Hoi hoi, Omdat ik erg last heb van mijn bekken/heupen (ik weet nog niet wat het precies is, moet nog naar de dokter morgen) ben ik benieuwd of er hier meerdere mama's zijn die dit probleem hebben. De helft van de tijd strompel /waggel ik rond alsof ik al in week 40 zit, terwijl ik nog niet op de helft van mijn zwangerschap zit,dankzij de pijn in mijn bekken/heupen... liefs mamatoB
Ik heb er helaas ook last van... al rond de 14 weken had ik het en begin het echt zat te worden... en mensen denken dan ook nog dat je je aansteld terwijl het ontzettend pijnlijk is. Ik moet nog maar eventjes en ben er dan hopelijk ( grotendeels ) vanaf, ik kijk daarom ook best wel uit naar de bevalling.
Oh wat vervelend, dan loop je er al lang mee...heb je wel kunnen doorwerken tot opt laatst of ben je vroeger moeten stoppen met werken? heb je fysio gehad? Ik ga morgen de dokter bellen want wil wel weten of het bekkeninstabiliteit is of niet... voel me momenteel zwaar ellendig vd pijn...
ik heb fysiotherapie gehad maar ik vond het niet echt helpen, en ik heb doorgewerkt tot week 34 maar werkte vanaf 20 weken alleen nog maar halve dagen omdat ik het anders al helemaal niet trok van de pijn. Succes bij de huisarts
Hier nog iemand, vanaf week 11 al. Maar nu ben ik ook hypermobiel van mezelf en ik wás dus gewaarschuwd, dat ik waarschijnlijk wel klachten zou gaan krijgen. Zelf had ik nog de hoop, dat het pas rond week 20 erger zou worden..maar helaas. Ik word behandeld door mijn Cesartherapeute volgens de methode van Cecile Röst (haar boek kan ik van harte aanbevelen) en ik heb inmiddels het advies om met lange afstanden (langs is in mijn geval inmiddels alles langer dan een minuut op 20-30 aan één stuk) lopen een bekkenband te dragen en bij een hele dag uit een rolstoel mee te nemen. Nee..leuk is het niet. Het is pijnlijk en vermoeiend en vooral héél vervelend met slapen ( ik slaap door de pijn beroerd) maar ik houd mezelf maar voor dat het nog voor een weekje of 22-24 is....
hmmm hier nog 1 alleen begon het bij mij alleen maar erger te worden ná de bevalling. IK heb al zeker een half jaar fysio hiervoor.
Hallo dames, Ik zit hier best wel in de rats want de bekkenpijn/pijn in de heupen wordt er niet beter op. Vanmiddag een paar uur op een verjaardag gezeten en daarna bij het weg gaan liep ik als een oude vrouw... Ik vraag me echt af of het BI is of niet... zo niet vraag ik me af wat het dan wel kan zijn... Maar als je BI hebt, wordt je dan altijd geadviseerd om thuis te blijven of minder te gaan werken? Ik hoop van niet want ik zou dat heel rot vinden om hele dagen thuis te zijn en rust te moeten nemen... ben nogal een bezig bijtje... :-S liefs mamatoB
Hier hetzelfde, sterker nog.. ik heb tijdens mijn zwangerschappen wel last gehad maar niet zo erg als nà de bevalling. heb na mijn eerste (toen begon het nadat ik met de bv was gestopt) ruime en half jaar cesartherapie gehad. Nu sinds een week ook weer erg last. Ben alweer flink oefeningen aan het doen. Hopelijk kan ik de schade dan wat beperken. Bij mij is het trouwens voornamelijk een verstijving van het si gewricht.
