hier echt precies hetzelfde.. morgen of kan ook nog overmorgen of anders zaterdag.... zondag?? kan ook nog... inmiddels is mijn hoofd en mijn lijf van slag.. van de "verwarring" ben ik aan het snoepen geslagen terwijl ik helemaal geen snoeper ben...
Mar, super zeg, je bent gewoon zwanger Haha, en dan al zo slap, nou he, dan is het in elk geval allemaal "echt" Ik heb al buikpijn trouwens, dus het wordt vast morgen al! Tecla, zeker bellen, dat zeggen ze toch altijd? Ik heb ook een paar x aan de ctg gelegen, geeft niets als het dan toch normaal is, alleen maar beter
Heb je nog een keer getest Dorri, of wacht je nu af? Sorry als ik niet op iemand reageer, ik pier hier af en toe stiekem langs vanaf mijn werk
ik heb vanmorgen dus getest, maar omo wit.. ik zal morgenochtend gewoon weer testen, heb ze liggen dus kan de drang toch niet weerstaan morgenochtend. mits ik dan al ongesteld ben natuurlijk.. dat kan ook.. Ik voel m,n buik af en aan de hele dag door maar ik weet echt niet meer wat ik daar van denken moet.. is het vanwege aankomende mens of vanwege een eitje wat er zich thuis maakt... geen idee.. mijn borsten steken ook nog s sinds vandaag dus ik heb echt geen idee meer nu... ik zal jullie morgen hier de uitslag doen straks lekker spaghetti maken met mijn dochter van 6 en heel veel knuffelen, dat leid lekker af. Mijn lieve vriend heeft avonddienst dus zodra mijn dochter op bed ligt volg ik haar snel met netflix op mijn laptop en een grote kop thee.. lief zijn jullie! het lucht op hier te kletsen.. het is hier tenminste niet zo hysterisch druk als bij de andere topics/groepen (of mag ik dat niet zeggen) lfs, Dorri
Bedankt voor jullie lieve opbeurende reacties! In het ziekenhuis zeiden ze ook 'gewoon bellen als je ongerust bent, jij bent de enige die leven kan voelen'. Gelukkig was alles goed vanmiddag. Genoeg beweging, hartslag was goed (half uur aan de ctg gelegen) en genoeg vruchtwater. Geen zorgen dus. Ze zag ook dat als ik een kleine plop voelde de baby toch echt goed bewoog. Die placenta dempt helaas een hoop gevoel. Maar ik ben opgelucht! Mar77, ECD staat in mijn geval voor eiceldonatie. Na een traject van 6 icsi behandelingen hebben wij ons erbij neer gelegd dat zwanger worden met mijn eicellen geen optie meer was. Gelukkig hadden wij de mogelijkheid om uit te wijken naar Spanje. Nu ben ik zwanger dankzij een anonieme eiceldonor, die wij heel dankbaar zijn. Succes aan meiden die nog in spanning zitten, ik duim voor jullie!
Eindelijk kom ik weer een topic tegen voor vrouwen die niet zo piep meer zijn! Mag ik meeschrijven? Kan wel wat steun gebruiken en schrijven met vrouwen wat meer rond je eigen leeftijd voelt toch anders. Ik ben 46 en heb twee volwassen kinderen uit een eerdere relatie. Op m'n 39e en 41e bevallen van twee prachtige meiden. Inmiddels dus 46 en twee dagen terug kwam ik erachter dat ik zwanger ben... Niet gepland dus ik ben nogal ondersteboven. Over m'n man maar niet te spreken want die wil het echt niet. Om het lastiger te maken.. Ergens tussen vandaag en donderdag is mijn nod. De kans dat het mis gaat is groter dan dat het goed gaat op mijn leeftijd, ergens tussen de 50 en 75% kans op een miskraam las ik. Dus het is toch afwachten. Maar blijven testen ook de komende dagen. Ik dacht dat m'n test vandaag iets lichter was, al was hij na 5 min wel donkerder dan die van gister. Maar met drogen werd hij wat lichter dan die van gister. Daar is nu, een paar uur later niets meer van te zien. Ook niet donkerder maar ze waren al best donker. Kruidvat testen schijnen ook veel later of niet te knallen tegenwoordig las ik. Maar ja..ik weet het dus even niet meer. 46...jee.. vind het zelf wel érg op leeftijd om nog een kind te krijgen, en met een man die echt niet wil... Maar abortus wil ik niet, en mijn man weet dat, al snapt hij daar niets van. Tuurlijk is de kans dat het mis gaat groot, zeker omdat mijn test in de 1e instantie wat lichter leek. Of geldt dat niet omdat je niet mag aflezen na 5 min? Dan was hij juist donkerder, na 5 min. Maar ja, leven in het moment is toch even lastig nu. Je denkt en voelt toch vooruit, als het wél goed zou gaan. Wat dan? Gaat heel moeilijk worden als je man niet wil.
