Dank je voor je lieve reactie. Dat van zwangere buiken heb ik niet gelukkig. Krijg dan meer de kriebels van oef. Wil ik dat wel Ja ben een gekke. Heb nu wel besloten om deze maand geen ovu-testen te doen. Ze zijn toch wazig bij mij en een rare cyclus. We gaan er gewoon een leuke maand van maken en dan zien we wel wat er gebeurd. En dec. is hier wel echt de grens. Ik weet dat die kan verschuiven maar daar zijn we allebei heel stellig in dus hoop dat ik die kan vasthouden. Heb ook al met de Gyn besproken dat ik me dan wil steriliseren dus hij zie sowieso tot ziens en ik hoop voor dec. Vond ik wel lief van hem. pff je man onreglematig werken dat is wel aanpoten dan inderdaad. Hier een man die vaak moet overwerken en dan is het met 1 al even puzzelen alhoewel dat steeds beter gaat nu hij ouder word
@Anjou: ja, het is inderdaad een heel gepuzzel steeds. We hadden eerst de werkdagen zo bepaald en doorgegeven. Als mijn man een nachtdienst heeft moet hij 's middags slapen. Dat zou hij dan gaan doen als de oudste op school zat en de jongste sliep. Dat ging prima, tot het grote vakantie van school was en we er geen rekening mee gehouden hadden dat onze oudste dan thuis is. Dus ja, dat was weer even schakelen. Het lost zich steeds wel op, maar het is wel een gedoe. Mijn man wil dus eigenlijk graag een baan zonder nachtdiensten, maar aan de andere kant heeft hij zo'n fantastische baas, die altijd heel begripvol is en waar veel mogelijk is en die vind je ook niet zo maar weer. Bovendien is het lastig een parttime baan in het transport te vinden, die ook nog eens op bepaalde dagen moet zijn ivm mijn werk. Dus we modderen nog maar even aan. Rigoreus dat je voor sterilisatie zou gaan. Ik ben daarvoor teveel een schijterd. Vond het spiraaltje al vrij definitief, ondanks dat die er altijd weer uit kan. Hoop dat een beetje gezelligheid de komende maand toch nog een mooi wondertje op mag leveren!
Jeetje Anjou en Camille, wat een emotionele rollercoaster is het nu met jullie gevoelens. Wat lastig zeg. Er is ook niemand die jullie kan vertellen waar je goed aan doet. Dat moeten jullie echt zelf zien uit te puzzelen. Vaak is het wel goed om alles even te laten bezinken, het antwoord komt dan vanzelf. Camille gelukkig hoef je nu nog niet te beslissen en wie weet draait je man bij als hij de eerste echo heeft gezien. Wat Dorri zegt vind ik ook een hele goeie. Zet samen de vors en tegens op een rijtje. Als jullie er niet samen uitkomen gaat 1 van jullie hoe dan ook heel veel verdriet krijgen van de uiteindelijke keuze die jullie nemen. Hopelijk kunnen jullie dat dan wel samen aan.Heftig hoor. Anjou, ook voor jou, hopelijk hoef je in Dec. niet alsnog te twijfelen of je de grens gaat verleggen en komt er voor die tijd gewoon weer een positieve test. Dorri, wat verdrietig dat je toch ongesteld gaat worden. Hoop dat het dan maar snel gebeurt. Geniet in ieder geval maar extra van je dagje sauna. Sneeuwmees, wat mooi dat je voor je 42e alsnog zwanger werd! Wisselende diensten zijn inderdaad wel lastig. Dan sta je er toch vaak in spitstijden even alleen voor. maar een geweldige baas hebben is in deze tijd ook heel belangrijk, dus als je man op zijn plek zit, zou ik nu niet van baan gaan switchen.
