Mama's met Bekkenproblemen / Bekkeninstabiliteit

Hoi MamatoB en anderen,

Sorry dat ik zo laat reageer op je vraag even te druk met andere dingen...
Hoe doe ik dat met werk en huishouden enzo?
Tsja, ik heb gelukkig werk waar ze flexibel zijn, ik heb vooral bureauwerk en ik kan mijn eigen tijd indelen. Op dit moment werk ik 32 uur met op woensdag mijn vrije dag. Dit houd ik precies vol. Maar meer werken zou ik nu echt niet kunnen en ik heb de woensdag en het weekend echt nodig om bij te komen. Als ik me een dagje minder voel dan werk ik gewoon iets minder en probeer dat op een andere dag in te halen. Als ik merk dat het echt niet meer gaat dan neem ik wel contact op met de bedrijfsarts en ga een gesprek aan met mijn leidinggevende. Gelukkig zijn ze heel begripvol dus maak ik maar daar geen zorgen over, maar liever werk je natuurlijk gewoon door alsof je niet zwanger bent .
Wat betreft het huishouden enzo laat ik bijna alles over aan mijn man, behalve het koken en de was. Ik heb het nog een paar keer geprobeerd om schoon te maken etc. maar het kost me nu 3 a 4 keer zoveel tijd en ik ben daarna tot niets meer in staat. Mijn man heeft hier gelukkig geen probleem mee, hij heeft liever dat ik nog iets leuks met hem kan doen dan dat ik het huis schoonmaak . Ook het klussen in huis voor de babykamer komt helemaal op hem neer. Ik baal daar zelf vreselijk van maar het is niet anders. Van mijn man mag ik ook niet meer helpen al zou ik het zelf willen.
Nu ik alle zware dingen heb losgelaten merk ik dat ik iets beter met mijn bekkenprobleem om kan gaan. Ik weet zolangzamerhand zo'n beetje waar mijn grenzen liggen. Ik vind het nog het lastigst om te accepteren waar mijn grenzen liggen. Dat is iets wat mijn fysiotherapeute mij ook al vertelde dat dat vaak bijna het belangrijkste is. Ook ben ik begonnen met zwangerschapsyoga en doe braaf de oefeningen van de fysiotherapeute om te proberen mijn spieren te verstevigen die mijn bekkeninstabiliteit op kunnen vangen. Ik hoop ontzettend dat het gaat helpen om de problemen ten minste te stabiliseren.

Ik begrijp jullie frustratie en schuldgevoel echt heel goed. Maar bedenk idd ook dat hoe langer je toch over je grenzen gaat, hoe langer het na de bevalling zal duren voor je herstelt bent. En dat lijkt me nog frusterender.

liefs,
Afrola

 

Ik snap wat je bedoelt Afrola. Helaas heb ik geen man in de buurt wonen, dus komt alles op mijn schouders terecht. Met als gevolg dat het huishouden bijtijds een rommeltje is, omdat ik geen fut en teveel pijn heb. Maar ja. Liever dat dan me afmelden op mijn werk, want dat geeft alleen nog maar meer problemen.

 

Hoi meiden,

Neem zoveel rust als je kan. Ik heb idd veel mazzel dat mijn man veel van mij over kan en wil nemen. Ik begrijp dat dat niet bij iedereen zo kan. Maar probeer idd om dan overal iets te laten en alles wat je doet regelmatig af te wisselen met rustmomenten. En dan bedoel ik vooral moment van rust voor je bekken waarbij je nog best iets nuttigs kan doen maar wel zo dat je bekken/rug even rust krijgt .

@ MammatoB: 1 uur per dag minder werken lijkt niet zoveel maar daardoor kan je ws wel een uur langer rusten voordat je weer moet koken bv. Misschien helpt dat toch op den duur. En dat je 's avonds niets meer kan vind ik niet raar hoor, bij mij hoef je ook echt niet meer aan te komen om wat dan ook te doen 's avonds. Als je na een week of twee weken 1 uur per dag minder werken alsnog het idee hebt dat je je werk niet vol kunt houden, overleg dan met je fysio, ha en arboarts dat jij het toch echt niet volhoudt. Het is bepaald niet makkelijk om te zeggen dat je iets niet kan. Maar probeer toch voor jezelf op te komen!