Jeetje meid, gefeliciteerd, wat bijzonder eigenlijk, maar ook o jee, wat een schrik. Ik ben iets jonger dan jij maar we zaten in feb/mrt in ongeveer dezelfde situatie. Ik had rr zelf ook veel stress van alleen. Ik heb toen heftige griep gehad met hoge koorts ondanks pcm en toen een mk met zes weken. Doe het maar even rustig aan, je weet idd niet hoe het loopt. Als het stand lijkt te houden kun je altijd nog rustig praten over het wat en hoe. Super lastig natuurlijk. Maar bij mij ging het dus mis en ik had achteraf spijt dat ik er niet eens van had genoten. Dat bijzondere gevoel van zwanger zijn
Dank je Schrikje41, die stress heb ik ook wel... heb er vandaag voor het eerst een wat positiever gevoel bij, maar die emoties wisselen erg. Piekeren, is het niet zielig voor het kindje? Als het 20 is zou ik al 67 zijn. Dat soort gedachten. Zal inderdaad ook een beetje proberen te genieten. Want hoe het ook loopt, hoe lang het ook gaat duren en wat er ook bij komt kijken, nú ben ik wel zwanger inderdaad. En dat is toch een wondertje. Wat naar dat het mis is gegaan bij je. Had je het er achteraf moeilijk mee? Dat het zo gelopen is? Natuurlijk is het nooit leuk maar kan me voorstellen dat als er zoveel bij een zwangerschap komt kijken, je niet hebt kunnen genieten door de stress, dat gevoel misschien pas achteraf komt omdat alles zo wordt overstemd?
Tecla, bedankt voor je uitleg en wat fijn dat je daardoor zwanger bent geworden zeg. Camille, welkom en gefeliciteerd. Maar poeh he wat zal jij geschrokken zijn. Eigenlijk zijn je gevoelens al wel heel duidelijk dat je het niet weg wilt laten halen, dus dat is fijn. En kan me voorstellen dat je piekert ook over de leeftijd die ertussen zit, maar aan de andere kant zou deze kleine wel een heel speciaal kadootje zijn! Ik wens je veel sterkte met het nemen van je beslissingen.
Dank je wel mar77, ik zit er wel erg mee in de knoop hoor. Ik weet dat m'n man echt voor abortus gaat, en het een hoop problemen gaat geven. Ga dus geen leuke tijd tegemoet als het zou blijven zitten. Ik zie dat jij ook net zwanger bent, gefeliciteerd! Je bent dezelfde tijd als ik uitgerekend. Alleen zijn de omstandigheden bij jou wat rooskleuriger
Hoi Camille, welkom hier. wat een moeilijke situatie. ik snap je gevoel, ik denk echter ook dat heel belangrijk is over de consequenties na te denken op langere termijn.. en dan heb ik het vooral over de band met je man.. ik denk dat hij net zo veel rechten heeft als jij.. en uiteindelijk moeten jullie wel op 1 lijn zitten om dit kindje echt oprecht te kunnen verwelkomen.. begrijp me niet verkeerd ik heb bewondering voor de pas op de plaats die je nu neemt.. maar ik denk wel dat je hier echt heel goed over na moet denken en vooral heel goed over moet praten met je man.. heel veel sterkte meis.. je kan hier altijd je verhaal en gevoel kwijt.. ik wens je heel veel sterkte en succes de komende tijd, dat alles maar zo mag lopen zoals je diep in je hart wenst! lfs, Dorri
lieve allemaal, goedemorgen deze morgen hoe gaat het met iedereen? Hier vanmorgen weer een tempdip naar 36.8 en een kleine koortsblaar op mijn lip. toch voor de zekerheid nog even een testje gedaan omdat ik L-Lysine wil nemen voor mijn koortsblaar en dat niet mag als je zwanger bent maar OMO wit wat niet echt een verassing was dus ik ben niet verdrietig.. eerder blij dat ik weer weet waar ik aan toe ben.. ik ben er wel achter dat vooral die onzekerheid, het niet weten me echt tot waanzin drijft af en toe. Maar ik weet voor nu genoeg.. mijn mens zal een dezer dagen doorbreken.. en ik hoop snel.. dan kunnen we weer verder.. Nu kan ik wel heerlijk van de Sauna genieten aankomende zaterdag met mijn vriend (Ik denk voor de positiviteit maar even in het voordeel van het niet zwanger zijn fijne dag allemaal! lfs, Dorri
Dank je wel Dorri. Dat maakt het zo moeilijk inderdaad, tuurlijk is het ook zijn leven, en de harmonie in ons gezin is ook belangrijk, zeker voor de twee kinderen die we al hebben. Ik denk ook niet dat we eruit gaan komen eigenlijk, hij wil gewoon echt niet.. Zo stellig als ik hierin overkom ben ik ook niet, mijn gevoelens wisselen enorm, het is heel verwarrend. Het is ook moeilijk je echte gevoelens te scheiden van alle problemen eromheen. En dan ook, zou hij uiteindelijk niet aan het idee wennen en uiteindelijk toch heel blij zijn met het kind? Zou ik het hem kwalijk blijven nemen als ik abortus zou plegen omdat hij het kind niet wil? Als ik het zou houden, zou het een breuk tussen ons veroorzaken? Pff..
