@Zomersproet: goh, wat goed dat je al gelijk terecht kon. En toch een hele geruststelling dat het geen bbz is. Blijft inderdaad de vraag hoe nu verder? Zou het in praktisch opzicht passen als het zo mocht blijken te zijn (ruimte in huis, werk, auto, financieel)? Dat zou voor ons qua ruimte bijv. in huis al een probleem gaan worden (wel oplosbaar, maar toch). Maar kan me ook voorstellen als jullie zouden zeggen, dat jullie gezin op zich compleet genoeg is...en je het goed vindt zo. Wat je ook besluit er is geen fout besluit. Misschien wel goed dat je man even op reis is (neem aan dat hij, ondanks dat hij op reis is, nu ook continue eraan denkt) en jij even je gedachten kan ordenen voor de volgende echo. Goh, wat kan je leven dan ineens op de kop staan, hè?
Inderdaad byzonder zomersproet, en wat sneeuwmees zegt, elk besluit wat je neemt is goed! Knuffel voor de komende weken!
Mijn man is er al. Dat gesprek hadden we donderdag - of nou, gesprek... Hij was heel duidelijk: 'ik wil ab-so-luut geen derde! Ik wilde al geen tweede en die kregen we omdat jij dat wilde. En denk je dat ik dan nu wel een derde wil? Ik ben er klaar mee, ik vind het stress, ik wil geen kind meer, punt uit.' Ik heb ook nooit over een derde zitten denken natuurlijk, maar deze omstandigheden zijn ook niet normaal. Ik zei dat ik er heel veel moeite mee heb om een abortus te laten plegen en toen zei hij dat we dus echt een probleem hebben. Want hij wil geen kind. Dus daar zijn we nu. Vreemde situatie nu, we leven onze dag en praten er dus helemaal niet meer over. Alsof het er niet is. Maar ja, woensdag is de afspraak bij de gyn weer. Ik heb het nog niet met hem over gehad maar verwacht toch wel van hem dat hij meegaat! Het stomme is dat ik nog snotverkouden ben (de griep gaat nu eindelijk langzamerhand wrg) en ML begint nu, heeft al precies dezelfde verschijnselen als ik had. We zijn dus ook allebei niet op ons best. Dus, makkelijker is de situatie er niet op geworden...
@Zomersproet: lastige situatie. Misschien heeft je man nog wat tijd nodig (en inderdaad een bezoekje aan de gyn waar hij het kindje met eigen ogen kan zien op de echo). Moet zeggen dat ik door jou nu ook steeds aan het piekeren ben, van wat als.... Mijn man en ik zijn niet zo voorzichtig meer, omdat ik dacht dat het op mijn leeftijd niet zo'n vaart meer zal lopen. Maar als ik dan jouw verhaal hoor en dat het bij jou eigenlijk onmogelijk was en het toch gebeurd... Zou me rot schrikken denk ik en net als jij de kluts kwijt zijn. Hoe voel je je verder? Heb je kwaaltjes eigenlijk (die je nu achteraf met een zwangerschap kan linken).
Ja, sneeuwmees, kijk maar uit!!!! Niet denken, ach, er kan toch niets gebeuren... Daar ga je! Kan het nog steeds niet geloven, maar ja, heb idd helaas wel de hele tijd dat kodderige gevoel- ben niet misselijk maar gewoon heel vaak van dat het er aan zit te komen. En heel moe ben ik ook, ik was dat al vergeten maar daar is het weer. Erg slopend. En mijn griep is nu in een hardnekkige verkoudheid veranderd, de heftige hoest is erg vermoeiend. Ik ga morgen weer naar werk maar hoop dat ik het een beetje volhoud. Verder probeer ik niet al te veel aan de zwangerschap te denken. Ik was net helemaal supr op gewicht- in een maand (januari) 4 kilo afgevallen en nu eens anderhalf kilo onder waar ik normaal altijd was. Ben dus eindelijk weer eens super slank. Ik hoop dat ik het wel even kan houden en niet meteen de zwangerschapskilo's er weer op krijg, dat gaat bij mij altijd vrij rap in het begin.
