Sinds 27 december 2010 heeft onze dochter al drie keer in het ziekenhuis gelegen. De eerste keer na thuiskomst zijn we vier dagen thuis geweest en tussen de tweede en derde opname zat 24 uur. Afgelopen woensdag is ze thuis gekomen en hopen we dat dit het ook is geweest (rs virus, dubbele longonsteking, rotavirus/uitdroging). Helaas zaten we gisteren weer op de spoedeisende hulp, ze heeft nu een nierbekkenontsteking, maar mocht gelukkig mee naar huis. Al moeten we afwachten hoe het morgen is. Mocht ze niet koortsvrij zijn, moeten we bellen en zullen we ongetwijfeld opnieuw moeten komen. Dit alles speelt zich overigens af in het medisch centrum Alkmaar. In deze afgelopen periode heb ik veel tijd gehad om na te denken. Dan zat ik in de ouderkamer, te lezen, tv te kijken of zat uiteraard bij ons kindje. Er waren moment dat ik tegen de muren aanvloog van frustratie en wanhoop. Van verveling ook wel (want geïsoleerd) en van eenzaamheid. We hadden wel de optie tot internet met eigen laptop en alles, dus dat was goed verzorgd en fijn. Maar wat ik enorm miste op die momenten waren de ervaringen van anderen. Met name was ik op zoek naar fora waar evt. gedeeld kon worden. Maar ik vond het niet en kan het nog niet vinden. Bestaat dit? Heeft iemand tips? Wat ik ook wel fijn had gevonden waren de momenten dat ik niet weg kon, maar wel even wat nodig had. De verpleging is geen oppas natuurlijk, al wilde ze soms echt wel even vijf minuten blijven, zodat je een broodje kon gaan halen. Maar toch, als je er lange tijd zit en je kunt niet terug vallen op familie etc. Dan zou het fijn zijn als die service er zou zijn. Heeft iemand daar ervaring mee? En uiteraard hoor ik graag jullie ervaringen m.b.t. langer verblijf in het ziekenhuis. Alvast bedankt!
he,ik las net je verhaal,wat ellendig dat jullie zo'n rottige start hebben. Ik ben trouwens benieuwd hoe het nu is,heeft ie nog koorts? Ik begrijp heel goed hoe ellendig je je voelt,wij hebben het eerste half jaar van mijn dochters leven ook vaak in het ziekenhuis gezeten,en het breekt je gewoon op. Ik had de mazzel dat mijn moeder in de buurt woonde dus die nam het soms even over,en mijn man heeft uiteindelijk vrij genomen om ook een nacht daar te slapen(koste hem helaas wel zijn baan) Het wachten op niet weten hoe het gaat lopen is denk ik nog het meest slopend en dan je kind aan allerlei draadjes en toeters en bellen zien ook. Gelukkig hebben wij nu een gezonde blije dochter en op een sporadische bezoekje aan het zkh na zien we het zkh gelukkig niet meer zo vaak van binnen. Ik hoop dat dit voor jullie ook z mag gaan en je straks een gezond kindje zult hebben,en echt kunt gaan genieten Ik zag trouwens dat de ellende bij jullie ook op 27 december begon,bij ons ook alleen dan in 2009,lieverd als je van je af wilt schrijven ga je gang en ik zal proberen zo vaak mogelijk te reageren,al zet je alleen even kleine updatejes neer dan kun je het in ieder geval delen en heb je minder het gevoel alleen te zijn. heel veel sterkte en succes en houd hoop dat het beter gaat
Hoi Sjees, dank je voor je reactie. De film wordt steeds slechter; gisteren is ze opnieuw opgenomen omdat de AB niet genoeg aan was geslagen. Ze ligt nu aan een infuus en krijgt op die manier haar antibiotica. En verder probeer ik maar in minuten te leven om te voorkomen dat ik gek ga worden..
je mag me altijd pb-en dochter heeft in 2010 2 weken in het ziekenhuis gelegen tip wissel elkaar af zodat je ook even tijd voor jezelf hebt en even stad in kunt gaan waar woon je precies
ach meissie toch ,wat ontzettend zwaar ik hoop dat de ab aanslaat en ze snel mee naar huis mag! klets hier maar goed van je af hoor. e idd wat hierboven ook staat,wissel af,kan je man het soms overnemen of heb je andere familie in de buurt wonen? of een goede vriendin? Want je moet absoluut soms even naar huis om bij te tanken zelf zodat je er daarna weer helemaal voor je kindje kan zijn. ik denk aan jullie lieve groet lisette ps waar woon je??