ZO! Dat geeft de burger moed (NOT!) Ik hoop het niet zeg, want na de bevalling en kraamtijd sta ik er doordeweeks in mijn eentje voor. Als ik dan helemáál slecht uit de voeten kan met die kleine, dan is het toch wel lichtelijk een ramp
het word aangeraden om minder te gaan werken... maar je mag zelf weten of je het doet of niet, maar ik raad het je wel aan
Ik ben vanochtend bij de huisarts geweest. Hij constateerde een blokkade in de SI gewrichten, dus in het bekken. Een beetje het tegenovergestelde van bekkeninstabiliteit, bij mij zit het dus hartstikke vast allemaal. Ik moet direct fysiotherapie gaan doen en zo veel mogelijk in beweging blijven / korte stukken lopen. gelukkig deed ik dat wel al, alhoewel wel strompelend... maar goed. Hij vermoedde ook nier ontsteking dus moet morgenochtend een potje ochtendurine inleveren... zou wel mijn vermoeidheid verklaren de laatste weken.. in elk geval loop ik 's ochtends redelijk, smiddags waggel ik en 's avonds strompel ik en kom ik bijna niet meer vooruit... op het werk kom ik de trap bijna niet meer op van de pijn... kost me ontzettend veel moeite... Ik kan vrijdag al direct terecht bij de fysiotherapeut, en ik ben benieuwd wat zijn bevindingen zulllen zijn / wat zijn diagnose zal zijn. Want ik begrijp toch dat fysiotherapeuten er nog meer verstand van hebben dan huisartsen.... ik wacht het maar even af. groetjes mamatoB
Hoi Meiden, Hier nog iemand met bekkenproblemen. Het begon bij mij ook erg vroeg . Loop nu 3 weken bij een fysiotherapeute en zij masseert en ik krijg oefeningen mee. Maar het gaat nog niet erg vooruit. Heb al wel op mijn kop gehad dat ik mijn grenzen niet mag overschrijden, maar dat is best lastig als je die niet goed kent . Tsja en het is toch normaal dat je boodschappen gaat doen of dat je een tijdje aan het lopen bent als je gaat shoppen omdat je positiekleding nodig hebt. Maar goed alle "actieve" plannen van voor de bevalling kan ik wel vergeten en mijn man zal alle klusdingen alleen moeten doen en dat vind ik flink balen. Maar goed dat zullen jullie wel herkennen Sterkte meiden! Groetjes Afrola
Hoi ladies, Ben gisteren bij de fysiotherapeut geweest. Deze heeft me uitvoerig onderzocht en kwam tot de conclusie : bekkeninstabiliteit en bekkenbodemproblemen. Dus tóch geen blokkade! Hij zei, het zit eerder allemaal te los dan te vast. Een blokkade zou ik ook gevoeld hebben dat ik me verstapt zou hebben ofzo, maar daar heb ik dus niets van gevoeld. De pijn is geleidelijk aan gekomen en erger geworden. Volgende de fysio is de instabiliteit nog niet in de ergste vorm, maar wel al veel te ver voor mijn aantal weken zwangerschap. Als ik hier mee door zou zijn blijven lopen zou ik na de bevalling maanden uit de running zijn geweest volgens hem... Nu gaat hij me doorverwijzen naar een collega fysiotherapeute die heel veel ervaring heeft en gespecialiseerd is in bekkeninstabiliteit. Ik krijg dan oefeningen om de spieren te versterken, een bekkenband, etc. Ook moet ik komende week met mijn bedrijfsarts gaan bespreken hoe veel ik nog kan/mag werken. Momenteel ga ik de hele dag door de pijn heen en over mijn grenzen heen... omdat ik dacht 'stel je niet aan' maar ja..waarschijnlijk is dat toch niet het aller slimste om te doen... Ik ben er best wel van slag van, dit verandert toch wel het een en ander... wil nu vooral weten wat ik er zelf aan kan doen, wat ik mag en niet mag, wat ik wel en niet mag doen qua beweging en werk etc.... Ik wil wel dat ik straks op een goede manier kan bevallen en dat ik zelf goed voor mijn kindje zal kunnen zorgen als het op de wereld is gekomen! liefs mamatoB
Het is trouwens wel 'goed' om te weten dat het dus wel bekkeninstabiliteit is,...dat dat alle pijn en vermoeidheid verklaart... want ik voelde me al zo rot omdat ik dacht 'bij anderen gaat de vermoeidheid na 12 weken een beetje weg, bij mij wordt ie nu juist alleen maar erger,en ik loop te strompelen als een oud vrouwtje' terwijl ik overal las dat je je nu in de zwangerschap rond 18 weken juist 'kiplekker' kan voelen Dus het is wel een beetje een opluchting dat het niet aan mij ligt... dacht al dat ik gek aan t worden was :-S
mamatoB..tja..het is niet leuk om te horen. Wél goed dat je bent gegaan..nu kan er iets aan gedaan worden! Ik voel me overigens ook knap belazerd hoor..ik ben ook geen blakende en van energie overlopende zwangere. Bij mij is naast mijn bekken mijn bloeddruk ook al een probleem aan het worden. Dus naast slecht slapen van de pijn, heb ik ook dikke andere zorgen. Maar goed: goed oefenen..goed op je grenzen letten en dan is de schade te beperken. Succes!!