Inderdaad zomersproet, bij ons was het net zo. We kunnen toch niet zwanger worden dachten we... Nou dat is ook anders gelopen. Nou had ik er liever een andere afloop van gehad maar goed. Gisteren nog een test gedaan en die was nog knal. Ik was er al bang voor, ml mag niet eens naar mijn borsten kijken... Maar goed over een tijdje zal het kwartje voor mijn lichaam ook wel vallen. Ml gaat waarschijnlijk een 'knip' zetten want essure vind ik nou ook geen oplossing meer. Vandaag zijn we naar Oostenrijk gereden. Lekker een weekje weg zodat ik weer even op adem kan komen na deze periode. Zomersproet, succes komende woensdag en met je man. Super lastig lijkt me!
Dank je, borelli! Geniet van je week in Oostenrijk!! En nee, Essure kan ik dus NIET aanraden! Ik denk dat ML na deze episode ook maar onder het mes moet!!! Wij hebben eind Februari/ de eerste week van Maart een week in Zwitserland. Tot die tijd moeten we eruit zijn wat we doen want als ik NIPT test wil doen moet dat de week daarvoor het liefst. En de ingreep - mocht dat het moeten worden- moet anders ook daarvoor. En at allemaal nog rond Cleo's eerste verjaardag ook nog en familiebezoek van ML uit Canada. Ik kijk niet echt uit naar de komende paar weken, te veel aan mijn hoofd 😞 Maar jij hebt je rottijd gehad , geniet jij maar eerst lekker van de bergen en tijd samen en een nieiw begin!!
@Borelli: fijn dat jullie er even tussenuit gegaan zijn. Het is niet niks wat jullie hebben moeten doorstaan. Hopelijk doet de berglucht jullie goed. @Zomersproet: jemig, je hebt inderdaad een drukke tijd voor de boeg, waarin er veel keuzes gemaakt moeten worden en dat wat je ook kiest het ook weer spanning met zich meebrengt. Kan me voorstellen dat je daar nu helemaal als een berg tegenop ziet. Je man nog steeds in de afwijzende houding? Heeft hij geen vrienden waar hij mee kan praten? Het is lastig dat het nog zo pril is en het nu vooral jullie 'geheim' is. Maar misschien dat andere mensen hem ook jouw kant kunnen laten inzien of in ieder geval een opening daartoe kunnen geven. Hopelijk verandert hij door de echo morgen alsnog van gedachten.
Vanochtend bij de gyn geweest met ML. Er is hartactie maar vrij traag. De gyn zei dat het normaal harder slaat. Ook zag ze vocht naast de vrucht wat zou kunnen duiden op een beginnende miskraam. Maar het was ook weer zo vroeg ( 7wk 3 d) dat ze niet 100% zeker kon zijn dat het een MK wordt, misschien loopt het gewoon wat traag aan. Ik heb binnenkort een gesprek met de psycholoog, ze bellen me nog. En volgende week dinsdag weer een echo, dan zou er duidelijkheid moeten zijn. Het blijft lastig, maar ik voel wel ietswat van opluchting dat er kans is dat de natuur het al heeft bepaald... Ik zou daar vrede mee hebben. Maar we zullen zien hoe het er volgende week voor staat, misschien toch een doorzetter...
Ja Zomersproet dat zou ook kunnen dat de natuur zijn werk doet, blijft wel spannend lijkt me. Is er bij ML al wat gewijzigd? Wanneer heb je volgende week de afspraak?
