Hoi Karin, het gaat een pittig traject worden.Ook word er een familie anamnese gevraagd.Het was voor mij ook moeilijk om er doorheen te komen,maar ik ben nu blij het gedaan te hebben.Er is een enorme last van mijn schouder gevallen en door medicatie en tips komen we er door.Een paar deuren verder op woont er iemand,waarvan 1 zoon ADD heeft en de andere ADHD,ze zijn wel wat ouder en hun ouders geven mij tips wat ik evt zou kunnen gaan doen. Het is moeilijk,maar als eenmaal bekend is wat hij heeft,valt een kleine last van je schouders
Je kunt ook een langwerkend medicijn nemen he. Sam krijgt medikinet en dat werkt zo'n 8 uur. Dan heb je dus de hele tijd hetzelfde effect en geen rebounds tussen door. Ik moet voor 3 maanden een eigen bijdrage van zo'n 50 euro betalen. (maar die wordt weer vergoed door de aanvullende verzekering)
Inmiddels hebben wij ook een diagnose: ADHD, ODD, extreem gevoelig en onzeker, en hoogbegaafd. Nu vroeg ik me af of ze bij jullie 'moeilijk' deden over medicatie. Ze willen er bij ons eigenlijk voorlopig niet aan omdat hij zo jong is (wat ik op zich wel kan begrijpen), maar wij (en hijzelf onderhand ook) trekken het zo niet langer...
Wij kregen het bij de 1e afspraak al mee. Ging heel snel dus. Ik heb daardoor wel getwijfeld of het niet té snel ging, maar het is zoo fijn, en geeft zo veel rust. Voor hem, maar ook voor zijn broertjes en voor ons.
@marloes Dank je wel voor je reactie! Lijkt mij ook dat het veel rust geeft. Ik denk dat we er nog maar weer over in gesprek moeten. Het lijkt mij dat als hij rustiger is, de andere punten van de diagnose wellicht ook beter handelbaar zijn. De ODD begint helaas steeds meer naar voren te treden. Daarnaast kan ik hem ook niet 'sturen' op momenten dat ik er niet bij ben, zoals bijvoorbeeld bij vriendjes spelen etc. Ik vind dat best lastige situaties en gezien de reacties die ik tot nu toe heb gehad, ben ik ook bezorgd dat hij straks geen vriendjes meer over houdt omdat hij anders is. Ik zie gewoon niet hoe we verder komen met alleen oudertherapie in situaties waar ik er niet bij ben. Of eigenlijk überhaupt hoe ik hem rustiger kan krijgen, maar goed Hoop dat je begrijpt wat ik bedoel; m'n hoofd maakt een beetje overuren.
Ik ga toch ook hier eens mee kletsen... Mijn zoon heeft dan geen ADHD, maar ODD! Wij hebben sinds augustus vorig jaar de diagnose (hij was dus bijna 5,5 jaar). Al heel vroeg was al duidelijk wat er aan de hand was. Alleen nu is het zo dat ze toch twijfelen aan de diagnose. Het was toen overduidelijk. Ze hebben ons alle gegevens/uitslagen voorgelegd waaruit het heel duidelijk was. Wij hebben dus nu nog geen jaar begeleiding en onze oudste heeft medicatie. Maar het gaat dus stukken beter met hem! Vandaar dat ze nu ook twijfelen of de ODD echt het enige is. Omdat het gedrag wat hij nu vertoont niet echt gerelateerd is aan het ODD. Hij had wel 'trekjes' van andere aandoeningen, maar niet duidelijk genoeg. En het gaat op zich wel goed met de oudste. Maar dat is ook per dag verschillend. Ene dag verloopt alles zo soepeltjes en is hij zo lief. En de andere dag is hij zo ontzettend gefrustreerd (soms hele dag, soms momenten van de dag), gooit met deuren, scheld ons uit, grote mond. Zo'n dagen zijn gewoon zo vermoeiend. @ Moniki -> hier wel gelijk na de diagnose begonnen met medicatie. We konden ook ervoor kiezen om alleen de begeleiding te starten, maar zonder medicatie zou dit niet lukken omdat bij onze oudste het hoofd echt overliep! Wij kregen toen ook amper contact met hem, alles was teveel. Vandaar dat wij toen eerst gestart zijn met medicatie en vervolgens pas de begeleiding. Wat hier dus heel goed ging. Kregen echt elke keer goede tips! Hoe oud is je zoon? Onze oudste is dus begonnen met medicatie toen hij 5,5 jaar was. Ook extreem vroeg, maar er zat gewoon echt niks anders op. Ook omdat het op school steeds slechter ging en wij ook echt niet meer wisten wat wij nog konden doen/proberen. Wij liepen echt op onze tenen... En dat sturen bij vriendjes? Hier niet meer nodig, sinds de medicatie! Daarvoor ben ik altijd heel open geweest over waar ze op moeten letten en wanneer in te grijpen. Dat ging altijd heel goed en heb ook nooit iets naars gehoord erover. Denk wel dat het een verschil is, dat hij die vriendjes al langer heeft. Voorheen gingen wij samen. Kindjes spelen, mama's kletsen. De meeste hebben de oudste dus ook zien 'opgroeien'. En zien dus nu ook zo'n gigantisch verschil!