Hey Helen, Ja, het is wel minder inderdaad... wat rot voor je dat je naast bekkenproblemen nu ook nog eens bloeddruk problemen hebt... alsof één probleem niet meer dan genoeg is.. Ik heb alles over voor ons kindje... en als dat betekent dat ik fysio moet doen ,een bekkenband moet dragen, rustiger aan doen... ik heb er alles voor over... maar 't blijft wel shit natuurlijk. En mensen zien niet aan je wat je hebt (behalve dat ik scheef loop en mijn gezicht op onweer staat) dus het is lastig uit te leggen wat je voelt.... Hoe doe jij dat met werken trouwens? Ik vraag me af wat wijsheid is, hoeveel je mag werken, hoe veel je moet rusten en hoeveel je moet oefenen, wat de goede verhouding is zeg maar. Ik wil heel graag 32 u blijven werken, maar als dat betekent dat ik straks op krukken loop of na de bevalling mijn kleintje niet kan verzorgen, dan neem ik toch echt wel gas terug... nu ga ik eigenlijk continue door de pijn heen door. Hoe doen jullie dat? liefs mamatoB
Tja..ik werk dan 4 x 9 uur en dat valt me enorm zwaar. Mijn collega's maken zich zorgen en ik vind het heel moeilijk om een gesprek met mijn baas aan te gaan over minder werken. Ik vind het zó vervelend dat iets normaals als een zwangerschap nu weer bij mij tot uitval/minder werken gaat leiden. Maar als het mijn bekken niet is, zal mijn bloeddruk me op termijn dwingen kalmer aan te doen, dus ik zal toch actie moeten ondernemen. ik ben doordeweeks ook nog eens alleen, dus ook thuis is alles voor mijn rekening. En ik wil niets liever dan een gezond kindje en zelf zo min mogelijk gehavend uit de zwangerschap komen..dus ..weinig keus, denk ik....
Hoi Hellen, Dat gevoel herken ik heel erg... ik werk 32 uur in 4 dagen, en daarnaast doe ik grotendeels het huishouden en boodschappen etc. zolang het nog gaat. Ik vind het ook heel moeilijk om dit met mijn werkgever te bespreken. Ik ga daarom ook de bedrijfsarts spreken en met haar in overleg hierover, zodat zij advies kan geven. Voelt voor mij toch als een steuntje in de rug. Is er op jouw werk geen arbo-arts/bedrijfsarts waar je mee kunt praten? Of met iemand van personeelszaken desnoods in overleg met je huisarts/behandelend arts? Liefs mamatoB
Ja..ik denk dat ik binnenkort (ben er nu nog echt niet klaar voor) maar een gesprek aanvraag met de bedrijfsarts. Ik vind hem niet onaardig, maar hij is wel redelijk rechtlijnig, dus dat alleen is al een reden om ertegenop te zien. Kennelijk moet ik nog nét even meer moe worden en meer pijn krijgen. Als ik echt helemaal aan mijn grens zit, is het voor mij makkelijker om erover te beginnen. Dan kan ik het ook naar mezelf toe rechtvaardigen..