@Mar77: die banner staat je goed! Hoe voel je je verder? Last van kwaaltjes? Ja, ik ben zelf heel trouw en heb dit jaar mijn 25 jarig jubileum zelfs gevierd. Vandaar dat ik mijn man (ook) juist maar aanpraat om vooral niet te snel te switchen. Het gras lijkt altijd sneller groener aan de andere kant, maar is dat niet altijd. Ik zou willen dat ik zo'n baas als hem had.
Anjou alvast gefeliciteerd voor morgen! Veel plezier, geniet van je verjaardag (en de biefstuk!). Succes met je beslissing voor de toekomst. Dorri was rot voor je zeg. Het zou zo mooi zijn geweest. Hopelijk ga je een ontspannen weekeinde tegemoet. Camille jeetje wat een dilemma waar jullie samen voor staan. Niemand kan jullie adviseren denk ik. Ik hoop dat jullie er samen met elkaar uit gaan komen. Een paar berichtjes gaan over je grenzen verleggen. De vraag waar ligt je grens speelt natuurlijk bij elke cyclus of behandeling weer een rol. Ik heb ook gemerkt dat wij in onze kinderwens een aantal grenzen voorbij zijn gegaan. Ik ben 39 maar mijn vriend 50. Hij had er dus ook anders in kunnen staan. Nou ja, weet eigenlijk niet waarom ik dit opschrijf... Haha. Misschien omdat ik 40 of 45 eigenlijk niet te oud vind. Het gaat om je eigen gevoel en liefde die je je kind kunt geven.
Dank je sneeuwmees. Gefeliciteerd met je jubileum. Het gaat vandaag eigenlijk wel. Niet zo misselijk als vorige dagen. Haha daar wordt ik dan weer onzeker van. Ik heb de vk gemaild met de vraag of de eerste afspraak niet wat eerder mag. Nu pas met 9 weken eerste afspraak. pffff Dat duurt nog zoooooooo lang. Anjou, gefeliciteerd met je verjaardag. En volgens mij is er nog iemand jarig, maar ik weet niet meer wie
Wow Camille, wat een nieuws bij jullie. Op je 46e is dat idd wel echt even iets waar je goed over na wilt denken, sowieso als je er al kinderen hebt... Over wat je kind daarvan vind zou ik me niet zo veel zorgen maken. Toen mijn neef geboren werd was mijn tante 47 -ook ongepland- en ze had al 6 (!) kinderren ( dat was wel 41 jaar geleden, mijn neef is zo oud als ik). Hij zegt zelf dat hij altijd heel veel mama's en papa's had omdat al zijn broers en zussen (de jongste is 6,5 jaar ouder dan hij) altijd heel veel met hem deden en voor hem zorgden. Dus ook zijn je ouders oud of op gegeven moment overleden, je kind zal toch wel zijn oudere broers of zussen hebben. Maar wat het voor jullie en je levenskwaliteit betekent valt natuurlijk heel goed te bekijken. En daar kunnen alleen jullie over beslissen natuurlijk. Ik denk dat je wel heel goed achter een abortus moet staan. Zelf had ik er een met 24, omdat meteen de eerste of tweede nacht met nieuwe vriend raak - na een relatie van 7 jaar met een andere jongen te hebben gehad. Ik was er echt niet klaar voor, midden in mijn studie, we kenden elkaar amper. Na een jaar waren we nog steeds samen, en toen had ik echt een emotionele dip en heel veel spijt. Vandaag zijn we nog steeds samen trouwens, hij is de vader van mijn kind ( en de baby in mijn buik ) maar nu weet ik dat dat juist is omdat we het kind toen niet hebben gekregen. De relatie zou daaraan zeker stuk zijn gegaan, is mijn overtuiging. Zo'n abortus is emotioneel niet te onderschatten, maar het krijgen van een baby natuurlijk ook niet. Heel, heel heftig voor jullie allemaal. Hoop dat jullie er goed uitkomen.
