Dag dames, In de lounge had ik een topic geopend over enigst kind. Wij hebben 1 dochter van bijna 3 jaar en zouden graag een brusje willen. Dit lijkt echter niet mogelijk en waarschijnlijk blijft onze dochter enigst kind. Als je in dezelfde situatie zit en mee wilt kletsen, wees welkom!
Hier ben ik!!!!!!!!!!!!! Mijn verhaal weet je al een beetje in het andere topic. Ik probeer het nu af te sluiten. En probeer alleen de voordelen maar te zien ( struisvogel? Ja zo kan je me wel noemen): *heerlijk met vakantie 1 kind al ouder dus je kan 's avonds gewoon uit eten * nooit geruzie * in het vliegtuig zit je altijd naast elkaar * geen oppas nodig omdat je nog een baby hebt * geen gezeur en geleur met een baby erbij * bovenal erg belangrijk geen gebroken nachten Super struisvogel natuurlijk, want we gaan wel gewoon door met proberen ( ja ook op de natuurlijke manier, want er is geen oorzaak gevonden waarom het na 7 zwangerschappen niet meer lukt) Heb ook al bijna alles verkocht. Alleen de mc nog en dan is alles weg. Gelukkig, geeft weer ruimte.
Welkom Kaboutertje! Haha, jij maakt er gewoon een feestje van dat je 'maar' 1 kind hebt. Ik herken het hoor. Ik heb net het voorzitje/windscherm/babyslaapkamer op Marktplaats gezet. Ik denk maar zo dat als er nog een tweede mag komen, dan koop ik met liefde alles opnieuw! Heerlijk, weer babyshoppen. Tegelijkertijd komt april 2012 dichterbij. We hebben deze datum gesteld omdat voor ons het leeftijdsverschil tussen een eerste en evt tweede te groot wordt. Dan heb je zeg maar twee enigst kinderen. Ook een stukje zelfbescherming. Als het niet lukt, moeten we gaan accepteren dat we één prachtige dochter hebben en dat het daar bij blijft. Wat erg dat je 7 miskramen hebt gehad. Allemaal vroege miskramen?
Ja idd heb ook net vandaag het zitje voorop op MP gezet. De kamer is gelukkig pas verkocht ( oke slik) Uh de 1e x werd bij 9 wk geconstateerd dat het bij 6 wk gestopt was met groeien -> curettage en de rest kwam allmaal vanzelf zo rond de 4,5/5/6 weken. De 1e mk na de geboorte van kk was toen kk 1 jaar was. We zijn bewust weer snel begonnen ( leeftijdsverschil), want ja mk-en zouden er heus wel komen. Nooit gedacht dat we tot ivf zouden moeten gaan. En nu is het leeftijdsverschil megagroot. Waarom gaan jullie niet voor IVF/ICSI?
Onze dochter is ook via de MMM gekomen. Voorafgaand aan deze zwangerschap hadden we al 2 jaar MMM erop zitten tot aan IVF. Dit heeft ons gesloopt in die tijd. Direct na mijn bevalling (helse bevalling! Keizersnee en dochter heeft een tijd op IC neonatologie gelegen) wilden we verder voor een tweede. Dit mocht pas na een jaar ivm de keizersnee. Nu zijn we drie jaar verder en weer in de MMM.Ik heb PCOS. Weer sloopt het. Je gevoel, emoties, relatie, alles komt onder druk te staan. Toen hebben we een time out genomen van drie maanden. Ik zou eerst geopereerd moeten worden (vanwege verklevingen na keizersnee) voordat we verder mochten. Dit wilden we uiteindelijk niet. Nu geven we onszelf tot april de tijd op een wonder. Heftig zeg, al die miskramen. Wat doen jullie nog in het ziekenhuis?
