Wow sneeuwmees, wat een spanning!!! Maar wat geweldig ook, de reactie van je man! Als mijn man nu zou zeggen 'ach, een derde dat lukt ook wel' dan weet ik wel zeker dat ik het kind zou houden. Maar bij ons is hij degene die het absoluut niet wil, die het zich niet kan en wil voorstellen met nog een, dat het hem/ ons weer 2 jaar achteruit werpt (nou ja, anderhalf, maar dat zei ik toen maar niet...) ik denk dat onze leeftijd erg meespeelt in zijn Reactie. Hij voelt zich beperkt in dingen die we kunnen (bv vakanties) en vindt de extra, levenslange verantwoordelijkheid ook zo zwaar wegen. Ik besef ook wel dat als dit ukkie 18 zou zijn wij al 60 (ML) en 61 (ik) zou zijn... Ter vergelijking: gisteren vierden we de 61e verjaardag van mijn moeder die al meer dan 23 jaar geen kind meer in huis heeft (andere extreem natuurlijk). Maar we beseffen ook dat als wij gepensioneerd zijn maar net onze kids uit huis hebben. Maar ja - met Cleo is datallemaal ook maar met anderhalf jaar erder, dus waar hebben we het over??! Ik hoop dat je die situatie bespaart blijft maar wel fijn dat je man daar zo over denkt! Dinsdag heb ik weer een afspraak voor een echo en hou eigenlijk alles een beetje afhankelijk van dat moment. Heeft het hartje doorgezet? Want woensdag vond de gyn het wat traag. En donderdag ochtend is weer een afspraak bij de psycholoog. En dan moet ik toch wel echt beslissen en wordt het de week daarop of een afspraak voor de curettage of een afspraak voor de NIPT. Want met cytotec doe ik het iig niet. Dat was de juiste keuze toen met mijn MM maar zelfs al wist ik dat de tweeling al dood was, het kostte overwinning om (zelf) die pillen in te brengen. Denk niet dat ik dat aan kan als het hartje nog gewoon klopt! Ik hoop dat me dat alles sowieso bespaard blijft na dinsdag...
Oh ja, en ondertussen hebben we MLs familie uit Canada op bezoek, en ML wilde niet dat we het daarover zouden hebben. En inmiddels is vooral s'avonds mijn buik zo opgezet dat ik moeite heb om hem te verbergen. Erg lastig dit! Er moet dus echt snel ook een beslissing komen want dit is ook niet fijn.
@Zomersproet: jammer dat er geen 'onderhandelings'ruimte bij je man zit. Ik kan me voorstellen als je bewust voor een kindje zou kiezen of je opzettelijk onvoorzichtig bent geweest dat hij dan een keuze heeft. Maar je was notabene gesteriliseerd. Wie had dit nu kunnen verwachten? Dus dan is het des te bijzonder en des te meer overmacht, zowel voor jou als je man. Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. En lastig als er geen middenweg is, want je kan niet 'half' een kind krijgen. Het is ja of nee, en het zou fijn zijn als hij over 'ja' na wil denken. Mijn man zei ook wel dat hij er mee zou zitten omdat hij dit jaar 50 zou worden en dan nog een kind zou krijgen. Maar gaf ook aan dat het dan maar zo had moeten zijn. 'Gelukkig' draait het aan alle kanten in mijn buik, dus denk dat wij die discussie niet aan hoeven te gaan. Vervelend ook dat je nu net visite hebt, terwijl er zoveel onuitgesproken is. Ook jammer dat hij het er niet over wil hebben met de familie erbij. Wie weet had een ander hem een ander inzicht kunnen geven. Gaat hij weer mee naar de psycholoog?
Oh Zomersproet, wat zit jij in een lastig pakket! Ik kan je geen neutraal advies geven maar waarschijnlijk wordt je al helemaal dol van al die adviezen hier op het forum. Veel sterkte morgen bij de echo!