Trouwens afagelopen week de uitslag van de combi test gehad. Best raar, je weet niet goed wat je te verwachten staat. En dan sat je na een A4tje met cijfers te staren. Gelukkig had iemand er bij gezet 'uitslag goed'! anders had ik het niet geweten. Trisomie 13 en 18 waren heel goed, dat zag ook ik ( 1:5237 en 1:2552) alleen trisomie 21 (down) was 1:258. Onder de 200 krijg je vervolgtesten aangeboden (NIPT enzo). Nu stonde er wel dat mijn kans gezien mijn leeftijd alleen 1:55 is! Dus dat is mooi verbeterd. Achteraf was dus voor mij de echo meest belangrijk, want daar praat je echt met iemand, en de echoscopiste zei dat met een nekplooi van 1,0mm en goede hartslag etc die ze had gemeten weinig reden tot zorg was. Op zo'n papiertje krijg je ook de bloeduitslag, maar dat is toch ook echt niet te begrijpen??! Ik heb intensief zitten googlen en denk dat ik wat info heb gevonden, maar het blijft vakchinees (weinig begrijpelijk dus). Nou ja, uiteindelijk hebben we wel besloten dat we niet verder gaan met testen (NIPT op eigen kosten bv) maar het hierbij belaten. En dat met name baserend op de goede echo. Maar wat was het moeilijk!! En wat geefft zo'n uitslag weinig info. Ik vind het eerlijk gezegd aarmoedig dat je in NL eerst dat traject moet doorlopen van combinatie test met alle onzekerheden er omheen, ipv meteen zo'n bloedtest te doen ( NIpT) die je veel vroeger en dan ook heel concreet feedback geeft! Ik vind het echt erg, en op welke blog je ook leest, geen enkele zwangere wordt er blij van de combi test!!
Idd ingewikkeld zo'n uitslag. Je hebt natuurlijk altijd de keus om gelijk voor de NIPT te gaan mits je het kunt betalen natuurlijk. Ik denk dat wij dat zouden doen. Vorige x leuk een vlokkentest bedacht maar toen ik daar lag had ik bijna spijt . Maar fijn dat de uitslag goed was Hier nog een omo test vanochtend, jammer. Maar ik voel me ook heel normaal dus het zou anders heel verbazingwekkend zijn Jammer altijd dat het dan weer zo'n tijd duurt voor je er weer iets aan kunt doen he. Eerst die hele ongi nog, pff geen zin in. Anjou vandaag jarig toch?! Gefeliciteerd! En was er niet nog iemand vandaag toevallig?
@Anjou: gefeliciteerd! Was de biefstuk lekker. De andere jarige was ik. Heb nu de grens van 43 bereikt. Dat is voor de verzekering en de mmm zo'n beetje de eindstreep. Vorig jaar hing deze leeftijd nog als een molenblok om m'n nek. Gelukkig kan ik daar nu om lachen met een mooie knul van 5 maanden op schoot.
Fijn dat hij er al is he je mannetje. Had je niks meer met die 43 te maken. Gefeliciteerd met je verjaardag!
Jij ook nog gefeliciteerd! Ja dat is dan wel even extra genieten, als je zo'n grens passeert en het helemaal niet meer erg is! Wij zouden ook nooit de molen meer in willen volgens mij. Dus mij maakt die 43 ook niet zo uit (duurt nog half jaartje @Mar, je bent zo'n beetje op mijn verjaardag uitgerekend zie ik! ). Ik heb ook niet zo'n stress om de tijd eigenlijk, het enige dat ik wel graag wil is elke maand mijn eisprong - als die er is - goed benutten. Dan hebben we het ieg nog geprobeerd, zeg maar. Nog niet ongesteld geworden trouwens. Lijkt wel weer een iets normalere cyclus dus! Zit nu op 3 wk 5 dagen.
