Momenteel wonen wij met z'n drieen op een appartement met 2 slaapkamers. Ons zoontje is nu bijna 11 maanden en stiekem denk ik al over een tweede. Ik stress m alleen best wel over de ruimte in onze woning. Wij zijn op zoek naar een grotere koopwoning maar dat is zo makkelijk nog niet. We hebben al 2 keer een bod gedaan en 2x fors door een ander overgeboden. Ik vraag mij af of een koopwoning op de korte termijn wel gaat lukken en realistisch is. Nu is ons appartement 69m2, en dus 2 slaapkamers en woonkamer. Onze kleine man ligt op een eigen kamertje, wat ook mijn werkkamer is. Onze slaapkamer is dan weer de werkkamer van mijn vriend. Zelf vind ik dit al best heftig met thuiswerken. Wanneer mijn zoontje thuis is (papadag) kan ik me nauwelijks concentreren. Andersom ook, wanneer ik thuis ben kan mijn vriend lastig werken met al die achtergrond geluiden. Zijn er meer mensen met kinderen in een klein appartement? Hoe zou het in ons appartement met 2 kinderen zijn? Wij kunnen overigens wel naar kantoor, maar ook wel beetje luxe probleem dat thuiswerken wel errug makkelijk is ivm reistijd Ik kan me ook voorstellen trouwens dat met 2 kinderen in een klein appartement ze elkaar wellicht wakker houden. Als de een huilt, dan wordt de ander wakker en vice versa. Zelf bedacht ik dat een eventuele toekomstige baby wel bij ons op de slaapkamer kan slapen overdag en 's nachts gewoon in de woonkamer. Nou goed heel erg passen en meten allemaal dus. Ben benieuwd naar ervaringen van anderen! Er staat ook nog geen 2e direct op de planning, maar ik denk graag voorruit en ben er nu al over aan het stressen haha!
Heel eerlijk? Nee ik zou daar niet aan beginnen. Aan het begin zal dat vast lukken, maar als ze wat ouder worden denk ik dat in de woonkamer slapen sowieso niet werkt. Als je oudste dan eerder wakker is, kan je niet eens naar de woonkamer omdat de ander daar slaapt.
Het zou ook echt puur voor het eerste jaar zijn. Ik hoop binnen nu en 2 jaar toch wel een keertje te kunnen verhuizen
Ik vind 69m2 helemaal niet zo klein. Misschien met thuiswerken maar als dat een probleem wordt kan je ook meer naar kantoor gaan (of misschien een andere plek zoeken vlakbij waar je 1 dag in de week kan zitten om te werken)
Voor een korte periode zou ik starten met de baby altijd bij jullie te houden. Dus zowel overdag als nacht in jullie kamer. Hebben jullie dan nog geen woning gevonden, dan zou ik de kinderen samen leggen en de werkplekken aanpakken ( mss dan toch richting bureau ofzo).
Wij hadden/hebben een huis van 81m2 en met 2 werd dat echt te klein. De oudste houdt ook nog eens van zingen midden in de nacht waardoor de jongste nu dus al sinds geboorte bij ons slaapt. Wij hebben een nieuw huis gekocht met 3 slaapkamers van 108m2 en nog uit te kunnen breiden naar 4 slaapkamers. Wij worden echt gek van de te kleine ruimtes en al bijna 2 jaar geen eigen slaapkamer (wij doen wel het eerste jaar sowieso de baby bij ons laten slapen). Nog een paar maanden dan is de rust terug. Dus ik zeg uit ervaring: niet doen. Ga je niet blij van worden.
Wij wonen ook klein maar wel in een huis met 2 verdiepingen en een zolder. Ieder kind heeft een eigen slaapkamertje. Met nadruk op kamertje. Op zich een plekje voor een kindje erbij is het probleem niet. Maar de spullen die er bijhoren Daar liepen wij tegenaan. Overtolle spullen komen ons huis niet meer in en regelmatig zoek ik spullen uit om weg te doen. Kleding wat niet meer passen gaat meteen weg enz. Ja ik zou het wel aandurven bij jullie. Creatief zijn met de ruimte.
Alles kan hoor maar of je er echt gelukkig van wordt? Ik zou denk ik vaker naar kantoor gaan en in deze situatie niet thuis werken. Hopelijk lukt het om binnenkort een huis te kopen! Zelf woonden wij in een huis van 90m en met de 3de erbij en in coronatijd (man volledig thuis aan het werken in de huiskamer) ben ik zo blij dat wij verhuisd zijn naar 180m. Man heeft een kantoor en niemand die elkaar in de weg zit.
Heb je wel een lift? Kun je een duo-wagen ergens kwijt? Ik ken iemand die dit ging doen in een appartement zonder lift en die werd toen zwanger van een tweeling . Dat was echt niet te doen. Ik vind thuiswerken met een baby in huis sowieso al knap. Ik heb 2 grote knullen en toch werk ik liever niet thuis als zij er ook zijn. Ik ga me dan toch overal mee bemoeien
We wonen wel in een luxe nieuwbouwwoning met lift ja. Dus dat scheelt! Eigenlijk is het een super fijne goed geisoleerde woning, maar ja wel een beetje klein dus. We hebben overigens ook een grote berging waar we van alles kwijt zouden kunnen Bedankt allemaal voor de reacties! Meningen verschillen haha. Snap ik ook wel, het kan natuurlijk wel allemaal, maar ja of het allemaal fijn en prettig is dat weet je niet... Ideaal is natuurlijk anders maar ik vraag me af of ik mijn kinderwens zou moeten uitstellen voor ruimte... Op de lange termijn lijkt het me leuker als een tweede niet heel veel scheelt met de eerste, maar ja op de korte termijn is een ruimer huis dan ook wel weer fijn.