@ Helen, heel vervelend dat je geen man in de buurt hebt die wat lasten van je schouders kunt halen. Tsja dan zit er idd niets anders op dan dat je af en toe het huishouden laat "versloffen". Misschien kun je zo af en toe eens een vriendin of familie vragen om te helpen met een paar grote schoonmaaktaken als het echt moeilijk voor je wordt? Al is dat natuurlijk bepaald niet makkelijk om te doen.

Sterkte meiden!

 

Hoi allemaal,
Hier even een berichtje van mij. Ik heb al meer dan 2 1/2 jaar bekkenproblemen, het begon bij mij met zo'n 19 wkn. Ben meteen gestopt met werken. Nam mijn rust, bewoog, fysio, niks hielp. Dus bij de 30 wkn liep ik met bekkenband en krukken, en dat ging eigenlijk niet eens meer. Na de bevalling ook therapie, enz......door de lange tijd van bekkenpijn zijn heel mijn spieren overbelast, en vandaar nu nog zo'n pijn. Heb zelfs therapie gehad bij spine and joint center in rotterdam.
Het gaat nu gelukkig wel wat beter, maar ja mag het nu mijn dochter al 25 maanden is. Word er soms wat moedeloos van. Gelukkig kan ik weer 20 uur werken, maar dat is max. het heeft mijn hele leven veranderd helaas, en de wens voor een 2e is er nog heel duidelijk, maar durven........voorlopig niet hoor.
Dus dames, neem je rust tijdens de zwangerschap, zorg voor goede begeleiding en voorkom overbelasting van de (verkeerde) spieren. En vooral voel je niet schuldig, en luister naar je eigen lichaam.

groetjes sandra

 

Ik wil hier ook even op inhaken.

Dames, neem jullie rust! Dat is echt heel erg belangrijk. Ik ben dus te lang door gegaan met werken. Daarbij deed ik zwaar werk, verzorgende in de ouderenzorg. Ik was al wel steeds minder gaan werken en de minder zware cliënten gaan doen, maar met 30 weken had ik zoveel pijn, niet normaal. Op aanraden van mijn vk ben ik toen naar een cesartherapeute gegaan, gespecialiseerd in bekkenklachten. Zij zag dat ik mezelf giga overbelastte en op haar aanraden ben ik toen de ziektewet in gegaan. Mijn Arbo-arts was het hier helemaal mee eens. De klachten waren zo erg dat ik een bed in de huiskamer had en daar veel op lag. Dan had ik geen pijn. Ondertussen doorgegaan met de oefeningen ven de therapeut. Na de bevalling voelde ik me twee dagen helemaal goed, maar toen kwam het in alle hevigheid terug. Het gaat met mij nu eindelijk weer de goede kant op, maar ik heb wel moeten besluiten om niet meer in de zorg te gaan werken. De risico's zijn te groot!

Dus dames, denk goed om julliezelf. Hier heeft het allemaal behoorlijke consequenties gehad. Moeten stoppen met mijn eigen werk, hulp in de huishouding, mijn oudste noodgedwongen veel uitbesteden, mijn partner die bijna alle moest doen, niet kunnen fietsen, niet kunnen autorijden, voortgeduwd moeten worden in een rolstoel, en het ergste, ik kon mijn kleine meisje niet eens zelf fatsoenlijk verzorgen! En het is vreselijk hoor, als je je hele gezin ziet lijden onder jouw kwaal.

 

