Joh meid zodra je zwanger bent komen wij je gewoon stutten hoor zodat de kans op breken zo klein mogelijk is. Even alle gekheid op een stokje (of op mijn kruk ). Ik hoop dat je snel zwanger bent en ondertussen klets je toch gewoon gezelli met ons mee. Groetjes Anita
Hallo meiden, Hier de operatie vrijdag achter de rug gehad, alles naar wens verlopen! Operatie duurde 3 uur, dus wel lang. Ben sinds vanmiddag weer thuis, languit op de bank. Zitten en lopen doen nog onwijs pijn. Verder is t gelukkig wel te doen zo liggend... Nu thuis lekker dus weer op de bank, Sven verwend me volop, dus heb niks te klagen Even aansterken en dan kan ik weer uitgebreid gaan mee kletsen, helaas moet ik eerst weer leren zitten...
Hier nog een moeder met een chronische aandoeningen, Ik ben begonnen met een schildklierafwijking, ik was 15 toen ze die ontdekte. Deze is stil gelegt en op mijn 17e kreeg ik reuma, RA, (die altijd behoorlijk agresief is geweest, heb 2 nieuwe polsen en een voetgewricht is vast gezet) Voor de eventuele nieuwschierigen, hier wat foto's hihi http://s250.photobucket.com/albums/gg26 ... Rob/Reuma/ Ik ben dit jaar 26 april bevallen (met 36 wkn en 6 dgn) van een heerlijk mannetje Damian. Het is best even pittig geweest. Voor onze kinderwens moest ik natuurlijk stoppen met een hoop medicijnen. Ik werd alleen niet snel zwanger en kreeg de prednison erbij omdat de reuma ontzetten slecht was. Maar naar 20 maanden waren we zwanger. Tijdens de zwangerschap ging het nog steeds heel slecht met de reuma en mocht 1 van mijn oude medicijnen weer gaan gebruiken. Nu gaat het redelijk, dat kan ik vorige week nog niet zeggen want toen waren mijn schouders e.d. weer erg pijnlijk, maar zo'n lekkere cocktail prik in je bil doet wonderen, hihi Nouja verder is het elke dag wel pijnlijk, maar dat ben ik gewent, ik zou me eerder zorgen maken als ik geen pijn heb En over de vermoeidheid maar niet te spreken want zo te lezen weten jullie dat natuurlijk ook als geen ander. Als je meer wil weten vraag maar raak
Dat gaan we zeker doen. Hoe lang heb je nu reuma en kom je de metaalpoortjes nog wel door op schiphol Miranda, wat fijn dat je weer thuis bent meid. Nu lekker aansterken en je verschrikkelijk laten verwennen door Sven. Groetjes anita
Helemaal goed Ik vier in jan/feb mijn 10-jarige jubileum Ik heb ben nu 2 keer op Schiphol geweest, wel met doktersverklaring, maar ik kom zonder moeite de poortjes door Ja daar sluit ik me bij aan
hihihihi ik vier in december mijn 10 jarig jubileum Mijn zus weet sinds kort ook dat ze reuma heeft dus jouw foto's vond ik reuze intressant, heb mijn zus er nog maar niet op gewezen. Denk niet dat ze al toe is aan zo'n confrontatie. Groetjes Anita
Pluk: Ik gebruik de kinderwagen ook als een soort gepimpte rollator ha ha . Heb je nog last gehad van je wandeling? Ik ben afgelopen weekend naar een verjaardag geweest (gebeurt niet zo vaak meer door gebrek aan energie) en met een paar wijntjes voelde ik me prima (en ben dus ook veeeeel te lang doorgegaan). Ben nog steeds aan het bijkomen , maar.... het was supergezellig en ik had het er absoluut voor over Wat stoer dat Kylian zijn eigen naam zegt En de griepprik: vorig jaar was ik zwanger en mocht ik hem niet. Ik wil dit jaar eerst even met de neuroloog overleggen wat handig is. Danielle: welkom meid bij ons kluppie. Ik heb laatst een programma