Mijn mening is dat ik mijn kinderwens daarvoor niet uitstellen. In het ergste geval delen ze een tijdje een kamer, nou en. Hier relatief klein. Vooral boven is het krap. Echt handig nee, maar wel gewoon goed te doen.
Wij hadden vlak voordat ik zwanger raakte van de oudste een piepklein huisje gekocht, 50m2 met deels een kap er op. Totaal een krappe 70m2. Toen de middelste geboren werd, waren we net begonnen aan een uitbouw, toen de jongste geboren werd was die uitbouw nog niet afgewerkt van binnen en waren we nog niet verhuisd naar de nieuwe slaapkamers. Boven hadden we 1 klein kinderkamertje van 6m2 voor de oudste onder de schuine wand, en 1 redelijke slaapkamer onder de kap. Ons bed kon er staan maar dan kon je niet rechtop staan naast het bed. Ik had voor onze dochter het ledikantje aangeschoven. Toen de jongste werd geboren had zij al een peuterbedje in de hoek van onze slaapkamer gekregen en toen de jongste 1 was (en middelste 5) zijn we naar onze nieuwe slaapkamers verhuisd. Totaal dus 5 jaar met kind op onze slaapkamer, waarvan 1 jaar met 2 kinderen. Ze hebben elkaar niet wakker gehouden. ...en... twee kinderen op één slaapkamer is ook geen ramp toch?
Icm thuiswerken hebben wij geen ervaring, maar wij hebben wel gekozen voor nog een kind (de 4e in ons geval) in een kleinere woning. Wij hadden een huis van 85m met 3 slaapkamers (de kinderslaapkamers konden net een stapelbed en een kastje in staan). We zijn verhuisd toen de jongste 1,5 was. Het was echt goed te doen, maar er hoefde niemand thuis te werken. Voor Corona verhuisd naar een huis met plek voor een kantoor dus dat was heel fijn . Maar wij hebben er wel voor gekozen om ervoor te gaan omdat ik er niet jonger op werd en we het leeftijdsverschil tussen de oudste en jongste niet nog groter wilden maken dan het al was. En je weet nooit wanneer het lukt, dus ik heb het niet uitgesteld voor de ruimte.
Wij hebben tot mijn zoontje 2 jaar en 4 maanden was in een maisonnette woning gewoond van 78m2 en 2 slaapkamers. We hadden dan wel 2 etages, maar zonder deur naar boven, dus als je boven was hoorde je ook alles van beneden en andersom. De eerste 8 maanden heeft ons zoontje bij ons op de slaapkamer gelegen, daarna is hij naar de slaapkamer van mijn dochter verhuisd en lagen ze dus bijna 2 jaar samen. En ja, het is behelpen qua ruimte, maar qua slapen was het prima te doen. Ze gingen tegelijk naar bed en werden dus ook tegelijk wakker (want ja, als de een wakker was maakte hij de ander wel wakker), maar de nachten gingen goed. Ze hebben beide wel een tijdje gespookt in de nacht, maar ze werden dan niet van elkaar wakker gelukkig. Thuis werken deden we toen aan de eettafel gewoon beneden en bij een overleg verhuisde we naar boven om op bed te gaan zitten. We hadden gewoon geen ruimte over in de slaapkamers om ook nog een werkkamer er van te maken. Dus ja, het was behelpen en de ruimte was soms echt wel te klein, maar het was ook gewoon te doen. Het was voor mij in ieder geval geen reden om onze kinderwens uit te stellen. Moet wel zeggen dat wij toen ook al wisten dat we rond die periode wilde gaan verhuizen naar een eensgezinswoning, dus dat het tijdelijk was.
Ik zou dat best aandurven. Hebben zelf ook een tijd heel klein gewoond met 2 kinderen. Qua werk is het makkelijk op te lossen wat ik begrijp, gewoon op papa/mamadag gaat de ander naar kantoor.
Wij hebben een woonoppervlakte van 90m2 en wonen hier met 8 personen Nu hebben we onze keuken verplaatst naar de vroegere bijkeuken en zijn we onze woonkamer aan het vergroten omdat de woonkamer te klein werd. Boven hebben we 3 slaapkamers met schuine wanden helaas. Slaapkamer voor liggen onze zoon van 9 en dochter van 11, Slaapkamer midden slapen wij, Slaapkamer achter is de grootste en vrijwel rechte wanden en daar slapen onze dochter van 5, zoon van 13 en dochter van 14. Gelukkig hebben wij een grote schuur en daar slaapt onze oudste van 17. Het is te doen op een klein opp. Je moet creatief zijn Persoonlijk zou ik de kinderwens niet uitstellen als je verhuisplannen hebt.
Oh ik zou dat nog wel aandurven. Wij hebben niet perse een klein huis maar door de onhandige oorspronkelijke indeling, hebben we 3 slaapkamers (en zijn met z'n 6en). Deel 1 van de verbouwing is klaar. Als deel 2 af is (hopelijk kunnen we binnen een jaar beginnen) hebben we ineens 6 slaapkamers en 2 badkamers.
Ik vind 69m2 helemaal niet zo klein, wij wonen niet veel groter, met 4 personen. Verschil is wellicht dat dit voor ons een bewuste keuze was. Wij hebben wel een tuin (het is dus eerder een bungalow dan appartement), misschien dat het daarom ook niet zo klein voelt voor ons.