Niet te lang wachten met hulp zoeken hoor! Misschien kunnen ze je helpen! Ik heb te lang gewacht en na een operatie (maart) is het nu weer raak! Veel te lang voor mij uitgeschoven
Zo dat is dan inderdaad bijzonder, ja dat hulp zoeken zal toch niet zo snel zijn nu. Mijn vriend staat daar ook wat anders in als ik helaas.. En kunnen wel zwanger worden blijkt, dus zullen ook niet meteen geholpen worden nu. Maar wat voor operatie heb je dan gehad als ik vragen mag?
@Cheerio: wij waren ook twee keer zelf zwanger geweest voordat wij in het ziekenhuis terecht kwamen. De tweede zwangerschap werd een MA en daarna lukte het niet meer zwanger te raken. Toen kregen wij ook het advies ivf te proberen. Dit was meer vanwege leeftijd om zo min mogelijk tijd te verliezen. Dus mochten jullie ooit toch hulp willen, dan maakt het niet uit dat je zelf zwanger kan raken, hoor. Maar dan is het wel handig als je man dan daarin ook mee wil gaan, want het is best een pittige tijd als je de mmm ingaat. Misschien kun je ook om een pipelle behandeling vragen (weet niet of dat samen met de hysteroscopie kan). Dan schrapen ze wat van de baarmoeder wat een positief effect heeft op zwanger raken. Ik zit zelf inmiddels al zeven weken te wachten op de menstruatie. Was al blij dat mijn eerste menstruatie na de mk na vijf weken al kwam. Helaas te vroeg gejuichd, want nu gebeurt er al weken niets. Gisteren nog een test gedaan, om dat uit te sluiten en die bleef zoals verwacht wit. Misschien toch maar eens bij de huisarts na laten kijken of de overgang nu echt op de loer ligt. 😞
Rustig hier. Hoe is het met iedereen? Heb zelf ook geen nieuws, hoor. De school is sinds deze week weer begonnen, wij waren de laatste in de rij van vakanties. En daarmee aan de ene kant ook weer meer regelmaat, maar aan de andere kant ook alle andere dingen die er weer bij komen (sport, zwemmen e.d.). Dus gelijk druk. De vader van mijn man ligt in het ziekenhuis en mijn man gaat meerdere keren per week 's avonds naar het ziekenhuis (1 uur heen en 1 uur terug en dan bezoek er nog bij). Dus vaak kom ik thuis uit mijn werk, eten we en gaat hij weg en komt vaak rond half 11 pas thuis. Het is even niet anders, maar wel onrustig en voor hem helemaal, want hij moet steeds op en neer rijden. Ben ook nog steeds niet ongesteld. Was vorige week bij de huisarts voor mijn zoontje en heb gevraagd of er geen bloed geprikt kon worden. De huisarts zei dat dat wel kon, maar dat ze met die bloedwaardes niets veel kon. Soms zijn bloedwaardes prima, maar is iemand al wel in de overgang. Of heeft iemand afwijkende bloedwaardes, maar nog wel een regelmatige cyclus. Het is dus een kwestie van afwachten. Ze zei dat het ook nog wel van de mk kon komen omdat het soms wel 6 maanden kan duren voor een cyclus hersteld is. Maar dat lijkt me in mijn geval niet. Ik had al 5 wkn na de mk mijn eerste menstruatie, alleen die daarna blijft nu uit. Maar goed, afwachten was haar enige advies (niet mijn sterkste punt).
@Sneeuwmees, lijkt me erg vervelend dat je zo zit te wachten op je menstruatie. Gaat je heupoperatie in het najaar nog door? Hier is het ook rustig, thuis gaat het inmiddels ook weer redelijk, geeft ook weer wat meer rust.
@Lisa: wat fijn dat het thuis weer wat beter gaat! Kan me voorstellen dat dat rust geeft! De operatie gaat nog steeds door. Ik heb mijn pre-operatieve afspraak al gehad en volgende week een afspraak ivm fysio. De verwachting is nu dat ik eind oktober/begin november geopereerd ga worden. Dat is al best snel. Brrr...
Dat is zeker snel, kan me voorstellen dat het spannend is. Maar komt vast goed, straks loop je weer als een 18-jarige
@Lisa: de verwachtingen van mijn zoontje zijn in ieder geval hooggespannen. Als het aan hem ligt, kan hij niet wachten tot ik geopereerd ben, want hij denkt echt dat ik dan een halve marathon kan gaan rennen.
Inmiddels is hier de rust weer weg, weer veel twijfels over het uit elkaar gaan...Hij vindt dat ik de knoop door moet hakken want hij wil voor onze zoon bij elkaar blijven. Als we geen kind hadden gehad was hij al weggegaan. Hier zit ik mee, ik wil op deze manier niet bij elkaar blijven en moet eerlijk zeggen dat mijn gevoelens voor hem ook niet meer zijn wat het zou moeten zijn. Wat een ellende, wat is wijsheid?
