Helemaal herkenbaar. Tessa is het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt. Wist gewoon niet dat je zoveel van je kindje zou kunnen houden. Ben een mien ongeduld behalve voor haar. Ben niet van de ritmes maar wel als zij het nodig heeft. Zit graag in de zon, maar nu niet want zij is te klein. Zonder enig probleem doe ik ineens van alles anders voor zo een klein wezentje en dat met heeeel veel liefde.
Ook hier heel herkenbaar! En ook: als mensen "vroeger" (dus voordat je zelf een kind had) iets zeiden over iets ergs met kinderen in het nieuws als "nu ik zelf kinderen heb, moet je je toch niet voorstellen dat zoiets met je eigen kindje gebeurd. Het raakt je nu veel meer." Dan dacht ik wel eens: ik kan me echt wel inleven en voorstellen dat dat verschrikkelijk moet zijn. Maar nu raakt het me echt veel dieper. Je snapt eigenlijk nu pas wat ze daarmee bedoelden. Van dat gevoel kan je je geen voorstelling maken voordat je zelf een kindje hebt gekregen. Ook heel onwerkelijk...
Ja dat met erge berichten over kinderen heb ik ook, dat raakt me heel erg nu. Van de week moest ik op mijn werk weer denken aan die lerares die haar zoontje per ongeluk in de auto had laten zitten ipv naar het dagverblijf te brengen. En dat dat jochie zo lang heeft zitten huilen om mama in die warmte.. en dan uiteindelijk ook nog om het leven komt.. die gedachte maakt me echt ellendig. Ik wil er dan ook niet aan denken, dat doet zoveel pijn! Wat moet die vrouw zich afschuwelijk ongelukkig voelen...
Heeeeel herkenbaar! Lieve is echt een mega geschek voor ons! Ben elke morgen blij als ik wakker ben en mn meisje uit bed kan halen en haar stralende snoetje weer zie! Dat vrolijke snoetje met die lekkere dikke baby armen en beentjes Ik zou mn leven voor Lieve niet meer terug willen,ik hou zo ontzettend veel van mn kleine prinsesje! Vaak zeg ik nog tegen mn man'Goh,dat minie mensje is gewoon door ons gemaakt! Wij zijn daar gewoon de ouders van! Hoe wonderbaarlijk is dat! *zucht van geluk*