@Borelli: weer terug van vakantie? Hoe gaat het nu met jullie? @Zomersproet: ook van mij veel succes en sterkte bij de echo morgen! Zal een dubbel gevoel zijn morgen. Hier nog steeds geen ongesteldheid. Moest vanavond naar de fysio en de vorige keren had ze mij met een soort apparaat behandeld, wat nogal harde prikkels en massage van het bindweefsel geeft. De vorige keer vroeg ze of ik niet zwanger was, want dat vond ze niet verantwoord. Reageerde toen nog op zo'n manier dat ik natuurlijk niet zwanger was. Maar deze keer zat ik in tweestrijd. Ik denk nl. nog steeds niet dat ik zwanger kan zijn en ben. Maar feit is dat ik wel overtijd ben. Dus vanavond haar toch maar gezegd dat ik nu overtijd ben en we dat apparaat misschien maar even moesten laten. Nu dus maar een handmatige massage gehad. Wordt gek en ongemakkelijk van die onzekerheid, maar kan niet meer dan afwachten. Een test doen durf ik ook niet. Nu kan in nog lekker in de ontkenningsfase blijven hangen. Verder zitten we al 1,5 uur te wachten op iemand die onze tafel via Mp had gekocht. Het was al te mooi om waar te zijn. Hij zou om 8 uur komen, maar geen bericht en niemand die de tafel op komt halen. Grrr..... Ik kan daar zo slecht tegen. :x
Hallo dames, korte update van mij: vandaag weer voor de echo geweest en er was geen hartje. Het was helemaal stil, vreemd gezicht. De gyn heeft gekeken via inwendige echo en voor de zekerheid heeft ook de echoscopiste nog gecheckt. Maar ik heb dus een missed abortion zoals 2 jaar geleden. Het was heel vreemd. Ik was verdrietig, kreeg tranen in mijn ogen want het vruchtje lag er zo stil bij - na al die moeite toch niet gehaald, zou je kunnen zeggen. Maar tegelijkertijd voelde ik me ook zo ontzettend opgelucht. Het was zo dubbel. Ik mocht de foto mee en daar ben ik heel blij mee. Ik kan meteen donderdag terecht voor de curettage. Het is een dagopname en ik word compleet verdoofd. Daarom moet ik morgen op gesprek met de anaesthest , en vandaag werd er nog van alles gevraagd (noodgeval nummer, of ik orgaandonor was etc), dat was wel erg confronterend! Ze maken er gelijk een kijkoperatie van (gaatjes via de buik) want wat nu blijkt is dat de Essure spiraaltjes moeten worden gecheckt. Het zou kunnen dat er een te veel is doorgeshoten en dan zou het zelfs uit de eileider kunnen raken, en dat is weer gevaarlijk want het kan de darmen etc raken. Wat ze in principe zei is dat ze het liefst de Esuure spiraaltjes eruit halen en dat gaat het beste als meteen de hele eileiders eruit worden gehaald. Maar DAAR ben ik even echt niet klaar voor!! Ik schrok nogal dat er nu dus nog heel wat gedoe eraan komt. Ik zei dat ik snel de currettage wilde om van mijn hormonen af te komen en dan even op vakantie zonder gedoe. Daarna zien we wel weer verder. Donderdag en vrijdag ben ik iig ziek gemeld en moet nog iets bedenken om tegen onze oudste te vertellen (wArom ik naar het ziekenhuis moet voor een operatie). Dus, hier mixed emotions en toch geen wonder, maar wel opluchting. Ook bij ML heel duidelijk. Nou, ik hoop nu even in wat rustiger vaarwater terecht te komen. Dus ajb duimen dat donderdag alles goed gaat!! Sneeuwmees, ik zou er toch maar een test doen! Ik zat ook heel lamg niet te testen maar het maalt toch in je hoofd, dus ga die test maar doen!!
Jemmig Zomersproet wat dubbel allemaal. Ik weet precies wat je bedoeld met zo'n vruchtje dat zo stil ligt... Echt niet zoals je het wil zien, ondanks jullie situatie misschien. Heel veel sterkte meid en ik ga voor je duimen donderdag!