Vond de reacties in het forum ook wel een beetje negatief... Zou ook niet zo snel een negatieve reactie neerzetten als ik wsit dat iemand ongewild geen kinderen meer kon krijgen, maar goed daar kun je verschillend over denken. - 7 miskramen, wat moeilijk zeg! - Waarom stoppen jullie er april 2012 mee? Je vermeld dat het leeftijdsverschil dan te groot word maar dat valt toch wel mee? Of heb je er ook andere redenen voor?
Kk is wel op de natuurlijke manier gekomen. Alle anderen zwangerschappen ook. Op 1 mk na dat was na een IUI. Ik heb ook een ks gehad en denk weleens zou dat de oorzaak zijn dat we niet meer zwanger worden. ( ik heb een jaar met een stuk placenta in mijn buikje gelopen, kwamen ze achter na de 1e mk na kk). Gelukkig hebben wij weinig last van de MMM. Ik rol er goed doorheen ( al moet ik zeggen dat ik de afgeblazen cryo tp en nu weer wel hoofdpijn krijg van de estradiol). Wij hebben 9 IUI's gehad en 4 IVF tp. Hopelijk nu de 5e. Knor heb jij ook maar ongewild 1 kindje? En ik heb 7 zwangerschappen gehad en 6 mk-en. Gelukkig is dus een zw "goed" gegaan. Zo goed was ie niet maar oke Kk is blijven plakken tot het eind. ( 38 w)
Tjonge, lijkt me erg moeilijk al die behandelingen. Hier ook ongewild 1 kindje, hellp syndroom. Heb ook al eerder geprobeerd een club als deze op te zetten maar daar kwamen toen geen reacties op.
Als je het over mij hebt: valt wel mee hoor. Het is een ritme. Ik loop nu al vanaf 2005 in het zh, dus het went. En ik heb nauwelijks last van de hormonen, dus dat scheelt. Het enige wat lastig is, is je planning. Wij planden altijd om een NOD heen. Want stel dat je zwanger bent. Nu het 1e jaar niet zo gekeken en we kijken zelfs al voor volgend jaar. Ja ja ik ga het leren En je moet altijd iemand standby hebben voor kk. Toen kk nog niet op school zat ging kk mee naar het zh ( met de oppas erbij). Maar met hellp, mag je toch wel nog een keer zwanger worden of ligt dat aan de gradatie hoe erg je het hebt?
Je mag wel weer zwager worden maar de kans op hellp of pe is dan weer aanwezig, kan/wil het niet nog eens meemaken.
Hai meiden, Ik meld me dus ook!!! Wel erg fijn dat dit topic loopt, had zelf ook een maand geleden een topic geopend maar liep dus ook niet. Ik heb het ook best moeilijk gehad met de eerlijke maar wel behoorlijk negatieve reacties op het topic. Fijn dus dat het even zo kan. Al waardeer ik die eerlijkheid weer wel. Ik was net met het een en ander in het reine aan het komen zeg maar en dan hakken die reacties er toch even in. Oke even kort mijn verhaal. Ben van mijn dochter vlot zwanger geworden en goede zwangerschap en redelijke bevalling gehad (aug 2008). Vier weken na de bevalling hevig bloeden door placentarest, met spoed geopereerd, daarna is de ellende begonnen. Maart 2009 diagnose syndroom van asherman (ernstige verklevingen in de baarmoeder, ernstigste variant), sindsdien 8 maal geopereerd en verder dan een zeer vroeg miskraam zijn we niet gekomen...... Ik ben er behoorlijk mee aan het worstelen geweest en dus nog steeds. Op een eind weet je niet meer wat je wil en hoe je verder moet en ben je alleen nog maar moe.... een soort emotionele achtbaan. En het moeilijkste vind ik nog het besluiten wanneer het genoeg is en je stoppen mag van jezelf. Ik weet dat ik als ik verklevingen heb ik echt bijna geen kans heb om zwanger te worden. Mijn verklevingen komen binnen drie maanden terug, ik heb dus helaas elke keer maar drie rondes om zwanger te worden en moet dan weer de ok in. Tot nu toe heeft de arts nog niet veel nut gezien in IVF oid en ik weet ook niet hoever ik daarin wil gaan. Waar ik vooral erg naar verlang is rust en vrede en acceptatie vinden, ik vind het echt vreselijk. Dat merk ik eigen lijk pas nu ik er zo over schrijf; in het normale dagelijkse leven doe ik me wat stoerder voor geloof ik en dus is het wel erg fijn om er zo eens over te kunnen schrijven. Ik hoop dat we er allen een vervolg aan kunnen geven! Groetjes
Fijn dat jullie de club ook gevonden hebben Knor en Vlindertje11! Wat een heftige verhalen van jullie. We hebben ieder ons verhaal dat wel verklaart waarom we 1 kind hebben en waarschijnlijk niet nog een tweede. Wel pittig om te lezen hoor. Ik merk dat het ook een stuk zelfbescherming is dat je denkt dat het bij 1 kind blijft. Zoals Kaboutertje ook noemde; je gaat de voordelen voor de nadelen noemen. Dames, ik ga op bed. Morgen een drukke dag. Tot morgen!
