Mama of zwanger op latere leeftijd

Sorry, lang verhaal geworden, maar het kwam er zo maar ineens allemaal uit... Die psychologe vond dus dat een kind dan zo'n 'voorgeschiedenis' mee krijgt en dat het best normale reacties zijn voor een kind dat op zoek is naar zijn plek.
Terwijl die Nederlandse psychologe die ik had gecontacteeerd het dus zo heftig vond en zei dat we daar niet zomaar met 5 sessies af waren, dat het iets was dat goed moet worden begeleid...
Pfff, ik weet het ook even niet.

 

Zomersproet, heel herkenbaar wat jij schrijft! Hoe oud is jouw dochter ook alweer? Hier merken we ook wat veranderingen.. Dezelfde dingen die bij jou ook gebeuren en daarbij wil ze plots liever bij mij blijven dan het weekend naar haar vader.. Maar echt intens verdrietig bij afscheid.. (En ik weet wanneer iets echt is of nep)? Mijn lieve vriend zegt eigenlijk hetzelfde als jouw bevriende duitse psychologe en eigenlijk klinkt dat ook het meest logische.. Veiligheid en geborgenheif ook al betekend dat inderdaad 10 x uit bed komen oid! Ik herken echt dingen als drama om een maillot die niet goed zot of een gordijn wat niet goed dicht zit.. Bang zijn etc etc en ook ik kan daar savonds na een lange dag niet altijd even goed tegen.. Toch heb ik me voorgenomen daarin meer geduld te hebben en heb ik ook met mijm vriend afgesproken dat we elkaar daarmee helpen in de zin van het zien, herkennen, handelen en uit handen nemen.. Wij zijn ook maar mensen... Ik denk inderdaad dat LIEFDE, geduld en communicatie hierin sleutelwoorden zijn! Ik wens jullie dat dan ook en dat alles maar snel wat rustiger mag worden bij jullie en voor je dochter...

Lfs, Dorri

 

Borelli, wat een vreselijk nieuws zeg....dat hakt er ff in...heel veel sterkte de komende tijd...

ZOmersproet, moeilijk sommige fases in het leven van een kind he?! Ik ben het idd eens met de geborgenheid en liefde en misschien daarom maar ff toegeven. Wel moeilijk natuurlijk en hoever ga je... mijn vriend heeft dus een speciaal kindje en hier geef ik ook veel meer aan toe dan dat ik aan mijn eigen kinderen heb gedaan. Elke situatie is natuurlijk weer anders, misschien afspreken dat sommige dingen dan voorlopig wel mogen als ze hier een beter gevoel van krijgt en het daarna weer wat afbouwen? goed naar je eigen gevoel luisteren, sterkte...en 1 voordeel, ze weet wat ze wil en dat is later ook wel weer handig in deze wereld

Dorri, heerlijk weer een goede echo!

Juffie, fijn dat het iets beter gaat!

Pluisje, blijft moeilijk he....hoop dat het snel weer goed komt voor jullie.

Hier alles prima, merk wel dat alles wel anders is dan de 1e 2 keer dat ik zwanger was. Als ik hoor van anderen dat ze al bezig zijn met kaartjes en een wagen enzo gekocht hebben, dan schrik ik ergens maar aan de andere kant denk ik echt....nog tijd zat! Hoe zitten jullie daarin? de eerste zwangerschappen was ik ook zo snel, maar nu heb ik echt zoiets van, dat komt nog wel! Nog 1,5e week wachten en dan zeker de uitslag, maar ben er zeker niet dagelijks mee bezig gelukkig. Veel afleiding van de andere kids, een leuke drukke en verantwoordelijke baan, dagen vliegen voorbij! en het zit vast goed....maar goed, wel altijd prettig om de bevestiging te krijgen natuurlijk
Dan ga ik het ook op mijn werk aan iedereen vertellen want de kritieke periode zijn we sowieso al voorbij, fijn weekend meiden!!!

