mij/ons alleen.... M'n ouders zijn bijgedraaid en steunen me enorm door mee te denken op allerlei vlakken en zoAls afgelpopen week had mijn moeder schaal zuurkoolschotel voor me gemaakt. Zalig!
Dorri, wat fijn dat je een goede 20 weken echo had. Ik voelde eigenlijk pas beter na die echo, ervoor was ik nog heel huiverig. Maar dat onwerkelijke gevoel bleef toch wel, nu nog zelfs eigenlijk, heb dus ook nog maar weinig voorbereidingen getroffen, bv ook mijn tas nog niet gepakt. Maar ach, wat heb je nou nodig , dingen bij elkaar rapen kan altijd snel... Het enig dat al een beetje een voorgevoel geeft is de box die nu in de woonkamer staat, want die kregen we afgelopen weekend van een vriendin. Wel raar. Donderdag een zware dag op werk gehad, ik dacht echt dat ik zou ontploffen, zo vol was mijn buik. Soms lijkt het of de baby groeit maar mijn buik nog even een dagje extra nodig heeft om mee te groeien. Op zo'n dag snap ik best dat er vrouwen zijn die 6 weken van tevoren met verlof gaan... Verder hier zware tijden met onze grote dochter. Ze was altijd al wel een pittige tante, maar enige tijd slaat ze een toon aan, dat kan echt niet. En ze is al enige tijd ineens erg bang, durft bv niet alleen naar boven haar kamer in of s'ochtens roept ze ons omdat ze niet alleen op durft te staan om naar wc te gaan. S'nachts ook, maar gelukkig moet ze de laatste tijd niet meer s'nachts, maar nog 2, 3 maanden geleden wel, dat is slopens om dan op te moeten staan om met haar te gaan, vooral omdat het dan hand in hand gaat met haar 'tics', bijna beetje dwangneuroses, van het beddengoed dat op een heel speciale manier moet, en de knuffels die speciaal moeten liggen, en de gordijn die ergens nog een kiertje licht doorlaat volgens haar, en de deur die we 2,3 keer dicht moeten doen en dan nog een aantal keer aan rukken zodat ze ook ECHT gelooft dat ze dicht is. En dan is de maillot te strak en is er drama (terwijl die de dag daarvoor nog goed was etc). En dan wordt ze dus meteen ook heel fel, praat hard, huilt snel, vindt dan dat we niet lief zijn, streng zijn, dat we niet meer van haar houden... Ach, ik kan maar door blijven gaan. Vooral dat inslapen hakt er soms in, en ik kan - waarschijnlijk ook door mijn hormonen- niet zo goed tegen die dwangmatige handelingen en moest laatst echt heel hard huilen ( niet met haar erbij natuurlijk), en vl zegt dan 'oh, super, nu heb ik er dus 2 aan het huilen! Ik heb inmiddels een psycholoog gecontacteerd maar die vond het verhaal heftig en zei dat we beter naar een specialist konden. Paar keer weer doorverwezen en nu contact met Bascule gehad, dat gaat via een verwijzing van de huisarts. Maar nu zei een bevriende kinderpsychologe uit Duitsland dat ze dat niet zou doen. Dat het gewoon een moeilijke tijd is voor een kind, dat ze haar plek moet vinden. Ze vroeg of er iemand was overleden of dat we waren verhuisd, kennelijk zijn dat cruciale momenten. Toen kwam de miskraam ter sprake, en zei ze dat dat het heel goed kan zijn. We hadden het toen achteraf verteld, maar ze zei dat het voor kinderen ook van 6 soms echt te veel informatie kan zijn, dat ze er niet goed mee kunnen omgaan, en dan nu nog de zwangerschap en straks een nieuw kindje erbij... Zij raadde aan om gewoon toe te geven en haar de veiligheid en geborgenheid te geven die ze momenteel nodig heeft, en ook al betekent dat dat je 10 keer de deur moet sluiten.... Maar ja, wat dan met haar grote mond en die enorme ruzies die we soms hebben? Ze accepteerg heen 'nee' en at kan niet. Ik ben soms radeloos en hoop dat het allemaal maar een fase is, maar ik hou mijn hart vast voor straks met de baby...