De vraag die ik wist dat eens zou komen... Ze wordt in januari 7 jaar, en daar kwam de vraag.. mama klopt het dat jij dat doet?? Omdat ik eerlijkheid erg belangrijk vind heb ik het verteld, ja mama en papa doen dat. Even diep adem halen voor mezelf en de magie is voor haar weg... Niet dus, ik kreeg te horen. Mama je liegt! Dat is niet waar. En direct was ze weer vol in sinterklaasjournaal, bingo en schoen zetten.. Toen ik haar in bed stopte vroeg ze nog wel: mama, wat krijgt mijn kleine broertje dan morgen in zijn schoen? Voor deze keer heb ik het haar verteld omdat ze misschien toch erg in twijfel zit.. Hoe verliep bij jullie het proces van niet meer geloven?
Ik kan het me niet precies herinneren. Zoon kwam in de zomer ermee. Hij vroeg het wij bevestigden het. Toen was zijn antwoord ik wist toch al dat Sinterklaas niet bestaat. Oh ja? Ja ik wist al dat dat een rijk iemand verkleed was als Sinterklaas die de kadotjes geeft aan kinderen uhm nee zo zit het niet, papa's en mama's geven al die kadotjes. Oke dus versierpiet bestaat niet? En rommelpiet ook niet? Nee? Maar hoe konden ze dan wel in mijn vriendenboekje schrijven ?? Dat waren wij ook. De week daarna zijn nog heel veel vragen voorbij gekomen waar telkens het antwoord op was dat wij het waren. Dus ergens snapte hij het wel maar niet helemaal in 1x.
Ik denk dat komende dagen hier ook de vragen blijven komen idd.. En ze is denk ik ook een beetje bang dat ze geen cadeautjes meer krijgt. Maar heb haar al verteld dat ze die zeker krijgt. Dus wie weet geeft dat haar ook rust..
Hier hadden ze het ook al vroeg zelf uitgedokterd dat het niet helemaal klopte, maar het Sinterklaasjournaal was wel echt in hun ogen. Dat hebben ze nog zeker 2 jaar volgehouden. Nu zit de jongste nog vol in de ‘geloof’fase en vinden ze het leuk om dat voor haar zo te houden en stoer dat zij wel weten hoe het zit.
Mijn zoon van 5 zei het ook. ... in mijn klas zegt dat de ouders iets in je schoen stoppen, is dat zo? Ik zeg bij alles, wat denk jij? hij twijfelt al sinds hij drie is. Die pieten hebben toch gewoon schmink en verkleedkleren? Komen ze echt uit Spanje? Die baard is toch niet echt? Ik zeg bij alles ‘wat denk jij? En dan mag hij zelf bepalen wat hij wel of niet gelooft.
Zo doen wij dat ook. Onze jongste vraagt al sinds ze op school zit elk jaar of wij de kadootjes in de schoen stoppen. Want ... zegt dat op school. Elk jaar vroegen we wat ze zelf dacht, en dan geloofde ze toch overtuigend in de Sint. Tot dit jaar. Ze is nu 8 en wilde toch echt de waarheid weten. We hebben verteld hoe het zit, maar nu Sint weer in het land is gelooft ze soms toch wel weer. Ze zit een beetje in een tussenfase, dat hebben we bij de oudste niet gehad.
Ik ben 2 jaar bezig geweest bij de oudste 2 om ze voor te bereiden maar het kwartje viel niet. Nu eindelijk wel maar koste best moeite haha. Gelukkig spelen ze goed mee voor de kleintjes. Kreeg pas zelfs op mn kop van de oudste toen ik hem wilde corrigeren. Ik moest wel meespelen want E liep in de buurt
Vorig jaar was mijn oudste door klasgenoten ook verteld dat sinterklaas niet bestaat. Ze was toen 6 en geloofde niet dat het nep is, want: "hoe komen die cadeautjes dan? Die gaan mijn ouders echt niet allemaal voor mij kopen, hoor". Dit jaar nog niks gehoord, maar als ze het mij echt gaat vragen ga ik niet liegen. Al weet ik niet of dat helpt, want toen ze vorig jaar aan mij vroeg of de tandenfee echt bestaat en ik het eerlijk vertelde, geloofde ze me niet
Haha nou dit is hier nu ook het geval. We zijn vandaag een dagje samen thuis (ziek) en vroeg haar net tijdens het kleuren: wat denk jij nou over sinterklaas en wat mama heeft verteld? Nou ik geloof jou gewoon niet mama. Je praat onzin oke mop...
Hier hetzelfde. Q geloofde écht niet meer toen ze 4 was. Maar vindt het meespelen des te leuker. M komt ook al met vragen en opmerkingen ‘dat koop je zelf’ is al een paar keer voorbij gekomen afgelopen week. Q vindt t erg leuk als ze nog even geloofd en wij doen net alsof we de opmerkingen niet horen. Ben benieuwd hoe lang t nog gaat duren, hoop stiekem nog wel even. Ik kan mezelf niet herinneren dat ik ooit heb geloofd, de verhalen van anderen die wel geloofden vind ik nog steeds super leuk. Ik gun dat M ook .
Onze oudste twijfelde ook al een jaar of 2. Vorig jaar maakte hij de opmerking: Je denkt toch niet dat Sinterklaas zoveel geld heeft om alle cadeautjes te kunnen kopen? En vervolgens heeft hij zijn eigen spaargeld in de schoen gestopt. Afgelopen zomer hebben we besloten om het te vertellen. Sinterklaas kwam aanbod tijdens het gesprek en vond het een mooi moment, dit jaar ook voor het eerst surprise in de klas. Hij reageerde heel luchtig, mompelde wat in de trant van: zoiets dacht ik al en ging over tot de orde van de dag
Geen idee Maar dat kun je toch niet voorkomen Maar ik ga mijn kind niet in iets laten geloven waar wij niet achter staan
Maar heb je het daar dan niet over gehad? Wij geloven ook niet in God, maar hebben de oudste er wel over verteld. Ik zou ook niet willen dat ze over het schoolplein zou roepen dat God niet bestaat.
Dit ja, wij doen hetzelfde. Een moeder wil deze weken niet met ons afspreken, want ze is bang dat zoontje het verklapt aan haar kind. Prima. Verder is school op de hoogte van het feit dat mijn zoontje niet gelooft, dus ze kunnen erop inspelen. Hij kijkt wel mee naar het Sinterklaasjournaal, want dat doen ze klassikaal. Hij vindt het allemaal maar raar en stelt kritische vragen thuis. Ik snap dat heel veel mensen heel graag willen dat hun kind gelooft in Sinterklaas, maar ik ga daarvoor mijn manier van opvoeden niet veranderen. Net zo min als andere mensen dat voor mijn kind hoeven te doen
Dan leg je er juist nadruk op. Als ik mijn zoontje zou vertellen dat alle andere kinderen in zijn klas geloven dat Sinterklaas niet bestaat, dan gaat hij het juist vertellen. Alles wat je aandacht geeft, groeit.
Echt waar? Nahja, alle kinderen zijn anders natuurlijk. Ik kan me niet voorstellen dat mijn dochter dat zou doen. Sowieso heeft ze een groot inlevingsvermogen, maar wellicht is dat ook gewoon niet representatief voor kinderen van haar leeftijd.