De afspraak is dinsdag ochtend, dan ook met een andere gyn waarmee ik meteen kan bespreken wat plannen kunnen zijn mbt anticonceptie. Als ik bv een MK ga hebben en ik ga voor een curettage dan kunnen ze tijdens die ingreep meteen ook een andere vorm van sterilisatie doen via de buik. Maar goed, misschien is er geen sprake van een MK - zelf had ik het gevoel dat deze goed zit , heb ook echt zw kwaaltjes, maar ja, het zou gezien mijn leeftijd natuurlijk dik erin kunnen zitten dat het toch een MK wordt. Trouwens zou ik gewoon zonder complicaties zwanger kunnen zijn ook ondanks de Essure spiraaltjes in mijn eileiders, dat was namelijk eerst nog een vermoden van de gyn dat dat een probleem zou kunnen zijn. Morgen heb ik een gesprek met een psycholoog bij het zkh. Maar momenteel sta ik eigenlijk 95% achter het kindje. Als die er wil zijn, dan is het niet aan mij om het weg te halen. Gisteren nog even een wat beter gesprek gehad met ML. Hij begon er zelf over. En hij legde uit dat voor hem de mooiste tijd eigenlijk was toen we er maar een hadden. Dat hij ontzettend van Cleo houdt maar dat hij de tijd voor haar - als gezin- als vervullender heeft gevoeld. Dat hij het best zwaar vindt, s'ochtends en s'avonds de hektiek met twee kids, da naar werk. En dat hij bij de eerste alles veel intensiever heeft meegemaakt. En dat vind ik zo gek: ik geniet nu juist veel meer van de kleine. Bij de eerste vond ik alles zwaar, twijfelde vaak aan mij, vond haar pittig. Ik vind ons leven juist veel completer sinds Cleo er is. Ik vind het ongelooflijk hoe je allebei hetzelfde zo verschillend kunt voelen! Nou ja, hij zegt dus, met een derde iin nuis zijn we alleen nog ouders en bezig met de kids. En dat dit niet is zoals hij voelt en wil leven, alleen nog papa zijn. En dat hij juist geniet dat de oudste zo groot is en zelfstandig, dat je er gesprekken mee kan voeren. Eerlijk gezegd denk ik dat hij over 6 jaar net zo gaat genieten van Cleo- en mocht het zo zijn een derde kind. Hij is gewoon geen baby type. Ik snap wat hij zegt, alleen is het nu zo gebeurd zonder dat wij de schuld dragen, en alleen om zulke redenen kan ik het doden van ons kindje niet verantwoorden. Ik zou het echt niet kunnen T en C ooit te moeten vertellen, julloe hadden anders een brusje gehad, maar we vonden het zo al zo'n stress met s'ochtends en s'avonds en babysitter regelen werd alleen maar moeilijker, toen hebben we het weg laten halen. Ik had net een goed gesprek met mijn moeder , dat heeft ook geholpen. Mijn ouders wonen in dezelfde stad, mijn moeder staat op het punt haar bedrijf te verkopen en heeft dus ooit meer tijd (nu werken ze beiden veel). ze zei dat we er samen wel komen. Dus, mocht het kindje hier willen blojven en geen MK worden, dan ga ik wel een NiPt test doen maar niet zomaar de zwangerschap afbreken.
@Zomersproet: wilde je nog succes wensen, maar je was al geweest. Als het zo moet zijn, dan zou het fijn zijn als de natuur zijn beslissing hierin maakt. Al heeft dit kleine ukkie jullie al zo verbaasd, dat het mij niet zou verbazen dat er volgende week een mooie hartslag te zien is. Klopte de rest wel met de termijn? Nou, inderdaad nog even spannend dus.
Ze zei dat het moeilijk te bepalen was, de leeftijd. En dat het gewoon ook erg vroeg is. Volgens mij 7 wk 1 dag dus dat is zo vroeg toch ook niet? Nou, volgende week dan hopelijk meer duidelijkheid.
@Zomersproet: fijn dat je nu de reden van je man weet en dat je uberhaupt er over hebt kunnen praten. Ja, ik vind twee kinderen ook pittiger dan 1 en ook pittiger dan ik gedacht had. Maar aan de andere kant geniet ik, net als jij, zoveel meer van de tweede, juist omdat we er zo lang op hebben moeten wachten en des te meer beseften wat voor een wondertje zo'n kindje eigenlijk is. Dus voor mij heffen die gelukkige momenten met ons viertjes, de soms pittige momenten meer dan op. En als ik zelfs nu al merk hoeveel makkelijker het nu al wordt nu mijn jongste bijna 2 is. En dat wordt alleen maar beter. Kun je niet met je man afspreken dat jullie, als derde ukkie toch besluit te komen, wat meer quality time met zijn tweetjes gaan inplannen. Af en toe een bioscoopje, af en toe samen uit eten. Of dat je hem een avondje voor zichzelf gunt dat hij even kan ontsnappen aan de hectiek van het drukke gezin. Het zullen best even wat zwaardere jaren zijn. Maar ook ik ben van mening dat het ook een enorm geluk met zich meebrengt en ik blijf het toch een wonderbaarlijk iets vinden de manier waarop dit kleine ukkie zich een weg naar de baarmoeder heeft weten te vinden. Dit kindje zou wat mij betreft ook een kans verdienen!