Toch voel ik me in andere topics ook weleens zo van : ik mag niet zeuren ik heb er al 1. Dus wat zeur ik nu. Wel fijn dit topic. Ik hoop ( voor ons) dat er nog meer meiden bijkomen. ( voor hen natuurlijk niet)
Oja zeker zelfbescherming, je moet wel om te overleven he. Hebben jullie weleens aan adoptie of pleegzorg gedacht? Wij waren net voordat ik weer eens zwanger was ( van kk dus) wel met adoptie bezig. We zouden over 2 dagen een BKR nummer aanvragen en toen bleek ik zwanger te zijn. Nu vind ik het teveel leeftijdsverschil worden. Je moet toch 5 jaar wachten weer. En het geld. Denk dat is ook geld wat ik aan kk kan uitgeven. Pleeg: dat kan ik niet dat ik dalijk weer afscheid van dat kindje moet gaan nemen. Dat kan ik niet. Kk ook niet denk ik.
Goedemorgen dames, Zo op kraambezoek... Hebben jullie hier moeite mee? Het valt me mee. Ik kan altijd goed bedenken dat het leuk voor de ander is en leg niet de nadruk op mijn eigen verdriet. Pleegzorg: is een optie. Ik heb er eerder een topic over geopend. Ik zou dan wel gaan voor crisis zodat je vooraf al weet dat het kind weer weg gaat. Al is crisis soms ook langdurig. Een kennis van me doet dit en sommige kinderen blijven 2 jaar terwijl crisis geloof ik 6 weken is. Adoptie is geen optie voor ons. Daarbij zou het leeftijdsverschil tussen kleine Mol en een adoptiekind ontzettend groot zijn.
Knap hoor als je pleegzorg kunt. ( gevoelsmatig dan) Kraam: mijn vriendin is nu zwanger en ik kijk heel erg naar de geboorte uit. Zij weet als een van de weinigen ( alleen de ouders/ broers/zussen en een tante) van ons verhaal. Dus ik denk dat ik wel mag tutten met haar kleintje. Maar als er een 2e bij haar komt, weet ik niet hoe ik me voel. Bij anderen denk ik vaak: ik had er al zoveel kunnen hebben. Zij wel en ik niet. Maar ja, dat laat ik natuurlijk niet blijken. Of zo ook bij een zwangere. Maar ik moet zeggen, dit gevoel is al stukken minder dan 2 jaar terug. Ik kan nu gewoon met een buurvrouw praten zonder jaloerse gevoelens. Toch knap he Ik weet niet of het ooit weg gaat dat gevoel, het gemis... Maar ik speel gewoon weer struisvogel.