@Zomersproet: ach, meid, wat een heftige dag heb je achter de rug. Volgens mij zijn jouw emoties echt in een rollercoaster beland vandaag. Ik krijg zelf nog steeds kippenvel bij de aanblik van een stilliggend vruchtje op het echoscherm. Brrr... een heel naar beeld. Maar kan me ook uiteindelijk de opluchting voorstellen en het mooiste is dat niet jij of je man een keuze hebben moeten maken, maar dat moeder natuur het al voor jullie besloten heeft. Inderdaad eerst maar even die curretage en dan even op adem komen met elkaar. Jullie hebben zulke heftige weken achter de rug. Ik zou het weghalen van de eileiders ook best confronterend vinden en moeite mee hebben. Dus snap dat je daar nog even over na wil denken. Lastig wat je je oudste moet vertellen. Misschien kun je zeggen dat je buikpijn hebt en dat de dokter dat beter gaat maken en dat je daarvoor even naar het zkh moet. Vaak hoef je het niet in detail te vertellen. Maar dat hangt ook erg af, hoeveel je kind aankan en dat weet jij zelf het beste. Hoe gaat dat nu met jullie buitenlandse familie? Want nu ontkom je er ook niet aan om hun het te moeten vertellen? Nou, meid, ik wens je heel veel sterkte de komende dagen en hoop dat de rust in alle opzichten weer snel terugkeert. Hier nog niet ongesteld, maar dacht straks een heel klein beetje roze gespot te hebben. Dus denk ook dat het bij mij loos alarm was en het een dezer dagen wel zal doorkomen. Mijn man zei vanmorgen nog voor de gein dat hij al naar een andere auto had zitten kijken. Dus vanavond zei ik hem maar dat hij die auto maar af moest bestellen. Hij vroeg wel 3 keer vanavond of het echt zeker was dat het niet zo was. Ik zei dat het nog niet doorgebroken was, maar dat ik wel de indruk had dat het nu een kwestie van tijd was. Toen zei hij dat hij toch best teleurgesteld was. Hij zei dat hij het eigenlijk wel best gevonden had. Niet dat hij er bewust voor gekozen zou hebben, maar als het zo had moeten zijn, dan had hij het toch wel leuk gevonden. Nou, het lijkt het erop dat we er niet over na hoeven te denken.
Borelli, Sneeuwmees, dank voor jullie steun! We slepen allemaal ons pakketje nare ervaringen met ons mee, wordt me hier op dit forum elke keer bewust... En kunnen wij nog blij zijn dat wij onze (gezonde) kinderen hebben. Ik had gosteren nog een lang gesprek met mijn moeder die heel verdrietig was. Ze maakt zich natuurlijk zorgen om mij maar zei ook dat ze zich al had verheugd op een derde kleinkind (ik ben enig kind). Zij had me eerder ook steun beloofd mocht ik het kindje krijgen, maar ja, het was dus toch niet zo bedoelt. Straks heb ik een afspraak bij het ziekenhuis voor de anaesthesist. Dan moet ik ook bloed prikken bv. Sneeuwmees, de twee bezoekers zijn sinds maandag weer weg, zijn nu even in Hamburg op een familiefeest en ze komen morgen weer terug. Het zijn tante en ook van ML (broer en zus van zijn moeder) waarbij de tante maar 5 jaar ouder is dan ik, en we kunnen het goed met elkaar vinden. Ik zei ook al, er zit niks anders op dan het nu toch maar te vertellen want we zouden uit eten gaan metz'n allen en de kids. Ik wil nog steeds dat hij met de kids gaat want de oudste verheugde zich er zo op, en lijkt me een goede manier om voor haar alles zo normaal mogelijk te houden. Ik ben dan gewoon even niet zo lekker. Ben benieuwd hoe het bij jou uitpakt, sneeuwmees. Fijn dat je man je zo steunt. Dat had ik van mijn man graag willen horen maar zo zit hij helaas niet in elkaar. Veel succes en sterkte in ieder geval!