Niet leuk Dorri, gelukkig ben je niet verdrietig. Onzekerheid is echt heel vervelend ja. We zouden beter kunnen ruilen he
@Camille: wat een verrassing zal die positieve test geweest zijn. Lastig inderdaad als je niet echt op nog een zwangerschap zit te wachten. Na onze tweede had ik het idee om de natuur de gang te laten gaan en als het ons gegeven mocht zijn, dat het dan prima zou zijn. Maar moet zeggen dat toen ik iets later dan normaal ongesteld werd, en ik even dacht aan misschien nog een zwangerschap, de angst en de paniek me ook even om het lijf sloeg (hoe moet dat met het werk, met de auto, het aantal slaapkamers in huis enz.). Voor mij, bleek het toen gelukkig loos alarm te zijn. Ik zou het even laten bezinken. Kan me voorstellen dat jullie allebei even heel erg geschrokken zijn. Wie weet ziet de wereld er over 2 wkn voor je man (en jou) anders uit als het ergste stof is neergedaald. En dan misschien eens om de tafel en een lijstje maken wat de voors- en tegens zijn. Vaak zijn het praktische problemen, die als je er even voor gaat zitten, best oplosbaar kunnen zijn. Want het blijft natuurlijk heel bijzonder dat moeder natuur je nog zo'n cadeautje heeft gegeven. @Dorri: balen, meid! Maar herken die opluchting wel. Als de testen omo-wit zijn, dan wil je (na de eerste teleurstelling) weer vooruit kijken. Hoop dus van harte dat je snel weer ongi wordt (uiteraard na de sauna van a.s. zaterdag).
Camille Welkom. Jeetje wat een scrhik maar toch gefeliciteerd. Inderdaad even laten bezinken. Bij jezelf maar ook je man. Even de tijd nemen en zien wat er gebeurd. Dorri: ja snap dat je blij bent dat je weet waar je aan toe bent. En dan een leuk vooruitzicht met een saunaatje!! Heerlijk Mar77: nu al slapjes. pff de eerste weken zijn wat dat betreft het moeilijkst. Sneeuwmees hoe is het met jou? Heb nu vast dames gemist? Hier twijfel alom. Vanmorgen bij de Gyn geweest voor nacontrole van de curettage. Eerlijk gesproken over de MA enz. En ja dan komt de leeftijd om de hoek. Morgen word ik 540. Als ik heel erg naar mijn verstand luist slik ik vanavond de pil nog. Heb altijd gezegd geen 40 en dikke zwangere buik. Die grens al wat verlegd naar proberen tot eind van dit jaar. Maar na de curettage en alles heb ik oprecht de twijfel of ik dit nog wel wil. Wil ik nog een keer zwanger. De belasting daarvan. Weer een klein babietje terwijl onze knul 2,5 en steeds zelfstandiger word. Maar aan de andere kant het gevoel. Een broertje of zusje voor onze knul. Niet altijd alleen ezn. (de wens om weer zwanger te zijn enz heb ik nooit echt gehad, mag ook bij de deur worden afgeleverd hahaha) Nou ja maar even laten bezinken. Morgen de BIG 40 beleven en dan maar kijken. Ben dan ook wel blij dat ik al ongi ben en weet waar ik aan toe ben. Dat word morgen een roseetje, biefstuk hahahaha
@Anjou: de grenzen heb ik inderdaad ook ruim verlegd en overschreden. Had voor mezelf ook altijd gezegd dat de 40 mijn eindgrens zou zijn. Maar ook ik had met 39 een MA en dan wil je toch weer verder. Toen nog naar de gyn geweest die als 'hulpmiddel' ivf voorstelde, gezien mijn leeftijd. Eigenlijk was dat ook weer een grens, want we zouden niet de mmm ingaan. Maar ja, toen gingen we ook daar in mee. En toen voor de derde poging zelfs nog naar Dusseldorf uitgeweken, omdat de mogelijkheden daar beter waren. We hadden toen al besloten om tot het maximum van 43 jaar er alles uit proberen te halen, om vooral geen spijt-gevoel later te hebben. Gelukkig raakte ik toen alsnog spontaan zwanger, vlak voor mijn 42ste. Herken je gevoel helemaal. Inderdaad even laten bezinken en morgen maar moed indrinken voor je nieuwe levensjaar...hihi.. Met mij gaat alles goed. Het is erg druk met een huishouden met 2 kinderen en ook nog werken. Mijn man werkt onregelmatig, dus dat is af en toe en hele puzzel om alles draaiend te houden. Had in het begin toen ik mijn spiraal had laten plaatsen wel wat spijtgevoel omdat het zo definitief dan over was. Maar kan het momenteel wel goed handlen en het geeft nu ook wel wat meer rust. Al krijg ik nog steeds de kriebels als ik een zwangere buik zie. Maar het is goed zo (zeg ik stoer tegen mezelf).