Even nav andere topic: weten jullie kindjes dat ze alleen blijven? Wij hebben altijd tegen kk gezegd dat het een wonder is dat kk er is. Nu kwam in de vakantie idd de opmerking ik wil ook een broertje. Toen hebben we verteld dat niet iedereen kindjes kan krijgen en dat we al zo blij zijn dat kk is blijven plakken ( mama ik vond het zo fijn in jouw buik * smelt* ). En dat wij maar 1 kindje hebben gekregen en dat dat een wonder is. Kk weet ook dat we bijna een kindje uit een arm land hadden. ( beetje rare zin) Maar kk heeft nog niet de link gelegd van zh en mmm. Kk weet wel dat we naar het zh gaan ( ging ook altijd mee). Maar goed ik zit erop te wachten, die conclusie zal over een paar maandjes wel komen. ( hoop nog even niet, want het gaat niemand wat aan dat wij in de mmm zitten)
Hai meiden, Even kort van mij, kom later uitgebreid terug, kleine meid moet zo nog even op bed. Even jouw vragen kaboutertje: Ik sta dus onder behandeling bij Dr e, de wonderdokter, helaas nog geen wonderen..... Maandag mag ik weer heen en ga dan toch bespreken wat de opties nog zijn.... Adoptie...tja ook enorm veel twijfels, maar we beginnen in nov met de VIA cursus en pleegzorg ook over gedacht,maar nog enorme tijfels, gevoelsmatig dan, ben daar nog niet uit. Uit adoptie overigens ook niet maar ik heb begrepen dat als je de VIA hebt afgerond je wel duidelijk kan besluiten. Dat is me die 900 euro wel waard, anders blijf je altijd met vragen zitten. Qua leeftijdsverschil. ik snap het van jullie, maar ben daar zelf weinig mee bezig. Dit omdat ik denk dat enig kinderen het vooral moeilijker krijgen met enig kind zijn als ze ouder worden en dan het leeftijdsverschil minder gaat spelen. Is misschien ook wat struisvogel achtig, maar goed, dat houdt me ook op de been. Anders kan ik echt wel stoppen. Mijn eigen leeftijd speelt nog niet zo (ben net 33) maar die van mijn man dus wel ivm eventuele adoptie (39). En het geld.... pfff..... geen idee maar waar een wil is is een weg en dmv Via eerst maar eens onderzoeken hoe sterk de wil is. En idd het benoemen van de voordelen doe ik ook. VAnochtend heerlijk met mijn dochter wezen winkelen en koffie drinken en dan zeg ik tegen mezelf "Toch ook wel fijn he zo" Maar weet je ik denk dat het beiden naast elkaar kan bestaan: verlangen naar een tweede en ook de voordelen van 1 mogen zien. Ik kan voor mezelf wel leven met 1 kind alleen voor mijn dochter vind ik het echt niet leuk en ja ook zij vraagt naar een broertje of zusje. IK heb een heel klein beetje uitleg gegeven en het daarbij gelaten; wil haar niet belasten en vind het ook echt van mij en mijn man. OKe, toch nog een beetje lang verhaal. Meiden, ik waardeer het enorm dat we zo samen kunnen schrijven! X
Maar dan is jullie eigen kindje dalijk 8 en komt er een baby? Of zou je voor een ouder kindje gaan. Hoewel dat me weer moeilijk lijkt voor een adoptiekind zelf. Zelf vinden wij dat geen optie, omdat je dan idd 2 enigst kindertjes heb, omdat het leeftijdsverschil zo groot is.
Wow Vlindertje11, wat goed dat jullie de VIA gaan doen. Ik kan me voorstellen dat je het in ieder geval wilt onderzoeken voordat je een besluit neemt over adoptie. Maar je kunt dan geen baby meer adopteren toch (vanwege de leeftijd van je man)? Of maakt dat niet uit? Onze dochter vraagt niet naar een brusje. We hebben haar verteld dat ze ontzettend ziek was direct na haar geboorte en ze kent de foto's dat ze op de IC lag. Ze weet ook dat ze uit een sneetje in mama's komt. Maar als ik haar met kleine kinderen en baby's zie, zo aandoenelijk! Kraambezoek was leuk. Veel mensen kennen onze situatie en dat praat makkelijk. Ik praat er ook gemakkelijk over.