Ik heb de laatste bladzijdes gelezen en wil jullie allen veel sterkte toewensen, wat een heftige tijden hebben jullie doorgemaakt. Zomersproet, ook voor morgen veel sterkte toegewenst. Ikzelf heb een zoontje van net vier, ben zelf 42 en wij zitten op dit moment ontzettend te twijfelen of we nog voor een tweede kindje gaan. Het voelt als een soort 'nu of nooit'. Moeilijk, moeilijk, moeilijk...........
@Lisa: welkom hier! En lief dat je een reageert. Ik ben zelf op mijn 38ste bevallen van mijn oudste en op mijn 42ste van mijn jongste zoontje. Ons tweede kindje heeft lang op zich laten wachten en we hebben ook alles uit de kast gehaald om onze wens toch in vervulling te laten gaan. Ook met het idee om later geen spijt te hebben met het idee hadden we toen maar dat of dat gedaan.... Ik zou, als jullie het toch graag willen en het kan allemaal, er voor gaan! Onze eitjes hebben een beperkte houdbaarheidsdatum en je kan jezelf nooit verwijten dat je het toen niet geprobeerd heb. @Zomersproet: ik zou naar de familie ook open kaart spelen. Ze snappen best dat jullie dit eerst voor jezelf wilden houden. En dan hoef je niet zo 'toneel te spelen' voor je gevoel misschien om maar gezellig mee te doen. Ik zou ook je man met je dochtertje laten gaan, zeker als ze zich er zo op heeft verheugd. Geeft jou ook wat rust om thuis even bij te tanken. Knuffel!
Hier een week te laat dan toch eindelijk ongesteld geworden. We hoeven dus niet meer over een dakkapel of andere auto na te denken. Raar dat ik naast opluchting in de eerste plaats, toch ook even teleurstelling voelde. Wij vrouwen zitten vreemd in elkaar blijkbaar.
Wonderlijk hoe praktisch je gelijk gaat denken als je het vermoeden hebt dat er misschien een kleintje bij komt, er zijn overal oplossingen voor. Ik kan me voorstellen dat het gevoel nu dubbel is.
Welkom Lisa en succes met jullie dillema! Ik zou er zo voor gaan als iemand mijn de garantie kon geven dat het resultaat een mooie baby zou zijn! Maar ja 'gelukkig' werkt de natuur anders! @zomersproet, hopelijk is het 'goed' verlopen vandaag!
Bedankt voor het welkom. Dilemma is het zeker, ons zoontje is ook al een wondertje, we hebben lang op hem moeten wachten dus de kans is groot dat het niet eens zal gaan lukken. Maar de vraag blijft voor nu of we het in ieder geval nog een keer gaan proberen.........moeilijk...........
Hallo Lisa, welkom! Ik heb toen een paar dagen voor mijn 40e gewoon de sporaal eruit gehaald. Ben er niet hard voor 'gegaan' maar dacht, als het lukt is het goed, zo niet is het ook mooi zo. En cleo wordt morgen 1 😊 (en ik wordt in Mei 43) Maar ja, op onze leeftijd gaat het toch niet altijd vlekkeloos, 2 jaar geleden helaas een MK en nu heb ik er weer een- alhoewel van een ongeplande zwangerschap. Het zit gewoon niet mee met de 'oude eitjes' maar mogelijk is het zeker wel!! Borelli, ik heb pas morgen de curettage. Het waren drukke dagen, veel geregel, en woensdag zei de anaestesist dat hij me met mijn verkoudheid geen algehele verdoving wilde geven . De kans op longontsteking is erg groot want je wordt beademd via een slang in je keel. Na veel overleg hebben de gynaecologen een ander plan bedacht. Dus morgen wordt ik geopereerd in een soort 'roes', een cocktail van pijnstillers en slaapmiddel waardoor ik wel zelfstandig adem en mijn verkoudheid en verminderde weerstand niet zo veel uitmaakt. Ik ben nu al 3 weken aan het kwakkelen met griep, verkoudheid en sinds een paar dagen diarhee en misselijkheid. Het wordt gewoon tijd dat ik weer bij kom. Dus, morgen gaat het gebeuren. Met al het bezoek in huis weinig tijd gehad om alles nog te beseffen. 3 dagen geleden ging het s'avonds wel heel slecht en moest ik veel huilen. Maar voor de rest is en blijft het surreaal, die twee weken met het idee dat we eind van het jaar 3 kinderen zouden kunnen hebben en een man die dat eventueel niet steunt. Maar goed, we blojven dus met z'n tween, en ik ben blij met mijn twee geweldige meiden.
