Mijn dochtertje is bijna 11 maanden. Mijn moeder past twee dagen per week op. Zij is erg druk aan het oefenen om haar 'opa' en vooral 'oma' te laten zeggen. Dat lukt aardig, ze zegt: "Mma" (ook tegen mij). Ik wil niet zo fanatiek met haar oefenen want ik denk dat ze vanzelf gaat praten als ze er klaar voor is. Maar nu denkt m'n moeder dus dat mijn dochter 'oma' kan zeggen en ze is zo trots als een pauw. En stiekem baal ik er een beetje van. Volgens mij is het hartstikke verwarrend om 'oma' te moeten zeggen nog voordat je goed en wel weet wie 'mamma' is. Ik heb liever dat ze eerst 'mamma' zegt ipv 'oma'. Of is dat heel kinderachtig van mij ? Verder vroeg ik me af of jullie ervaren moeders het volgende kennen: tegen jou is je baby soms wat 'kortaf', je bent natuurlijk ook helemaal vanzelfsprekend. Maar tegen anderen is ze superenthousiast... Zoals tegen mijn moeder dus, als die binnenkomt begint mijn dochter te stuiteren van blijdschap en als ik binnenkom kijkt ze alleen even kort op. Komt dat doordat andere mensen 'bijzonderder' zijn? Ik ben soms bang dat ze me misschien helemaal niet zo leuk vindt... (terwijl ik dus echt wel heel lief voor haar ben!)
haha, mijn angst in een notendop! Mijn meisje is nog te jong maar ik zie het bij mijn neefjes en nichtjes ook wel: oma en opa zijn helemaal het einde. Ik denk dat het ermee te maken heeft dat de mama naast het mama-zijn ook andere taken heeft en dus niet altijd elke minuut met het kindje bezig is. Opa en oma geven de volle aandacht als ze de kleintjes zien en zeg nou eerlijk; wat is mooier dan altijd alle aandacht krijgen? Enne... mma lijkt meer op mama dan op oma hoor
Ja dit is heel herkenbaar! Ik doe zo mijn best om zo lief mogelijk met hem te zijn, maar ik ben vaak zo bang dat ik niet echt bijzonder voor hem ben. Dat ik voor hem gewoon net als alle andere mensen ben. Mijn man zegt dat dat onzin is, maar ik ben er heel bang voor. En wat daar niet aan mee helpt, is mijn oppassende ouders en schoonouders die elke keer zeggen "hij heeft niet 1 keer gehuild hoor, ook niet voor het slapen gaan, geen minuut!" Dan denk ik HOE KAN DAT NOU? Volgens mij lullen ze maar wat..
pfffff....zooooo herkenbaar! Mijn oudste is 5. En hoewel ik ook altijd (nou ok...niet Altijd ) lief ben tegen d'r en ze niets te kort komt en ik met alles voor d'r klaar sta (tekenen, verfen, met klei spelen enz...) toch ziet ze me helemaal niet meer staan als er een andere (bekende) bij staat. Zodra ze daar wat aandacht van krijgt hoef ik het niet meer te proberen. Ik krijg dan te horen als ik haar even wil knuffelen "neeheee mama....ik wil met .... knuffelen" Ik kan me dan behoorlijk nutteloos voelen en heb me daardoor wel vaker afgevraagt of ik iets vekeerds had gedaan. Maar niets is minder waar hoor Ondanks ik zelf regelmatig onzichtbaar voor haar ben als we visite hebben of we op visite gaan...ze komt spontaan dan nog nbaar me toe huppelen geeft me een kus en zegt "mama, ik hou van jou" En dat maakt voor mij al dat aandacht te kort weer goed Ik ben natuurlijk ook de gene die het dichst bij haar staat. Die gene die lief doet....maar ook degene die haar sraft wanneer het nodig is. Een ander kan voor haar dan iets liever zijn...maar ik ben degene van wie ze houd
Ik denk dat ik stiekem wel ga huilen als Sam eerst oma zegt en dan pas mama... (ook hier een oma die fanatiek probeerd om Sam oma te laten zeggen, maar wij ook wel hoor met mama en papa) Gelukkig lacht ze als ik haar kom halen altijd naar me, dan merk je aan d'r dat haar "thuishaven" er weer is. En anderen daar lacht ze idd vaak wat uitbundiger naar, maar ja.. misschien lacht ze die mensen wel uit hahahahahahhaha.
Oma is bij ons te laat mijn zoontje doet al enige tijd mmamma en soms ook ppapa maar meestal gewoon da, da. En Mmamma meestal als hij een vieze broek heeft. Moet wel zeggen dat het de laatste tijd steeds meer op mama gaat lijken alleen nog steeds als ie iets wilt fles, schone broek of aandacht! Tja daar zijn de mama's voor.
Ik zou ook niet blij zijn als mijn kleine eerst oma zou zeggen voor mama of papa! Maar mijn schoonmoeder wordt door haar kleinkinderen mami genoemd! Dus nu wil ze dat Laura dat ook tegen haar zegt. Nou, over mijn lijk dus! Ze is gewoon oma en niet mami! Alles wat op mama lijkt is van mij!
Heel herkenbaar en Yildiz laat het ook zo duidelijk merken dat ze andere veel leuker vindt. Maar net wat iemand anders al zei : ik kan niet constant bezig zijn met haar en dat weet ze dus wel en daarom zijn andere mensen veel interessanter, waaronder mijn man. Ze knuffelt hem zowat dood en zodra ik haar even wil nemen dan duwt ze me weg. Doet me soms echt pijn maar ja ik weet zodra papa niet in de buurt is ze dan lekker met mij komt knuffelen.
mijn nichtje woont tegen over mij en als ze op haar moeders arm zit en ik sta buiten gaat ze helemaal wippen en pieppen en dan zegt mijn schoonzus dat ik er maar ff snel moet knuffelen wand anders blijft ze doorgaan.ik geef haar een knuffel en brabbel wat met haar en tuurlijk vind ik de herkenning leuk(hoop dat ooit ons kindje ook gek op haar tante is) maar bij jullie verhalen vind ik het bijna een sport van opa`s en oma`s om hun kleinkind hun naam aan te leren. word ik gewoon raar van als ik dat lees. maar een troost....uiteindelijk is er maar 1MAMAen maar 1PAPA en dat weten ze heus wel hoor!
Hier ook die problemen en ze blijven.. Als mijn dochter een weekendje gaat logeren dat huilt ze ook nóóit! Ze lacht dan de héle dag en is echt een schatje (eet netjes haar bordje leeg- laat me niet lachen-en gaat gelijk slapen) Ach... ik laat ze altijd lekker in hun waan. Ik erger me wel altijd kapot hoor, heb ook wel eens gezegd "Ja, jullie doen het gewoon veel beter!" En dat horen ze niet eens! Ze zijn veel te veel bezig met hun kleinkinderen.