 

Dank jullie ladies! Toch een bevestiging en ook heel unaniem.
En Dorri, volgens mij zijn onze dochters beetje even oud ( de jouwe maar een half jaar ouder dacht ik, mijn dochter is van mei 2008), dus kwa leeftijdsfase en dus nu de ervaringen ( zwangere moeder) heel vergelijkbaar...
Vannacht is ze ook weer wakker geworden en ging ik naar haar toe om mee naar wc te gaan. Eerst leek het daarna goed te gaan maar ineens hoorde ik haar weer huilen en toen dreigde het weer op drama uit te lopen (gordijn niet goed, deken niet goed, ik had het allemaal niet goed gedaan, huilen...). Toen heb ik haar meteen in de arm genomen en ben bij haar in bed gekropen. En dat werkte heel erg goed, deken enzo was meteen geen probleem meer en ze was ook heel snel weer rustig. Ze is momenteel ook heel erg op mij, mijn vriend/ haar vader wil ze op dat soort momenten eigenlijk niet zien, alleen maar Mama, Mama. Vind het erg vervelend voor hem ook want ze is echt soms erg bot tegen hem. En ook extra vermoeiend voor mij natuurlijk, want ik vind het s'avonds ook juist even een keer fijn om op de bank te zitten ipv haar bedklaar te maken etc.
Maar als ik jullie feedback zo lees denk ik ook dat ik maar beter verder toegeef, het blijkt te helpen. Wel zwaar soms, en ik vraag me af hoe het straks met de baby gaat als die s'nachts ook nog eens mijn aandacht wil... Nou, we zullen zien, gelukkig ben ik dan ook een tijdje vrij en onze dochter overdag op school, kan ik vaak samen met de baby dutjes doen... Hopelijk 😉

 

Chaibi, zeker herkenbaar, dat het anders is dan de eerste keer. Ben er ook echt weinig mee bezig geweest en heb lang gewacht met spullen kopen. Heb ook een baan die me goed invult en waar het tot voor kerst nog retedruk was. Begin nu langzamerhand wat af te koppelen, projecten die binnen komen 'jammer, leuk project, maar even niet meer voor mij' ( ook gezien ik tot mid augustus vrij ben 😁Ben momenteel pas aktief met van alles te verzamelen, kopen en lenen 2e hands, maar echt eigenlijk nu pas begonnen. geboortekaartje enzo ook nog niet, maar ja, mensen komen er ook zo wel snel achter dat ikbevallen ben 😉
Eigenlijk leer je na zo'n eerste keer ook pas dat een baby in het begin niet echt veel nodig heeft, dus dat komt allemaal wel goed.

Net heb ik weer gehoord van mijn buurvrouw naast me dat ze zwanger is, van de derde. Het is hier een heuze geboortegolf in de straat straks, echt enorm! Vooral ook een aantal onverwachte (zoals bij ons) Met onze dochter hebben we al het geluk dat ze veel speelkameraadjes van haar leeftijd in de straat heeft, maar de baby heeft over een paar jaar pas echt ruim de keuze. Ik tel er nu 8 babies die of net geboren zijn of nog onderweg zijn t/m juli. Niet normaal!! Dat wordt een gehuil straks in de tuinen, haha!! Wel leuk, er wordt hier namelijk veel samen gespeeld buiten, met name in de zomer, en onze oudste is ook al zo'n gipsy die graag de hele dag onderweg is met de kindjes in de straat.

 

