Over alles twijfelen

Hoi lieve mama

Er is zoveel in je verhaal wat ik herken!
Ook verborgen reflux, over moeten stappen ook kv, een moeder die er (geestelijk) vaak niet was, twijfel en onzekerheid de eerste maanden. Misplaatste schuldgevoelens.

De eerste 3 maanden zijn ook gewoon hels. Tenminste, dat vond ik.
Je bent heel erg aan het zoeken en je kindje kan nog geen duidelijke signalen geven dat het op prijs gesteld wordt...

Het wordt beter!

Wat is het probleem met de JBPM? Wij hebben de eerste paar weken verstoppingsverschijnselen gehad, maar dat was gewenning. Hoe lang heb je het geprobeerd? Hielp het wel tegen de reflux? Het werkt niet voor iedereen, dat weet ik, maar hier was en is het een wondermiddel.

Welke medicatie krijgt ze? Hoeveel? Hoeveel weegt ze?

Alleen al het feit dat je jou kindje meer wil geven dan je zelf had, gaat ervoor zorgen dat dat lukt!

De onzekerheid wordt minder en als er dingen zijn waar je niet uit komt of aan twijfelt gewoon posten hier! Je mag me ook altijd pb-en. Weet natuurlijk niet alles, maar 2 maanden geleden had ik je post bijna kunnen schrijven...

En echt, je doet het goed, juist omdat je er zo mee bezig bent en je zo graag wilt.
Dat je blij bent dat ze slaapt is ook normaal. Vergeet niet dat slaap belangrijk is. Dus blij dat ze goed eten, blij dat ze slapen! Heel gewoon
En dat je blij bent dat je ook even rust hebt gaat niemand je kwalijk nemen, ook zij niet. Dat moet je zelf ook niet doen. Ja, je bent mama, maar helaas, blijven we grotendeels toch ook gewoon mens.

Veel liefs en sterkte voor jou en je kleine meid!

 

Het lijkt mij, als de pepti na 3 weken nog niet werkt, dat je het daar niet mee gaat redden. Volgens mij moet je na 2 weken toch wel resultaat zien? Weet ik niet helemaal zeker, dus misschien even navragen bij de KA.
Medicatie voor de reflux vind ik altijd moeilijk, wel of niet doen... als het niet nodig is zou ik het persoonlijk ook zo lang mogelijk uitstellen. Maar een kindje met last en/of pijn is natuurlijk nog veel erger.

Wanneer heb je de JBPM geprobeerd? De krampen hebben vaak een piek als baby 8 weken is. Is niet toevallig samengevallen?

Wat de beste manier is om je kindje te laten slapen weet ik niet maar wij doen het zo:
's Nachts slaapt hij in zijn bedje. Overdag ligt hij in de box om te spelen (is je meisje misschien nog wat klein voor, maar naar de mobiel (schrijf je dat zo?) Kijken noem ik ook spelen. Om te slapen leg ik hem in de kinderwagen.
Alles gaat hier met ritueeltjes. In het begin kost het allemaal veel tijd, maar nu zijn we al zover dat hij precies weet wat we gaan doen en wat er van hem verwacht wordt. (Dat klinkt misschien een beetje cru, maar bedoel dus dat hij weet dat het slaaptijd is bijvoorbeeld en hij gaat dan dus ook slapen of hij is in ieder geval rustig en stil.)

Persoonlijk zou ik geen geld uitgeven aan een speciaal matras. Wij hebben gewoon een plank in de box gelegd met een kistje eronder. Gewoon een boek onder de poten kan ook.

Pfff ik heb de eerste maanden toch ook zo vreselijk lopen modderen... leef zo met je mee!

Ik denk dat je nu eerst moet zorgen dat je vindt wat er aan de hand is met je meisje. Dus idd nutrigamin (?) of medicatie voor de VR. Dan de regelmaat heel strikt in gaan voeren. (Niet op de klok, maar in volgorde van gebeurtenissen). Dat hebben ze heel snel door en wij hadden daar al zoveel baat bij!

Je berichtje heb ik trouwens nog niet mogen ontvangen...

