Ik zit wel in dubio of ik ze ga laten geloven, ik weet nog het moment dat ik als kind erachter kwam en voelde me echt enorm voor de gek gehouden. Alsof ik mijn ouders niet meer op hun woord kon vertrouwen. Het is natuurlijk een leuke traditie, maar.. sta niet zo achter de leugen.
Ik kan me oprecht niet bedenken dat je ze niet wil laten geloven, ik vind het zo'n leuke tijd. Bijzondere familiemomenten die er ook aan hangen. Maar ik heb dan ook totaal geen idee hoe ik er vroeger achter ben gekomen en of ik verdrietig was oid... Maar ik ben echt heel benieuwd, stel je slaat heel sinterklaas over, hoe zou je dit dan in de school periode doen? Hoe leg je bijvoorbeeld je kind uit dat hij zijn schoen niet mag zeggen als hij dit vraagt? En als hij straks vraagt: ben ik niet lief dan mama? Omdat sinterklaas mij niks geeft? Of ga je dan direct vertellen dat het nep is? Als 4 jarige kan dit geheim natuurlijk niet geheim blijven in de klas.. hoe zie je dit voor je? Ben oprecht gewoon hierin geïnteresseerd. Ben erg benieuwd he mensen hiermee omgaan dan..
Ik vertel ze ook de waarheid, maar toch geloven ze een soort van. Ze weten dat zwarte Pieten en Sinterklaas verkleed zijn om te vieren dat de echte Sinterklaas (die dood is) kinderen kado’s schonk. Ook dat wij de cadeautjes kopen. Ik heb het altijd oneerlijk gevonden om mijn kinderen voor te liegen. Wel blijft het gezellige van Sinterklaas zo. En ze willen toch geloven en uiteraard cadeaus.
Ik ben @Beausecret niet, maar hier een kind dat nooit heeft geloofd. Dit kwam doordat zijn verjaardag 3 dagen voor 5 december is. Toen hij nog alleen was vond ik het niet zo nodig om daar dan ook nog direct Sinterklaas na te vieren. Toen hij naar school ging hoorde hij dus voor het eerst actief erover en geloofde het gewoon niet. Prima ik heb dat zo gelaten. Ik ga dus ook niet glashard liegen. Hij mag gewoon zijn schoen zetten en nu vieren we ook gewoon pakjesavond. Hij wordt nu bijna 6 maar geloven...ho maar. Ik heb hem verteld dat hij niet in de klas mag rondtoeteren dat Sinterklaas niet bestaat en volgens mij heeft hij dat nooit gedaan. Tja en als hij dat wel doet...dan is dat heel jammer maar ik weet ook niet zo goed wat ik hier tegen kan doen behalve dus hem zeggen dat dit niet de bedoeling is.
Je kunt ook een soort middenweg kiezen. Ik heb nooit verhalen opgehangen rondom Sinterklaas, maar we hebben het wel altijd gevierd. We gingen naar de intocht, ze zetten hun schoen, we vieren pakjesavond, enz. Zodra er vragen kwamen, heb ik ze of terug gesteld ("Wat denk je zelf?") of eerlijk beantwoord. Voor ons heeft dat prima gewerkt. Bij de oudste hebben we overigens zelf actief aangestuurd op de waarheid, voor haar was het geloven echt niet leuk. Kind was op van de zenuwen vanaf begin november tot na Sinterklaas. Ze gelooft inmiddels al jaren niet meer, maar al dat gedoe ik deze periode bezorgt nog steeds een hoop stress... Ze heeft bij mijn weten nooit andere kinderen uit hun droom geholpen, sterker nog, ze speelde flink mee (veel fanatieker dan wijzelf om dan vervolgens op de gang te melden dat ze net alsof deed of een andere opmerking te maken waaruit bleek dat ze zelf echt wist hoe het zat ). De magie is ook echt niet weg, want hoewel het vreselijk veel stress geeft voor de oudste, genieten ze er allebei echt wel van.
Dit is wel een goed idee, om ze het zelf te vragen maar wel te laten 'meedoen'. Het is namelijk wat eerder wordt gezegd wel een hele gezellige familie aangelegenheid. De magie rondom het verhaal etc.. En ook wel goede herinneringen aan over gehouden, ondanks de illusie en het liegen.
Ja geen antwoord op deze vragen, daarom ben ik er ook benieuwd naar. Maar wel al goede suggesties gelezen dat je ze ook niks kan vertellen en als ze erom vragen ze zelf laten nadenken. En dan wel meedoen met het schoenzetten, cadeautjes. Beetje zoals kerst.
Mijn zoon had al 101 vragen voor hij op de basisschool zat. Hij vond bepaalde dingen maar vreemd en hij had al snel door dat er dingen waren die niet klopte. In groep 2 heeft hij de hele aanloop naar sinterklaas steeds tegen mij gezegd dat er dingen niet kloppen En vorig jaar zat hij in groep 3 en toen zei hij steeds maar mama ik denk gewoon gewoon niet dat het echt is. En als ik daar dan op inging dan hield hij er over op. tot een uur voor we pakjesavond gingen toen.. we waren op dat moment met zijn twee en toen vroeg hij mij het op de man af; mam ik zit er al zo lang over te twijfelen, nu moet je het zeggen, is het echt of niet? dus toen heb ik eerlijk geantwoord.. ook al was de timing aan de ene kant ruk. Aan de andere kant kon ik hem ook meteen alles laten zien.. en toen we een uur later aan pakjes avond begonnen heeft hij het zo ontzettend goed gedaan voor de zoon van mijn vriend (ze schelen 8 maanden) En ook nu, hij speelt het heerlijk mee.. en ik merk ook een enorm voordeel, mijn zoon is best prikkelgevoelig en kon van half november tot half januari een soort van de wereld zijn.. en dat is nu helemaal niet zo.