@Zomersproet: gewoon je eigen gevoel volgen wat je dochtertje aangaat. Zo te horen doe je dat al goed. Ons zoontje was heel blij met de geboorte van zijn broertje, maar na een week of 2 na de geboorte begon hij ook anders te gedragen. Continue grenzen opzoeken en het liefst eroverheen. Alles was een strijd. Terwijl hij heel blij was met zijn broertje en absoluut niet jaloers op hem was. Maar blijkbaar toch een reactie op alles wat gebeurd was de laatste tijd. We hadden toen ook bedacht dat mijn man veel met hem zou gaan doen, omdat ik de handen vol had aan de kleine. Maar heb hem toen toch even een keer apart genomen en we hebben toen samen filmpjes zitten kijken en cakejes gebakken. Je zag hem gewoon helemaal oplichten. Even die 1-1 aandacht van mama.
En jullie ook al een babyboom in de straat. Hier ook. We klaagden wel eens dat er zo weinig kleine kinderen in de straat woonden, maar vorig jaar is ons zoontje geboren en daarna zijn er 4 zwanger geraakt. Inmiddels zijn er 3 geboren (allemaal meisjes) en de 4e zal ook niet al te lang meer op zich laten wachten. Dus we hebben ons hcg goed verspreid....hihi...
@Chaibi: ik was ook zo laat de tweede keer. Niet omdat ik niet eerder wilde, maar je merkt gewoon dat je erg druk bent en dat een tweede zwangerschap er meer 'bij' is. Ik wilde ook iets anders in de babykamer (andere gordijntjes en een andere kleur) en ik kwam er maar niet uit wat ik wilde. Ik wist wel wat ik wilde, maar kon dat nergens krijgen. Uiteindelijk had ik 3 dagen voor de geboorte de babykamer af.
Overigens gisteren kwam er iemand die een wipstoeltje op kwam halen die ik op mp had gezet. Ik vroeg nog heel belangstellend of ze ook en kleine had. Maar ze zei dat ze 14 wkn zwanger was. Vond het nogal vooruitstrevend om met 14 wkn zwangerschap al aan de baby-uitzet te denken, laat staan aan een wipstoeltje. Ik heb bij mijn oudste overigens ook pas na de goede 20 wkn echo voor het eerst iets kleins durven kopen, een paar rompertjes. Maar de babykamer zijn we pas rond de 30e week aan begonnen.

We hebben gisteren het babybedje om moeten ruilen voor een ledikant. Ik had voor mijn beide zoontjes de eerste tijd het bedje waar ik (en mijn broer en zus) ooit zelf in geslapen hadden. Maar dat is een bedje uit de jaren 60 en dus niet verstelbaar. Sinds kort gaat de kleine man op de knietjes zitten, dus het werd gevaarlijk. Maar moet zeggen dat ik het toch wel moeilijk vond om dat bedje af te breken. Bij de oudste zette je dat nog gelaten op de zolder, omdat je wist dat we toch nog voor een tweede wilden gaan. Maar nu zal er geen kindje meer komen, dus echt de afsluiting van... Had er gisteren echt last van.
Het bedje is nu weer terug naar mijn ouders. Hopelijk komt er ooit nog iemand in de familie die hem weer een keer zal gebruiken.
Mijn man begint nu ook steeds over echt dingen wegdoen en dan breekt mijn hart. We hebben dat wipstoeltje wel weggedaan. Maar die hebben we vorig jaar na de geboorte gekocht, maar heeft mijn zoontje amper in willen zitten. Dus dat deed niet zo'n 'pijn' om die te verkopen. Maar mijn man had het ook over de kinderwagen om die maar weg te gooien als de kleine eruit zou zijn (verkopen had volgens hem geen zin meer omdat de rem kapot blijkt te zijn). Maar als ik dat dan hoor dan draait mijn hart een slag om.

 

och meissie ik kwam even kijken hoe het hier is. Zie ik dit verdrietige bericht. Het mocht dus toch niet zo zijn.
pfffff heftig. Neem je tijd om alles een plekje te geven

 

@ Anjou, bedankt voor je berichtje. Ja dat was wel even schrikken vorige week. En ik had er best een goed gevoel over maar helaas. Hoe gaat het nou met jou? Heb jij het inmiddels een plekje kunnen geven? Op zich ben ik ook wel wat opgelucht dat er nu duidelijkheid is en we het af kunnen sluiten. Maar ik zit nog wel met 'wat als het wel goed was gegaan'. Ach ja, komt vanzelf allemaal op z'n plek denk ik. Momenteel nog steeds geen vloeien enzo dus gisteren toch maar contact met het ZH gehad. Maandag staat een curettage gepland. Nu maar duimen dat het toch nog spontaan gaat voor die tijd want dit zou de 5e keer zijn voor curettage...veel te veel vind ik!

@ Zomersproet, lastig lijkt me dat met je dochter maar inderdaad kan het een vraag om aandacht zijn. Zelf laten doen met gordijn, deken enzo, werkt dat? Hier ging mijn dochter spontaan weer in haar broek plassen (al ruim 4 jaar en al een jaar uit de luiers). Volgens mij puur om de aandacht. Lastig hoor. Inmiddels gaat het goed. Voor s nachts naar de WC heeft ze een eigen zaklampje bij haar bed zodat ze alles goed kan zien en dat vindt ze helemaal top. Sindsdien horen we haar niet meer. Maar goed ze is nu 5,5 dus wel even wat jonger dan jouw dochter. In ieder geval hoop ik dat je snel een manier vindt om ermee om te gaan.