gezien over de ziekte die jij hebt. Wel heftig zeg! Ik hoop voor je dat het ook jou lukt om mama te worden, want het is het mooiste wat er is. Inderdaad wel heel spannend voor jou, maar ik neem aan dat je onder strenge controle komt te staan als je eenmaal zwanger bent. Ga ervoor meid en klets in de tussentijd gewoon gezellig met ons mee! En wat dat stutten betreft: ik stut wel mee Minimuisje: wat fijn dat de operatie goed verlopen is. Nu nog opknappen! Laat je maar lekker verwennen en we hopen dat je je snel goed genoeg voelt om lekker mee te kletsen! Chelleke: Ook jij welkom meis bij ons clubje met gebreken . Net als ons allen heb je ook aardig wat voor je kiezen gehad. Ondanks de ellende heb je gelukkig een prachtig mannetje gekregen (hij scheelt maar anderhalve maand met Fenne). Gelukkig zijn er medicijnen die ons af en toe even kunnen verlichten. Mijn schouders zijn altijd verkrampt en als het heel erg is neem ik voor het slapen een heerlijk pilletje, waardoor ik de hele nacht in coma lig Jij bent trouwens niet de iron man, maar de iron woman, wat een metaal zeg Ik zit nu op 2 jaar, mag ik dan ook een beetje jubileren Vraagje: ik zie allemaal prachtige banners met foto's. Hoe doen jullie dat? Groetjes, Leontien
Heel erg * vies woord* voor mijn zus, en zij maar maanden lang denken dat ze steeds zo'n erge spierpijn (want zo voelde zij het) te hebben. Uiteindelijk na aandringen van ons toen we bij haar op vakantie waren (ze woont in amerika) is ze toch maar eens naar de dokter gegaan tja en die ging dus wel verder zoeken. Voor mijn ouders ook wel hard hoor eerst ik met de MS en nu hun andere dochter met Reuma. Maar goed het is niet anders. Groetjes Anita
Leontien Tuurlijk mag jij ook jubileren Mijn banner heb gemaakt met psp (paint shop pro) Ik kan zelf niet zo heel veel verzinnen hoor, ik kijk altijd bij voorbeelden/lesjes op een pspforum Anita Ja dat is zeker erg voor je ouders Wat een verdriet als je beide kinderen zulke ziektes krijgen Voor iedereen kl*ten
Leontien Ik maak mijn banners in photoshop elements 5.0, daarna zet ik ze op Kylian's site (zie wwwknop) en van daaruit kopieer ik ze (via eigenschappen das een keer op de foto klikken met je rechter muisknop) in mijn profiel hier. En ook jij mag jubileren hoor. Doe mij maar een stukje appeltaart Wat betreft de wandeling, het valt mij nog mee, heb wel wat meer last van onrustige benen 's avonds maar gelukkig nog niet s'nachts. Chelleke Ik hoor mijn ouders er trouwens weinig over, mijn vader is een echte binnenvetter die dan maar in zijn garage met zijn auto's gaat knutselen. Hij heeft het er wel moeilijk mee hoor want meteen na het bericht van mijn zus heeft hij een A- ford gekocht (oltimer) en moet deze helemaal opknappen. (bij mij was het een spitfire auto). Mijn moeder steekt liever haar kop in het zand, als ze er niet over praat dan hoopt ze dat het er ook niet is. Groetjes Anita