@Lisa: jemig, wat vervelend te horen dat die twijfels er weer zijn. Bij elkaar blijven, alleen voor je zoontje, is denk ik ook geen echte basis om mee verder te kunnen. Hoe graag je ook twee ouders aan je zoontje gunt. Jij verdient zelf ook meer, in ieder geval meer dan iemand die alleen maar bij je blijft omdat je samen een kindje hebt. Denk je dat meer momenten samen (weekendje weg, avondje uit eten en naar de film) jullie niet meer naar elkaar toe kan laten groeien?
We gaan het proberen, kijken of we het nog gezellig met elkaar kunnen hebben. Ik zit vol emoties, ben er ontzettend moe van...
@Lisa: hoop van harte dat jullie eruit komen. Heb je wel de indruk dat je vriend er ook echt voor wil gaan, of zijn best ervoor doet? Hier drukke tijden. Mijn schoonvader is een paar weken geleden met spoed geopereerd ivm een aneurysma. Is allemaal goedgekomen, maar is daardoor wel ineens nierpatiënt, omdat ze tijdens de operatie snel moesten handelen en daarmee de nieren niet hebben kunnen redden. Mijn schoonouders wonen op iets meer dan een uur rijden, dus mijn man is de laatste weken een paar keer per week naar het ziekenhuis geweest. Dus dan kwam ik uit het werk, dan aten we en ging hij weg om vervolgens 's avonds heel laat thuis te komen. Dus tropenweken. Zijn vader zit nu in een verpleeghuis om te revalideren en daarmee is er dus wat meer rust hier in huis, omdat je dan niet meer met vaste bezoektijden zit en alles onder controle is. Onze oudste wordt a.s. donderdag 7. Hierdoor is het regelen van zijn verjaardag een beetje in het water gevallen. We hadden een datum waarop we zijn verjaardag wilden vieren, maar we kregen al een paar afmeldingen. Dus nu 'vieren' we het toch maar op de dag zelf en zien wel wie er komen. Ook zijn feestje viel bijna in het water. Doordat lang onzeker was hoe het met mijn man's vader zou gaan en mijn man nog geen werkrooster had, zijn we veel te laat met het regelen van het kinderfeestje begonnen. Nu had mijn man ook nog eens een onmogelijk rooster, waardoor het eigenlijk het beste uit zou komen als we a.s. vrijdag al het kinderfeestje zouden vieren. Maar ja, we hadden nog geen uitnodiging de deur uit gedaan en dan zou het wel kort dag worden als je een paar dagen van tevoren kinderen zou gaan uitnodigen. Dus gisteren heeft mijn man alvast de ouders gebeld, uitgelegd dat door familie-omstandigheden we een beetje laat waren maar of hun kind a.s. vrijdag toch zou kunnen. Gelukkig konden ze allemaal en hadden ze er allemaal begrip voor. Pfff... dat is geregeld. Ik was zelf al wel druk geweest met het nadenken over leuke tractaties. Helaas heeft zijn klas alle onmogelijke allergieën bij elkaar (noten, gluten en lactose). Had op internet een paar leuke tractaties gezien, maar waar het voor de een kan, kan het voor de ander niet. . Pfff.... wordt vervolgd dus. Gelukkig heb ik nog een paar dagen...
Jeetje, wat een drukte bij jullie. En behoorlijk schrikken van je schoonvader. Ik kan me voorstellen dat het stress en drukte geeft. Wel fijn dat dat het feestje geregeld is voor vrijdag. Wat ons betreft...we praten nu erg veel en dat is goed. Hij toont eindelijk zijn emoties en is oprecht bang mij kwijt te raken. We nemen de tijd maar het voelt wel beter.
@Lisa: alles nog goed bij jullie? Praten is denk ik een van de belangrijkste hoekstenen van een relatie. Schiet er bij ons ook wel eens in als je allebei moe bent en blij bent dat je even een momentje voor jezelf hebt als de kinderen op bed liggen. Mijn man is vorig weekend zijn trouwring kwijtgeraakt. We zijn er best kapot van. Het is toch niet zo maar een ring wat je kan vervangen. We hebben alles nagebeld. Hij heeft die nacht gewerkt, op meerdere adressen, thuis en de auto al op de kop gehad. Maar helaas.... Gisteren even een blij moment dat er iemand had gebeld dat de ring gevonden was op zijn werk. Maar bij nabellen bleek die persoon het verkeerd gelezen te hebben waarschijnlijk. Er had een briefje gehangen dat mijn man zijn ring kwijt was en of iedereen even extra wilde kijken en dat het leuk zou zijn als de ring teruggevonden was. Blijkbaar was die collega een beetje moe en heeft dat briefje te snel gelezen en had waarschijnlijk gelezen dat het leuk was dat de ring teruggevonden was. Blijgemaakt met een dode mus. Zei nog tegen mijn man dat we onze geloftes maar opnieuw moesten afleggen en dat we dan een nieuwe ring konden kopen. Is eigenlijk als een grapje begonnen, maar lijkt ons eigenlijk best leuk. Zeker nu de jongens er dan ook bij kunnen zijn. Dus wie weet gebeurd dat nog wel eens. Alhoewel ik liever hoop dat er toch nog eens iemand belt dat die de ring gevonden heeft.