 

O dat hoop ik ook dat het spontaan doorzet. Dat is fijner.
Hier gaat het redelijk. Voor mijn verstand heb ik er vrede mee. Maar gevoel zegt onbewust toch wat anders. Ben na de kerstvakantie nog een weekje ziek thuis geweest. Was zo moe, kon alleen maar huilen enz. Toch onbewust opgekropt en weggewuifd denk ik.
Komt denk ik ook dat ik deze week uitgerekend zou zijn van de MA. Dan heb je inderdaad erg sterk dat gevoel van wat als.......................

En veel klachten van de pil, misselijk, buikpijn, zere borsten (en nu niet zwanger meerdere keren getest) maar dat geeft geen fijn gevoel.

Stapje voor stapje aan het afsluiten. We hebben een prachtventje. Over 5,5 week wordt die al weer 3. Zo leuk.

Denk jij ook aan jezelf!!! Had het je zo gegund

 

Dag allemaal!

Een tijdje er tussenuit geweest hier. Hoe is met jullie allemaal?

Ik heb afgelopen dinsdag mijn 20 weken echo gehad (was op dat moment alweer 22 weken ver). En alles was in orde! We zijn zo gelukkig. Des te meer omdat het zo onverwachts is ontstaan. Ik ben zielsgelukkig en mijn zoontje kan niet wachten om grote broer te worden.

Hoe is de status hier? De probeerders, de stoppers en de zwangeren? Hoor het graag. Ik zal proberen om ondanks de drukte weer wat vaker te komen kijken en meeschrijven. Het is tenslotte best bijzonder op deze leeftijd met zwanger zijn/worden bezig te zijn. De meeste zwangeren die ik ken zijn minstens 10 jaar jonger :-D.

Liefs van mij!

 

@Anjou: lijkt me best verwarrend als je verstand en gevoel regelmatig nog met elkaar botsen. Ook verwarrend als die pil ook nog van die klachten veroorzaakt die ook bij een zwangerschap kunnen horen. Na mijn MA ging het na een tijdje lange tijd goed met mij (dacht ik). Tot maanden later ineens de uitgerekende datum dichterbij kwam. Toen kwam het toch wel weer even in alle hevigheid terug. Mocht je een keer van je af willen schrijven, weet dat we er voor je zijn.
@Borelli: jij a.s. maandag toch maar een curretage. Kan me voorstellen dat het nu ook slopend is als je weet dat het niet goed zit en het komt maar niet. Een dikke knuffel!
@Juffie: hoe is het nu met je? Gaat het wel goed met je?
@Nederbelgje: jemig, jij al weer 22 wkn. Jij gaat echt als een speer. Ja, ik voelde mezelf toen best 'piep' toen ik zwanger was. Maar toen ik met zw.zwemmen samen moest zwemmen met een zwanger meisje van 24, ja, dan realiseer je je dat ik niet zo piep meer ben....

Hier een drukke week achter de rug. Op het werk is het druk. Onze oudste zit niet lekker in zijn vel, dus komt 's avonds iedere keer uit bed, huilt veel op school. We hebben hem zelfs deze week een keer een middag thuis gehouden om hem even te laten bijtanken. Heb hem toen uit zitten horen of er misschien iets op school is gebeurd. Kreeg toen met veel moeite eruit dat hij het moeilijk vond op school. Heb toen navraag gedaan bij de juf en ze blijken nu met de cito bezig te zijn en dat is inderdaad pittig. Dus op de een of andere manier vindt hij dat moeilijk en wordt hij onzeker en wil daarom dus niet graag (meer) naar school. Dus dat is wel sneu als je een kind zo ziet worstelen. Heb hem al gezegd dat hij best mag zeggen als hij iets niet snapt, heb aan de juffrouw ook wat oefeningen gevraagd die we dan thuis kunnen oefenen in de hoop dat hij daar wat meer zelfvertrouwen van krijgt. Maar goed, uiteindelijk moet hij het toch zelf doen.
Vandaag is de jongste al weer 10 maanden. Sta er versteld van hoe snel de tijd gaat. Over 2 maanden is hij al weer een jaar. . Meneer rochelt als een oud mannetje en sinds gisteren begon hij soms ook uit het niets te huilen. Vandaag dus maar even langs de huisarts gegaan en het mannetje blijkt een oorontsteking te hebben. Gelukkig niet zo erg, dus de dokter vermoedde dat het vanzelf (met neusspray) over zou gaan.