Hier zijn we begonnen met de lijsten in te vullen en 17 apri isl de eerste afspaak voor mijn zoontje voor de intelligentietest. @Mariska; De lijsten die je moet invullen zijn al behoorlijk en dat is pas het begin natuurlijk. Maar ik denk dat het idd een opluchting is als je weet wat er nou is. Ik twijfel nu vooral aan mezelf of het niet aan mij ligt. @Marloes; Dat is idd zo, en je hebt het natuurlijk in zoveel soorten. Bij mij kwam het ook iets minder hard aan omdat ik er al het 1 en ander over opgezocht had. @Minimuisje; Bij mijn zoontje kan zijn gedrag ook zo wisselend zijn, daarom twijfelen we ook wel eens of het er goed aan doen om zo'n traject in te gaan maar de twijfel is dan vaak weer snel weg en we gaan het nu ook doorzetten en eigenlijk ben ik nu ook wel opgelucht. En dat sturen bij vriendjes doe ik ook veel en ik leg altijd aan de ouders uit als hij daar gaat spelen wat voor gedrag hij soms kan tonen, dan heb ik voor mijn gevoel toch iets meer rust maar toch vind ik het niet fijn.
Voordat morgen het topic gesloten wordt, snel een berichtje. Hoe gaat het bij jullie? Wij zijn sinds een paar dagen begonnen om naast de lang werkende medikinet, aan het eind van de middag een half tabletje kort werkende te geven. Inslapen gaat nu al een stuk sneller. Verder zijn we naar het revalidatiecentrum geweest voor een intake en binnenkort, hopelijk voor de zomervakantie, zal hij getest worden op dcd. We gaan dan ook een rugzakje aanvragen voor school.
Hoi meiden, Hier inmiddels al weer iets verder in het traject. Mijn zoon heeft de intelligentietest gehad, alleen is dit heel moeizaam gegaan. Dit had ik ook wel een beetje verwacht. Helaas kunnen ze daarom geen duidelijke uitslag geven maar met de vragenlijsten er naast denken ze toch dat hij een vom van autisme heeft. Ze adviseren ons wel om ons dan niet gelijk helemaal vast te houden aan deze uitslag ook omdat hij nog zo jong en zich nog enorm aan het ontwikkelen is. Ze willen ons wel gaan helpen om te leren om gaan met zijn gedrag en wat wij kunnen doen om hem te helpen. Het is nu ook al vrij zeker dat hij ook nog een jaar langer moet kleuteren en dan is het eigenlijk aankijken hoe het dan verder gaat. We moeten het allebei eigenlijk nog even allemaal laten bezinken zeg maar, ergens is het wel een bevestiging van het vermoeden wat ik altijd had dat er iets met hem was. Ik was altijd maar aan het malen en nu worden dingen toch wat duidelijker, al zijn we er nog niet natuurlijk. Toch blijft het moeilijk hoor, vandaag haalde ik hem op van school en was er weer van alles voorgevallen. De juf gaf zelfs aan dat het leek alsof hij soms ineens een ander jongetje was. Maar we hebben hulp en hopelijk is het dan weer snel wat gezelliger in huis en gaat het op school ook wat beter gaat. Hoe gaat het verder met jullie kindjes?
Gaan jullie wel verder laten onderzoeken welke ASS hij heeft? Wat voor soort hulp krijg je? Hier gaat het goed, Karinnetje. Deze week oudergesprek gehad op school en hij mag naar groep 3. Liep hij bij het laatste gesprek nog een ruime periode achter. Nu heeft hij alles vanaf januari helemaal ingehaald en loopt op een paar vlakken zelfs voor nu. Doet je wel beseffen, dat het voor de medicatie een echte warboel geweest moet zijn in dat hoofdje...
Wij lopen bij een pedagogisch centrum in Nieuwegein, Basis in perspectief heet het. Ze hebben ons geadviseerd om bij hun ondersteunde gesprekken te gaan voeren en ze gaan dan kijken of ze ons tips kunnen geven hoe we het beste met zijn gedrag kunnen omgaan. Dan moeten we met de tijd gaan kijken, ook samen met school of er toch zodanig vooruitgang in zijn ontwikkeling zit dat dan een jaar langer kleuteren genoeg is. Mocht dit niet zo zijn en gaat het thuis ook nog steeds niet goed, dan gaan ze hem opnieuw testen en dan nemen ze de test en de vragenlijst die al zijn gemaakt hierin mee. Vandaag had ik weer een gesprek met zijn juf, hun geven ook (nog steeds) aan dat hij achterloopt op de andere kindjes van groep 1. Hij is bijvoorbeeld heel snel afgeleid. Als ze een kringgesprek hebben, dan is hij het vaak al na 5 minuten zat en gaat zitten draaien op zijn stoel en gaat dan andere kinderen lastig vallen en zo had ze nog een aantal andere voorbeelden. Ze gaf ook aan dat ze volgende maand de cito toetsen weer hebben en dat ze gemaakt moeten worden maar dat ze dat nog steeds best een moeilijke opgave voor hem vindt. Maar wat moet, moet he. Daar maak ik me nu niet zo druk om. Maar we hebben hulp en hopelijk zien we snel vooruitgang. Wat fijn dan he dat die medicijnen dan zo goed helpen, dan zie je inderdaad dus eigenlijk pas goed hoe erg het ze kan belemmeren in hun ontwikkeling. Dat is denk ik bij mijn zoontje ook het geval hoor, als hij veel meer rust heeft in zijn hoofd kan hij echt wel heel veel meer. En dat je zoontje dan nu ook op sommige vlakken zelfs voorloopt is echt bijzonder, wat zal je trots zijn!
Sam mag alle toetsen zowel klassikaal als apart met de juf maken. Scheelt een hele hoop. Misschien kun je dat ook voorstellen. Zal binnenkort uitgebreid reageren op jouw verhaal, maar typ nu op mijn telefoon