@Sneeuwmees, is de trouwring van je man al terecht? En hoe gaat het met je schoonvader? Hier is het momenteel rustig, we praten nog steeds veel en dat is goed. En verder doen we met z'n drietjes veel leuke dingen en dat is heel fijn. Ik ben nog niet mijn vrolijke zelf maar dat komt vast wel weer.
@Lisa: de trouwring is nog steeds niet gevonden, dus we verwachten daar ook niets meer van. Helaas... Vorige week hadden we even hoop omdat een collega van mijn man een briefje had neergelegd dat zijn ring gevonden was. Mijn man al helemaal blij gespannen. Maar bleek vals alarm te zijn. De collega was door iemand gebeld toen hij dienst had dat de ring gevonden was. Dus daarom had hij een briefje achtergelaten. Later bleek dat het waarschijnlijk een misverstand was. Op de fabriek waar mijn man die nacht geweest was, had de bewaking een briefje neergehangen dat mijn man de ring kwijt was en dat het leuk was als die gevonden zou worden. Die betreffende chauffeur had blijkbaar te snel gelezen (of was moe) en had in de haast gelezen dat het leuk was dat die ring gevonden was. En was zo blij dat hij dus mijn man's collega had gebeld om het door te geven. Helaas... blij gemaakt met een dode mus. Mijn schoonvader zit momenteel in een soort van verpleeghuis om aan te sterken. Daarbij kwam de afgelopen weken ook nog dat mijn schoonvader in scheiding ligt. Hij is na de dood van mijn man's moeder vrij snel hertrouwd, maar dat huwelijk ging de laatste twee jaar steeds slechter. Dus door wat hij nu heeft meegemaakt, heeft hij nu ook maar besloten de knoop door te hakken en om toch de scheiding in werking te gaan zetten. Dat krijgen we er dus ook nog even bij, omdat we naast alle medische stappen, straks ook een nieuw woonadres voor hem moeten zoeken, waar hij toch alle zorg kan krijgen die hij nodig heeft. Gelukkig woont de broer van mijn man dichtbij het verpleeghuis en neemt momenteel de meeste bezoekmomenten voor zijn rekening. Mijn man probeert ieder weekend te gaan. Dat snap ik maar al te goed, maar aan de andere kant ook wel lastig ivm zijn werk. Vorig weekend moest hij vrijdag- en zaterdagnacht werken, dus dat betekent dat we een groot deel van het weekend samen al missen. Zondagmiddag is hij naar zijn vader gegaan (en naar zijn broer) en kwam dus om een uur of 10 's avonds thuis. Ja, en dan is mijn weekend voorbij en begint de dag erna mijn werkweek weer. Dus even druk en hectisch hier en hoop van harte dat het van korte duur is, want anders ga je compleet langs elkaar op leven. Wel goed dat jullie nu de goede vibe te pakken hebben! Denk dat blijven praten de belangrijkste basis is van een goede relatie. Moet ik zelf ook goed onthouden, want door alle drukte, werk en huishouden (en zeker nu met mijn schoonvader) schiet dat er nog wel eens bij in. Ook fijn dat jullie nu lekker vaak erop uit trekken met zijn drietjes. Geniet ervan (en van elkaar)!
@Lisa: alles nog goed bij jullie? Ik mag me dinsdag melden voor de operatie. Als het goed is een nachtje blijven en de dag er na weer naar huis. Nu het dichterbij komt, vind ik het toch wel erg spannend worden. Nu nog een weekje weggeweest met de kinderen om het er nog even van te nemen, want de komende weken is er niet veel te verwachten van mijn kant.
@Sneeuwmees, het gaat redelijk thuis. Ik krijg soms nog wel te horen dat hij mij afstandelijk vindt en erg op mezelf en dat vindt hij niet leuk. Ik blijf het nog lastig vinden om er weer vol voor te gaan maar de tijd zal het leren. Spannend dinsdag zeg, ik zal aan je denken. En groot gelijk dat jullie nog even weg zijn geweest.