Dank jullie wel, meiden! Ja, weer een jaartje ouder en inderdaad geen stress meer rondom het wel of niet zwanger worden. De afgelopen jaren was ik bij ieder jaar weer teleurgesteld dat ik weer een jaar ouder was en nóg niet zwanger was. Daar had ik gisteren voor het eerst geen last van. @Dorri: al ongesteld? Of tekenen dat het eraan zit te komen? Hoop dat het nog een dagje weg blijft. Je wilde toch nog naar de sauna gaan morgen? @Schrikje: de maand dat ik zwanger bleek te zijn, had ik er juist ook helemaal geen vertrouwen in. Ik voelde niets anders en juist de dingen waardoor ik wist dat ik ongesteld ging worden. Dat bleek dus niet het geval. Dus wie weet word je ook nog positief verrast. @Zomersproet: fijn dat de uitslagen goed waren! Ja, het is onderhand hoge wiskunde zo'n uitslag. Onze uitslagen waren ook goed en hebben ook niet meer verder laten onderzoeken. Je wilt ook niet je hele zwangerschap van het ene onderzoek naar de andere (met de stress van de uitslagen) hoppen. Met jullie uitslagen is daar ook geen reden toe om verder te laten onderzoeken, lijkt mij! Heel fijn voor jullie!
Schrikje, wat leuk, bijna op je verjaardag. Het zal de 28e of 29e zijn vermoed ik. Maar we zien welke termijn ze met de echo zeggen.
Hey meiden, bedankt voor het delen van jullie ervaringen, heel fijn! Ik heb inmiddels een goed gesprek met m'n man gehad. Mijn gevoel is heel wisselend. Gister had ik zoiets van dat het kind gewoon wilde houden, ten koste van wat dan ook. Voor hem is er echt geen ruimte voor een derde, hij vind dit al heel zwaar, de jongste is ook niet makkelijk en bovendien is zijn verantwoordelijkheidsgevoel zo groot, dat hij daar zelf erg onder lijdt en hij erg onder druk staat. Onze leeftijd vindt hij ook een groot bezwaar. Hij gaat zelfs zo ver, dat hij zegt dat ik de baby natuurlijk kan houden als ik dat zou willen, en hij altijd voor de kinderen zou zorgen, maar dat onze relatie dan over is. Natuurlijk wil ik dat niet. En zelfs als hij zou zeggen nou goed, we laten het komen, vraag ik me af, als hij er zo sterk over voelt, we het dan zouden redden. Een baby brengt veel met zich mee en zet alles nog verder onder druk. Wil ik dat riskeren voor m'n andere kinderen? Voor de 2e keer m'n gezin uit elkaar? Ik wilde het deze keer zo graag anders doen. En mijn eigen gevoel.. wil ik echt nog een kind? Eerder wilde ik dat niet. Nemen mijn instinct en de hormonen nu de overhand? Er zijn heel veel tegens, het is gewoon niet verstandig. De enige voor die ik kan verzinnen is dat het een kindje is waar ik ook veel van zou houden. Maar het staat me zo tegen het weg te halen, terwijl ik soms ook denk, ja, het is gewoon het beste. De 1e heb ik een vroege echo, ik ben dan dik 5 weken. Eerder kunnen ze ook nog niet veel zien. Eigenlijk hoop ik dat het voor die tijd al mis is gegaan, die kans zit er ook in op mijn leeftijd. De kruidvat test was wel goed donker gister. Maar de predictor early duurde heel lang en gaf maar een licht streepje. Later is hij wel donker opgedroogd, iets lichter maar dan de teststreep. Ook de testpoint early geeft een lichter streepje, wel goed zichtbaar, maar lang niet zo donker als de teststreep. Terwijl ik als ik van m'n kortste cyclus uit ga, ik nu 4 weken en drie dagen ben. Of 4 weken en 1 dag bij de langste. Maar goed, de kruidvat dus wel bijna net zo donker als de teststreep. met dezelfde urine trouwens.
Wat fijn zomersproet! Geeft inderdaad toch een hoop spanning en stress, die testen. Fijn dat de uitslag dan goed is. Gefeliciteerd sneewmees! mar77, die eerste tijd voel je je onzeker he, zijn je kwaaltjes in eens minder, ieks! Om dan de volgende dag ineens weer terug te komen en dan ben je er nog blij mee ook.