 

Heb tip wat betreft het slapen op je armen. Doe dat liever niet of als ze toch slaapt dan voordat je haar weglegt in bed (leg niet in box!) maak haar wakkwr zodat ze ogen open heeft en begrijpt dat ze nu ergens anders ligt.

Ik weet niet wat je dochter heeft maar ik heb het ook zo gehad. 2 weken ging goed ondanks gedoe met bv. Daarna dus wat jij beschrijft had ze ook (weet niet precies wat je dochter verder heeft) hier ook onrust, huilen veel, onrust bij drinken. Rare geluiden, verborgen reflux, te snel drinken, huilen tijdens fles, vlekken. Groenige poep en maar 1x per 4-5 dagen.
We gingen naar comfort icm osteopaat. Dat heeft enorm veel verbeterig gebracht. Ook rust en regelmaat ze gad dat het nodig en nog steeds. Van cb huilpoli gehad kwam iemand thuis met ons haar inbakeren en rust regelmaat doornemen en met beleid laten huilen.
Dat gaf andere baby ons. Bij 4mnd werd het weer minder ze ging vaker spugen en erge obstipatie. Rode vlekjen huilen na fles etc.
Pepti gegeven zonder verbetering (alleen obstipatie was weg).
Tja ik hoorde ook en kma etc en gelukkig onze ha was verstandiger ze zei dat zelden maar dat kan dat baby te veel wil en niet kan daardooe zit hij in de knop. Ze adviseerde ons standard voeding geven want volgen haar reflux had ze niet meer.

We ging geven bij 5mnd en met 5.5 ging ze zitten en later maand optrekken lopen etc. Obstipatie was weg gelijj, reflux ook niet spugen gewoon nooit meer. Rode vlekken blijven het is soort nettelroos iets neurotisch bij inspaning of drukte. Huilen na fles: ja huilt even. Ze huilt ook dat eten op is gewoon terwijl ze echt veel eet en alles.
Druk en vlot -ja. Enorm snel drinken altijd gebleven (speen 1 binnen 5min pap weg)- verklaart want ze ook erg snel 5min boterham op. Enorme zuigbehoefte en weinig slaap nodig.
Geen kma dat is zeker. Geen andere alleegieb etc.

Zo ze is gewoon en ik probeer mijzelf daar aanpassen en heb strakke schema en planning elke dag dat heeft ze nodig.

Twijfel niet gewoon doe wat je gevoelens zeggen en zoek geen andere verklaring of oplossing en richt zich niet op andere. Elk baby en elk mens in anders doe gewoon iets waarop jij en je gezin gelukkig is

 

Ik wou maar ff zeggen dat wij bij de tweede alleen de verborgen reflux variant hadden, dus niets van kma ofzo, en dat ik me precies zo voelde als jij.
Bij de eerste had ik ook dat gevoel van geen controle en maar blijven malen ed, maar toen die na 3 maanden in een ritme kwam was dit snel over.
Zoontje daarentegen heeft na 9 maanden een voor mij herkenbaar ritme op weten te pakken en ik heb me dus 9 maanden gevoeld zoals jij beschrijft. Alles stond op losse schroeven. Vreselijk!
Het is denk ik ook een reactie op alle veranderingen in je leven. Want die zijn echt inmens! De een kan sneller de draad oppakken dan de ander. Ik dacht dat ik daar goed in was, in veranderingen, maar toen de kinderen eenmaal waren gekomen bleek dat ik daar ècht niet zomaar even snel aan kon wennen.

 

Ik snap precies hoe je je voelt.
Nu was mijn kraamtijd al geen roze wolk.
Maar idd dat van de verborgen reflux etc heftig.

Is het misschien een idee om novalic aa te geven.
Het schijnt dat deze tegen koemelkallergie helpt en tegen reflux.
Goedkoop is hij niet.

 

Kijk naar je kind en zolang ze tevreden is, is dat wij jij doet dus goed!
Slaapt ze in bed? Dan vindt ze het daar prima. Piepen en huilen in de box is teken dat ze dat dus niet wil. Volg haar dus gewoon en dan komt het echt wel goed!