 

@Anjou: wat vervelend die bijwerkingen van de pil! Wat een troep dan die hormonen he. Sterkte, lastige fase nu.
@Borelli: hoe is het nu? Hoop zo dat je lijf zelf gaat reageren of vind je curretage prettiger omdat het dan zeker weten helemaal schoon is? Heel naar dat je dit nu moet doorstaan, sterkte!!!
@sneeuwmees: o de citostress! Wat sneu dat ze al zo jong gevoel krijgen het goed te moeten doen he. Ik vind dat zo lastig! Verwen hem maar even flink zodat hij voelt dat hij het hartstikke goed doet, hoe de cito ook gaat. En de jongste alweer tien maanden, snel he! Lekker van genieten van die dreumestijd!
@Nederbelgje: fijn dat alles goed gaat!! Al over de helft! Heb je al een flinke buik of valt t mee?
@Zomersproet: hoe is het nu met je dochter? Zo jammer dat je niet even in haar hoofd kan kijken wat deze fase nu veroorzaakt! Hopelijk gaat ze snel weer makkelijk slapen zonder allemaal 'eisen'. En durft ze weer alleen naar wc. Volgens mij was ik vroeger zelf bij vlagen ook zo en mijn ouders bleven heel lief en geduldig maar wel duidelijk. Mocht ook niet zomaar bij ze in bed, ja eventjes en dan ging mijn moeder weer mee naar mijn bed en bleef daar dan bij zitten. Wat een geduld! Vraag me af of ik zo geduldig zal zijn
@Chaibi: nog even geduld en dan heb je de uitslag! Zie je er erg tegenop of kan je het nu wel loslaten?

Hier: deze week flinke griep gehad en dus thuisgebleven. Zoontje is wel naar m'n ouders gegaan afgelopen twee dagen. Daardoor even echt bij kunnen komen en uitzieken. Voel me nu weer sterker. Met m'n vriend gaat het ook weer beter. Praten weer meer, hij overlegt meer. Moet ook wel, want als alles goed blijft gaan, is het appartement verkocht! En dat betekent nog twee maandjes hier en dan verhuizen naar mijn droomplek, het huis van mijn voorouders! Als verkoop doorgaat (ben het type eerst zien dan geloven, dus eerst die handtekening zetten en dan is het echt!) drukke tijd dus, want er moet nog flink verbouwd worden. Gelukkig besteden we dat uit en helpen mijn ouders ENORM!
Verder gisteren besloten dat ik NIPT laat doen. Mijn arts vroeg het me en vertelde dat ik gezien onze eerste zoon er direct voor in aanmerking kom. Combitest enzo wil ik niet, heb niets aan procenten. Maar door NIPT (heb aan onderzoek meegewerkt destijds met onze eeste zoon) ben ik wel van de continue spanning af 'is het wel goed'. Is uitslag niet goed, dan grijpen we niet in, maar dan hebben we zekerheid. En zekerheid daar kan ik veel beter mee omgaan dan onzekerheid. Ik hoop vandaag van verloskundige te horen wanneer test afgenomen kan worden.
Volgende week termijnecho en ik hou er rekening mee dat hartje al is gestopt, maar huisarts en mijn moeder vinden dat ik moet vertrouwen op mijn kwaaltjes en denken dat het wel goed zit. Ja, makkelijk gezegd....

 

@Juffie: wat fijn dat het beter gaat tussen jullie. Ja, met meer praten en overleggen heb je vaak al meer dan de helft van het probleem te pakken in veel relaties. En wat een geweldig nieuws dat jullie appartement zo goed als verkocht is (en daarmee de stap naar je droomhuis dichterbij komt). Dat zal echt een opluchting voor je zijn! Ben heel blij voor je. Zal ook voor je ouders een prettig gevoel zijn dat jullie naar dat huis kunnen verhuizen straks!