Bedankt voor jullie berichtjes! We zijn nog steeds in het ziekenhuis, het is wel fijn dat er draadloos internet is. Esmae slaapt nu en ik lig er naast met de laptop. Gelukkig alleen op zaal, dat geeft meer privacy. Mijn man en ik wisselen elkaar zoveel mogelijk af. Het is lekker om thuis te zijn af en toe, maar toch ook niet compleet om eerlijk te zijn. Morgen wordt er bloed geprikt en horen we hopelijk de uitslag van de urinekweek en weten we ook zo'n beetje wat ons verder staat te wachten. Tot die tijd proberen te ontspannen en op tijd slapen. De dagen duren behoorlijk lang hier... Ps; we liggen in het ziekenhuis van Alkmaar, maar wonen in Heerhugowaard.
He gets wat naar dat ze nu weer in het ziekenhuis ligt zeg! Veel beterschap. Hier helaas ook ervaring mee. Onze dochter van 4 heeft toen ze 10 maanden was 8 weken in het ziekenhuis gelegen. Ze was dood ziek. Ook wij hadden niemand omdat ze in Rotterdam lag en wij en onze familie wonen in arnhem. Ik weet dus hoe het is als je continu aan het bed zit. Wij hadden gelukkig ook de mogelijkheid tot een laptop daar.
hopelijk krijgen jullie morgen een bericht waar je wat mee kunt,voelt ze zich wel al wat beter nu? helaas wonen jullie niet om de hoek anders had ik je best eens willen aflossen.... ik ben blij dat je in ieder geval een beetje van je af kan pennen hier omdat je beschikking hebt over laptop(dat had ik toen niet,echt balen) maar heeft ze geen eigen kamertje daar,meestal op kinderafdelingen hoef je toch niet op zaal? alhoewel een beetje afleiding ook nooit kwaad kan,vond het ook wel zielig dat mijn dochter altijd alleen op kamer lag,helemaal stil echt zo zielig. Ik vind het echt heel naar van jullie want als ik dit typ en terugdenk aan onze zkh periodes met A. dan lopen de tranen meteen weer over mijn wangen,ik vond het een hel....en het is iets wat je helaas ook nooit zult vergeten en maar heel moeilijk een plek kan geven,maar als je sterk blijft dan komen jullie er uiteindelijk als gezin wel alleen maar sterker uit. houd je taai! dikke knuffel sjees
Lisa heeft in juni 2 weken in het ziekenhuis gelegen, ze was toen 10 weken. In de tussentijd kreeg Eva heel heftig de waterpokken, dus die mocht niet meer in het ziekenhuis komen, Lisa kreeg een geïsoleerde kamer en het was al erg genoeg, maar jeetje, wat voel je je dan alleen! Iedereen was heel lief, maar we mochten alleen de kamer af om naar huis te gaan... mijn vriend en ik wisselden elkaar af, toen Eva niet meer zo heel ziek was spraken we bij de ingang van het ziekenhuis af en wisselden dan van kind (Lisa lag dan heel even alleen op de kamer, dat vond ik zó erg!). Toen Eva erg ziek was pasten mijn ouders even op, zodat we zelf in het ziekenhuis even konden bijpraten of de kinderarts/logopediste samen konden spreken. Ik heb destijds een topic hier geopend en daar heel veel aan gehad. Ook schreef ik al op een ander topic waar ik mijn ei goed kwijt kon. Dat heb je soms echt nodig, even je verhaal kwijt kunnen en wat feedback krijgen. Heb je ook hyves waar je je verhaal op kwijt kunt? Heb ik ook wel veel aan gehad, want dan zijn het je 'echte' vrienden die reageren. Wij kregen het ontbijt en de warme lunch van het ziekenhuis en hadden brood en beleg in de kamer, dat aten we dan 's avonds. De ander was dan thuis en at met Eva warm (soms at 1 van ons dus 2 keer per dag warm ). In ons ziekenhuis hebben ze ook pedagogisch medewerkers, misschien dat je die kan inschakelen zodat je even tijd voor jezelf hebt en je kindje vermaakt wordt? Hier kwamen ze vooral af en toe kijken hoe Eva ermee omging. Die vond het geweldig in het ziekenhuis . Maar voor ons was het 1 keer 2 weekjes (vervolgens wel Lisa met sonde mee naar huis, ze heeft 'm 6 maanden gehad), jullie zitten er veel vaker, met telkens weer wat anders, dat lijkt me slopend. 