Of je medicatie nodig hebt of juist sterkere dieetvoeding, daarvoor zou ik vooral haar signalen sterk in de gaten houden: onrust kort na de voeding zou eerder duiden op meer actie nodig omtrent de reflux, onrust zo'n anderhalf uur na de voeding duidt eerder op allergie. Is niet altijd helemaal 1 op 1 zo, maar meestal wel.

Doe verder vooral wat bij jullie past. Bij jou in slaap vallen is nu nog helemaal niet erg, zeker als dat maar een paar keer per dag gebeurt. Ze wordt wakker in bed en dat is ook een vast ritme. Mensen die zeggen dat ze dan bij wakker worden juist zal schrikken, omdat ze niet meer bij je is, terwijl ze wel bij je in slaap viel, snappen het principe van voorspelbaarheid niet helemaal geloof ik
Je hoeft haar dus ook echt niet wakker te maken voor je haar dan in bed legt. Dat zelf in slaap vallen komt vanzelf: kinderen die zich veilig voelen en gezond zijn, gaan echt zelf in slaap vallen in bed Dat wordt ook gemakkelijker als ze straks langer wakker is tussen de voedingen, zodat je meer tijd hebt om haar signalen te zien en daar actie op te ondernemen

 

O meid, echt precies de dingen waar ik ook mee liep. Heb ik al een goede band met mn dochter? Waarom snap ik nu nòg niet wat hij bedoeld? Verloopt de hechting wel goed? Waarom laat ze geen voorkeur voor mij zien? Ben ik er wel voor haar op de goede momenten? Maar waarom heb ik er dan geen zin meer in? Betekent dat dat ik er niet klaar voor ben? Zou ze die afwijzing merken? Lacht ze daarom niet naar mij? Enz enz enz.
Idd hormonen. En achteraf....dan lach je erom. Heb ik me dààr druk om gemaakt? Maar ja, behalve jezelf tot de orde roepen en geruststellen met 'lotgenotencontact' en een gerustellende relativerende man helpt er niet veel. En dat helpt dan ook nog maar eventjes vaak. Was mij iig zo.
Bij de tweede dacht ik: jaaaaa maar nú weet ik het. Nu weet ik dat het nergens op slaat en ik mezelf gek zit te maken......nou niet dus. Je kan t niet winnen van die k*thormonen.
Als ik dreigde te gaan janken trok ik vliegensvlug mn skates aan (mn man had zomervakantie en was thuis) en ging ik voor 10 minuten mn lijf op zn lazer geven, totdat ik hijgde als een paard. Dat hielp mij er gedeeltelijk doorheen.
En dan nog wat. De eerste 3 of 6 of 9 maanden zijn zwaar. Heel zwaar. Gewoon hard werken. Vaak harder dan op je werk. En helemaal met een kindje met reflux èn kma. Voel je daar niet rot om. Het is ech bikkelen en dat lijkt romantisch, maar is het van geen meter.
Is voor mij reden om niet direct aan de derde te beginnen, want na max 9 maanden is t zó leuk en zal je nog eens aan je topic terugdenken

 

Bij de eerste na 3 maanden, bij de tweede na 9 maanden. En dat komt puur door de reflux. Zoon gaat meer zitten, zodat hij minder last heeft van zijn relfux en beter kan slapen daardoor beter te genieten is.
6 maanden is ook vaak een stadium dat het ineens een stuk beter lijkt te gaan.

 

Hier nog een verhaal van herkenning om je een hart onder de riem te steken. Ik ben in het begin ook een en al zoekende en twijfelde geweest. Ons mannetje was ontzettend onrustig, veel huilen en overstrekken, niet willen/kunnen slapen. Ik heb hiervoor van alles uitgeprobeerd (wij dachten ook aan reflux) en dacht op een gegeven moment ook, is al dat 'uittesten' wel goed voor hem? Maar ja, niets doen was geen optie want hij mankeerde ‘iets’. Ik hoorde ook altijd verhalen van moeders over dat je de huiltjes van je kindje leert onderscheiden; honger huiltje, slaap huiltje, pijn huiltje. Nou, ik herkende ze bij lange na niet, ze leken allemaal op elkaar. Ik werd daar heel erg onzeker van. Ben ik wel een goede moeder? Ik heb dit op een gegeven moment maar naast mij neer gelegd, want tot op de dag van vandaag lijken zijn huiltjes nog steeds op elkaar maar ben nu niet meer onzeker omdat ik weet dat ik een goede moeder voor hem ben.