Ja, het is wat met de cito-stress. Terwijl ze op school er niet alles aan ophangen. Ze nemen de uitslag mee, maar vergelijken dat meer ook met hun eigen observaties van het hele jaar. Maar toch voelt hij het als een soort druk. Herken het wel van mezelf, want als ik vroeger het woord examen hoorde, sloeg ik ook op slot. Denk dat ik mijn examens ook minder goed gemaakt heb, dan ik zou kunnen, gewoon door de druk van het woord examen wat er op lag. Kind van zijn moeder dus blijkbaar.
Maar hoop dat hij snel beter in zijn vel zit, want een kind huilend achter laten op school is vreselijk.
De jongste werd tegen de ochtend wakker en na het voeden heb ik hem teruggelegd. Maar na korte tijd weer huilen. Weer eruit, toch maar even een zetpil gegeven. Toen weer gaan slapen, maar na een uurtje was hij weer wakker. Ondanks de paracetamol kon je merken dat hij duidelijk nog niet in zijn hum was. Drinken ging niet al te goed en heb geprobeerd een bordje pap te geven, maar ook dat was veel huilen. Na een tijdje kruipen nu dus maar weer in bed gelegd. Zo sneu!
Ga nu maar snel de emmer sop vullen, want ben een hoop van plan, en de enige mogelijkheid iets te doen, is als hij slaapt. Dus tot later....!!

 

@Borelli, wat vervelend dat het toch op een curettage uitloopt als je juist zo lang hebt zitten wachten, vond je cytotec geen optie? Ik heb daar toen voor gekozen. Ik was wel teleurgesteld dat het niet vanzelf op gang kwam, maar met de pillen had ik wel een beetje het gevoel dat mijn lichaam het had gedaan. Ik was dan gelukkig ook meteen schoon, dat scheelt natuurlijk. Maar 17 jaar geleden had ik een abortus, en was daardoor erg bang voor curettage. Ik wens je in ieder geval veel sterkte en kracht de komende tijd.

@anjou, goed om weer eens van jou te horen. Ik gelof graag dat je een zware tijd doormaakt, en de korte en donkere dagen helpen daar zeker niet bij. Sowieso als je uitgerekende dag dichtbij komt, jeetje, zwaar! Het enige wat je misschien kan troosten is dat de MK je misschien heeft bewaard voor nog meer verdriet, wie weet wat er niet goed was met het kindje en waar je anders allemaal doorheen had moeten gaan...

@sneeuwmees, sneu dat je zoontje zo'n zware tijd heeft. Het is zo moeilijk, je kan ze niet echt helpen en wil zo graag dat ze altijd blij zijn en het naar hun zin hebben. Heel moeilijk als je kind niet lekker in zijn vel zit, en vooral ook nog niet zo communicatief zijn dat je makkelijk erachter zou kunnen komen wat er nou speelt. Veel aandacht en begrip is volgens mij toch het enige dat je kunt bieden.

@juffie, ik duim voor je volgende week. Het blijft spannend, elke keer weer. Maar je hebt ook lekker veel op je bord momenteel lijkt wel, misschien ook juist een goede afleiding 😄

 

Hi, bedankt allemaal voor jullie support. Keuzes wat te doen als MK niet spontaan gaat, blijven lastig. Als je maar lang genoeg wacht, komt het uiteindelijk wel maar kan je dat. Na een kleine week was ik al klaar met wachten dus vandaar curettage ingepland. Ik mag me maandag al om 7 uur in het ziekenhuis melden en ik sta als eerste op de planning. Bij mijn andere MK's heb ik 2x pillen gebruikt echter beide keren zonder succes dus daarom deze keer niet voor gekozen. Inmiddels ben ik wel een beetje aan het vloeien dus misschien niet de juiste keuze om geen pillen te gebruiken....Als je alles van te voren weet. Misschien komt het dus nog spontaan vandaag of morgen en anders dus maandag. Daarna kunnen we het dan in ieder geval afsluiten.

We hebben al een korte vakantie met z'n 2en geboekt in februari en gaan vanmiddag naar een ander huis kijken dus al volop bezig met andere dingen want deze situatie heeft wel impact op mijn humeur en daarmee onze relatie. Op naar betere tijden dus.

@Juffie, dat ik gaaf zeg van jullie appartement. Hopelijk komt het helemaal rond. Wanneer heb je de echo? Ik hoop echt dat het helemaal goed zit met je ukkie! Spannend!