1 keer is al slopend genoeg. Ik hou dit topic in de gaten en wil je veel sterkte wensen! Hopelijk is ze snel weer beter en blijft het dan 'gewoon' helemaal lekker gaan! (zo gewoon is dat, zeker met jullie ervaringen, niet)
Hier heeft ons jongste dochtertje vorig jaar 3 weken met rs in het ziekenhuis gelegen.. Wij wisselden elkaar ook zo veel mogelijk af en mijn familie woont allemaal in de buurt gelukkig, maar als er 1 ziek of verkouden was, mocht die al niet naar binnen... Wel ging ik soms in haar slaapjes naar de algemene kamer toe, zodat je toch ff beetje contact hebt.. En ook ging ik weleens snel lekker naar de stad of beneden koffie drinken als ze sliep...
Het is inderdaad prettig om van je af te schrijven, ik doe dit inderdaad ook op Hyves. De reacties zijn fijn en het weten dat mensen met je meeleven, is ook geweldig. En wat ook heerlijk is; we mochten vandaag weer naar huis! Alle waardes waren goed gezakt en de AB mogen we nu thuis afmaken. En ja, het is erg spannend allemaal. Want we zijn al drie keer naar huis gegaan met goed bericht. Brrr.. Dus nu de eerste dagen weer goed doorkomen zonder gekke dingen! Ik vind het erg moeilijk om te ontspannen merk ik. Voel me ook een beetje lamgeslagen. Heel moeilijk en ook lastig om juist nu te schrijven over alles. Maar dat komt wel. Ben echt benieuwd hoe we de dingen van alledag weer op moeten pakken.
Wat ontzettend fijn dat jullie weer thuis zjn,dat is voor de kleine ook wel prettig weer lekker in haar eigen bedje. Hopelijk hebben jullie vanacht een heel goede nachtrust,en zal alles nu bergopwaarts gaan, knuffel!
Wat goed dat jullie nu thuis zijn! Hopelijk is ze snel helemaal opgeknapt en blijft het nou eens een keertje lekker gaan! Hopelijk heb je dit topic snel niet meer nodig omdat je toch niets te melden hebt
Het is best gek om na een maand weer thuis te zijn zeg maar. We zijn tussendoor wel een paar dagen thuis geweest, maar binnen no-time was er dan wel wat, waardoor je aandacht daar naartoe ging. Nu is dat niet het geval. We zijn wel alert natuurlijk, maar de vermoeidheid krijgt nu ook ruimte. Pff.. Hoe pak je in godsnaam het leven weer op? Doordat ik een nul uren contract heb en dingen totaal niet duidelijk, heb ik al vier weken niet gewerkt en geen inkomsten gehad. Om heel eerlijk te zijn; bij een normale baan had ik me op den duur ziek gemeld. Ik voel me compleet niet in staat om aan het werk te gaan na deze periode. De koek is zo verschrikkelijk op. Mijn partner heeft zich bij opname nummer drie ook een week ziek gemeld, die trok het ook allemaal niet meer. Hij is bij de arbo arts geweest, heeft alles besproken en krijgt nu aangepaste tijden en nog wat extra begeleiding. Dat is fijn voor hem uiteraard, maar ik voel me zelf een beetje in een hoekje staan. Ik kan wel janken om eerlijk te zijn. Hier zit een stukje oud zeer ook hoor, het is een patroon dat ik altijd zelf dingen moet regelen en doen en nu gebeurt dat weer. Ik weet eigenlijk niet wat ik hier mee moet. Ik voel zo vreselijk veel en lijk het allemaal niet kwijt te kunnen. Iemand enig idee? Het is fijn om dit plekje even te hebben hier...bedankt!