Meiden; ik moet even iets kwijt: Fenne is vandaag voor het eerst zelf gaan zitten. Helemaal rechtop en zonder handen op de vloer. Ben zo trots! En wat familie betreft: mijn zusje van 27 heeft ook MS . We zijn er 2 jaar geleden bijna tegelijkertijd achtergekomen (met verschillende klachten). Bizar he? Verder heeft niemand in de familie het, dus de neurologen staan ook voor een raadsel. Mijn moeder is 7 jaar geleden aan borstkanker overleden, dus we hebben de afgelopen jaren ook het nodige te verstouwen gehad in de familie. Gelukkig zijn we vrij positief ingesteld en mijn vader is hertrouwd met een fijne vrouw. Maar hij is ook wel het type 'als we het er niet over hebben dan is het er ook niet' en dat is niet altijd even prettig. Gaan jullie nog iets leuks doen dit weekend? Ik heb morgen een kaasfondue bij vrienden op het programma. Eerst een paar uurtjes voorslapen en dan lekker knallen! (en kaasfondue vind ik zooo lekker, zeker met een glaasje witte wijn, mmmmm
Oh wat knap van Fenne , en weet je wat ook leuk is nu mag ze ook in een fietstoeltje voor op je fiets (of scoot) zitten. Betekend in 1 keer veel meer verplaatsings vrijheid. Wat gaan wij doen dit weekend, Jan wil morgen auto's kijken, deze hebben we 'alweer' 2 jaar en op 1 of andere manier begint het bij hem dan weer te kriebelen. Alleen heb ik tegenwoordig ook eisen, het moet een hoge instap zijn anders kan ik zo moeilijk uitstappen. En zondag willen we lekker gaan zwemmen met Kylian. Groetjes Anita
Hallo mede mama's. Hier nog iemand met een chronische aandoening. Ik heb dus vanaf mijn 17e SLE, dit is een vorm van reuma. SLE komt meestal bij vrouwen voor tussen hun 20e en 40e jaar. De ziekte reageerd behoorlijk op hormoonsverandering dus zwangerschappen waren een risico. Omdat de ziekte bij mij redelijk rustig is vanaf het begin, zijn wij behoorlijk vroeg aan kinderen begonnen. Met het idee: je weet maar nooit hoe het over 10 jaar met mij is! Onze oudste dochter is geboren toen ik 24 jaar was. Twee jaar later kregen we onze tweede dochter. Deze twee meiden waren helemaal gezond. In 2007 was ik weer zwanger en helaas is deze zwangerachap helemaal verkeerd afgelopen. Onze dochter is tijdens de zwangerschap overleden. Het is niet helemaal duidelijk geworden of mijn ziekte hier een reden van is. Toch hebben we de gok genomen om een volgende zwangerschap aan te gaan. Gelukkig is dit allemaal goed verlopen en zijn wij sinds 3 maand trotse ouders van onze 4e meid. Ik ga zo eerst maar even verder lezen in jullie verhaaltjes. Groetjes Miranda
Tinusje Fenne: =D> =D> Miranda Welkom Ik heb vanavond verjaardag van mijn broer (die was gisteren jarig) Morgen een rustig dagje en komt mijn partner weer terug uit Spanje. Zondag hebben we verjaardag van mijn zwager.
Miranda, Er zijn hier meer reuma patiënten dus je bent hier 'gelukkig' niet de enigste. Wat erg dat Lindy is overleden, ik hoop dat je dit toch een plekje kunt geven in je leven. Groetjes ANita
Jaaaa... Ben al druk op zoek naar een fietszitje om lekker te gaan fietsen met Fenne. En een lichtgewicht buggy om aan de fiets te plakken. Kan me er helemaal op verheugen! Anita: Hebben jullie nog een mooie auto gevonden? En lekker gezwommen? Wij gaan volgend weekend een weekendje naar Center-Parcs. Reken maar dat ik elke dag met Fenne in het zwembad zit. Ze vindt water heerlijk. Miranda: Ook jij welkom bij ons kluppie. Ook jij hebt al een aardig rugzakje . Maar wat fijn dat jullie toch nog een zwangerschap aandurfden die uiteindelijk wel goed is gegaan. Al zal het verdriet om je andere meisje blijven. Maar wat een club meiden bij elkaar zeg, arme papa Chelleke: Lekker zeker dat je lief weer thuis is! Wat vinden jullie trouwens van mijn banner? Vakkundig in elkaar geknutseld door ANITA (3 hoeraatjes voor jou). Heb ik ook eindelijk een mooie banner!