 

Vandaag een kleine mijlpaal bereikt, ook voelt het misschien maar voor mij zo: mijn dochter heeft het proefzwemmen voor diploma A gehaald na 2 jaar en 4 maanden (!) op zwemles te hebben gezeten!!! Volgende week mag ze afzwemmen, kennelijk is dat in principe maar proforma en laten ze dan niemand meer zakken die het
proefzwemmen heeft gehaald. Net op tijd voordat de baby er is 😀
Ik was zo zenuwachtig toen bij het kijken, empn wat was ik toen trots, en zij zei ook dat ze trots op haarzelf was- goed voor haar zelfvertrouwen!
Het gaat momenteel ook stukken beter. We zijn vooral bezig met positief belonen (als je deze week heel goed meedoet s'ochtends mag je vriendin in het weekend bij ons slapen bv, ipv afgelopen week meteen toe te geven aan haar wens)
We zijn er nog niet helemaal natuurlijk maar het gaat al stukken beter!

 

@Borelli: hopelijk komt het toch vanzelf op gang. Zou het fijnst zijn, al heb je het niet zelf in de hand. En ook goed dat jullie met allemaal dingen bezig zijn om weer vooruit te kijken. Een ander huis en een vakantie. De komende tijd zullen er nog veel momenten van vallen en opstaan komen. Maar gelukkig ook mooie dingen om naar uit te kijken.
@Zomersproet: wat fijn dat je dochtertje volgende week al mag afzwemmen. Herinnerde mij er ook nog even aan dat wij ook nog steeds op zoek moeten naar zwemles voor mijn zoontje.

Mijn man is weer werken, kinderen liggen op bed. Mijn oudste is ook netjes in bed gebleven ipv 4 keer uit bed komen. Zit even moed te verzamelen om te gaan strijken. Maar kan me er niet toe zetten.
We waren gisteren weer op bankenjacht. Toen we in zo'n winkelcentrum waren, zat mijn man bij een vacature-bord te kijken en zag een vacature die hem wel wat leek. Vanmiddag wilde hij er al op reageren.
Hij heeft nu een vaste baan (voor wat het waard is), maar is vrachtwagenchauffeur en moet ook nachtdiensten werken. Dat is op zich wel een hele aanslag op hem en ons gezinsleven. Dus snap dat hij daar wel vanaf wil (en ik op zich ook wel).
Aan de andere kant is het wel een baan die zich helemaal om mijn werk heen 'vouwt' en in de weekenden is, dus met relatief weinig uren, heeft mijn man vaak toch een leuk salaris door alle toeslagen (150 of 200%). En daarnaast heeft hij zo'n geweldige baas, waar ik gelijk voor zou tekenen als ik zo'n baas kon krijgen. Over een jaar loopt mijn ouderschapsverlof af en ik wil dan echt minder gaan werken (dus ook minder inkomen). Dus ja, ik ben best huiverig als hij dit allemaal opgeeft als je niet weet wat je ervoor terug krijgt. Komt misschien ook wel door mijn instelling dat ik heel loyaal ben aan een baas en hij dat minder (of niet) heeft. Maar ga ervan uit dat hij (veel) minder gaat verdienen als hij nu doet en vraag me dan af hoe het moet als ook minder wil gaan werken. Ik voel er weinig voor om zelf bijna fulltime te blijven werken met 2 kleine kinderen.
Dus ik vind het dan moeilijk heel enthousiast te doen als hij al een heel formulier met cv op gaat sturen. Hij zei er al wel bij dat het alleen maar een sollicitatie is en dat hij heus niet zo maar ergens intrapt. Maar toch...

 

Pfff...wat ben ik blij dat ons huis onder voorbehoud verkocht is, begin nu de opluchting goed te voelen! Leverde bij mij ongemerkt toch heeeeel veeeeeel stress op merk ik nu.
Vrijdag heb ik de termijnecho, zo spannend! Volgende week maandag de NIPT. Door onze eerste zoon, hij had Down, kom ik direct in aanmerking voor deze test. Twijfelde eerst, maar dan weten we het tenminste en is die stress er niet.
Weten jullie of het zo is dat je dan automatisch weet of het jongen/meisje wordt?

 

@borelli

Hoe is het gegaan vandaag?