jeetje zeg das idd heftig, jammer genoeg ken ik het ook heb 4 keer met onze meid in het ziekenhuis gelgen ivm heftige koortstuipen. dus ook 2 keer geisoleerd omdat toen de mexicaanse griep zo rond ging dus jah zolang er geen uitslag was moesten we op de kamer blijven alleen voor de wc mocht ik er ff af meer niet. en das idd niks . heb aardig wat boeken gelezen daar en de laatste keer de laptop mee met films erop. want jammer geneog hebben ze bij ons dus geen wifi. het is idd een verschrikkelijke ervaring en dan de eerste weken datj e thuis bent dan ben je extra op je hoede. dat was hier ook, ook mede doordat we altijd tegen advies in eerder gingen hoor haha ze moest namelijk eerst 48 uur koortsvrij zijn en natuurlijk had ze dan steeds savonds ff weer een beetje verhogiing grr. maar merkte aan me kind dat het goed was uds dan maar weer naar huis. hier deed ik het steeds alleen me vent kwam dan 2 keer per dag op bezoek hij kon gelukkig wel vrij krijgen zonder problemen. de laatste keer was wel de ergste want toen hadden we net een baby van 3 mnd. en ik was alleen thuis en alle hulptroepen waren weg vriendinnen niet te bereiken ma was in ned en was dr mob vergeten.... alles tegen dus, ik heb toen ons meisje alleen met de ambulance moeten laten gaan en toen maar rondbellen ed en uiteindelijk me ma via via te pakken kunnen kriijgen die met 150 over de snelweg trug naar huis is gekomen om op de baby te passen. dus na 3uur kon ik eindelijk naar de kleine meid toe. want manlief werkte nog verder weg dat was wel 6 uur rijden. pff nog best een gevoelig punt dit hoor haha. maar goed veel advies heb ik dus neit meer dan gewoon proberen het een plekje te geven en idd lekker van je afschrijfen dat doet altiijd goed.
Hallo, Mijn dochtertje heeft van 10 weken en 2 dagen in het ziekenhuis gelegen. Dat was van juni t/m september in 2009. Ze heeft 5 weken op de Neonatologie Intensive Care Unit gelegen en de resterende tijd op de wiegenkamer. Ze heeft nu nog steeds een aandoening waarvoor we zeer regelmatig in het ZH zijn te vinden. Groetjes
hee meis, Ik weet dat ik mijzelf toendertijd ook heb ziekgemeld(eigenlijk ben ik nog steeds niet aan het werk) e mijn man had zich dus ook ziekgemeld maar die is zijn contract daarmee verloren,dus weet precies hoe je je nu voelt,pas na de opnames,en ellende,dan klap je compleet in,van alle vermoeidheid en stress. Het is idd wel super balen dat je een nul uren contract hebt,maar ik weet niet hoelang je die al hebt want in sommige gevallen heb je bij ziekmelding toch recht op een inkomen die wordt gebasseerd op het gemiddelde van wat je de afgelopen maanden verdient heb,dacht ik. Lieverd ik weet hoe rot je je nu voelt en kan alleen maar zeggen vermeid de stressvolle situaties zoveel mogelijk,kunnen jullie in principr rondkomen op je mans salaris? Wij hebben het ook absoluut niet breed maar we kunnen net rondkomen,maar dat geeft voor mij meer rust dan dat ik weer een andere baan enz zou moeten zoeken nu,want daar ben ik mentaal absoluut niet toe in staat. Ik hoop voor jullie dat je echt snel in rustiger vaarwater komt en misschien is het voor jou wel fijn als je eens met iemand over alles kan praten? lieve groet lisette