ook ik wil even reageren,

ik heb ook hevige last (gehad) van bekkenpijn het begon toen ik 12 weken zwanger was van ons zoontje (nu 16maanden) het werd elke week erger en erger ik kon me nog niet meer draaien in bed zonder hulp, bijna niet meer lopen en ga zo maar door....ik heb echt heel vaak huilend rond gelopen van de pijn en niemand die iets voor me kon doen geen arts/fysio enz... rustig aan doen werd gezegt en een bekkenband dragen helaas ging het hierdoor ook niet beter goh wat was ik blij toen ik de 40 weken naaderde eindelijk van die helse pijn af (dacht ik) maar nee hoor tijdens de bevallig hevige rugweeen gehad mega kramp in mijn heupen waardoor ik mijn benen niet kon buigen heb dus gepest in bed met gestrekte benen want tsja de kleine man moest er eenmaal uit. ik wilde heel graag thuis bevallen zonder medicatie (ik vond dit niet nodig) helaas wilde de kleine man niet komen dus het was of alles op alles zetten om thuis te bevallen of afhaken en naar het ziekenhuis gaan, nou ja ik zou ik niet zijn als ik niet zou doorzetten. de verloskundige en de kraamhulp hebben flink op mijn buik mee moeten duwen en met een (flinke) knip verder is het me toch gelukt om thuis te bevallen. na de bevalling bleek dat ons zoontje toch een stuk zwaarder was dan gedacht hij woog 4020gram en was 54cm lang en had een flink hoofdje daardoor ging het ook zo moeizaam. enkele uren na de bevalling had ik z'n pijn aan mijn heupen/bekken en ja hoor flink gekneust door de bevalling. deze pijn werd de weken erna alleen maar erger (maanden zelfs) nu 16 maanden later moet ik zeggen dat het best goed gaat, maar af en toe (bij een verkeerde beweeging, te veel gedaan te hebben) komt de pijn weer. ik heb leren leven met de pijn het is niet altijd gemakkelijk en leuk maar ja niks aan te doen, ik denk maar zo ik heb er iets heel erg moois voor terug gekregen. en de wens voor een 2de kindje is er wel die helse pijn houdt mij niet tegen


meiden die nu zwanger zijn met de zelfde klachten dit is idd geen positief bericht over de pijn die misschien snel over is na de bevalling, maar ieder mens is anders dus misschien is het bij jou wel weg na de bevalling.

liefs kikkert

het is wel een mega verhaal als ik het zo terug kijk 8)

 

hoi,
Ook hier iemand die na bekkeninstabiliteit heeft gehad. Bij mij was het begonnen na de bevalling tijdens zwangerschap bijna nergens last van. Ik had alleen niet zo een goede kraamhulp en ben na de bevalling gelijk dagen op geweest e.d. Ik voelde dat ik steeds stijfer werd bij mijn heupen en mijn benen niet goed kon optillen. Ik dacht dat dit er allemaal wel bij zou horen maar niet dus. Toen ik na 6 weken op na controle bij de VK kwam en haar vertelde hoe ik me voelde heeft ze me gelijk doorverwezen naar een bekkentherapeut. Ik ben nu 7 maanden verder en op zich weer helemaal genezen verklaard maar ik merk dat mijn benen nog snel zwaar worden of dat ik steken in mijn liezen krijg. Ik heb het idee dat ik nooit meer helemaal de oude zal worden.
Dus damses neem voldoende rust ook na de bevalling!!
Ook ik heb mij heel rot en schuldig gevoeld omdat ik steeds kreeg te horen van; Hoe kan dat nou je had tijdens je zwangerschap toch nergens last van? Het was net of mensen mij niet geloofde. Ik denk trouwens ook nog steeds dat er bepaalde mensen zijn die denken dat ik het allemaal verzon.
Nog een tip laat je kraamhulp al het werk doen en blijf zelf lekker een weekje in bed. Laat je maar lekker verwennen, als ik nog eens zwanger raak is dat ook wat ik ga doen.
liefs laila

 

hallo allemaal

ik heb ook al vanaf week 19 bekkeninstabiliteit last van me heupen en rug zit nu zon 7 weken al thuis en word er wel een beetje ramgek van moet ik zeggen hoor en daar komt ook nog bij dat mijn buik veel groter is dan normaal met 30 weken dus ja nu maar aftellen dan he

 

Hoi allemaal,

Ik heb ook vanaf de 6de week van mijn zwangerschap al bekkenklachten,dit was wel te verwachten want ik heb hms(las dat er nog iemand zelfde had) dus ben al erg mobiel en nu is dat dus nog erger,wat veel pijn en vermoeidheidsklachten geeft.
ik heb nu een bekkenband en dat helpt me wel wat bij het lopen.
Bij fysio liep ik al 2 keer in de week dus dat blijf ik doen en mijn oefeningen worden aangepast aan de bekkenklachten.
En qua werk zat ik gelukkig al op 12 uur in de week ivm de hms dus dat is best vol te houden.

Ik zou echt als tip geven om zo veel als mogelijk te gaan liggen om je bekken te ontzien en als je lange afstanden of trappen moet lopen de bekkenband te gebruiken,voor de rest valt er helaas niet zo veel aan te doen,
iedereen sterkte!