Na een proefkuur Omeprazol bleek het geen reflux te zijn. Moest dus weer verder zoeken. Ik was inmiddels bijna wanhopig en in staat om alles te proberen dus heb toen een afspraak bij een ostheopaat (waar ik normaal niet echt in geloof) gemaakt. Na slechts drie behandelingen was het een heel ander kindje! Hij had rust in z'n lijfje, was ontspannen, huilde en overstrekte niet meer en ik kon hem eindelijk voor een tijdje rustig in de box leggen zodat ik m'n handen vrij had. Het is niet bij elke baby het antwoord, maar ons was dit ‘het’. En ja, ook ik vond (en vind het nog steeds) heerlijk als hij even ligt te slapen. Om iets in het huishouden te doen of gewoon even helemaal niets te doen! Is heel normaal hoor! Voel je ook niet schuldig om ook af en toe ook iets voor jezelf te doen, zonder jouw kleintje erbij! Gewoon lekker alleen, met een vriendin of met je partner. Des te meer kijk je er naar uit om haar weer te zien en let maar op, je zult dan juist meer van haar genieten!

Pas vanaf 3 maanden kon ik echt van hem gaan genieten! Hij is inmiddels bijna 6 maanden en een heerlijk vrolijk mannetje. Huilt nu alleen nog als hij honger of slaap heeft. Maar nog vind ik het heerlijk om ook dingen zonder hem te doen hoor, ik heb het ook gewoon nodig. Even kletsen bij een vriendin thuis, een middagje winkelen, een uurtje weg om onder de zonnebank te gaan of gezellig even twee uurtjes ergens een borreltje drinken met m’n partner. Door dit soort dingen te doen kun je die grijze wolk ook veel beter aan!

Echt, het wordt beter. Hang in there!

 

Ja 6 maanden lijkt een heel eind, maar vergeet niet dat het elke dag een stukje beter gaat, alleen heb je dat niet door. Het is echt zo. Die 3/6/9 stadia zijn mijlpalen waarin het ineens een heel stuk beter lijkt te gaan. Komt vooral doordat je kindje dan ineens van alles kan.
Meid alles is een fase. En een fase gaat over. En je komt, snel genoeg, in een fase waarvan je zegt: ging dit maar nooooit over. Zo leuk wordt het.
De eerste maanden heb ik met mn zoon vooral gedacht: 'hou ik wel van je? Want ik vind je alleen lief als je ligt te slapen.' En dan voelde ik me rot en schuldig! Maar het komt: doordat ik zo druk bezig was met zorgen maken en met bikkelen tegen die reflux, was geen plek voor genieten. En nu: tis een supervrolijk mannetje. Ik smelt als hij zn charmeur-grijns naar me trekt, ik lig elke dag om hem in een deuk en geniet als hij helemaal contact maakt met zn zus. Én ik raak (bij gebrek aan hormonen) niet meer volledig in de stress als hij toch een keer gaat huilen. En dit staat jou ook te wachten, alleen ben je ws nu vooral druk om bij elke fles te kijken: wat is de uitwerking hiervan? Gaatie nu slapen? Zou ik hem nu lang genoeg omhoog hebben gehouden, heeft hij nu genoeg geboerd, help over een uur moet hij weer eens fles, enz enz
En idd, plan iets voor jezelf wat je daarvoor ook deed. Knap je van op.
Je vriendinnen zijn ms niet helemaal eerlijk. ik heb van zó veel forumleden en ook real-life vrouwen gehoord dat ze de eerste periode niet leuk vinden.
En goed dat je doorpakt wat betreft zijn medische dingen. Dat verlicht ook, voor jullie beiden.
Wat je voelt is niet meer dan normaal.