Jeetje wat een verhalen van Borelli en Zomersproet. Heb er kippenvel van. Borelli veel sterkte. Zomersproet: ik kan me je worsteling wel voorstellen, maar wat een wonder der natuur. Wauw ! Ik wens je alle sterkte met wat jullie ook besluiten. Het geeft mij wel weer hoop dat op zich alles nog mogelijk is, ook al reken je nergens op en ben je bijna 40. De natuur kan je niet dwingen en niet voorspellen, dat bewijzen jullie verhalen wel weer. Hier na een paar drukke weken op het werk en carnaval, door voor ronde 2. We gaan er maar gewoon van genieten ongeacht de uitkomst
@Fimaro: fijn dat je veel afleiding hebt gehad en nu weer met frisse moed door kan naar ronde 2. Ben het met je eens dat je er inderdaad van moet genieten. Want er is niets zo vervelend als een verplicht moetje. Ik vond de begintijd toen wij er voor gingen wel erg leuk en spannend. Dus maak het in alle opzichten extra gezellig en wie weet... @Zomersproet: hoe is het nu? @Borelli: nog steeds op vakantie? Hoe lang blijf je weg? Ik had vandaag mijn menstruatie verwacht, maar tot nu toe nog niets. Normaal ben ik daar redelijk relaxed onder, maar na de verhalen van Zomersproet en Borelli knijp ik hem nu wel wat extra. Kan het me niet voorstellen, maar reken me suf wanneer mijn eisprong ongeveer geweest moet zijn en wanneer wij het gezellig gemaakt hebben. Ik heb geen flauw idee meer. Nou, nog even afwachten maar (en heel hard duimen dat het loos alarm is)
@Fimaro: zie dat jij vandaag je eisprong hebt. Valentijnsdag! Een mooie dag om een kindje te verwekken. Heb ook wel eens mijn eisprong op een valentijnsdag gehad, maar helaas was dat zonder succes! @Zomersproet: hoe is het nu met je? Las in je andere topic dat je heftige en confronterende gesprekken met je man hebt gehad. Hopelijk heeft het uitspreken van sommige dingen ook weer de lucht geklaard. Ik ben nog steeds niet ongesteld, terwijl ik de laatste maanden best regelmatig ben. Ik voel niets wat op een zwangerschap lijkt, dus denk dat ik gewoon wat later ben. Alhoewel ik wel merk dat ik er erg mee bezig ben en bijna verlangend naar de wc ga, in de hoop dat ik ongesteld geworden ben. Maar helaas tot nu toe (dag 32) nog niets. Gisteren maakte mijn man nog een grapje tegen onze oudste dat als hij nog een jongetje had gehad hij hem dan Gerrit zou noemen (was een grapje, hoor die naam). Toen zei ik maar voorzichtig dat zijn dromen misschien wel verhoord zouden worden, omdat ik nog niet ongesteld was. Hij schrok eerst enorm en begon toen hard te lachen. Onderweg naar de Ikea begon hij er weer over van stel dat.... Ik zei dat ik eigenlijk geen kindje meer wilde. Hij was daar enorm van geschokt en zei dat ik altijd een groot gezin had willen hebben en stel dat het zo zou zijn ik dit kindje dan niet zou willen. Dat vond hij eigenlijk 'onbespreekbaar'. Hij zei dat als het zo mocht zijn, we er toch ook wel uit zouden komen. Dus bij ons is het net omgekeerd als bij Zomersproet. Ik zou me echt geen raad weten als het zo mocht zijn. Nou ja, ik ga ervan uit dat het nog steeds loos alarm is. Heb ook maagklachten van de spanning op het werk, dus ga er vanuit dat dit ook in die categorie valt.
Dan hoop ik voor jou echt dat je snel ongesteld bent Sneeuwmees, de spanning kan daar zeker ook voor zorgen dat het even wegblijft. Dus het kan nog.