tinus Wij hebben een mooie auto gevonden hoor , we krijgen (weer) een citroën xsara picasso. (weer) een blauwe , het is alleen een jongerde dan wat we nu hebben (2004 ipv 2001) en we kregen er een tomtom bij (suprice). Gezwommen hebben we niet want Kylian is ontzettend verkouden, een zeehond is er niets bij. en dan hebben we het nog niet eens over al het snot dat er uit zo'n klein mannetje kan komen Groetjes Anita
Hallo allemaal, Mag ik me hier ook komen melden? Ik ben nog nieuw op zwangerschapspagina. Lees al een tijdje her en der mee, maar heb nu besloten om ook actief mee te schrijven. Ik ben de trotse moeder van de 10-maanden oude Koen (14 december 2007 geboren) en heb ook een chronische ziekte. Van een andere orde; ik heb astma. Gebruik behoorlijk wat medicijnen daarvoor en kom zo'n 4 keer per jaar bij de longarts (als alles goed gaat, zo niet, dan helaas vaker...). Alweer 4 jaar geleden wilden mijn man en ik graag een kindje. Dat werd een heel 'proces', maar goed dat je dat van tevoren niet weet ! Na ruim 1,5 jaar zelf proberen en nauwelijks tot niet ongesteld te zijn geweest, werden we naar de gyn doorverwezen. Diagnose: PCO. Geen enkele kans om spontaan zwanger te worden. Dus aan de medicijnen, clomid. Dat sloeg gelukkig aan, alleen duurde het nog bijna een jaar voordat het raak was. Na 8 hormoonkuren was het dan zo ver, ik was zwanger. We waren zo onwijs blij! En na een nogal trubbelige zwangerschap werd Koen na 38 weken geboren. In de eerste drie maanden was ik kotsmisselijk en had ik een cyste aan 1 van m'n eierstokken die gelukkig vanzelf weg is gegaan. De middelste drie maanden was het even genieten, maar toen sloeg de astma keihard toe. Megabenauwd gehad, en 3 prednison-kuren gehad om het allemaal een beetje onder controle te houden. Tenslotte had ik aan het eind bijna geen vruchtwater meer, en hebben ze m'n bevalling na 38 weken ingeleid omdat Koen niet meer wilde groeien, en ik het echt helemaal gehad had. En toen....was daar Koen. Een klein mannetje, dysmatuur noemden ze hem, maar verder kerngezond. Wat een geluk. Na vijf dagen ziekenhuis mochten we naar huis en gelukkig gaat het nog steeds erg goed met Koen. We genieten dus. Ik zou het erg leuk vinden om hier met jullie mee te kletsen. Want ook al is elke chronische ziekte anders, je hebt toch wel veel overeenkomsten. Zo las ik ergens dat jullie ook veel last hebben van vermoeidheid. Dat herken ik zoooooo ontzettend. Ik zeg wel eens, die astma, ach je hebt het soms benauwd en dat is rot, maar die vermoeidheid die er bij hoort, dat nekt me veel meer. Wat betreft een tweede, daar hebben wij het ook vaak over. Mijn man wil al heel graag, ik zou ook wel willen, maar eerst even bijkomen van alles. Want als we weer zwanger willen worden, moet ik weer aan andere (veel mindere) medicijnen waardoor de hele riedel weer van vooraf aan gaat beginnen. En ook de gyn zal er waarschijnblijk weer aan te pas komen. Kortom, we genieten nu vooral van ons mannetje en ondertussen raap ik de moed bijeen om voor een 2e te gaan, want dat zou toch wel heel mooi zijn. Ik zou graag met jullie mee willen schrijven. Liefs, MamaKoen