Ik bedoel natuurlijk niet morgen (zondag) maar overmorgen (maandag) met de curettage. Morgen is cleo jarig en dat gaan we maar eerst eens goed vieren!! Mijn oudste heeft een mooie tekening gemaakt ('I love joe lief zusje' haha) en van haar eigen geld een knuffel gekocht! Dat vond ik heel lief, daar word je toch blij van?? Van ons krijgt cleo een houten zandbak maar we moeten nog zand hebben. Enig idee waar ik dat krijg? Bouwmarkt?? Het bezoek uit canada is net weg, en vanmiddag om 5 arriveert mijn schoonmoeder uit Duitsland. Nog snel beddengoed wassen en een beetje schoonmaken. Het is best gekkenhuis hier. Maar fijn, sm is iig wel een goede hulp in huis, vooral als ik maandag na de ingreep wat minder fit ben.
Hele fijne dag morgen, alweer 1 jaar, een mijlpaal Zandbakzand (speelzand) verkopen ze inderdaad bij de bouwmarkt, per zak van 25 kg.
@Zomersproet: jemig, je kleine meid al weer 1 jaar! Wat gaat zo'n jaar hard, hè? De 15e wordt onze jongste al weer 2. We hebben zijn cadeautje al besteld, dus die stress hebben we niet meer. Hij krijgt zo'n loopauto waar hij in kan zitten, omdat hij gek is om ergens in te zitten en waar een deur van open en dicht kan. Zandbakken zijn inderdaad altijd geslaagd voor kinderen. Ik wil van de zomer ook weer een nieuwe. De oude was lek, dus ipv een zandbak hadden we een modderbak. En zoals Lisa zegt, zandbakzand kun je inderdaad bij de bouwmarkt krijgen. Alvast een hele fijne verjaardag morgen! En nog even spannend dus dat je de curretage nog niet achter de rug hebt, maar nog krijgt. Logisch dat je er af en toe toch verdrietig van bent. Het is ook niet niks wat je meegemaakt hebt en een zwangerschap die zo eindigt is altijd verdrietig. Knuffel! @Lisa: heb je al een beetje meer nagedacht? Is jullie zoontje wel spontaan geboren uiteindelijk of via de mmm? Dat zou voor mij misschien nog wel uitmaken bij de overweging ervoor te gaan. Of je het zelf kunt proberen of dat je weer een medische molen in moet. Ik heb zelf 3 ivf-pogingen achter de rug gehad, voordat onze jongste zich alsnog spontaan aandiende. En kan me voorstellen dat de drempel hoger zou liggen als je weet dat je de mmm weer in moet voor een brusje.
Ik heb endometriose en toen wij besloten te gaan voor een kindje kwam mijn menstruatie niet op gang. Medicatie voor gehad en uiteindelijk ook clomid. Na lang tobben en frustraties in het ziekenhuis waar ik onder behandeling was, uitgeweken naar een kinderwenskliniek. Daar is besloten een kijkoperatie te doen waarbij mijn buik is schoongemaakt en mijn eileiders open gespoten zijn, die bleken dicht te zitten door verklevingen. Daarna hadden we drie maanden kans om op de natuurlijke weg zwanger te worden dus met ovulatietesten aan de gang gegaan, ik bleek een eisprong te hebben op dag 21 bij een cyclus van 26-28 dagen. In die periode ben ik dus spontaan zwanger geworden maar of het nog een keer lukt is de vraag. We zijn alles bij elkaar een aantal jaren bezig geweest en gezien mijn leeftijd (in mei 43) hebben we die tijd niet.